sorry sorry ขอโทษทีนางร้ายคนนี้ขอเป็นนางเอง

 “คุณโทโมะคะ คุณหญิงเรียกหาค่ะ” สาวใช้ในชุดเรียบร้อยยืนบอกเขาอยู่หน้าห้อง “อืม ขอบใจ” เขาบอกกับสาวใช้ก่อนเดินขึ้นไปบนห้องของมารดา
“ตาโมะ มานั่งนี่ลูก” มารดาของเขาเรียกให้เขานั่งลงข้างเตียงโดยที่มีบิดานั่งอยู่บนเตียงเคียงข้างมารดา “อธิบายให้แม่ฟังสิ ว่าเหตุการณ์เมื่อกี้มันคืออะไรลูกบอกแม่ที” “เด็กคนนั้นเป็นใครเจ้าโมะ ดูไม่มีมารยาทเอาซะเลย” “เธอชื่อหวายครับคุณพ่อคุณแม่ เคยเป็นเพื่อนแก้วตอนที่อยู่ต่างประเทศครับ น้องเขาเป็นลูกสาวท่านทูตที่อิตาลี” “แต่ทำตัวเหมือนลูกสาวนางโคมเขียว” “คุณหญิง ฟังลูกก่อน” “อยู่ดีๆเธอก็มาวุ่นวายกับผมครับ เธอบอกว่าเธอชอบผมมานานแก้วก็รู้เรื่องนี้แต่ผมก็ไม่ได้ติดต่อกับน้องเขาแล้วนะผมเองก็จนปัญญาจริงๆว่าน้องโผล่มาอีกได้ยังไง” ชายหนุ่มนั่งอธิบายให้บิดาและมารดาฟังจยหมดเปลือก “คุณคะ แล้วเราจะบอกบ้านนั้นว่ายังไงคะ” คุณหญิงเอ่ยกับสามี “ก็คงต้องอธิบายตามความจริงน่ะแหละคุณหญิง อยู่ที่หนูแก้วอีกคนด้วย” “คุณคะ ชั้นกลัวค่ะ กลัวยัยหนูจะโกรธตาโมะ” ผู้เป็นสามีอดไม่ได้ที่จะกอดภรรยาเอาไว้ โทโมะที่ยืนดูอยู่หน้าห้องก็ได้แต่กลุ้มใจ เขาจะง้อหญิงสาวได้อย่างไรล่ะทีนี้
 
“ตายแล้ว ทำไมเด็กคนนั้นถึงได้เป็นถึงขนาดนี้นะ ยัยหนูใหญ่ อย่าให้น้องยกโทษให้ง่ายๆนะลูก ยัยหนูเล็กก็ด้วยเป็นแม่นะจะเข้าไปด่ากราดเลย” คุณหญิงถึงกับถอนหายใจออกมา “เอาน่าคุณหญิงปล่อยให้มันเป็นเรื่องอขงเด็กๆดีกว่านะ หนูใหญ่ก็อย่าไปยุน้องให้มากล่ะ” เมื่ออยู่ในครอบครัวทั้งสองจะชอบเรียกกิ่งว่าหนูใหญ่ ส่วนแก้วก็เรียกหนูเล็ก “โถ่คุณพ่อคะ กิ่งจะยุน้องค่ะ” “ถึงพี่กิ่งไม่ยุแก้วก็โกรธค่ะคุณพ่อ” “พ่อรู้ว่าควรโกรธ แต่ก็ควรฟังพี่เขาก่อนถูกไหมลูกไ ผู้เป็นพ่อลูบหัวหญิงสาวที่เป็นแก้วตาดวงใจทั้งสองอย่างแผ่วเบา “ค่ะ” สองสาวรับคำพ่อ ทั้งหมดนั่งคุยกันสักพักจึงแยกย้ายกันไปนอน
 
