Love story ..เรื่องนี้หัวใจมีเพียงเธอ

 
-ห้องนอนเฟย์-ฟาง 7.00 น.-
 
[Poppy calling ตืด..ตืด..ตืด]
"หาวว..ฮัลโหล"ฉันรับโทรศัพท์ด้วยความงัวเงี่ย =.=
 
[นี่ยัยฟู เธออย่าบอกนะว่าเพิ่งตื่นหน่ะ 'O']
 
"ถ้าใช่ แล้วจะทำไมหล่ะ ยุ่ง ชิ!"ไอ้บ้านี่โทรมากวนโอ้ย แต่เช้าเชียวคนจะหลับจะนอน
 
[ฉันแค่จะโทรมาบอกเธอว่า วันนี้เปิดตัวตอน 6 โมงเย็น แต่พี่ทีมงานเค้าให้มาเตรียมตัวตอนบ่ายนะ]
 
"อืมๆ รู้แล้วๆ ฉันกำลังจะไปอาบน้ำแล้วเนี่ย" หาวว..ง่วงจัง =.= หรือฉันควรจะนอนต่ออีกสัก 5 นาที ก็ทันล่ะมั้ง
 
[ให้มันจริงเถอะ ให้คนอื่นรอนานๆมันไม่ดีนะ]
 
"ใคร รอ ล่ะยะ ? " ยัยเฟย์ยังนอนไม่ตื่นสักหน่อย ขดอยู่ใต้ผ้าห่มข้างฉันเนี่ย
 
[ฉันกำลังจะถึงบ้านเธอในอีก 20 นาที เร็วๆล่ะ ตุ๊ด..ตุ๊ดด]
 
"เฮ้! เด..เดี๋ย.."-o- อะไรของนายเนี่ยจะมาบ้านคนอื่นแล้วทำไมไม่บอกล่วงหน้า ('o')  แล้วนายนั่นจะมาบ้านฉันทำไมน่ะ?!
 
ก็อกๆๆ
"น้องฟาง ตื่นกันรึยังลูก เปิดประตูให้แม่หน่อย"
 
"ตื่นแล้วค่ะ ..แปปนะคะ" ฉันรีบวิ่งลงจากเตียงแล้วไปเปิดประตูให้คุณแม่
 
"มีอะไรคะ คุณแม่"
 
"เดี๋ยววันนี้ ป็อปเค้าจะไปกับเราด้วยนะ ไปปลุกเฟย์ให้รีบอาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว"
 
"ค่ะ" แกร๊ก..ฉันปิดประตูพร้อมกับเดินไปปลุกยัยเฟย์ให้ไปอาบน้ำ..นายนี่ชอบมีข้ออ้างให้แม่ฉันไปส่งทุกทีเลย 
 
อย่าถามว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น เพราะแม่เราสองคนดันเป็นเพื่อนกันน่ะสิ  เคยมีแฟนคลับ ถามฉันด้วยว่า
 
เราเป็นญาติกันรึเปล่า เห็นชอบกลับพร้อมๆกัน แถมเพื่อนในค่ายยังชอบมาแซวว่าเราหน้าตาคล้ายๆกันอีก
 
แต่รู้ไหมนายนั่นตอบว่าอะไร 'เธออ่ะหรอที่เค้าบอกว่าหน้าตาคล้ายเรา..อือ..ฮือ เราน่ารักกว่าอีก -o-' 
 
ฮึ้ยย>o< นายเนี่ยกวนประสาทสุดๆไปเลย ชอบมาหาเรื่องแกล้งฉันอยู่ได้ ว่าฉันว่า ยัยฟูอย่างนั้น.. ยัยฟูอย่างนี้...ชิ
 
น่าหมั่นไส้ ตัวเองก็ใช่ว่าจะหล่อตายแหละ 
 
 
 
-13.30 น. หลังเวที-
 
"ทุกคน เดี๋ยวอีก 5นาที Intro ขึ้นมา พวกเราก็ออก ไปตามที่ blocking กันไว้เลยนะ"
 
"ค่ะ/ครับ" ให้ตายเหอะ ผมไม่คิดเลยว่าในที่สุด ผมก็จะได้เปิดตัวในฐานะศิลปินเต็มตัวสักที ผมเอ่ออ.. ป็อปปี้ฮ่ะ 
 
เป็นหัวหน้าวงบอยแบนด์ที่ชื่อว่า 'K-OTIC'
 
 
-หลังจบการเปิดตัว-
"เอาล่ะ วันนี้ทุกคนนเต็มที่มาก ขอบคุณทุกคนมากๆจ้า เดี๋ยววันนี้ เฮียฮ้อจะจัดเลี้ยงที่บริษัทให้ด้วยนะ"
 
"เย้!!"
 
"เฮียใจดีจังเลยเนอะพี่ฟาง"
 
"อือ ใช่ ^0^" แล้วทุกคนก็ขึ้นรถกลับไปยังงานเลี้ยงที่บริษัทต่อ
 
 
 
 
-20.30 ณ.บริษัท RS-
 
โว้วว อาหารในงานเลี้ยงคืนนี้อร่อยทั้งนั้นเลย ทั้งซูชิ เฟรนฟราย พิซซ่า บลา บลา ..เอ่ออ ถึงมันจะเป็นอาหารขยะ
 
แต่ฉันก็ชอบนี่นา..
 
 
"ฟาง..ฟาง"
 
"ฮ่ะ..ว่าไงโทโมะ" อยู่ดีๆนายญี่ปุ่นนั่นก็เรียกฉันขึ้นมา จะว่าไปนายนี่ถึงจะอยู่วงเดียวกับ อีตาป็อปปี้ ขี้เก็กนั่นอ่ะนะ
 
แต่ก็ดูเหมือนนายนี่จะนิสัยดีกว่า(ละมั้ง) หรือฉันยังไม่เคยเห็นด้านมืดของนายนี่ก็ไม่รู้ -o-
 
"ฉันมีเรื่องจะคุยด้วยหน่ะ"
 
"อืม มีไรก็พูดมาสิ"
 
"เออ.. ไปคุยตรงอื่นได้มั้ย คือ.ตรงนี้คนมันเยอะน่ะ" อะไรกันนายนี่ ทำท่าทางแปลกๆ หรือว่านายนี่จะเมารึเปล่าเนี่ย ('.')
 
"งั้น ไปคุยกันตรงนั้นก็ได้" ฉันชี้ไปยังอีกมุมหนึ่งของงาน
 
 
"อ่ะ..นายมีไรว่ามา"
 
"....."
 
"นี่ถ้านายยังไม่พูดฉันจะไปหาเพื่อนๆแล้วนะ"  ฉันเริ่มรู้สึกว่านายญี่ปุ่นนี่แล้วนะ
 
"ฉันชอบเธอ..เป็นแฟนกันมั้ย?" ฮึกก!! 0.0 เมื่อกี้ฉันหูฝาดรึเปล่าน่ะ ได้ยินไม่ค่อยถนัดเลย นา..นายนั่นกำลัง
 
ส..สา.สารภาพรักกับฉันงั้นเหรอ เฮ้ยยย! เฮ้ยย บ้า..หน่า..
 
"น..นี่นาย พูดเล่นใช่มั้ย 55555+" ^.^'
 
"เปล่านะ ฉันพูดจริง เธฮว่าไงล่ะ?" =O='  ฮ.เฮ้ย นายบ้านี้ เขินเหรอ...ความจริงควรจะเป็นฉันที่เขินมากกว่านายซะอีกนะ
 
ฉันอยู๋หญิงล้วนมาตลอด แฟนเฟิน ฉันก็ยังไม่เคยมี ซะด้วย >//< ฉันควรจะทำยังไงต่อไปดี กับสถานการณ์แบบนี้
 
