Back Togeter

-----------------------------------

ใช้เวลาไม่นานก็ถึงห้องคอสตูมที่ศิลปินรวมตัวเพื่อลองชุดสำหรับงานคอนเสริต์ ร่างบางเลือกที่จะไม่เข้าไปข้างในแต่เลือกที่จะโทรไปบอกแฟนหนุ่มแทนว่าเธอจะไปที่ไหน

♪อย่างเธอไม่เหงาหรอก อย่าบอกเหงาเลย แค่ยืนอยู่เฉยๆ ใครต่อใครยังไหวหวั่น♪

“ว่าไงครับตัวเล็กยังไม่ถึงอีกเหรอ”

“ถึงแล้วคะ แต่เดี๋ยวแก้วขึ้นไปคุยกับเฮียก่อน”

“เฮียนัดเหรอครับ ไม่เห็นบอกพี่เลย”

“คะ พอดีแก้วเพิ่งรู้เหมือนกัน พี่ลองชุดไปก่อนนะ เดี๋ยวโทรหาคะ” วางสายแฟนหนุ่มก่อนจะรีบมุ่งหน้าไปห้องนายใหญ่ชั้นบนสุด

---------------------------

“โทโมะ แก้วมารึป่าว” สาวตัวเล็ก หน้าหวานกระซิบถามเบาๆ กลัวคนอื่นในห้องจะได้ยิน

“มาฟาง แต่ไปหาเฮีย”

“อ่อ ถ้าอยู่กับเฮียงคงไม่ได้เจอแน่เลย เมื่อไรจะทำตัวปกติได้นะ” บอกหน่ายๆ ก่อนรีบวิ่งไปลองชุดของตน

“ขอโทษแทนฟางด้วยนะ เห็นบ่นอยากเจอแก้วมาหลายวันแล้ว” บอสใหญ่ของทีมเอ่ยขอโทษ แทนแฟนสาว

“ไม่เป็นไร ถ้าวันเสร็จไวจะพาไปหาแล้วกัน แกก็หาสถานที่ไว้” บอกแค่นั้นก่อนจะเดินเข้าไปหาทีมงาน หวังเหลือเกินว่าวันนี้จะเสร็จเร็ว ทำไมผมจะไม่รู้ว่าตัวเล็กก็อยากเจอเพื่อนเหมือนกัน

แต่แล้วก็ต้องผิดหวัง ในเมื่อเค้าเตรียมความพร้อมเสร็จสิ้นตั้งแต่บ่ายแต่คนสวยกลับโทรมาบอกว่าอีกนานกว่าจะเสร็จไม่รู้คุยหรือประชุมอะไรกันแน่ สุดท้ายก็ต้องยกเลิกนัดกับเพื่อนๆ ก่อนจะขอตัวนั่งรอคนสวยด้านล่าง เห็นว่าเป็นงานง่ายๆ แค่ลองชุดแต่วันนี้ก็เหนื่อยเหมือนกันวิ่งวุ่นไปหมด กว่าจะลงตัว สุดท้ายวันนี้ก็ไม่ได้ตัดผมอีก งานนี้ตัวเล็กจะบ่นหรือเปล่ายังไม่รู้ รู้แต่ว่าตอนนี้ขอนั่งรอคนสวยตรงโซนด้านหน้าแล้วกัน

-----------------------------

นึกว่าเฮียเรียกไปเรื่องอะไร ที่แท้ก็เรื่องเต้นกับธามไทย อยากจะเซอร์ไฟส์แฟนคลับแล้วก็ศิลปินบนเวที รวมไปถึงคุณแฟนเอาแต่ใจ ขอให้ปิดเป็นความลับวางแผนเป็นลำดับขั้น ได้แต่ยิ้มเพราะคนที่น่าจะประหลาดใจคือเฮียกับซ้อคะ เพราะเพื่อนๆรู้แล้วว่าแก้วกลับมา  อีกอย่างกลัวคุณแฟนจะอาระวาดกลางคอนเสริต์คะ กว่าจะคุยกว่าจะซักซ้อมแผนเสร็จใช้เวลาเป็นวันๆ แต่ซ้อมไปก็แค่นั้นได้แต่นั่งปั้นหน้าเข้าใจ ขอโทษนะคะเฮียกับซ้อ เดินลงมาด้านล่างก็เกือบมืด มองหาเพื่อนๆ ก็พบกับความว่างป่าว คงกลับกันหมดแล้ว เดินมองซ้ายมองขวาก็ต้องเจอกับร่างคุ้นตา นั่งหลับบนโซฟานุ่ม วันนี้คงไม่ได้ตัดผมอีกตามเคย

