Back Togeter

8.7

เขียนโดย katem

วันที่ 1 กันยายน พ.ศ. 2554 เวลา 15.30 น.

  59 ตอน
  628 วิจารณ์
  110.34K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

51)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

----------------------------------------------

กว่าทั้งคู่จะตื่นอีกทีก็เกือบบ่าย ใช้ชีวิตคู่เยี่ยงสามีภรรยา ดูแลซึ่งกันและกัน ยิ่งร่างบางดูแลเค้าดีเท่าไหร่ เค้ายิ่งต้องการอยากใช้ชีวิตคู่กับคนสวยมากขึ้นเท่านั้น อยากให้ถึงคอนเสริต์ไวๆ ไม่ใช่ไม่ตื่นเต้นกับงานที่จะเกิดขึ้น แต่มีเรื่องที่ทำให้ตื่นเต้นอยากรู้ยิ่งกว่า อยากรู้เหลือเกินว่าคนสวยคนนี้จะยอมใช้ชีวิตคู่กับเค้าหรือไม่ 5 ปีที่รอมานานยังรอได้ แต่ทำไมกับอีกแค่วันเดียวผมถึงทรมานนัก

----------------------------------------------

แล้ววันที่ผม และทุกคนรอคอยก็มาถึง ข่าวประชาสัมพันธ์ส่งผลให้คนรอเข้าชมแน่น แม้ฮอลล์จะเปิดให้เข้าเวลา 6 โมงเย็น แต่แฟนคลับช่างอดทน มารอกันอยู่เต็มห้างตั้งแต่ห้างยังไม่เปิด นี่แหละที่ทำให้พวกเค้าภูมิใจ และเพื่อเป็นการตอบแทนดังนั้นวันนี้พวกเค้าต้องเต็มที่ พร้อมกันที่สถานที่จัดงานแต่เช้า แต่งหน้า แต่งตัว ทำผม กว่าจะเสร็จก็จวนเจียนถึงเวลาแสดง แต่ผมยังไม่เจอคนสวยของผมเลยตั้งแต่เช้า ออกจากคอนโดพร้อมกันแยกกันตอนเข้างานจนป่านนี้ เกือบ 6 โมงแล้ว จะแสดงแล้วครับยังไม่เห็นแม้เงา ขอกำลังใจให้พี่หน่อยได้ไหม มือหนากดโทรศัพท์หาคนตัวเล็กแสนรัก

“ตัวเล็ก อยู่ห้องไหนครับ ไม่มาหาพี่เลยนะ”

“แต่งตัวอยู่คะ จวนจะถึงเวลาแสดงแล้ว พี่เตรียมตัวได้แล้วนะ”

“ขอกำลังใจหน่อย.....ที่รักพี่รออยู่หน้าห้องเก็บของด้านหลังนะคะ” บอกเอาแต่ใจ แต่ฟังจากน้ำเสียงเหมือนเป็นคำสั่งมากกว่า

“ดื้ออีกแล้วนะ ..... ก็ได้คะรออีกแปบนะ”

แต่งตัวเพื่อแสดงเรียบร้อยรีบขอตัวจากทีมงานเดินไปสถานที่นัดหมาย แล้วก็พบกับร่างสูงโปร่ง  ยืนหันหลังชะเง้อมอง กลัวคนจะมาเห็นหล่ะสิ วันนี้แต่งตัวเต็มยศ ผมรวบไว้ด้านหลังเซ็ตผมด้านหน้าปัดไปด้านข้าง ต้องยอมรับว่าวันนี้พี่หล่อจริงๆ

“พี่ รอนานรึป่าว”

“ไม่นานครับ” ได้ยินเสียงหวานที่ไม่เจอตั้งแต่เช้ายิ่งดีใจ รีบหันหน้าเข้าหา แต่แล้วต้องชะงักอีกครั้ง ทำไมวันนี้ตัวเล็กสวยขนาดนี้ แต่งหน้าเข้ม ริมฝีปากบางถูกแต่งแต้มด้วยลิปสติคสีชมพูอมแดง ผมถูกรวบไว้ด้านหลัง ส่งผลให้หน้าหวานดูเซ็กซี่น่าค้นหาขึ้นเยอะ เสื้อสีดำตัวโปร่งตัดกับผิวขาวอมชมพู ทำให้ตัวเล็กยิ่งเด่น โชดดีที่ใส่เสื้อกล้ามข้างในไม่งั้นผมไม่ยอมแน่ แล้วกางเกงครับจะสั้นไปไหน ยิ่งเห็นยิ่งหวง ยิ่งเห็นยิ่งอยากพากลับบ้าน ว่าแล้วเดินเข้าไปกอด หอมซ้ายทีขวาที ทั้งรักทั้งหวงครับ

