เอล คนทะลุมิติ chapter 1

ปีศาจตนแรก
 
แรงปะทะทำให้ร่างชายลึกลับกระเด็นไปปะทะกับรถยนต์อีกคันหนึ่งก่อนจะตกลงไปที่พื้นอย่างแรง
“ผลั๊กกกกก”
รถยนต์อีกคันเบรคไว้ได้ทัน เสียงเบรคของรถอีกหลายคันดังสนั่นหวั่นไหว เดลเห็นรถยนต์หยุดกันหมดจึงวิ่งไปยังร่างซึ่งแน่นิ่งจมกองเลือดบนถนนนั้น เขาก้มลงจับชีพจรที่ข้อแขนก็พบว่าชีพจรหยุดเต้นไปแล้ว  
          เอลมองเดลซึ่งยืนอยู่ท่ามกลางความวุ่นวาย คนขับรถต่างพากันลงจากรถ หญิงสาวคนหนึ่งบนทางเท้าปล่อยโฮร้องไห้ออกมา บริเวณนั้นจึงเต็มไปด้วความตึงเครียดวุ่นวาย เขาจ้องมองศพนั้นเพื่อมองหาอะไรสักอย่าง จิต เขาต้องการเห็นจิตของชายลึกลับ
ทำไมไม่ออกจากร่างล่ะ..
เขากำลังมองหาจิตของคนตาย สายตาของเขาสามารถมองเห็นจิตมนุษย์ได้
เอ๊ะ... 
เขาได้เห็นเงาร่างสีขาวของมนุษย์ผุดออกมาจากกลางลำตัวของศพ จิตนั้นตกใจที่ได้มายังอีกมิติหนึ่ง จิตนั้นมองมาที่เขา
แต่ทันใดนั้นเขาก็ต้องสะดุ้งเมื่อเห็นอะไรบางอย่างกำลังทะลึ่งพรวดพราดขึ้นมาจากศพ มันคือเงาดำซึ่งเขามองไม่ออกว่าเป็นอะไรกันแน่ มันลุกขึ้นมาประจันหน้ากับจิตนั้น
อย่า...
จิตนั้นกลัวเงาดำจนตัวสั่น  
เอลแปลกใจที่มีอีกจิตหนึ่งโผล่ออกมาจากศพนั้น
ทำไมถึงมีสองล่ะ…
เขาอึ้ง แต่เขาได้รู้แล้วว่าเขาคิดผิด เงาดำนั่นไม่ใช่จิต มันคือ...
“ปีศาจ”
เงาดำนั้นคือปีศาจ ใบหน้าอันน่าเกลียดน่ากลัวหันมาทางเขา มันเหมือนสุนัขป่าดุร้าย ทั่วทั้งตัวมีแต่ขนสีดำ มันเป็นปีศาจอย่างไม่ต้องสงสัย
เขารู้สึกกลัวจนตัวสั่นแต่กลับไม่กล้าร้องออกมา
นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เผชิญหน้ากับปีศาจ
หรือว่าเจ้านี่สิงเจ้านั่นไว้...
ปีศาจหน้าสุนัขแยกเขี้ยวหันไปขู่คำรามจิตนั้น แต่กลับไม่ทำอะไร แต่มันกลับหันไปทางตำรวจหนุ่มก่อนจะย่างสามขุมก้าวเท้าเดินทะลุผ่านผู้คนบนทางเท้าไปหยุดตรงหน้าของเดล
มันอ้าปากที่มีแต่เขี้ยวแหลมคล้ายจะงับศีรษะของเดล
“เฮ้ยอย่านะ”
เอลร้องเสียงลั่น แต่กลับคิดขึ้นได้ว่าปีศาจทำร้ายมนุษย์ไม่ได้ ปีศาจจะทำร้ายมนุษย์ได้ก็ต่อเมื่อมันสิงสู่อยู่ในร่างมนุษย์เท่านั้น...
ทำไมต้องอย่างนั้นนะ...
เขาสงสัยทำไมเขารู้เรื่องพวกนี้ หรือว่ามันเป็นกฏอะไรสักอย่างที่บอกไว้เช่นนั้น
หรือว่าเราจะสื่อกับกฎอะไรสักอย่างซึ่งมีไว้เพื่อควบคุมสรรพสิ่งต่างๆในจักรวาลนี้...
ปีศาจทำท่าเหมือนได้ยินเสียงของเขา แต่มันกลับเดินวนรอบๆตัวเดล
จะใช้อะไรสู้กับมันล่ะ.. เกิดมาเพิ่งเจอปีศาจแบบนี้..
เขาคิดว่าปีศาจเหมือนกำลังสำรวจอะไรบางอย่างในตัวเดลอยู่ ไม่มีใครในบริเวณนี้ที่เห็นมัน
จู่ๆ มันก็หันกลับไปยังจิตซึ่งกำลังตัวสั่นงันงก ทำให้จิตนั้นออกวิ่ง
“วิ่งเร็วๆ” เอลตะโกนให้หนี เขารู้ว่าปีศาจสามารถกินจิตมนุษย์ได้แน่ หากมนุษย์ตายลง แต่เขาไม่ยอมให้มันทำอย่างนั้นแน่นอน
“หนีเร็ว” เอลร้องลั่น  
ปีศาจกระโดดทีเดียวก็ขวางหน้าชายลึกลับไว้ ร่างของมันขยายใหญ่ขึ้นอีกเท่าตัว จิตนั้นถึงกับเข่าอ่อนทรุดฮวบลงไปกับพื้น
“ช่วยด้วยยยยย”
“หยุดนะ”
ปีศาจชะงักเมื่อได้ยินเสียงของเอล
......................................................................................................................
 
