เอล คนทะลุมิติ chapter 1

ฮีโร่ผู้ยากจน

“เป็นอะไรไปเอล...ดูเหม่อลอยพิกล” เสียงลองก์ทำให้เอลตื่นจากภวังค์

“ไม่มีอะไรหรอก...” เอลแสร้งทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น “เฮ้ หว่องขอยืมสักพันดอลล์สิ พ่อฉันยังไม่ได้ส่งเงินค่าเทอมมาให้เลย พรุ่งนี้ฉันต้องลงทะเบียนแล้วด้วย..”

เอลสลัดเรื่องในภวังค์นั้นทิ้ง เพราะนึกขึ้นได้ว่าตอนนี้กระเป๋าแห้ง ค่าเทอมยังไม่จ่าย และทุกครั้งก็ได้เงินจากหว่องมาแก้ขัดเสมอ เขาจึงแบมือไปที่หน้าหว่องซึ่งนั่งถัดจากลองก์ หว่องกลับทำหน้าเบ้ซึ่งผิดวิสัยจนเอลต้องขมวดคิ้ว ความเงียบของหว่องทำให้เอลรู้แล้วว่าหมายความว่าอย่างไร 

“ต่อไปจะไม่ช่วยติวให้พวกแกแล้ว”

“ก็ฉันไม่มีจริงๆ นี่หว่า ทำไมไม่ยืมเจ้าลองก์มั่งละ”

          ลองก์โพล่งขึ้นทันที

                “ฉันไม่แล้ว วันนั้นก็ยืมไปแล้วยังไม่ใช้เลย นายก็รู้ว่าบ้านฉันไม่ได้มีเหมือนบ้านเจ้าหว่องสักหน่อย”

                หว่องขมวดคิ้ว

                “อย่ามั่วสิ วันนั้นยังเห็นในกระเป๋าแกมีเป็นพัน”

                “ฉันยืมมันไปเองแหละ...” เอลพูดขึ้นทั้งที่ก้มหน้า “..ฉันยังไม่ได้ใช้มันเลย หว่องช่วยฉันหน่อยสิ พ่อนายมีกิจการใหญ่โตออก ยืมไม่ได้เหรอ แล้วฉันจะทำพาร์ทไทม์ตอนเย็นมาใช้ให้” เอลอ้อนและกระดิกนิ้วมือขอเงิน

                “นี่มันเงินก้อนสุดท้ายของฉันแล้วนะ ฉันไม่มีเงินซื้ออุปกรณ์อื่นแล้วนะ..ของเก่าก็ยังไม่ใช้ ยังจะมีหน้ามาเอาของใหม่อีก” หว่องอิดออด

                “ไม่เอาก็ได้ จำไว้นะหว่อง ถ้าเดือดร้อนอย่ามาหาฉันล่ะ” เอลแกล้งบันดาลโทสะลุกขึ้น

                “แบบนี้ประจำ น่าเบื่อว่ะเอล” พูดจบหว่องก็ลุกขึ้นวิ่งหนีไป ขณะที่ลองก์กับจังก์นิ่งเงียบทำเป็นไม่ใส่ใจ

                “เงียบทำไม ทำไมไม่ช่วยพูด มีมันคนเดียวที่มีเงินนะ....”

                “สักวันจะไม่มีใครคบนาย...”ลองก์โพล่งขึ้นลุกเดินหนี จังก์เห็นเช่นนั้นก็ลุกตามไปบ้าง 

                “ทำไงดี ... เจ้าสายฟ้าก็แย่สิ” เอลกำลังพูดถึงมอเตอร์ไซด์เจ้าสายฟ้าที่น้ำมันใกล้จะหมดถังแล้ว มันคงพอที่จะขี่กลับบ้านได้ แต่พรุ่งนี้คงต้องจอดไว้ที่บ้านแล้วล่ะ

ในขณะควบเจ้าสายฟ้าบึ่งกลับบ้านเขาก็เห็นเด็กหนุ่มร่างสูงใหญ่คนหนึ่งกำลังยืนกดเงินจากตู้บริการเงินด่วนโดยลำพัง เจ้าเด็กร่างโย่งคือหัวโจกที่ชื่อว่าโรลนักรีดไถ เด็กหนุ่มจอมเกเรแห่งโรงเรียนสเลตันซึ่งชอบรีดไถเงินเด็กนักเรียนต่างโรงเรียนอยู่เสมอจนเป็นที่เข็ดขยาดของเหล่านักเรียนโรงเรียนต่างๆ 

.. ต้องสั่งสอนให้เข็ดหราบ...

                เขาจอดรถและใช้พลังความเร็วเหนือมนุษย์เข้าสู่โลกต่างมิติโลกซึ่งไม่มีใครสามารถมองเห็นได้

                พริบตานั้นเขาก็มายืนหายใจรดต้นคอวายร้ายซื่งไม่รู้สึกตัวเลยสักนิด เขาตาโตเมื่อเห็นเงินในมือของโรล  วายร้ายกำเงินซึ่งกดจากเครื่องเบิกเงินสดอัตโนมัตินั้น

                โอ้โห เงินนั่น... คงเป็นเงินที่รีดไถมาล่ะสิ....