“พี่ .... พอแล้วคะ ดูสิหน้าพี่เลอะหมดแล้ว”มองคนเอาแต่ใจตาหวาน ไม่เคยแม้จะห่วงตัวเอง ดันคนเอาแต่ใจก่อนมือเรียวจะค่อยๆจัดผมคนตรงหน้าให้เป็นทรงเหมือนเดิม

“วันนี้ สวยจัง” กระซิบบอกเสียงทุ้มต่ำ ก่อนจะจู่โจมขโมยจูบหวานจากสาวตรงหน้า

“อืม .... พี่คะ ได้เวลาทำงานแล้วพอแล้วนะ” หลบหลีกการจู่โจมเบื้องหน้า ดันอกร่างที่ถาโถมกอด ทั้งผลักทั้งดัน แต่ก็สู้แรงไม่ได้

“ขอกำลังใจหน่อย” ไม่คิดแม้จะหยุด ริมฝีปากก้มสัมผัสลำคอคนสวย พยายามเหลือเกินจะไม่ทิ้งรอยครับ

“ได้เยอะแล้ว เดี๋ยวบนเวทีแก้วก็เต้นให้ไง ไปได้แล้วคะแฟนคลับรอนะ” บอกแฟนหนุ่มเสียงหวาน

“ไปก็ได้ครับ .... เจอกันบนเวทีนะที่รัก” โอบเอวบางกอดแน่น อยากอยู่อย่างนี้นานๆ

“ไปก็ปล่อยสิคะ ... แต่เดี๋ยวนะ” มือเรียวยกสัมผัสริมฝีปากหนาเช็ดคราบลิปสติคสีสวยของตัวเองที่เปื้อนอยู่ ขืนให้ออกไปอย่างนี้พี่โดนล้อแน่คะ

“ขอบคุณครับตัวเล็ก”

“งั้นแก้วไปนะ เจอกันบนเวทีคะ” ผละออกจากอ้อมกอด รีบขอตัว ถ้าขืนช้ามีหวังเป็นเรื่องแน่ แต่คนเอาแต่ใจก็ช่างกระไร อ้อยอิ่งไม่ยอมปล่อยมือสักที กว่าจะแยกออกได้ใช้เวลาไปไม่น้อย

---------------------------------------------

มองคนสวยเดินออกไปลับตา ก่อนจะค่อยๆหมุนตัวกลับมารวมกับเพื่อนๆหลังเวที ยิ้มกริ่มกับภาพตรงหน้าและการกระทำของตัวเล็กเมื่อครู่ .....

“ผีดิบไปไหนมาวะ คอนเสริต์จะเริ่มแล้วตื่นเต้นหว่ะ แกตื่นเต้นมะ” เขื่อนน้อย กอดคอบอกเพื่อนสนิท

“อืม .....”

“แล้วแกอมยิ้มอะไรว่ะ อย่าบอกนะว่าไปหาแก้วมา” เพื่อนคนเดิมยังมีเรื่องคาใจอีกแล้ว

“ใช่ ... เพิ่งแยกกันเมื่อกี้” ตอบไม่มองหน้า สายตาจับจ้องมองจอมอนิเตอร์ขนาดใหญ่ที่เชื่อมต่อกับกล้องที่ถ่ายภาพด้านนอก แสดงให้เห็นแฟนคลับและคนดูหลายพัน ส่งเสียงกรี๊ดสนั่นฮอลล์

“ถึงว่า .... เอ่อ แล้วแกไปทำอะไรมาเหรอ” เขื่อนอยากรู้อีกแล้วครับ อะไรทำให้มันยิ้มได้ขนาดนี้

“.....” เลือกที่จะไม่ตอบเจ้าเพื่อนช่างจ้อ นั่งอมยิ้มอยู่คนเดียว นึกถึงเรื่องต่างๆไปเรื่อย

--------------------------------------------------

“เคโอติค เฟย์ฟาง สแตนด์บายได้เวลาแล้ว” เสียงพี่สตาฟเรียกทุกคนรวมตัวกันกลางห้อง ก่อนจะประสานมือเรียกความพร้อมครั้งสุดท้าย

--------------------------------------------------

เสียงดนตรีเริ่มบรรเลง ส่งผลให้แฟนคลับกรี๊ดกันสนั่น ยิ่งเห็นศิลปินคนโปรดบนเวทียิ่งชอบ ทั้งร้อง ทั้งเต้น ตามได้ทุกเพลง และกรี๊ดสนั่นทุกครั้งเมื่อมีการแซวกันเองของคนบนเวที ยิ่งเป็นคู่จิ้นยิ่งชอบ แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้เหลือ 2 คู่ แต่ถ้าใครสังเกตดีๆ จะรู้ว่าไม่ได้มีแค่ 2 คู่ มีกันครบทุกคู่นั่นแหละเพียงแต่หญิงสาวอีกคนไม่ได้ออกมาให้เห็น ก็ในเมื่อตาเจ้าผีดิบมองแดนเซอร์ด้านหลังหวานขนาดนี้ ถ้ากล้องซูมจับภาพ แฟนคลับด้านล่างคงได้กรี๊ดสลบเลยก็ว่าได้