ปีศาจมองมาทางเอลซึ่งยืนอยู่อีกฝากฝั่งของถนน มันแยกเขี้ยวคล้ายจะบอกว่า
เดี๋ยวข้าจะจัดการเจ้า...
เอลขนลุกซู่ สัญชาตญาณบอกว่าถ้าไม่หนีและหาทางสู้ ต้องตายแน่
การเผชิญหน้ากับปีศาจเป็นครั้งแรกแบบนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายสักนิด เมื่อตอนเป็นเด็กเขาจำได้ว่าโดนสุนัขไล่กัดอยู่เสมอ แต่ก็เอาตัวรอดได้แทบทุกครั้ง เพราะสุนัขไม่เคยไล่ตามเขาทันสักที  ปีศาจแยกเขี้ยวเหมือนสุนัขแต่น่าเกลียดกว่าหลายร้อยเท่า เขาเพิ่งสังเกตุเห็นว่าบนหัวของมันมีเขาเล็กๆ สามเขา มีแขนสามแขนที่ไหล่ด้านหนึ่งมีสองแขน ร่างสูงใหญ่ของมันยืนอยู่บนขาสองขาซึ่งคล้ายขาวัวตัวใหญ่ เขาคิดว่ามันคงแค้นที่เมื่อครู่เขาชกใส่มันไปหลายหมัดแน่
                แสดงว่าเราสู้มันได้นี่นา...   
                เอลคิดขึ้นมาได้ เขาชกมันจะล้มกระแทกมันจนกระเด็นแสดงว่าเขามีพลังสู้กับปีศาจ คิดได้ดังนั้นจึงเกิดความกล้าขึ้นมาอย่างประหลาด
ในจังหวะนั้นจิตนั้นคิดฉวยโอกาสวิ่งหนี แต่ ปีศาจกลับใช้มืออันยาวเหยียดคว้าคอเอาไว้ และอ้าปากอันใหญ่โตงับที่ศีรษะของจิตนั้นอย่างแรง
“อ๊าคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค”
พริบตานั้นจิตมนุษย์นั้นก็ถึงกับสูญสลายกลายเป็นควันขาวและจางหายไปในทันที
..............................................................................................