Back Togeter

ห้องนอน ที่ถูกตกแต่งด้วยโทนสีขาวดำ ในแบบฉบับที่เขาชอบ สะอาดปราศจากฝุ่น แม้จะมีเจ้าคุมะ ลูกสุดที่รักเดินป่วนเปี้ยนอยู่ พาร่างบางเข้าห้อง ก็ล็อคประตูซะเลย เดี๋ยวมีคนมาขัดจังหวะ

“คุมะ มาหาแม่มา ไม่เจอกันแปปเดียว ตัวโตขึ้นเยอะเลย มาให้แม่หอมหน่อย พ่ออาบน้ำให้บ้างรึป่าว” เข้าห้องได้ก็โดดตะครุบคุมะปั๊ป หอมซ้ายที ขวาที ทีกับโมะไม่เห็นโดดตะครุบอย่างนี้บ้าง ฮึ่ม คนหล่ออิจฉาครับ

“แก้ว อาบน้ำครับ”

“อีกแปปนะโมะ แก้วเล่นกะคุมะแปปนึง โทโมะอาบก่อนก็ได้ คุมะขี้อ้อน มาแม่เกาพุงให้” เจ้าหมาน้อยช่างรู้ใจ นอนแผ่หลาให้สาวหน้าหวานเกาพุง สบายตัวไปเลย

“งั้นโทโมะอาบน้ำก่อนนะ” เดินมาแอบหอมแก้มนุ่มนิ่ม ก่อนจะรีบหนีเข้าห้องน้ำ

“เห้ย ! ผีดิบเล่นบ้าอะไร คุมะเดี๋ยวแม่มาเล่นด้วยนะ” ดุแฟนหนุ่มไล่หลัง อุ้มหมาน้อยวางในตะกร้าที่นอน ตรงมุมห้อง

แล้วพรุ่งนี้แก้วจะเอาชุดไหนใส่ไปทำงานเนี๊ยะ โอ๊ย คิดแล้วกลุ่ม ว่าแล้วเปิดดูตู้เสื้อผ้าผีดิบหน่อยแล้วกัน เผื่อจะมีชุดที่ใส่ด้วยกันได้ ....... (คิดถึงแต่พรุ่งนี้ ผ่านคืนนี้ไปให้ได้ก่อนเถอะแก้วใจ) เอ๊ะ นี่เสื้อเรานี่นา กางเกงด้วย เห้ย มาอยู่ในตู้เต็มเลย ขนมาหมดเลยเหรอผีดิบ ถ้าอย่างงั้นก็ต้องมี ....... นั่นใช่อย่างที่คิด เอามาหมดเลย ฮือ ๆ เห็นของแก้วหมดแล้ว ไอ้ผีดิบบ้า

“ที่รัก อาบน้ำได้แล้วครับ” เดินออกจากห้องน้ำ โชว์ร่างกายกำยำท่อนบน ท่อนล่างใส่กางเกงบ๊อกเซอร์ตัวเดียว

“เอามาหมดเลยใช่มะ จะไม่เหลือให้แก้วไปนอนคอนโดเลยเหรอ” ค้อนถามร่างสูง แต่แล้วก็ต้องตกใจ รีบหันหน้าหนี เอามือปิดหน้าแทบไม่ทัน “ทำไมแต่งตัวอย่างนี้”

อายหล่ะสิแก้วใจ เห็นแล้วมันน่าตีนัก แฟนตัวเองแท้ ๆ ว่าแล้วแกล้งดีกว่า ... เดินเข้าไปกอดซะเลย

“ก็จะนอนแล้วไงครับ จะให้แต่งสูทหรอ แล้วปิดตาทำไมครับ ปิดตาอย่างนี้จะมองเห็นโทโมะเหรอ” กระซิบข้างหู แหย่คนตัวเล็กในอ้อมกอด พรางดึงมือออกจากใบหน้าสวย สาวร่างบางหน้าขึ้นสีอัตโนมัติ

“อื้ม ปล่อยเลย แก้วจะไปอาบน้ำ เหนื่อยมาทั้งวัน เหม็นตัวเอง”

“ขอพิสูจน์หน่อยแล้วกัน ครับ” ก้มหน้าลงที่ซอกคอขาว สูดดมจนพอใจ แถมฝากรอยแห่งการพิสูจน์ไว้จนทั่ว คนตัวเล็กกว่าดิ้นคลุกคลัก หวังให้หลุดจากพันธนาการ ทั้งอาย ทั้งเขิน

“ยังหอมอยู่เลย ไม่ต้องอาบหรอก” เสียงนุ่ม ๆ เอ่ยบอก ถอนจากซอกคอขาว มองหน้าคนตัวเล็ก จ้องลึกไปในนัยน์ตาหวาน ค่อย ๆ โน้มหน้าเข้าหาจนจมูกสัมผัสกัน กดริมฝีปากลงบนปากอวบอิ่ม ช่วงชิมความหวานอย่างเชื่องช้าและเนิ่นนาน คนตัวเล็กในอ้อมกอดก็ช่างน่ารัก ไม่ขัดขืนแม้แต่น้อย ปล่อยให้คนตัวโต ทำอะไรตามแต่ใจไปเรื่อย จากจูบที่แสนหวาน ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นเร่าร้อนและโหยหา มือไม้เริ่มไม่อยู่นิ่ง เลื่อนมือผ่านชายเสื้อ ลูบผ่านไปยังแผ่นหลังเนียนขาว ที่มีเสื้อเชิ้ตสีขาวปกปิดอยู่ หญิงสาวรับรู้ได้ถึงสัมผัสที่รุกล้ำ ค่อยใช้มือดันอกแกร่ง เมื่อเริ่มขาดอากาศหายใจ ชายหนุ่มพอจะรู้อยู่บ้างว่าทำอะไรเอาแต่ใจเกินไปแล้ว แต่สติเริ่มขาดหายในเมื่อความต้องการสาวตรงหน้ามันยากเกินควบคุมไปแล้ว ละจากริมฝีปากอวบอิ่มแสนเสียดาย ก้มลงที่ลำคอขาวอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งที่แล้ว ทุกสัมผัส ทำเอาหญิงสาวถึงกับเข่าอ่อน ดีที่ยังมีลำแขนแกร่งโอบอุ้มอยู่ ไม่งั้นเธอต้องลงไปนอนกับพื้นแน่ ๆ หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ทั้งตกใจ ทั้งหวั่นเกรงในเรื่องที่กำลังจะเกิดขึ้น แต่อีกด้านหนึ่งกลับไม่สามารถห้ามการกระทำของชายหนุ่มได้ ปากอยากจะห้ามแต่ร่างกายกับสวนทางกับคำพูด มารู้ตัวอีกครั้งก็ตอนที่แผ่นหลังสัมผัสกับเตียงนุ่ม ยกมือดันอกแกร่งอีกครั้ง มองลึกไปยังนัยน์ตาหวานของชายหนุ่มที่ส่งมา มันเป็นแววตาที่สามารถแผดเผาเธอให้มอดไหม้ในอ้อมกอดเค้าก็ยังได้ มันบ่งบอกทุกความรู้สึก ทุกความต้องการ

“ทะ โทโมะ” เอ่ยเรียกเสียงแผ่วเบา หวังให้ชายหนุ่มคืนสติ แต่ตอนนี้มันต่างกัน เสียงหวานที่เอ่ยเรียกชื่อเมื่อครู่ ทำให้ความต้องการในกายเพิ่มมากขึ้นเป็นเท่าทวี ต้องการครอบครองเธอแต่เพียงผู้เดียว ทั้งร่างกายและหัวใจ

“โทโมะขอ ... ที่รักอย่าทรมานกันอีกเลย” กล่าวบอกอย่างยากเย็น ไม่เคยมีสาวคนใดที่ทำให้เค้าโหยหาและต้องการได้มากเพียงนี้ เสียงนุ่มที่ส่งผ่าน เหมือนมนต์สะกด คนตัวเล็กยอมปล่อยให้เค้าล่วงเกิน ริมฝีปากชกชิมริมฝีปากอวบอิ่มอีกครั้ง แทรกลิ้นเข้าไปสัมผัสความหวาน ลิ้นเล็กกว่า เหมือนจะหลบหลีกการจู่โจม แต่นั่นยิ่งทำให้เขาได้ใจ ไม่ใช่สิพอใจ ถูกใจเป็นที่สุด แล้วเลื่อนมาลองชิมความหวานที่ลำคอขาว ขบเม้มเบา ๆ ลากริมฝีปากสัมผัสทุกพื้นที่ของลำคอระหง มือแกร่งแทรกผ่านสาบเสื้อเข้าไปสัมผัส ผิวเนียนทุกอณู ไล่ตั้งแต่หน้าท้องแบนราบ จนไปถึงแผ่นหลัง ที่มือต้องไปสะดุดไปสายบาร์ ค่อย ๆ ถอดมันออก ร่างบางถึงกับสะดุ้ง ทุกครั้งที่เค้าสัมผัส