----------------------------------

“ตื่นได้แล้วคะ” มือเรียวสะกิดแฟนหนุ่ม

คนนอนหลับงัวเงียนตื่น ก่อนดึงคนสวยให้นั่งบนตัก มือแกร่งกอดไว้แน่นก่อนจะซุกหน้ากับแผ่นหลัง

“ทำไมนานจังหล่ะครับ” จูบแรงๆ บนหลังเนียนที่ถูกปกปิดตัวเสื้อยืดเข้ารูป

“คุยเรื่องคอนเสริต์พี่นั่นแหละ วันนี้เลยไม่ได้ตัดผมเลยเนอะ” หันหน้าหาแฟนหนุ่ม บอกเสียงหวาน มือเรียวยึดไว้กับไหล่คนตรงหน้า

“ไม่อยากตัดอ่ะ”

“ไม่ตัดก็ไม่ตัดคะ เวลาขึ้นคอนเสริต์ค่อยมัดแล้วกัน” ยกมือเรียวเสยผมที่บังใบหน้าหล่อ กลัวว่าจะรำคาญ

“ตัวเล็กมัดให้พี่นะ” ยิ้มแก้มแตก ชอบเหลือเกินเวลาเมียผมทำแบบนี้

“คอนเสริต์แก้วก็ต้องแต่งตัวเหมือนกัน คงดูแลพี่ไม่ได้มากคะเพราะฉะนั้นให้พวกพี่ทำผมมัดให้นะ”

“แต่มันเป็นหน้าที่ .... นะ” เลือกที่จะไม่พูด แต่สายตาหวานสื่อความหมายถึงคำที่เว้นได้แม้ไม่เอ่ยมัน

“รู้คะ แต่พี่เข้าใจใช่ไหม กลับบ้านเถอะหิวข้าวแล้วนะ”

“ครับ แต่ตัวเล็กจูบพี่หน่อยดิ” ตอบรับแต่คำขอที่บอกเล่นเอาคนบนตักหน้าแดง

“บ้าเหรอ พี่ไม่อายแต่แก้วอายนะ”

“ไม่เห็นต้องอายเลยจูบหน่อยนะนะ นะครับตัวเล็ก” โยกคนสวยบนตักบอกน้ำเสียงเอาแต่ใจ

“อืมพี่อ่ะ ....... กลับบ้านนะ” เลือกที่จะหอมแฟนหนุ่มแทน ก่อนจะฉุดให้ลุกขึ้น ขืนช้ามีหวังได้ขอให้ทำอะไรไม่คิดอีกแน่ๆ

“ก็ได้ ฝากไว้ก่อนนะครับ” ดึงกระเป๋าแฟนสาวขึ้นสะพาย โอบคนสวยเดินลิ่วออกไป

-------------------------------

ใช้เวลาไม่นานก็ถึงคอนโดหรูใจกลางเมือง ทั้งง่วงทั้งเหนื่อย แต่ก็มีความสุข ขับรถไปคนสวยป้อนข้าวที่แวะซื้อจากร้านสะดวกซื้อไป เพลินครับ เก็บกล่องข้าว ซองขนมทิ้งขยะก่อนจะดึงคนสวยมากอดพาเดินเข้าไปด้านใน

“พี่ไปอาบน้ำคะ แก้วจะได้อาบบ้าง”

“อาบด้วยกันไหม อยากเปลี่ยนบรรยากาศ”

“ไม่ต้องมาทะลึ่งเลย” ดุแฟนหนุ่มหน้าแดง ทั้งลาก ทั้งดันให้เข้าไปอาบน้ำ

“เห็นว่าเหนื่อยจากเมื่อคืนนะ ไม่งั้นพี่ไม่ยอมแน่” ก้มกระซิบข้างหู พร้อมกับหอมแก้มนิ่มๆแสนรัก ก่อนจะวิ่งปรู๊ดเข้าห้องน้ำ

เดินออกจากห้องน้ำ มองชุดที่คนสวยเตรียมให้ แฟนผมน่ารักครับแต่ผมไม่ใส่ ใส่บ๊อกเซอร์นอนดีกว่าสะดวกดี

----------------------------------

เดินเข้ามาในห้องหลังจากตรวจความเรียบร้อยก็ต้องเจอคนเอาแต่ใจยืนดักอยู่หน้าประตู ชอบเหลือเกินที่จะโชว์หุ่นมาดแมน ก่อนจะเซทลาเข้าปะทะอกแกร่ง เพราะฝีมือร่างสูงตรงหน้า

“ทำไมใส่ชุดนี้หละ เดี๋ยวเป็นหวัดหรอก”

“สะดวกดีครับ ชุดที่ตัวเล็กเตรียมมันถอดยากไปหน่อย” บอกเสียงหวานบนทะเล้น พร้อมกับฝังจมูกลงบนลำคอขาว

“พี่ดื้ออีกแล้วนะ ปล่อยเลยอยากอาบน้ำแล้ว ง่วง”

“ที่บริษัทตัวเล็กค้างอะไรพี่ไว้ หึ” ถามเสียงเจ้าเล่ห์ ดวงตาวาว

รู้อยู่ว่าเค้าต้องการอะไร เลือกที่จะไม่ตอบ ยกมือเรียวเล็กโอบลำคอแกร่งโน้มเข้าหา ริมฝีปากบางสัมผัสกับปากหยักได้รูป ปล่อยให้คนตรงหน้าเป็นคนเริ่มทำตามความต้องการ

“แก้วให้พี่แล้ว ตอนนี้ปล่อยแก้วไปอาบน้ำได้แล้วคะ” บอกแฟนหนุ่ม ดันอกคนเอาแต่ใจเมื่อรู้ว่าเค้าคงไม่ยอมหยุด

“มันค้าง ที่รัก” ตอบเสียงหวานแต่ใช่ว่าจะหยุดการกระทำ จู่โจมคนสวยไปเรื่อย

“ไม่ต้องที่รักเลย พี่แก้วง่วงนะ พอก่อน” บอกเสียงหวาน พยายามเหลือเกินที่จะหลบหลีกการจู่โจมคนตรงหน้า

“ตัวเล็กอ่ะ แกล้งพี่อีกแล้ว ปล่อยไปอาบน้ำก็ได้” จูบหนักๆบนริมฝีปากอิ่ม ก่อนจะปล่อยแมวน้อยไปอาบน้ำ เสียดายครับ

------------------------------------

เดินออกจากห้องน้ำ ในสภาพเสื้อกล้ามกางเกงขาสั้น ถึงรู้ว่ามันล่อแหลมแต่ทำไงได้ในเมื่อชุดที่เรียบร้อย คนเอาแต่ใจที่นอนยิ้มอยู่บนเตียงเก็บไปไว้บ้านหมด แล้วก็ต้องตกใจร้องเสียงหลงเมื่ออยู่ก็โดนอุ้มตัวลอย ฝีมือไอ้แฟนบ้าคนเดิม

“พี่เล่นอะไร” ดุเสียงเข้ม มือเรียวกอดรอบลำคอแกร่งแน่น .... กลัวตก

“ตัวเล็กช้าครับ พี่เลยมาหาแทน” บอกเสียงนุ่ม ไม่สะทบสะท้านกับการกระทำของตน

“บอกดีๆ ก็ได้คะ” คนสวยหน้าบูด ชอบจริงทำหน้ายู่แบบนี้

เดินผิวปากอารมณ์ดี ก่อนจะวางแมวน้อยบนเตียงนุ่มเบามือ มือแกร่งค่อมร่างบางตรงหน้า สายตาหวานจับจ้องหน้าสวยไม่ลดละ

“พี่แก้วง่วง”

“ก็นอนสิครับตัวเล็ก” บอกคนสวยเสียงนุ่ม ตาหวานฉ่ำ

“แก้วจะนอนยังไงในเมื่อพี่อยู่อย่างนี้” เอ่ยตอบคนด้านบน ตาสวยสบตาหวานไม่เกรงกลัว

“พี่รักตัวเล็กนะครับ” สิ้นเสียงหวาน คนด้านล่างเหมือนโดนสะกด ปล่อยร่างแกร่งทำตามใจ ไม่คิดแม้จะคัดค้านหรือต่อต้าน

------------------------------------