                เวลานั้นเอลรู้สึกว่าสวรรค์โปรดแท้ๆ เขาใช้ความเร็วหยิบธนบัตรออกมาจากกระเป๋าได้อย่างง่ายดาย มันเร็วเกินกว่ามนุษย์ธรรมดาจะมองเห็นได้

วายร้ายเดินไปที่มอเตอร์ไซด์และสตาร์ทขับออกไป

เอลยืนยิ้มสมน้ำหน้า

“เห็นรีดไถชาวบ้านประจำ ฉันขอเงินเลวๆของนายไปใช้บ้างล่ะนะ”

.........................................................................

เที่ยงคืนแล้ว

เอลผู้สับสนนอนทอดกายยาวเหยียดอยู่บนเตียง ยังไม่ได้ห่มผ้าห่ม เขาไม่อาจข่มตาหลับได้ลงได้เพราะเรื่องราวต่างๆ ซึ่งผุดขึ้นมาไม่ถูกเวลา เรื่องเครียดๆ บ่อยๆครั้งที่กำลังจะเข้านอนแต่กลับนอนไม่หลับเพราะมัวแต่ไปคิดถึงเรื่องที่หาคำตอบไม่ได้ ไม่มีใครอธิบายได้ ไม่มีความรู้อันใดในโลกตอบได้ ความรู้ในทฤษฏีสัมพันธ์ภาพของไอน์สไตน์ดูเหมือนจะตอบบางสิ่งบางอย่างได้ แต่ก็ไม่ได้ ทฤษฏีใหม่ที่มาจากนักคิดอัจฉริยะมากมายก็ไม่เห็นจะเกี่ยวข้องสักนิด ไม่มีทฤษฏีของนักวิทยาศาสตร์คนใดในโลกตอบคำถามเรื่องนี้ได้

แต่ไม่กี่สิบปีมานี้มีนักวิทยาศาสตร์สติเฟื่องคนหนึ่งออกมาพูดเรื่องไร้สาระให้ขำไปทั่วประเทศหรือไม่ก็อาจเป็นทั่วโลก เขาคือด้อกเตอร์เทอโรม่า ยูโฟร์ผู้เสียสติซึ่งได้พูดเรื่องราวมากมายอันเป็นปริศนา

“การเชื่อมต่อของโลกกับโลกในอนาคต”

เรื่องราวอธิบายเกี่ยวกับการเชื่อมต่อของโลกกับโลกอนาคตในเชิงทฤษฏีกลับถูกมองเป็นเรื่องไร้สาระในสายตาของผู้คนทำให้เทอโรมาหายตัวไปจากวงสังคม แต่เอลกลับสนใจในรายงานนั้นอย่างยิ่ง ในเอกสารนั้นอธิบายถึงบางสิ่งที่ถูกส่งมาจากโลกอนาคตอยู่ตลอดเวลาด้วยเครื่องมืออันลึกล้ำเกินกว่าความเข้าใจของมนุษย์ คล้ายกับว่าโลกอนาคตกำลังเชื่อมขนานกับโลกมนุษย์ มนุษย์ในโลกอนาคตเป็นพวกมีความสามารถทางจิตที่ยอดเยี่ยมสุดที่จะคาดเดาได้ และมีการค้นพบว่าพวกมนุษย์เหล่านั้นปะปนอยู่กับมนุษย์โลกในช่วงเวลาต่างๆ ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน โลกที่ขนานอยู่กับโลกมนุษย์มีอยู่จำนวนมาก เป็นชั้นๆ มีกาลเวลาที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

เขาเห็นภาพเครื่องมือชิ้นหนึ่งซึ่งถ่ายเอาไว้แบบมัวๆ เพราะต้องการเปิดเผยเพียงแค่นี้ มันคล้ายหลอดแก้วซึ่งเป็นแคปซูลหรือเตียงนอนสำหรับพวกมนุษย์อวกาศหรืออะไรสักอย่าง

ด้อกเตอร์เทอโรมาได้อธิบายว่าได้พบกับเครื่องมือนี้ในใต้ท้องสมุทรโดยที่เขาตามพบมันด้วยสัมผัสพิเศษบางอย่างของเขา และเขาเชื่อมั่นว่าเครื่องมือนี้แหละเป็นเครื่องมือซึ่งถูกส่งมาจากโลกอนาคตที่ขนานกันนั้น

และด้อกเตอร์เพี้ยนได้ทิ้งท้ายว่า พวกมนุษย์อนาคตเดินทางมายังโลกและแอบแฝงซ่อนเร้นตัวตนเอาไว้เพื่อภารกิจซึ่งมิอาจจะคาดเดาได้

เอลไม่คิดว่ารายงานของด้อกเตอร์เพี้ยนคนนี้จะไร้สาระ มันมีสาระมากมายสำหรับเขาทีเดียว เขาอาจจะเป็นพวกมนุษย์อนาคตก็เป็นได้

                เขาหันไปมองรูปภาพตั้งโต๊ะซึ่งได้ถ่ายกับเพื่อนคือล้องก์และคนอื่นๆกอดคอกันในวันที่ชนะเลิศฟุตบอลเมื่อปีที่แล้ว ภาพนั้นเป็นภาพแห่งความสุข แต่เขาไม่ใช่มนุษย์แบบเดียวกับพวกนั้น

                 เขารู้สึกเศร้าเหงาใจอย่างบอกไม่ถูก

หลังเหตุการณ์ปล้นมินิมาร์ทนั่นเป็นต้นมา เขายิ่งสัมผัสได้ถึงพลังอันรุนแรงซึ่งทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงยิ่งขึ้น