“อืม โมะ แก้วยัง ....มะ” เสียงหวานถูกกลืนอีกครั้ง  ริมฝีปากหนาครอบครองริมฝีปากอวบอิ่มอีกครั้ง มือเล็กที่ดันอกแกร่งก็ถูกจับให้มาโอบกอดคนข้างบนไว้ เธอเองก็ทำตามอย่างว่าง่าย เมื่อไม่มีส่วนไหนกีดขวางมือหนาก็ทำงานได้สะดวก เลื่อนมาสัมผัสกระดุมเสื้อ ปลดมันออกอย่างเบามือ ริมฝีปากก็ทำหน้าที่ป้อนความหวานไม่หยุดหย่อน จนกระดุมเม็ดสุดท้ายถูกปลด สาบเสื้อแยกออกจากกันเผยให้เห็นผิวเนียน สวย  จนอยากจะอดใจ ขอมองดูให้ชื่นใจสักครั้ง ละจากริมฝีปากอวบอิ่ม มองเรือนร่างชวนหลงใหล คนตัวเล็กพยายามหลบเลี่ยงสายที่ส่งมา ทั้งเขิน ทั้งอาย หน้าแดงไปหมด แต่นั่นแหละคือสิ่งที่ร่างสูงชอบเป็นที่สุด

“เสื้อหลุดแล้ว โมะถอดให้นะครับตัวเล็ก” กระซิบข้างหู ค่อย ๆ ดึงเสื้อเชิ๊ตตัวใหญ่ออกจากร่างคนตัวเล็ก เมื่อสิ่งที่ปกปิดถูกโยนทิ้ง สิ่งที่เห็นตรงหน้าทำให้ชายหนุ่มแถบคลั่ง ไม่ไหวแล้ว ริมฝีปากหนาชิมไปทุกสัดส่วน จนมาหยุดอยู่ที่อกหยุ่น เห็นบาร์ตัวสวย อยากกระชากมันออกให้พ้นทาง คิดได้แค่นั่น แต่ร่างกายไวกว่าความคิด กระชากสิ่งกีดขวางออกอย่างง่ายดาย ก้มริมฝีปากเข้าดูดกลืนดอกบัวคู่สวยตรงหน้า มือหนากอบกุมไว้อย่างหลงใหล ทุกสัมผัสทำให้สาวด้านล่างสะดุ้งตัวโยน บิดตัวไปมา เพื่อหลบการกระทำ แต่ชายหนุ่มกลับมองว่าเป็นการยั่วยวน ไล่ริมฝีปากจากอกหยุ่น ลงมาจนถึงหน้าท้องแบนราบ มือหนาปลดกระดุมกางเกงยีนส์ของหญิงสาวออก แล้วค่อยๆ ถอดมันออกทุกชิ้นส่วนจนหมด แล้วรีบจัดการกับตัวเอง ค่อมร่างบางอีกครั้ง มองร่างเปลือยเปล่าที่ไร้อาภรณ์ปกปิด มันช่างยั่วยวน ชวนหลงใหล นี่ขนาดคนตัวเล็กนอนนิ่ง ๆ ยังทำให้หลงขนาดนี้ สายตาหวานหมายจะกลืนกินหญิงสาวตรงหน้าจ้องมองนัยน์ตาคู่สวย หญิงสาวไม่คิดแม้จะหลบสายตา สายตาหวานสบตาแฟนหนุ่ม รับรู้ถึงทุกสิ่งที่เค้าปรารถนา หญิงสาวหมดสิ้นซึ่งความอาย สิ่งที่ชายหนุ่มสอน ทำให้สติที่มีอยู่เลือนหายจนหมดสิ้น

