sorry sorry ขอโทษทีนางร้ายคนนี้ขอเป็นนางเอง

9.3

เขียนโดย farry

วันที่ 16 มีนาคม พ.ศ. 2556 เวลา 22.56 น.

  37 ตอน
  343 วิจารณ์
  62.98K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 2 เมษายน พ.ศ. 2556 23.13 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

24)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 ไม่นานนักโทโมะก็วิ่งมาหยุดที่หน้าห้องฉุกเฉินที่มีพี่กิ่ง มารดาของแก้วและของเขานั่งกุมมือกันอยู่ เพื่อนสาวของแก้วอีกสามคนและเพื่อนของเขาอีกสองคนอยู่ “พี่โมะ” จินนี่หันมาเห็นเป็นคนแรก “ทำไมแก้วถึงเป็นแบบนี้” ชายหนุ่มเดินมาที่ประตูเหมือนจะมองให้เข้าไปถึงหญิงสาวที่นอนไร้สติอยู่ภายใน
 
เพี๊ยะ!!! หน้าหวานของชายหนุ่มหันไปตามแรงมือของผู้เป็นมารดา “เพราะแก ตาโมะเพราะแก ผู้หญิงของแกคนนั้นไปอาละวาดน้องถึงร้านอาหาร ตามน้องไปตั้งแต่ที่บ้านแม่อับอายคุณหญิงจนแม่ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว” คุณหญิงไทยานนท์น้ำตาไหลออกมา ลูกชายจะเจ้าชู้ขนาดไหนเธอไม่เคยว่าขอแค่ผู้หญิงของเขาไม่มาวุ่นวายกับหญิงสาวคู่หมั้นของเขา แต่นี่ถึงขั้นเลือดตกยางออก เธอจะยอมได้อย่างไร “คุณพี่คะ ไม่เป็นไรค่ะถือซะว่ายัยหนูเล็กฟาดเคราะห์นะคะ” มารดาหญิงสาวลุกขึ้นมาเกาะไหล่ของอีกคนให้นั่งลงด้วยกัน เธอรู้ดีว่าชายหนุ่มรู้สึกอย่างไร เธอเองก็ใช่ว่าจะไม่โกรธแต่โกรธไปลูกสาวก็คงไม่ฟื้นขึ้นมาตอนนี้ “คุณน้อง พี่ขอโทษ ขอโทษแทนลูกชายพี่จริงๆ” “คุณป้าคะ คนผิดไม่ใช่เจ้าโมะนะคะผิดที่ยัยหวายต่างหาก” กิ่งนั่งลงระหว่างทั้งสองท่านแล้วกุมมือไว้เบาๆ “พี่กิ่งคะ เดี๋ยวฟางมานะคะ” ฟางพูดเบาๆก่อนเดินออกไปจัดการอะไรบางอย่าง
 
เวลาผ่านไปสักพักหมอหนุ่มในชุกกราวน์เดินออกมา “หมอ เมียผม แฟนผมเป็นไงบ้าง” โทโมะดึงคอเสื้อมาทางตน “เอ่อ ปะ ปลอดภัยแล้วครับ ปล่อย เอ่อ ปล่อยหมอก่อนดีไหม” หมอยกมือสองข้างขนาบศรีษะ “ขอโทษครับ” ชายหนุ่มพูดออกมา “ตอนนี้คนไข้ปลอดภัยแล้วนะครับ หมอได้ย้ายคนไข้ไปที่ห้องพักพิเศษแล้วครับ แต่ต้องระวังอย่าให้อะไรโดนที่บริเวณเหนือช่วงท้องนะครับ เพราะรอยเย็บค่อนข้างขึ้นไปสูงนิดนึงนะครับ หมอขอตัวก่อนนะครับ” หมอพูดจบแล้วเดินออกไป “กิ่งน้องปลอดภัยแล้ว” “ค่ะคุณแม่ กิ่งว่าไปหาน้องเถอะค่ะ ไปค่ะคุณป้า” กิ่งเดินประคองแม่ตนเองที่รีบเดินไปที่ห้องพักของแก้วตามมาด้วยแม่ของโทโมะและเพื่อนๆของหญิงสาว
“แก้ว” โทโมะที่วิ่งนำมาเปิดประตูไปเห็นหญิงสาวนอนหลับตาอยู่บนเตียง  “แก้ว” ชายหนุ่มจับมือหญิงสาวขึ้นมาแนบแก้ม “แก้วคะตื่นสิ ตื่นมาคุยกับพี่หน่อย อาละวาดพี่ก็ได้นะพี่ไม่อยากให้แก้วนอนเฉยๆเลยรู้ไหม” โทโมะพูแผ่วเบา “วันนี้พี่น่าจะไปกับเรา พี่ขอโทษที่ปกป้องแก้วไม่ได้ รีบๆตื่นขึ้นมานะคนดี” ทั้งหมดมองภาพตรงหน้าแล้วอดน้ำตารื้นไม่ได้ จินนี่ถึงขั้นน้ำตาไหลกับภาพตรงหน้าโดยที่เฟย์กอดเธอไว้แล้วซบไหล่เขื่อนอีกที
โทโมะคอยดูแลแก้วทุกวันจนแก้วฟื้นจนหายดีแล้วออกจากโรงพยาบาล ชายหนุ่มเกาะติดแก้วยิ่งกว่ากาวตราช้าง ขนาดว่าถ้าเขาไปเรียนแก้วก็เหมือนต้องเป็นแอร์โฮสเตสสาวอยู่หน้าห้องจนพี่ๆนำโดยพี่จอร์ดกับพี่อิสแซวกันได้อยู่ทุกวัน จนเวลาผ่านไปเกือบเดือน
 
