Back Togeter

------------------------------------------
แสงแดดตอนเช้าปลุกให้ชายหนุ่มที่นอนหลับใหลตื่น มือหนาที่โอบกอดแฟนสาวเมื่อคืน ตอนนี้ว่างเปล่าไร้เงาคนสวยแสนรัก ผวาลุกขึ้น ร้องเรียกหาก็ไม่เห็น รีบเดินไปเปิดประตูห้องน้ำเผื่อว่าจะอยู่ก็ไม่มี แต่ก็ยังโล่งใจอยู่บ้างตรงที่เสื้อผ้าในตู้ยังอยู่ครบ โทรไปหาก็ไม่รับ ที่รักครับ100 MissCall แล้ว จัดการธุระส่วนตัวก่อนจะรีบวิ่งลงไปข้างล่าง อย่างน้อยต้องมีคนเห็นที่รักของเค้าสักคน
“พ่อ แม่ พี่เคนจิ” ตะโกนลั่นบ้านตั้งแต่ยังไม่ก้าวเท้าลงบันได
“ไอ้เจ้าโมะแกจะตะโกนทำไม หูจะแตก แล้วมีอะไรแหกปากแต่เช้าลงมากินข้าว” คนเป็นพ่อทำมาดเข้มดุเจ้าลูกชาย แต่ก็พอจะรู้อยู่ว่าอะไรทำให้โวยวายขนาดนี้เมียหายล่ะสิท่า
“พ่อ เห็นตัวเล็กรึป่าว” ดูจากสีหน้า ก็รู้ว่าวันนี้ข้าวเช้าตรงหน้าไม่แตะแน่ๆ ถ้ายังไม่รู้ว่าเมียไปไหน
“อะไร ตาโมะนอนกอดน้องอยู่ทั้งคืน ตอนเช้าไม่รู้ว่าน้องไปไหน” เสียงคนเป็นแม่แหย่บ้าง แค่เมียหายต้องเดือดร้อนคนทั้งบ้าน
แม่ครับ แม่จะรู้ไหม ว่าเมื่อคืนผมทำน้องร้องไห้ กลัวไปหมดแล้วกลัวว่าจะหนีไปอีก
“แม่อ่ะ .... คือว่าเมื่อคืนผมทำน้องร้องไห้ ตอนเช้ายังไม่ได้คุยกันเลยก็หายไปอีก โทรไปก็ไม่รับ” เอ่ยสารภาพ บอกคนเป็นแม่น่าเศร้า ขอโทษแล้วขอโทษอีกก็ยังไม่รู้ว่าทำไงคนตัวเล็กเมื่อไหร่ถึงจะหายโกรธ ว่าจะง้อตอนเช้าตื่นมาก็ไม่เจอเสียแล้ว
“แกเสร็จแน่ไอ้โมะ น้องแก้ว ทั้งสวยทั้งน่ารักทั้งเก่ง หาแฟนได้ดีกว่าแกเป็นร้อยเท่า งานนี้แกเตรียมตัวน้ำตาเช็ดหัวเข่าได้เลย อ่ะไอ้น้องทิชชูเอาไว้ซับน้ำตา 555” พี่ชายตัวแสบ นอกจากจะไม่ให้กำลังใจแถมตอกย้ำได้เจ็บแสบอีกต่างหาก
ผมหล่ะสะใจเป็นบ้าได้แกล้งไอ้น้องเวร แล้วทำไมผมจะไม่รู้ว่าตัวเล็กของมันไปไหนในเมื่อตอนเช้าผมนี่แหละครับเป็นคนขับรถไปส่งน้องแก้วเอง อย่างน้อยแกก็สบายใจได้ว่าไม่มีไอ้หนุ่มหน้าไหนมาวอแวกับที่รักของแกเพราะพี่ชายสุดหล่อตามคุมให้ แต่ยังไงวันนี้ขอพี่ชายแกล้งแกหน่อยแล้วกัน อย่าว่ากันนะเฟ้ย
“สะใจมากไหมพี่ ลองมาเป็นผมบ้างไหม” น้ำเสียง สีหน้าที่บ่งบอกพี่ชาย แสดงให้เห็นชัดเจนว่าเสียใจ ทุกข์ใจขนาดไหน พี่จะรู้ไหมผมกลัวสิ่งที่พี่พูดเป็นที่สุดกลัวทุกอย่างแล้วไอ้ความกลัวบ้าๆ นั่นแหละทำให้ผมทะเลาะกับตัวเล็ก แต่ทำไมไม่มีใครเห็นใจผมบ้าง 5ปีที่รอใครสักคนมันทรมาน กว่าจะได้เค้ามาทั้งรักทั้งหวงกลัวคนอื่นจะแย่งไป แต่ตอนนี้เค้าไม่อยู่ทุกคนกับมองว่าเป็นเรื่องสนุก ผมไม่สนุกด้วยครับ
“เคนจิ ดูหน้าโทโมะบ้าง” คนเป็นพ่อเห็นหน้าลูกชาย ตอนแรกก็อยากแกล้งแต่ตอนนี้สงสารจับใจ รักน้องมากสินะ