 
“คุณหนูเล็กคะ คุณหนู” สาวใช้ยืนเคาะประตูอยู่ด้านนอกคุณหญิงผ่านมาเห็นพอดี “อะไรน่ะ เดี๋ยวชั้นเอาเข้าไปเอง” ค”ค่ะคุณหญิง” สาวใช้ค้อมตัวเดินผ่านสาวอาวุโสไปอย่างเรียบร้อย “ยัยหนูเล็ก แม่เข้าไปแล้วนะลูก” หญิงอาวุโสเดินเข้ามาในห้องนอนของลูกสาวคนเล็กก่อนจะเรียกร่างบางที่นอนสลบอยู่บนเตียง “ยัยหนูเล็ก จดหมายอะไรเนี่ยลูก” เท่านั้นหญิงสาวก็ลุกขึ้นมาดูอย่างสนใจเพราะจดหมายแต่ละครั้งที่ส่งมามักจะสร้างความตกใจให้ทุกคนในบ้าน “คุณหญิงสุมนรัตน์คะ ใบแจ้งความถึงลูกสาวค่ะ” แก้วอ่านรายละเอียดให้มารดาฟังคร่าวๆว่า หวายไปแจ้งความที่เธอทำร้ายหวายด้วยกระเป๋าปราด้า ร่อนเช็คใส่หน้า แถมพี่สาวยังเอาแอร์เมสตามมาตบซ้ำอีก
“คูรแม่ว่าไงคะ” แก้วกอดเอวมารดาอย่างเอาใจ “แม่มั่นใจว่าลูกสาวของแม่ไม่ผิด” “อย่างนี้สิคะ รักคุณหญิงแม่ที่สุดเลย ลูกไปอาบน้ำไปเรียนก่อนนะคะ” หญิงสาวหอมแก้มมารดาทั้งสองข้างก่อนจะวิ่งไปอาบน้ำแล้วลงมาข้างล่าง เห็นพี่สาวนั่งไขว่ห้างใส่ชุดจากแบรนด์ของจินนี่อ่านนิตยสารของคณะอยู่ “ว่าไงคะ อ่านอะไรอ่ะ” “นิตยสารคณะชั้นแหละ นิตยสารมหาลัยไง มีแกด้วยนี่ไง หลังจากที่เงียบหายไปกับข่าวของนางฟ้า สาวแก้วก็ประกาศศึกกับสาวหวายคณะคหกรรมอินเตอร์ เปิดฉากด้วยข้อหาทำร้ายร่างกายสาวหวาย เธอเข้าใจนางฟ้านิเทศแล้วว่าทำไมถึงไม่ชอบนางร้ายคนนี้และไม่อยากอยู่ใกล้ แกดู ใครเขียนวะ พี่จะไล่ออกจากคณะมันให้หมด” “พี่จะไล่ยังไง” แก้วขมวดคิ้วถามพี่สาว “ชั้นเป็นปรัธานคณะ แถมแฟนชั้นเป็นลูกเจ้าของมหาลัย พอม๊ะ ทำเป็นไม่รู้” “เออ แก้วลืมไปละๆ มีเรียนประวัติศาสตร์แฟชั่นกับจินนี่” แก้วบอกพี่สาวก่อนจะเดินออกไป “เดี๋ยว แกจะเอารถคันไหนไป” กิ่งตะโกนถามออกมา “คันโปรด” แก้วตอบกลับมา คันโปรดที่ว่าคือปอร์เช่สีดำดูลึกลับขับออกไปที่มหาวิทยาลัย แต่ก็ไม่วายมีรถอีกคันตามหลังเธอมา
________________________________________________________________________________
รถใครว๊าาา -- ไรท์เตอร์เริ่มง่วงแล้วค่า หลังจากที่กำลังคิดว่าจะอยู่เลยเที่ยงคืนซะหน่อย อยู่ไม่ไหวพรุ่งนี้ต้องลุกไปทำบุญที่วัด พรุ่งนี้เจอกันนะคะ วันนี้แอบเหนื่อยเบาๆ :D ฝันดีนะคะทุกคน <3