“แก้ว ดูดิฝีมือยัยฟาง” จินนี่ยื่นนิตยสารใก้แก้วอ่าน “นางร้ายตัวจริง หวายปัญญริสา ที่เมื่อเดือนก่อนตามไปอาละวาดที่ร้านอาหารหรูจนเกิดอุบัติเหตุ” แก้วมองหน้าเพื่อนสาวกับแฟนหนุ่มก่อนจะอ่านข่าวในมือต่อ “เมื่อสาวหวายอยากได้ผู้ชายสุดฤทธิ์ตามไปตบแก้ว จริญญาถึงร้านอาหารที่เธอมากับพี่สาวและเพื่อน ฉวยโอกาสตอนไม่มีคนอยู่กับหญิงสาวบุกตบกระหน่ำแล้วใช้มีดเล็กแทงเข้าที่เหนือท้องจนต้องเข้าโรงพยาบาลอยู่หลายอาทิตย์ เพื่อนสาวส่งฟ้องแทนทางบ้านทันทีโทษฐานทำร้ายร่างกาย แต่ก็อย่างว่าแหละเส้นสายช่วยคนได้ บัดนาว นางร้ายตัวนี้ก็ยังวนเวียนอยู่ในมหาลัย โห แรงอ่ะ” “พี่สาวแกยังไม่เห็นเลยนะเนี่ย” จินนี่แอบกระซิบเมื่อเห็นคนที่กำลังถูกพูดถึงเดินเข้ามากับหวานใจ “โทโมะ พี่ฝากแก้วหน่อยนะพอดีว่าพี่ต้องไปนอกเมืองอ่ะ” “ครับพี่กิ่ง” “เออแต้งกิ้ว” กิ่งยิ้มให้ทุกคนแล้วเดินออกไป “เอ่อ ชั้นว่า ชั้นไปเฝ้าช็อปดีกว่านะ” จินนี่เดินตัวปลิวออกไป “วันนี้นอนคอนโดเหอะ” โทโมะส่งสายตาอ้อนแฟนสาว “เอ๊ะ ทำไมคะ” “ก็แก้วนอนบ้านตั้งเดือนละ พี่อยากนอนกับแก้วบ้างไง อีกไม่กี่อาทิตย์ก็วันแต่งงานเราแล้วนะ” ชายหนุ่มเลื่อนมือไปจับใบหน้าหวานนั่นเบาๆ “ก็ได้ค่ะ เดี๋ยวแก้วบอกแม่ก่อนละกัน” “พี่บอกแล้ว” “คนเจ้าเล่ห์” ทั้งสองคนยิ่มให้กันก่อนจะมีกองทัพนักข่าวบุกมาที่ช็อปของหญิงสาว “น้องแก้วคะ ขอสัมภาษณ์หน่อยค่ะ” “เรื่องงานแต่งอาทิตย์หน้าว่าไงคะ จริงหรือปล่าวคะน้องแก้วคุณวิศว” นักข่าวคนหนึ่งถามเล่นเอาทั้งคู่หันมองหน้ากันทันที
 
“อาทิตย์หน้า”
คอนโด
 หลังจากที่ทั้งสองเลี่ยงนักข่าวกลับมาได้แล้วแก้วก็ต่อสายไปถึงแม่ พบว่าทางผู้ใหญ่เลื่อนงานมาเป็นวันอาทิตย์หน้าแทนที่จะเป็นอีกห้าอาทิตย์ “พี่ดูสิแม่ทำอะไรไม่บอกเราเลยอ่ะ” ชายหนุ่มเดินมากอดเอวบางไว้ด้านหลัง “สงสัยท่านอยากอุ้มหลานเร็วๆ” ชายหนุ่มจูบไหล่มนที่มีชุดบังอยู่แผ่วเบา “พี่โมะ “ชายหนุ่มเลื่อนขึ้นมาที่คอขาว “พี่โทโมะ” ก่อนจะเลื่อนมาขบเบาๆที่ใบหูของหญิงสาว 
_________________________________________________________________________________
ขออภัยที่มาช้าค่า พอดีว่าโดนเพื่อนลากออกไปข้างนอกจริงๆด้วย เพิ่งเข้าบ้านก็อัพทันที ฉลองวันเกิด ขอบคุณที่แฮปปี้เบิร์ดเดยไรท์เตอร์นะคะ เจอกันตอนหน้าค่า

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา