sorry sorry ขอโทษทีนางร้ายคนนี้ขอเป็นนางเอง

 “อย่างนี้นี่เองโอเคตามกันไปนะ” แก้วยิ้มให้ชายหนุ่มแล้วเดินหลีกมาเจอกับหญิงสาวคนนึง “สวัสดีแก้ว ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ” “หวาย” “จำได้ด้วยหรอ ดีจังคิดถึงเธอจังเลย” หวายเดินเข้ามากอดแก้ว “คราวที่แล้วก็ไม่ได้คุยกันว่าแต่ พี่โทโมะอยู่ไหนหรอ” หวายพูดทั้งๆที่กอดแก้วอยู่ “ถามถึงเค้าทำไม แล้วเธอมาที่นี่ได้ยังไง” แก้วดันหวายออก  “แหมแก้วเธอถามแบบนั้นมาได้ยังไงน่ะชั้นก็จะมาสานต่อเรื่องวันนั้นไงล่ะ แล้วก็เลิกสงสัยได้นะว่าชั้นมาที่นี่ได้ยังไง” หวายยิ้มหวานแบบที่เคยยิ้มให้แก้วเมื่อนานมาแล้ว “ในเมื่อเธอมาที่นี่ได้ เธอก็ต้องไปหาขาถูกสิทำไมต้องมาถามชั้นด้วยล่ะ” แก้วตอบแล้วจะเดินหนีแต่หวายจับมือเอาไว้ “ทำไมเธอพูดแบบนี้ล่ะ” “หรือชั้นพูดไม่จริง” แก้วเหยียดยิ้มแล้วสะบัดมือออก

“ในเมื่อเธอรู้ว่าเค้าอยู่ที่นี่เธอก็ไปหาเค้าเองสิ อย่ามายุ่งกับชั้นเลยแค่คุยกับเธอก็เหมือนว่าขยะแขยงตัวเองเต็มที่ละ ขอตัวลงทะเลนะเมื่อกี้โดนเธอกอดรู้สึกคันๆยังไงก็ไม่รู้” แก้วเดินออกไปปล่อยให้หวายยืนอึ้งอยู่ตรงนั้น “เธอร้ายกว่าเดิมเยอะเลยนะ ฮึ ก็ดีจะได้รู้ว่าชั้นหรือแกใครรมันจะได้พี่โทโมะไป” หวายออกเดินตามหาโทโมะที่โรงแรม

อีกด้านที่สามสาวเฟย์ฟางจินนี่กำลังเล่นบอลอยู่ในสระน้ำของโรงแรมก็มองเฟ็นหวายกำลังเดนไปทางเข้าของโรงแรม “พี่ฟาง ยัยอ้วนนั่นมาทำไมอ่ะ” “พี่ก็ไม่รู้อ่ะเฟย์” “สงสัยมาหาส่วนบุญมั้งเฟย์ฟาง” “ระวังยัยแก้วเจอละกัน” ฟางไม่ได้สนใจแล้วเล่นน้ำต่อ แต่ในใจสามสาวก็อดเป็นห่วงเพื่อนสาวไม่ได้หากมาเจอทั้งสองคนอยู่ด้วยกัน ไหนจะเบลล์อีก

“สวัสดีค่ะ มีอะไรให้รับใช้คะ” โอโปเรอตอร์สาวทักทายหวายทันทีที่เดินเข้ามา “เอ่อ อย่ากทราบของคุณวิศว ไทยานนท์น่ะค่ะฉันมากับเขาน่ะค่ะแต่ตามมาทีหลังโทรก็ไม่ติดเลยมาถามน่ะค่ะ” “อ๋อค่ะสักครู่นะคะ ห้อง...ค่ะ” “ขอบคุณค่ะ”หวายเดินไปตามที่ห้องที่พนักงานสาวบอกก่อนจะมาหยุดอยู่ที่ห้องนั้น

ก็อกๆ หญิงสาวเคาะประตูเบาๆ สักพักชายหนุ่มก็เปิดประตูหวายพุ่งเข้ากอดชายหนุ่มทันที “พี่คะ” “เฮ้ย” โทโมะสะดุ้งตกใจที่โดนกอด “หวายไงคะคิดถึงจังเลย” หวายดันร่างชายหนุ่มที่ยังไม่ตั้งตัวเข้าไปในห้องแล้วปิดประตูโดยไม่รู้ว่ามีสายตาคู่หนึ่งมองอยู่ “คิดถึงจังเลยค่ะ” หวายระดมหอมแก้มชายหนุ่มซ้ายขวา “หวายออกไป มานี่ได้ไง” “ก็หวายคิดถึงน่ะสิคะแล้วก็ดูในเช็คอินก็เลยตามมาถูก” หวายกอดคอโทโมะแต่แล้ว เสียงประตูก็เปิดขึ้นพร้อมกับร่างหญิงสาวที่มากระชากตัวหวายออกจากโทโมะ “ว๊าย อะไรเนี่ย” “นี่นังอ้วนแกมายุ่งอะไรกับโทโมะห๊ะ” “คิดว่าใครที่แท้ก็ยัยแก่หนังเหี่ยวที่เค้าเรียกกันว่านางฟ้านิเทศนี่เอง เป็นไงคะพี่เบลล์ไม่เจอกันซะนาน” หวายยิ้มเหยียดให้เบลล์ “นั่นสินะ ไม่เจอกันนานความร่านก็ยังเหมือนเดิม” “อ๊าย แกนี่แก” หวายเดินเข้าไปตบหน้าเบลล์ทันที เบลล์ไม่รอช้าจิกผมสีช็อกโกแล็ตของหวายทันที “หยุดนะ” โทโมะพยายามห้ามสาวทั้งสองแต่ว่า....

_____________________________________________________________________________________

แต่! ไรท์เตอร์ชอบคำว่าแต่ 55555 ~ ยังไม่เบื่อกันใช่ไหม TT  บอกแล้วว่ายังไม่เฉลยคยองเท เอาไว้เป็นเซอร์ไพร์ส~ 

อยากได้ต่อไหม? ถามความเห็นถ้าอยากได้ต่อจะอัพต่อไม่หยุดเลยยกเว้นหลับคาคอมนะทุกคน -..- 5555555 เจอกันตอนหน้าค่ะ

ps.อย่าลืมคอมเม้นเป็นกำลังใจให้ไรท์เตอร์นะคะ <3