Love story ..เรื่องนี้หัวใจมีเพียงเธอ

 

-ห้องนอนเฟย์-ฟาง 7.00 น.-

 

[Poppy calling ตืด..ตืด..ตืด]

"หาวว..ฮัลโหล"ฉันรับโทรศัพท์ด้วยความงัวเงี่ย =.=

 

[นี่ยัยฟู เธออย่าบอกนะว่าเพิ่งตื่นหน่ะ 'O']

 

"ถ้าใช่ แล้วจะทำไมหล่ะ ยุ่ง ชิ!"ไอ้บ้านี่โทรมากวนโอ้ย แต่เช้าเชียวคนจะหลับจะนอน

 

[ฉันแค่จะโทรมาบอกเธอว่า วันนี้เปิดตัวตอน 6 โมงเย็น แต่พี่ทีมงานเค้าให้มาเตรียมตัวตอนบ่ายนะ]

 

"อืมๆ รู้แล้วๆ ฉันกำลังจะไปอาบน้ำแล้วเนี่ย" หาวว..ง่วงจัง =.= หรือฉันควรจะนอนต่ออีกสัก 5 นาที ก็ทันล่ะมั้ง

 

[ให้มันจริงเถอะ ให้คนอื่นรอนานๆมันไม่ดีนะ]

 

"ใคร รอ ล่ะยะ ? " ยัยเฟย์ยังนอนไม่ตื่นสักหน่อย ขดอยู่ใต้ผ้าห่มข้างฉันเนี่ย

 

[ฉันกำลังจะถึงบ้านเธอในอีก 20 นาที เร็วๆล่ะ ตุ๊ด..ตุ๊ดด]

 

"เฮ้! เด..เดี๋ย.."-o- อะไรของนายเนี่ยจะมาบ้านคนอื่นแล้วทำไมไม่บอกล่วงหน้า ('o')  แล้วนายนั่นจะมาบ้านฉันทำไมน่ะ?!

 

ก็อกๆๆ

"น้องฟาง ตื่นกันรึยังลูก เปิดประตูให้แม่หน่อย"

 

"ตื่นแล้วค่ะ ..แปปนะคะ" ฉันรีบวิ่งลงจากเตียงแล้วไปเปิดประตูให้คุณแม่

 

"มีอะไรคะ คุณแม่"

 

"เดี๋ยววันนี้ ป็อปเค้าจะไปกับเราด้วยนะ ไปปลุกเฟย์ให้รีบอาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว"

 

"ค่ะ" แกร๊ก..ฉันปิดประตูพร้อมกับเดินไปปลุกยัยเฟย์ให้ไปอาบน้ำ..นายนี่ชอบมีข้ออ้างให้แม่ฉันไปส่งทุกทีเลย 

 

อย่าถามว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น เพราะแม่เราสองคนดันเป็นเพื่อนกันน่ะสิ  เคยมีแฟนคลับ ถามฉันด้วยว่า

 

เราเป็นญาติกันรึเปล่า เห็นชอบกลับพร้อมๆกัน แถมเพื่อนในค่ายยังชอบมาแซวว่าเราหน้าตาคล้ายๆกันอีก

 

แต่รู้ไหมนายนั่นตอบว่าอะไร 'เธออ่ะหรอที่เค้าบอกว่าหน้าตาคล้ายเรา..อือ..ฮือ เราน่ารักกว่าอีก -o-' 

 

ฮึ้ยย>o< นายเนี่ยกวนประสาทสุดๆไปเลย ชอบมาหาเรื่องแกล้งฉันอยู่ได้ ว่าฉันว่า ยัยฟูอย่างนั้น.. ยัยฟูอย่างนี้...ชิ

 

น่าหมั่นไส้ ตัวเองก็ใช่ว่าจะหล่อตายแหละ 

 

 

 

-13.30 น. หลังเวที-

 

"ทุกคน เดี๋ยวอีก 5นาที Intro ขึ้นมา พวกเราก็ออก ไปตามที่ blocking กันไว้เลยนะ"

 

"ค่ะ/ครับ" ให้ตายเหอะ ผมไม่คิดเลยว่าในที่สุด ผมก็จะได้เปิดตัวในฐานะศิลปินเต็มตัวสักที ผมเอ่ออ.. ป็อปปี้ฮ่ะ 

 

เป็นหัวหน้าวงบอยแบนด์ที่ชื่อว่า 'K-OTIC'

 

 

-หลังจบการเปิดตัว-

"เอาล่ะ วันนี้ทุกคนนเต็มที่มาก ขอบคุณทุกคนมากๆจ้า เดี๋ยววันนี้ เฮียฮ้อจะจัดเลี้ยงที่บริษัทให้ด้วยนะ"

 

"เย้!!"

 

"เฮียใจดีจังเลยเนอะพี่ฟาง"

 

"อือ ใช่ ^0^" แล้วทุกคนก็ขึ้นรถกลับไปยังงานเลี้ยงที่บริษัทต่อ

 

 

 

 

-20.30 ณ.บริษัท RS-

 

โว้วว อาหารในงานเลี้ยงคืนนี้อร่อยทั้งนั้นเลย ทั้งซูชิ เฟรนฟราย พิซซ่า บลา บลา ..เอ่ออ ถึงมันจะเป็นอาหารขยะ

 

แต่ฉันก็ชอบนี่นา..

 

 

"ฟาง..ฟาง"

 

"ฮ่ะ..ว่าไงโทโมะ" อยู่ดีๆนายญี่ปุ่นนั่นก็เรียกฉันขึ้นมา จะว่าไปนายนี่ถึงจะอยู่วงเดียวกับ อีตาป็อปปี้ ขี้เก็กนั่นอ่ะนะ

 

แต่ก็ดูเหมือนนายนี่จะนิสัยดีกว่า(ละมั้ง) หรือฉันยังไม่เคยเห็นด้านมืดของนายนี่ก็ไม่รู้ -o-

 

"ฉันมีเรื่องจะคุยด้วยหน่ะ"

 

"อืม มีไรก็พูดมาสิ"

 

"เออ.. ไปคุยตรงอื่นได้มั้ย คือ.ตรงนี้คนมันเยอะน่ะ" อะไรกันนายนี่ ทำท่าทางแปลกๆ หรือว่านายนี่จะเมารึเปล่าเนี่ย ('.')

 

"งั้น ไปคุยกันตรงนั้นก็ได้" ฉันชี้ไปยังอีกมุมหนึ่งของงาน

 

 

"อ่ะ..นายมีไรว่ามา"

 

"....."

 

"นี่ถ้านายยังไม่พูดฉันจะไปหาเพื่อนๆแล้วนะ"  ฉันเริ่มรู้สึกว่านายญี่ปุ่นนี่แล้วนะ

 

"ฉันชอบเธอ..เป็นแฟนกันมั้ย?" ฮึกก!! 0.0 เมื่อกี้ฉันหูฝาดรึเปล่าน่ะ ได้ยินไม่ค่อยถนัดเลย นา..นายนั่นกำลัง

 

ส..สา.สารภาพรักกับฉันงั้นเหรอ เฮ้ยยย! เฮ้ยย บ้า..หน่า..

 

"น..นี่นาย พูดเล่นใช่มั้ย 55555+" ^.^'

 

"เปล่านะ ฉันพูดจริง เธฮว่าไงล่ะ?" =O='  ฮ.เฮ้ย นายบ้านี้ เขินเหรอ...ความจริงควรจะเป็นฉันที่เขินมากกว่านายซะอีกนะ

 

ฉันอยู๋หญิงล้วนมาตลอด แฟนเฟิน ฉันก็ยังไม่เคยมี ซะด้วย >//< ฉันควรจะทำยังไงต่อไปดี กับสถานการณ์แบบนี้

 

ใครก็ได้ช่วยฟางด้วย !!!>O<

 