---------------------------------------------------

ทั้งร้องทั้งเต้นเกือบสองชั่วโมงไม่มีทีท่าว่าจะเหนื่อย หรือถึงเหนื่อยก็สนุกทั้ง 5 หนุ่ม 2 สาว แต่ตามสคลิปเฮียก็ไม่ใจร้าย จัดให้พวกเค้าได้เป็นผู้ชมบ้าง นั่งพักรอเวลาช่วงสุดท้าย โดยปล่อยให้หนุ่มหล่อสมาชิกใหม่ของครอบครัวขึ้นไปทำหน้าที่แทน แต่แล้วภาพที่เห็นบนจอมอนิเตอร์ตรงหน้าทำเอาหนุ่มผีดิบหน้านิ่วคิ้วขมวด อารมณ์ที่สงบเริ่มเดือดขึ้นเรื่อยๆ

--------------------------------------------

“ป๊อป ..... ป๊อปว่าใช่แก้วป่ะ ฟางว่าใช่นะ” สาวตัวเล็กหน้าหวานสงสัยถึงสาวหน้าเวที ที่ใส่ชุดกางเกงขาสั้นคล้ายทหาร เผยให้เห็นขาเรียวสวย รวมผมเก็บภายใต้หมวกที่เข้าชุดกัน และเป็นแดนเซอร์เพียงหนึ่งเดียวที่เต้นคู่น้องใหม่

“เออเฟย์ครับ ..... เฟย์ช่วยเขื่อนดูหน่อยนะ ใช่หรือป่าว” และคงไม่ใช่แค่ฟางที่สงสัย

“ผีดิบ ใช่ตัวเล็กแกรึป่าวว่ะ ถ้าใช่วันนี้แก้วโคตรสวยว่ะไม่หวงรึไง” เพื่อตัดปัญหาความสงสัย บอสใหญ่ถามผู้รู้ที่ดีที่สุดในตอนนี้ แล้วดูจากหน้ามัน ป๊อปว่า......ใช่ครับ

“เออ ...... ใช่” ทำไมผมจะจำไม่ได้ ...... เฮียจะฆ่าผมใช่ไหม ผมเริ่มไม่สนุกแล้วครับ ถึงว่าทำไมชอบเอาตัวเล็กผมไปซ่อนนัก

“เห้ย ผีดิบแล้วแกปล่อยให้แก้วเต้นกับธามได้ไงว่ะเห็นหวงขนาดนั้น” เพื่อนร่วมชาติเอ่ย สงสัยเหมือนกันว่าทำไมวันนี้ไอ้ผีดิบมันใจกว้างเหลือเกิน

“ไม่ได้ปล่อย ...... ฝีมือเฮีย แล้ว ..... ก็ไม่บอก” บอกหน้านิ่ง คิ้วถ้าผูกได้ คงผูกกันเป็นปมหนา

“แล้วแกจะทำไงว่ะ แต่ข้าว่านั่งดูอย่างนี้แหละหว่ะ ทำอะไรไม่ได้แล้ว แกสงบสติอารมณ์หน่อยแล้วกัน” บอสใหญ่ของทีมเดินมาตบไหล่ รู้หรอกว่าคนตรงหน้า ขี้หึงขี้หวงคนรักขนาดไหน นี่หากไม่โดนดัดหลังจริงๆ มันไม่มีทางยอมแน่ เฮียจะรู้ไหมครับว่าเล่นกับมันแรงไปแล้ว เอ่อ ... ว่าแต่ทำไมตอนนี้หน้ามันยิ้มเลือดเย็นขนาดนี้ ..... น่ากลัวครับ

“ขอบคุณบอส แต่คงอยู่เฉยไม่ได้หว่ะ แล้วอีกอย่าง แกลืมไปแล้วเหรอเพลงนี้ ท่อนแร๊พของข้า” ส่งยิ้มเจ้าเล่ห์สายตาเยือกเย็นก่อนจะเดินลุกไปหยิบไมล์ที่วางสแตนด์บาย รอเวลาให้ถึงท่อนของตนที่ร้องให้เด็กใหม่ ก่อนจะพาหน้าหล่อนิ่งออกไปหน้าเวที เล่นเอาแฟนคลับกรี๊ดสนั่นฮอลล์ยิ่งเห็นขรึมๆ ยิ่งชอบ แต่ยังไม่รวมถึงสองร่างที่กำลังแสดงบนเวทีที่คงตกใจไม่แพ้กัน ในเมื่อสิ่งที่เค้าทำมันไม่มีในสคลิป

------------------------------------------------------

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา