เพื่อนที่เธอไม่รู้ใจ (Like a Maze)

 
 
 " แก้ว แก้ว ตื่นได้แล้วลูก " เสียงของแม่ที่ปลุกแก้วเมื่อรถแล่นมาถึงบ้านหลังใหญ่
 " ถึงแล้วหรอคะ " แก้วลืมตาแล้วหันหน้าไปคุยกับแม่
 " ถึงแล้วลูก เป็นผู้หญิงยังไงเนี่ยนอนน้ำลายยืดเลย เช็ดน้ำลายแล้วตามแม่ลงไปยกของด้วย "
 " คะแม่ " แก้วรีบเช็ดน้ำลายแล้วลงไปหาแม่ทันที
 " เพื่อนรักฉันคิดถึงแกจังเลย ขอหอมสักฟอดเถอะ " เสียงของหญิงสาวอายุราวๆ 40 จะได้
สงสัยจะเป็นเพื่อนของแม่ ฉันไม่รอช้าเรียกกล่าวทักทายทันที
 " สวัสดีคะ คุณน้านวี หนูชื่อแก้วนะคะ " แก้วยกมือไหว้พร้อมกับกล่าวทักทายเพื่อนของแม่
 " สวัสดีจ๊ะ หนูคงจะเป็นลูกของปรางใช่ไหมจ๊ะ น่ารักเชี่ยว " คุณน้านวีกล่าวชมฉัน ตายแล้ว เกิดมายังไม่มีใครชม
ฉันว่าน่ารักมาก่อนเลยรู้ไหมว่าคุณน้าเป็นคนแรก แก้วแอบยิ้มดีใจ
 " โหย คุณน้าก็สวยมากแเลยนะคะเนี่ย ถ้าไม่บอกว่าเป็นเพื่อนแม่หนูคิดว่าเป็นรุ่นน้องเลยนะคะเนี่ย "
 " ฮ่าๆๆ จ้า ใครๆเขาก็ว่าน้ายังงี้กัน " สงสัยคุณน้าเขาจะบ้ายอแหะ
 " ยืนกันนานแล้วเข้าบ้านกันดีกว่าจ๊ะ " ทั้งสามคนพากันเข้าบ้านไปอย่างสีหน้าแบบมีความสุขมากๆโดยเฉพาะแก้ว
สีหน้ายิ้มแฉ่งเลย
 " แจ๋วเอาน้ำมาให้คุณเขาด้วย " น้านวีสั่งคนใช้ในบ้านเอาน้ำมาให้แม่กับฉัน
 " มีความสุขมากๆเลยนะจ๊ะที่ได้หนูแก้วมาอยู่ด้วย " พอพูดจบน้านวีก็เขามากอดฉัน
 " ต่อไปนี้ไม่ต้องเรียกว่าน้านวีแล้วนะจ๊ะ ให้เรียกว่าคุณแม่นวี เข้าใจไหมหนูแก้ว " 
 " คะคุณน้านวี เอ้ย ! คุณแม่นวี "
 " จ้า ดีมาก แม่จัดห้องไว้ให้หนูด้วยนะไม่รู้ว่าหนูจะชอบรึเปล่า ป่ะไปดูห้องกัน "
 น้านวีลากฉันขึ้นไปบนห้อง 
 " แท่น แท้น แท๊น " น้านวีเปิดห้องให้ฉัน
 " สวยไหมจ๊ะ หนูแก้วชอบรึเปล่า แม่สั่งให้คนจัดเดี๋ยวของที่ดีที่สุดให้หนูเลยนะจ๊ะเนี่ย ชอบไหมจ๊ะ
ทำไมหนูทำสีหน้าแปลกๆ "
 " สวยมากเลยคะ คุณแม่นวี แก้วชอบมากๆเลย ขอบคุณนะคะ " แก้วเข้าไปไหว้น้านวี
 " ไม่เป็นไรจ้า แม่ไม่ได้ทำแบบนี้มานานแล้วมีความสุขมากเลยที่ได้ทำอะไรแบบนี้ หนูแก้วชอบแม่ก็ดีใจ 
เฮ้อ...ไม่เสียแรงที่แม่สั่งคนจัดตั้งนาน "
 " เอ่อ นี้ๆ แม่ชื่อชุดใหม่ให้หนูแก้วด้วยนะ เปิดดูสิจ๊ะ ว่าชอบไหม " แก้วเปิดประตูตู้เสื้อผ้าก็พบเสียผ้ามากมาย
 " โอ้ โห สวยๆทั้งนั้นเลย แก้วชอบมากๆเลยคะ คุณแม่นวีรู้ได้ไงคะว่าแก้วชอบใส่เสื้อผ้าสไตน์นี้ "
 " แม่ก็แค่เช็คประวัติของหนูดูนิดหน่อยนะจ๊ะ ก็เลยรู้ว่าหนูชอบอะไร ไม่ชอบอะไร "
 " อ๋อคะ คุณแม่นวีนี้น่ารักที่สุดเลย " 
 " พอกันรึยังจ๊ะสองคน " เสียงคุณแม่ของแก้วเปิดประตูเข้ามา
 " โหย อะไรเนี่ย ห้องยัยแก้วหรอ แกไม่น่าลำบากเลย "
 " ไม่เห็นจะลำบากตรงไหน ฉันออกจะมีความสุขมากๆ "
 " งั้นเราลงไปด้านล่างดีกว่า ปล่อยให้ลูกแก้วเชยชมห้องแล้วก็เก็บของ "พอพูดจบคุณน้านวีกับคุณแม่ก็
ลงไปด้านล่าง
 " แก้วเอ๋ย แกนี้ช่างโชคดีอะไรอย่างนี้ ได้เข้ามาอยู่ในบ้านหรูๆ ได้ห้องสวยๆ ได้ชุดใหม่ๆ และที่สำคัญได้เรียนที่
โรงเรียน Kamikaze โรงเรียนสุดฮอต สุดยอดระดับต้นๆ ไม่มีอะไรจะโชคดีไปกว่านี้แล้ว " 
แก้วพรึมพร่ำกับตัวเอง สีหน้าแบบมีความสุขแบบสุดๆ ^________________^
  ผ่านไปประมาณกว่าครึ่งชั่วโมงแก้วก็ลงไปด้านล่าง
 " หนูแก้วมาแล้วหรอ อยากทานอะไรเป็นพิเศษรึเปล่าจ๊ะ วันนี้แม่นวีจะเข้าครัวลงมือทำอาหารเย็น "
 " อะไรก็ได้คะ แก้วทานได้หมดว่าแต่เป็นฝีมือของคุณแม่นวี "
 " แหม ปากหวานจริงๆ ลูกฉัน " เสียงของแม่พูดขึ้น
   คุณน้านวีกับแม่ทำอาหาร ส่วนฉันคอยเป็นลูกมืออยู่ห่างๆ
 " แล้วลูกๆแล้วก็คุณอาไปไหนหรอคะ ไม่เห็นตั้งแต่ตอนมาแล้ว " แก้วถามด้วยสีหน้าสงสัย
 " คุณอาพิษณุไปทำงานที่ต่างประเทศนะจ๊ะ ตั้งสามเดือนกว่าจะกลับ ส่วนเจ้าตัวเล็กหมายถึงเจ้าซันนะจ๊ะ ไป
โรงเรียนอีกพักเดี๋ยวก็คงจะกลับ ส่วนเจ้าคนโตก็ไปโรงเรียน แต่คงไม่กลับบ้านเพราะทั้งสัปดาห์นี้เขาขอแม่นอนหอ
กับเพื่อน "
 " อ๋อคะ แล้วอย่างนี้คุณแม่นวีไม่เหงาแย่เลยหรอคะ "
 " ก็เหงาจ๊ะ แต่พอมีปรางกับหนูแก้วมาอยู่ด้วย แม่นวีก็รู้มีความสุขมากๆเลย "
 " คุณหนูเล็กมาแล้วคะ คุณผู้หญิง " คนใช้เข้ามารายงาน
 " อ๋อจ๊ะ บอกให้เจ้าซันมาหาฉันด้ยนะ " 
 " คะ คุณผู้หญิง " คนใช้รับคำสั่งแล้วก็ไป สักพักลูกชายคนเล็กก็มา