“ไหนบอกแม่สิ เราไปทำอะไรให้น้องเสียใจจนร้องไห้” ห่วงลูกชายตัวดีก็ห่วง ห่วงลูกสาวก็ห่วง
“ผมแค่ไม่ชอบเวลาน้อง ..... ต้องทำงานร่วมกับผู้ชาย” ยอมสารภาพในความงี่เง้าเอาแต่ใจ ทุกทีผมเป็นคนมีเหตุผม แต่ทำไมกับตัวเล็กผมถึงได้ทำตัวงี่เง้าขนาดนี้ไม่รู้
“พูดตรงๆ ไอ้ลูกชาย หึงว่างั้น”
“ครับพ่อ”
“เคนจิ แม่ว่าเราบอกน้องได้แล้ว” คนเป็นแม่กล่าว โธ่เจ้าลูกชายตัวแสบแค่ไม่เห็นตัวเล็ก หมดคราบโทโมะเคโอติคเลย
“ครับแม่ เออโทโมะ พี่ขอโทษ เมื่อเช้าพี่ไปส่งน้องแก้วเองที่บริษัท น้องเค้าเห็นแกเพิ่งได้นอนไม่กี่ชั่วโมงเลยไม่อยากปลุกแล้วที่น้องไม่รับโทรศัพท์เพราะน้องแก้วลืมโทรศัพท์ไว้ในรถ อ่ะเอาไป” โอย น้องผมเป็นเอามาก ตอนแรกว่าจะแกล้งให้สนุก แต่พอเห็นหน้ามันสนุกไม่ออก ต้องยอมเฉลยก่อนที่จะยื่นโทรศัพท์ตัวเล็กของมันคืนให้ เออไอ้นี่ได้ยินแค่นั้นยิ้มออกเลยแก
“แล้วลูกไม่รู้เหรอว่าวันนี้น้องซ้อมที่ไหน ถ้าห่วงนักแม่ว่ากินข้าวแล้วไปหาน้องเค้าก็ได้นี่ลูก”
“รู้ครับ ผมก็อยากไปแต่กลัวไปแล้วตัวเล็กจะโกรธอีกหาว่าผมไม่ไว้ใจต้องไปคอยเฝ้า แล้วอีกอย่างวันนี้ไอ้พวกตัวแสบ เฟย์ ฟางจะมาที่บ้าน” ทำอะไรไม่ได้คงต้องรอคนสวยตอนกลับบ้านนั่นแหละ
“แกนี่ ความบ้าระห่ำหายไปไหนหมด อยากเจอน้องก็ไม่กล้า เอางี้ แกก็ชวนไอ้เพื่อนตัวแสบของแกไปดูน้อง น้องไม่ว่าหลอก ฉลาดไม่เท่าพ่อเลยแกนิ”
“ความคิดพ่อเข้าท่า แต่ติดอยู่อย่างเดียวครับ เจ้าพวกนั้นไม่รู้ว่าตัวเล็กกับแก้วคือคน คนเดียวกัน” เผยยิ้มเจ้าเล่ห์ รักพ่อจังครับ แผนพ่อสุดยอด
“อะไรนะ เจอกันมาตั้งนานไม่รู้ว่าเป็นแก้ว เพื่อนแกตาถั่วหรือว่าไม่สังเกตวะ”
“อาจจะทั้งสองอย่างพี่ แต่ที่แน่ๆ คือเฮียไม่ให้บอกด้วย ตัวเล็กก็คงอยากเจออยากคุย แต่ทำไงได้เฮียขอขนาดผมเฮียยังไม่ยอมให้เจอเลย ดีนะผมฉลาดเหมือนพ่อ” ยักคิ้วให้บิดา
“เออยิ้มอย่างนี้ค่อยสมเป็นลูกพ่อหน่อย”
“ลูกแก้วเป็นอย่างนี้เสมอเลยนะแม่ว่า เกรงใจคนอื่นจนต้องทำร้ายความรู้สึกตัวเอง คงคิดถึงเพื่อนๆมากแต่ทำอะไรไม่ได้น่าสงสาร”
“แล้วแกจะเอาไงเจ้าโมะ รอน้องกลับพ่อว่าคงจะดึก ดีไม่ดีถ้าวันนี้น้องไม่กลับแกซวยแน่”
“ตาโมะ ลูกสะใภ้คนนี้พ่อกับแม่ชอบ ถ้าแกปล่อยหลุดมือ แกตายแน่”
“ผมไม่มีวันปล่อยตัวเล็กไปแน่ เมียผมทั้งคน” บอกแค่นั้นก่อนจะลุกจากโต๊ะ เดินออกมานั่งคิดอะไรคนเดียวที่ม้านั่งบริเวณสนามหญ้าหน้าบ้าน คิ้วหนาขมวดเป็นปมอีกครั้ง คิดทุกคำพูดของคนในครอบครัว เอาวะเป็นไงเป็นกัน
-------------------------------------------------------