“โมะรักแก้วมากนะครับ” กระซิบข้างหู พร้อมจู่โจมหนัก ๆ ฝากรอยรักไว้ทุกที่ มือลูบไล้ไปทั่ว ไม่มีส่วนไหนที่เข้าไม่ได้สัมผัส จนมาหยุดที่ผู้หญิงทุกคนสงวนไว้ให้ชายคนรัก สัมผัสครั้งนี้ทำให้สาวหลับตาแน่น บิดตัวไปมา มือบางที่โอบคออยู่ แปรเปลี่ยนเป็นจิกลงที่ไหล่ชายหนุ่มเพื่อลดอาการของร่างกายที่ตอบสนองสัมผัส ของคนเอาแต่ใจ

“พร้อมนะครับที่รัก” ค่อย ๆ แยกขาเรียวออกแล้วสอดใส่ความเป็นชายของตนเข้าไปในร่างหญิงสาวช้า ๆ ด้วยที่เค้าเป็นคนแรกของเธอ ทำให้สิ่งที่เค้าต้องการเป็นไปด้วยความยากลำบาก

“แก้วครับ อืมมม” ความคับแน่นทำให้เขาต้องส่งเสียงออกมา และสร้างความพึงพอใจให้ชายหนุ่มเป็นที่สุด

“โทโมะ แก้วเจ็บ” เอ่ยเสียงเบา พร้อมกับน้ำตา ที่บ่งบอกได้ถึงความเจ็บปวดที่เธอได้รับ

“เดี๋ยวก็หาย ที่รัก อย่าเกร็งนะครับ โมะรักแก้วนะ” จูบเบาๆ ที่ขมับสาวด้านล่าง แล้วเลื่อนมาสัมผัสริมฝีปากอวบอิ่มอีกครั้ง เพื่อให้คนตัวเล็กได้ผ่อนคลาย ก่อนจะขยับสะโพกเข้าออกช้า ๆ เพื่อให้คนตัวเล็กค่อย ๆ ชินกับสิ่งแปลกปลอมที่ได้รับ สัมผัสครั้งนี้ทำให้แก้วสติหลุดลอย ยอมให้เค้าทำตามใจไปซะทุกอย่าง ชายหนุ่มค่อย ๆ เพิ่มจังหวะขึ้นเรื่อย ๆ ใจหนึ่งก็กลัวแฟนสาวจะเจ็บ แต่ความต้องการของร่างกายเหนือการควบคุม จากค่อยเป็นค่อยไปก็เปลี่ยนเป็นจังหวะที่เร็วขึ้น ร่างบางแม้จะเจ็บแต่ก็ตอบสนองความต้องการของเค้าได้ไม่น้อย เสียงครางของหญิงสาวที่เล็ดลอดออกมา ทำให้ชายหนุ่มแถบคลั่ง เธอจะรู้ไหมว่าเสียงนี้ช่างยั่วยวนยิ่งนัก อยากได้ยินเสียงอย่างนี้ไปตลอดชีวิต กิจกรรมดำเนินต่อไปจนทั้งสองพบกับความสุขไปพร้อมกัน ค่อย ๆ ถอนกายออกจากคนตัวเล็ก เห็นคราบเลือด คราบน้ำรักของตน ทั้งตกใจและดีใจ ตกใจที่คนตัวเล็กของเค้าต้องเจ็บขนาดไหน แต่ที่ดีใจเพราะเขาได้รู้แล้วว่าเธอรักเค้ามากแค่ไหน และตอนนี้เธอเป็นของเค้าคนเดียวคนเดียวเท่านั้น ดึงผ้าห่มหนาขึ้นมาคลุมกายแฟนสาว กอดแฟนสาวแน่น จูบพรมไปทั่วหน้าหวานที่หลับตาพริ้มพร้อมคาบน้ำตา ด้วยความเหนื่อยอ่อน

“ขอบคุณครับที่รัก ขอบคุณเหลือเกินนางฟ้าตัวน้อยของโมะ นอนนะคนดี” บอกคนตัวเล็กในอ้อมกอด ที่ลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอ แล้วหลับไปพร้อมกัน

-------------------------------------------------