 " สวัสดีครับคุณแม่ สวัสดีครับคุณน้าปราง " ซันกล่าวทำความเคารพคุณน้านวี กับแม่ เอ๊ะ ! แล้วฉันล่ะทำไมไม่
กล่าวทักทายกันสักคำ 
 " ซัน ทำไมไม่สวัสดีพี่แก้วล่ะลูก " คุณน้านวีตำหนิซัน
 " ไม่เอาครับ ผมไม่อยากรู้จักยัยนี้ รู้สึกไม่ถูกชะตา " ซันพูดพร้อมกับมองดูฉัน
 " เจ้า ซัน พูดแบบนี้ได้ไง ขอโทษพี่เขาเดี๋ยวนี้เลยนะ " 
 " ไม่ครับ ผมไม่ขอโทษ ผมไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย "
 " ถ้าซันไม่ขอโทษพี่แก้ว แม่จะหักค่าขนมซัน "
 " ก็ได้ ขอโทษ " ซันพูดออกมาด้วยน้ำเสียงกระแทกและทำสีหน้าแบบไม่พอใจ
 " ดีมาก ต่อจากนี้ไปพี่แก้วจะมาอยู่กับเรา และจะมาเป็นพี่สาวของลูกด้วยนะ "
 " พี่สาวงั้นหรอ ไม่เอาอ่ะ ผมมีพี่คนเดียวคือพี่โมะ ไม่อยากมีเพิ่ม "
 " ตาซัน " น้านวีตระคอกเสียงใส่ซัน
 " มาจ๊ะ ทานข้าวเย็นกันได้แล้ว " เสียงของแม่ทำให้ศึกสงบลงชั่วคราว
 ทุกคนต่างพากันนั่งทานข้าว โดยที่แม่นั่งข้างฉันตรงข้ามกับน้านวี ส่วนฉันนั่งข้างแม่แต่ตรงข้ามกับเจ้าซันตัวแสบ
 " อาหารอร่อยไหมจ๊ะลูกแก้ว " น้านวีถามฉัน
 " อร่อยมากๆเลยคะ คุณแม่นวี "
 " แล้วซันล่ะอร่อยไหมลูก " น้านวีหันไปถามซัน
 " ไม่ครับ เห็นน่าคนบางคนแล้วไม่อร่อย "  ไม่อร่อยอะไรหมดก่อนฉันซะอีก
 " ผมอิ่มแล้วขอตัวก่อนนะครับ " ซันรีบลุกจากโต๊ะอาหาร
 " จริงๆเลยลูกคนนี้ ลูกแก้วอย่าถือสาน้องเลยนะลูก "
 " คะ แก้วเข้าใจว่าแกคงไม่ชอบใจซะเท่าไร แต่แก้วจะทำให้เขาหายเกลียดแก้วให้ได้ "
 " จ๊ะ หนูแก้วสู้ๆ แม่นวีเอาใจช่วย "
พอทานอาหารและคุยกันเสร็จเรียบร้อย ฉัน แม่ และคุณน้านวีต่างแยกย้ายกันไปนอน
 " วันนี้ฉันจะนอนกับเธอนะปรางมีเรื่องจะคุยด้วยเยอะเลย " น้านวีกับแม่พากันเข้าห้องไปเหลือแต่ฉันที่ยังยืนอยู่
หน้าระเบียงห้อง
 " ห้องตรงข้ามนี้คงเป็นของเจ้าตัวแสบ ส่วนของติดกับฉันคงเป็นห้องพี่ชายของเจ้าตัวแสบ แน่เลย "
" เฮ้อ...ง่วงจังไปนอนดีกว่า " แก้วเดินเข้าห้องไปแบบอาการง่วงสุดๆ
 

 
 ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ
ว่าแก้วจะเอาชนะใจเจ้าซันตัวแสบได้หรือไหม
เม้น โหวตกันเยอะๆ นะคะ