ใครก็ได้ช่วยฟางด้วย !!!>O<
 
"เออ ค..คือ ฉันว่าเราเพิ่งรู้จักกันเอง แล้วฉันไม่ได้คิดกับนายแบบนั้น เราเป็นแค่เพื่อนกัน..คงจะดีกว่าเนอะ^.^" 
 
สาบานได้ว่าฉันไม่ได้ ตั้งใจจะตอบแบบนางเอกสวยเลือกได้ขนาดนั้นน่ะ แต่จำๆมาจากในพวกนิยาย ละคร
 
อะไรทำนองนั้น  ก็บอกแล้วหนูฟางไม่เคยมีแฟน   เรื่องบบนี้ฉันเลยไม่ประสีประสาซักเท่าไร 
 
 
"5555+ โอเค แต่ฉันถือว่าฉันบอกความรู้สึกให้เธอรู้แล้วนะ...เฮ้อโล่งใจจัง"
 
"ฮือ .. หมายความว่าไง?"
 
"ก็ฉันเตรียมใจตั้งนานกว่าจะกล้าบอก..กลัวฟางจะเกลียดจนไม่อยากเป็นเพื่อนซะอีก"
 
"ไม่ต้องคิดมากหรอก..แต่จะว่าไปนายก็คุยเก่งเหมือนกันนี่นา นึกว่าพูดไม่ได้ซะอีก"
 
"5555+"
 
"5555+"
 
 
 
 
-อีกด้านหนึ่งของงาน-
 
"เฮอะ !! ไอ้โมะกะยัยหัวฟูเนี่ยนะ" ความจริงผมก็ไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟังคนอื่นคุยกันหรอกนะ  แต่ผมบังเอิญเดินไปแถวนั้นพอดี
 
แล้วก็ได้ยินที่โทโมะขอยัยนั่นเป็นแฟนพอดี...ฮึ! ป่านี้ยัยนั่นคงตอบตกลงไปแล้วล่ะสิ
 
โอ้ยทำไมรู้สึกหงุดหงิดอย่างนี้ว่ะ กลับบ้านดีกว่า
 
"อ้าว ไอ้ป็อปรีบกลับจังว่ะ"
 
"ฉันอารมณ์ไม่ดีอย่าเพิ่งมายุ่งได้มั้ย ไอ้เขื่อน!"
 
"เออ ฉันถามแกดีๆนะเว้ย!!" แล้วผมก็เดินออกจากงานเลี้ยงเพื่อขับรถกลับบ้าน
 
"อ่าว ไอ้เขื่อนไอ้ป็อปกลับแล้วเหรอว่ะ"
 
"อืมหงุดหงิดมาจากไหนไม่รู้"
 
"อืมปล่อยมันไปเหอะเราไปสนุกกันต่อดีกว่าป่ะ"
 
 
 
 
 
-ห้องนอนเฟย์-ฟาง-
 
"ฮ่ะ จริงเหรอพี่ฟาง"
 
"อืมจริงดิ รู้ป่ะพี่ช็อคมากเลยเฟย์"
 
"แล้วทำไมพี่ไม่ตอบตกลงไปล่ะ นายโทโมะก็น่ารักดีนะ"
 
ไอน้องบ้าแกเห็นฉํนใจง่ายขนาดนั้นเลยรึไงกัน  ถึงแม้จะยอมรับว่านายนั่นหน้าตาดีก็เถอะ
 
"แกจะบ้าเหรอ ฉันไม่ได้ใจง่ายขนาดนั้นน่ะ"('o')
 
"เหรออออ! นึกว่าพี่ฟางจะอบชอบใครอยู๋ซะอีก ฮิฮิ "
 
อ..แอบชอบเหรอ  ฉันไม่ได้ชอบใครซะหน่อยหนิ แต่ เฮ้! หน้านายขี้เก็กป็อปปี้นั่นลอยมาได้ไงเนี่ย ไม่ๆๆๆๆ
 
ออกไปนะ ออกไปชิ่วๆ >0<
 
"พอ พอ นอนกันได้แล้ว เพ้อเจ้อ"