Back Togeter

การประชุมดำเนินไปอย่างเคร่งเครียด จนเกือบเลยเวลาอาหารกลางวัน

“เอาแหละ เดี๋ยวข้อสรุปองค์ประกอบเวลาแสดง เดี๋ยวเฮียขอคุยกะทีมแดนเซอร์ก่อนแล้วกัน ว่าจะบล็อกตัวแสดงอย่างไง ตอนนี้พวกเด็ก ๆ ก็ซ้อมกันให้เต็มที่ ตามคิวการแสดงที่สรุปแล้วกัน เริ่มตั้งแต่วันพรุ่งนี้เลยครับ วันนี้ก็แยกย้ายไปพักผ่อนเตรียมตัวให้พร้อม  ปิดประชุมครับแยกย้ายได้แล้ว”

“เฮียครับ ถ้าเราต้องซ้อมแยกกับทีมแดนเซอร์ ผมกลัวว่าถึงเวลาจริง ๆ จะไม่เป็นไปตามสคริปอ่ะครับ เดี๋ยวงานออกมาไม่ดีแฟนคลับเสียใจแย่สิครับ”

ป๊อปปี้กล่าวบอก เพราะทุกทีไม่เคยสักครั้งที่มีคอนเสริต์ใหญ่แล้วต้องซ้อมแยกกันเป็นสองทีม

“ผมก็เห็นด้วยครับ เพราะทุกที เฮียจะบอกให้ซ้อมรวมเลยนี่ครับแล้วเวลาประชุมก็ต้องพร้อมกันหมด แต่คราวนี้แปลก ๆ ผมไม่เห็นทีมแดนเซอร์ แล้วเราต้องประชุมกันอีกรอบรึป่าวครับเฮีย งานอีกแค่ 2 อาทิตย์ เขื่อนกลัวไม่มันครับ”

“อืมมม! คงไม่ต้องหรอกครับเขื่อน ทีมแดนเซอร์เค้าซับฟอร์ตพวกเราอยู่แล้ว เราตกลงรูปแบบแสดงอย่างไง พวกนั้นเค้าทำได้อยู่แล้วครับ แต่ที่ป๊อปพูดก็หน้าคิดนะ เอาเป็นว่า 5 วันต่อจากนี้พวกเราซ้อมให้เต็มที่ แล้วเฮียจะจัดซ้อมร่วมบนเวทีแสดงจริงให้ แล้วเราค่อยมาสรุปกันอีกที ครับ พูดง่าย ๆ คือเราจะซ้อมใหญ่กัน 2 ครั้งแล้วกันครับ เอาตามนี้นะ ไป ไปได้แล้วพักผ่อนมาก ๆ นะครับ” กล่าวบอกเด็กในสังกัดให้พักผ่อน แต่เฮียก็ยังเรียกทีมคอนเสริต์ ประชุมต่อตอนเย็น

...........................................................................................

“ทำไมไม่ซ้อมรวมว่ะ ผิดพลาดตรงไหนจะได้แก้ได้ แล้วอย่างนี้ก็เดาไม่ออกสิวะ เกิดเราเต้นท่านึง แดนเซอร์เต้นท่านึงทำไงวะ ข้าไม่เข้าใจเฮียเลยว่ะ” เป็นเสียงของเคนตะ หลังจากเงียบฟังมานาน

“ข้าก็ไม่รู้ว่ะ กังวลเหมือนกัน ทีมแดนเซอร์มีปัญหาอะไรรึป่าวว่ะ แต่ที่รู้ก็ไม่ได้เปลี่ยนตัวใครออกไปนี่หว่า”

หนุ่มเกาหลีออกความคิดเห็น

“เฮ่อ! เอาเถอะไปกินข้าวกันดีกว่า เฮียบอกให้พักผ่อนไง พรุ่งนี้เต็มที่ครับ เฟย์ ฟาง ไปกินอะไรดีครับ อาหารญี่ปุ่น อิตาลี่ ไทย ลาว บอกมาเลยครับเดี๋ยวป๊อปปี้เลี้ยงครับ” หนุ่มหน้ายาวบอกแฟนและพี่สาวแฟนหน้าทะเล้น

“เฟย์นึกว่าเขื่อนจะเลี้ยงซะอีกนะเนี๊ยะ ให้พี่ป๊อปเลี้ยง เฟย์เกรงใจแย่เนอะพี่ฟาง”

“เฟย์ ฟางไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ ป๊อปเต็มใจ ครับแต่ไอ้เขื่อน จ่ายเองเว้ย” ป๊อปปี้ยิ้มตาหยี กล่าวบอกสองสาว

“Boss เขื่อนล้อเล่น ไปเถอะหิวแล้วครับ เออ นี่ ๆ เห็นไอ้ผีดิบมะ วันนี้มันไม่มาเหรอ” แขวะเพื่อนหนุ่มที่กำลังง่วนอยู่กับไอโฟน์ในมือข้างหลัง ไม่สนว่าเพื่อน ๆ จะคุยอะไร

ยัง มันยังไม่สน เล่นอย่างงี้ใช่ไหม ไอ้ผีดิบ ได้ .... เจอสิบโทเคโรโระแน่ครับ ว่าแล้วแย่งไอโฟน์ในมือมันซะเลย

“เฮ้ยยย! ไอ้เขื่อน”

“เอามานี่ อยากรู้นักมันมีอะไรดี ไม่หิวข้าวใช่มั๊ย” คว้าไอโฟน์ในมือ แล้วรีบวิ่งไปหลบหลัง Boss ใหญ่ของทีม

ผมป๊อปปี้ครับ // มันก็สมควรให้ไอ้กบมันแย่งหล่ะครับ ทุกทีเวลามีคอนเสริต์ใหญ่ทีไร โทโมะมันต้องเครียสกว่าคนอื่น กลัวงานจะออกมาไม่ดี อะไรที่มันคิดว่าไม่ถูกต้องมันต้องโวยใส่เฮียแล้ว แต่นี่ ขนาดเฮียบอกซ้อมแยกกับทีมแดนเซอร์มันยังนิ่ง แถมยังไม่สนใจอีกต่างหาก ป๊อปก็อยากรู้ครับว่าไอโฟน์มันมีอะไรน่าสนใจ ไอ้เขื่อนวันนี้ข้าสนับสนุนว่ะ ห่ะ ห่ะ”

“ไอ้เขื่อน ไม่ เล่น เอามา”  บอกเพื่อน สีหน้าโกรธ ที่ไม่เคยมีใครได้เห็น

เห็นท่าบรรยากาศเริ่มจะไม่ดี บอสจึงรีบเข้ามาแก้สถานะการณ์ ไอ้ผีดิบ แค่โทรศัพท์ จะฆ่าไอ้เขื่อนเลยไงว่ะ

“ไอ้โมะ ใจเย็น ๆ ไอ้เขื่อนแค่ล้อเล่นน่ะ  ไอ้เขื่อนรีบเอาคืนมันไปได้แล้ว ดูหน้ามันดิโกรธจนจะฆ่าแกได้อยู่แล้ว” บอสกล่าวไกล่เกลี่ย

“เออ ไม่เล่นก็ได้ เอาคืนไป หวงอะไรนักหนาว่ะ ทุกทีไม่เห็นว่า เปลี่ยนเครื่องกันใช้ก็ยังเคย ไม่เล่นก็ไม่เล่นเว้ย คนอุตส่าห์เป็นห่วง ไปเฟย์ ไปกินข้าว ฟาง ไอ้ป๊อป ไอ้เคน ไอ้เบ ตามมาแล้วกัน คนอื่นช่าง...”  ไม่ใช่แค่ผีดิบโกรธเป็นคนเดียว กบก็โกรธเป็นครับ คนอุตส่าห์เป็นห่วง เห็นพักนี้แปลก ๆ เขื่อนพูดเหวี่ยง ๆ แล้วลากแฟนสาวออกไป

“ไอ้เขื่อน ไอ้โมะมันไม่ได้ตั้งใจเว้ย” ป๊อปปี้ตะโกนบอก ไล่หลัง กลัวเหตุการณ์จะบานปลาย

“ป๊อปปี้ งั้นเดี๋ยวฟาง ไปดูก่อนดีกว่า เคนตะ จงเบ ไปเป็นเพื่อนฟางหน่อยนะ” กล่าวพร้อมขยิบตาให้แฟนหนุ่ม เป็นอันรู้กันว่า ป๊อปต้องสืบให้รู้ให้ได้ว่าโทโมะเป็นอะไร แล้วลาก 2 หนุ่มออกไป

ป๊อปปี้ // ที่รักเล่นกันอย่างนี้เลยครับ เอาว่ะ เป็นไงเป็นกัน

“ผีดิบ แกเป็นอะไรว่ะ ทุกทีไอ้เขื่อนมันเล่นโทรศัพท์แกได้เป็นวัน  ๆ ไม่เห็นโกรธ”

“ไม่ได้โกรธ แต่มันเล่นไม่ถูกเวลา” กล่าวพร้อมใบหน้าบึ้งตึงพร้อมกับมือที่สัมผัสหน้าจอไอโฟน์ ไม่มองหน้าคนคุยด้วยเหมือนเดิม

“มันคงไม่รู้ ว่าแกใช้โทรศัพท์อยู่มั้ง ว่าแต่แกทำไรว่ะ  เห็นง่วนกับโทรศัพท์ตั้งแต่ออกมาแล้ว”

“ส่งข้อความ”

“แล้วทำไมแกไม่โทรหล่ะ โทรศัพท์นะเว้ยไม่ใช่จดหมาย” สร้างบรรยากาศให้ดีขึ้นนิดนึง

“ถ้าโทรแล้วรับ จะส่งข้อความทำไมว่ะ” บอกแต่สายตาก็ยังจับจ้องอยู่ที่ไอโฟน์เหมือนเดิม

“คนสำคัญเหรอว่ะ บอกหน่อยดิว่าเป็นใคร แล้วลืมแก้วไปแล้วเหรอ”  ถ้าอยากรู้ก็ถามมันตรง ๆ นี่แหละครับ

“แก้ว...” หนุ่มหล่อพูดเบา ๆ ไม่มองหน้า

“อะไรวะ แค่พูดถึงแค่นี้เฟ้อเลยเหรอ ข้าล้อเล่น เดี๋ยวแก้วก็กลับมา ไปกินข้าวเถอะ” ป๊อปปี้ผิดอีกแล้วครับ ไม่น่าพูดชื่อนี้เลย มันยิ่งทำใจไม่ได้อยู่ ขอโทษนะเว้ย ปากหนอปาก

“เออ เดี๋ยวตามไป” กล่าวบอกแต่ก็ยังสนใจกับไอโฟน์ในมือต่อ

…………………………………………..