"เออ ค..คือ ฉันว่าเราเพิ่งรู้จักกันเอง แล้วฉันไม่ได้คิดกับนายแบบนั้น เราเป็นแค่เพื่อนกัน..คงจะดีกว่าเนอะ^.^" 

 

สาบานได้ว่าฉันไม่ได้ ตั้งใจจะตอบแบบนางเอกสวยเลือกได้ขนาดนั้นน่ะ แต่จำๆมาจากในพวกนิยาย ละคร

 

อะไรทำนองนั้น  ก็บอกแล้วหนูฟางไม่เคยมีแฟน   เรื่องบบนี้ฉันเลยไม่ประสีประสาซักเท่าไร 

 

 

"5555+ โอเค แต่ฉันถือว่าฉันบอกความรู้สึกให้เธอรู้แล้วนะ...เฮ้อโล่งใจจัง"

 

"ฮือ .. หมายความว่าไง?"

 

"ก็ฉันเตรียมใจตั้งนานกว่าจะกล้าบอก..กลัวฟางจะเกลียดจนไม่อยากเป็นเพื่อนซะอีก"

 

"ไม่ต้องคิดมากหรอก..แต่จะว่าไปนายก็คุยเก่งเหมือนกันนี่นา นึกว่าพูดไม่ได้ซะอีก"

 

"5555+"

 

"5555+"

 

 

 

 

-อีกด้านหนึ่งของงาน-

 

"เฮอะ !! ไอ้โมะกะยัยหัวฟูเนี่ยนะ" ความจริงผมก็ไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟังคนอื่นคุยกันหรอกนะ  แต่ผมบังเอิญเดินไปแถวนั้นพอดี

 

แล้วก็ได้ยินที่โทโมะขอยัยนั่นเป็นแฟนพอดี...ฮึ! ป่านี้ยัยนั่นคงตอบตกลงไปแล้วล่ะสิ

 

โอ้ยทำไมรู้สึกหงุดหงิดอย่างนี้ว่ะ กลับบ้านดีกว่า

 

"อ้าว ไอ้ป็อปรีบกลับจังว่ะ"

 

"ฉันอารมณ์ไม่ดีอย่าเพิ่งมายุ่งได้มั้ย ไอ้เขื่อน!"

 

"เออ ฉันถามแกดีๆนะเว้ย!!" แล้วผมก็เดินออกจากงานเลี้ยงเพื่อขับรถกลับบ้าน

 

"อ่าว ไอ้เขื่อนไอ้ป็อปกลับแล้วเหรอว่ะ"

 

"อืมหงุดหงิดมาจากไหนไม่รู้"

 

"อืมปล่อยมันไปเหอะเราไปสนุกกันต่อดีกว่าป่ะ"

 

 

 

 

 

-ห้องนอนเฟย์-ฟาง-

 

"ฮ่ะ จริงเหรอพี่ฟาง"

 

"อืมจริงดิ รู้ป่ะพี่ช็อคมากเลยเฟย์"

 

"แล้วทำไมพี่ไม่ตอบตกลงไปล่ะ นายโทโมะก็น่ารักดีนะ"

 

ไอน้องบ้าแกเห็นฉํนใจง่ายขนาดนั้นเลยรึไงกัน  ถึงแม้จะยอมรับว่านายนั่นหน้าตาดีก็เถอะ

 

"แกจะบ้าเหรอ ฉันไม่ได้ใจง่ายขนาดนั้นน่ะ"('o')

 

"เหรออออ! นึกว่าพี่ฟางจะอบชอบใครอยู๋ซะอีก ฮิฮิ "

 

อ..แอบชอบเหรอ  ฉันไม่ได้ชอบใครซะหน่อยหนิ แต่ เฮ้! หน้านายขี้เก็กป็อปปี้นั่นลอยมาได้ไงเนี่ย ไม่ๆๆๆๆ

 

ออกไปนะ ออกไปชิ่วๆ >0<

 

"พอ พอ นอนกันได้แล้ว เพ้อเจ้อ"