หมอสาวกับหนุ่มแพลย์บอยนิดๆ

"ขอบคุณนะนาย ที่วันนี้มารอทั้งวันเลย ^^" ร่างบางที่รู้สึกเพลียๆๆ ก็อยากจะนอนหลับพักผ่อนแต่คนสวยรู้สึกเหมือนจะต้องเซง เพราะร่างสูงที่ท่าทางจะยังไม่ให้เธอเข้าบ้านนอนดันรั้งข้อมือเธอไว้"นายปล่อย ถ้าจะทะเลาะค่อยพรุ่งนี้ วัน-นี้-ฉัน-ไม่-ไหว..." ร่างบางที่ถึงกับทรุดลงทันทีเมื่อมีอาการเพลียจัดร่วมกับไม่มีอะไรตกถึงท้องตั้งแต่ (เอ่อ...มี.. แซนวิส) แต่ถึงจะมีแค่แซนวิสก็ไม่บรรเทาความหิวได้หรอก จริงมะ?"เธอนี่จริงๆเลย เป็นหมอซะเปล่าดันมาล้มป่วยซะเอง" เขาพูดพลางเช็ดตัวให้เธอหลังจากพาเธอเข้าบ้านและก็ห้องของเธอโดยมีแม่มลสุดสวย เปิดทางอย่างเต็มที่((แต้ว พรุ่งนี้ไม่เข้าบริษัทนะ)) เมื่อพูดจบก็กดวางโทรศัพท์แล้วหันมาดูคนตรงหน้าที่ นอนหน้าซีดเป็นไก่ต้มอยู่"เธอนี่ชอบทำให้ฉันเป็นห่วงเสมอเลยนะ" ....." เอ๊ะ? โทโมะ " พูดพร้อมพลางจิ้มหน้าของเขาไปมา พลางพูดกับคนที่เริ่มได้สติ "นาย ตื่นได้แล้ว ลงไปกินข้าว""อื้อ" เสียงบุคคลที่ไม่ใช่เจ้าของห้องนอน ที่นอนเฝ้าหมอป่วยเมื่อคืนจนเขาต้องแบกขึ้นมา"นี่นาย วันนี้นะฉันว่างมากๆเลย งั้นนายไปทำงานของนายส่วนฉันไปหาแม่นายและเคลียร์ให้จบๆ จะได้แต่งเร็วๆ และก็ทุกอย่างจะได้เคลียร์ โอเคมะ ปะ งั้นไปกินข้าวกัน""หะ?" บุคคลที่หน้า งง งง ที่อยู่ๆจากคนที่ด่าผู้หญิงเป็นว่าเล่นไหงพอเจ้าคนนี้แล้วไปไม่ถูกละ? หลังจากที่ทานอาหารเสร็จก็ไปหาคุณแม่ของโทโมะทันที"คุณแม่คะ สวัสดีคะ เมื่อวานแก้วขอโทษด้วยนะคะ คือมีเคสด่วนนะคะ หวังว่าคุณแม่จะไม่โกรธ วันนี้หนูเอาผลไม้มาให้คุณแม่ด้วยคะ" ร่างบางที่เดินเข้ามาในบ้านก็รีบตรงดิ่งไปหาแม่ของโทโมะ ซึ่งทางฝ่ายนั้นก็หลงรักว่าที่ลูกสะใภ้อย่างสุดๆจนตอนนี้โทโมะกลายเป็น หมาหัวเน่า ไปแล้ว(แก้ว>>> ^[+++]^) (โทโมะ>>> )"คือว่า แก้วกับโทโมะคิดว่า อีกสองอาทิตย์ จะแต่งงานกันเลยนะคะ คุณแม่ คุณแม่ว่ามันเร็วไปไหมคะ"คุณแม่ของโทโมะถึงขั้นขมวดคิ้วติดกันทันทีเมื่อได้ยินว่าอีกสองอาทิตย์ข้างหน้าจะแต่งงานกัน"เอ่อ... คุณแม่คะ ถ้ามันเร็วไปแก้วเลื่อนก็ได้นะคะ""โอ๊ยย แม่ว่าช้าไปนะ เอางี้เมื่อวานแม่หาฤกษ์มาได้ เขาบอกว่า วันเสาร์นี้เลย""จัดในครอบครัวน่าจะดีกว่านะคะ คือแก้วไม่ชอบคนเยอะนะ ได้ไหมคะ""แม่ตามใจหนู ตาโมะนี่ดีจังเลยที่ได้หนูแก้วมาเป็นลูกสะใภ้" แม่สามีเอ่ยปากชมว่าที่ภรรยามากจนลืมไปว่าลูกจริงๆของตัวเองนั้น นั่งอยู่ข้างๆ"คุณแม่ สนใจผมเลย สนใจแต่แก้ว ผมงอนแล้วนะครับ" ราวกับทำหน้าสะบัดเชิดใส่แม่อันเป็นที่รัก"น่า... ลูกนะแม่ก็รัก แต่แม่รักหนูแก้วมากกว่า" ประโยคแรกที่แม่ของตนพูดทำให้โทโมะยิ้มแต่ประโยคสุดท้ายนะสิทำให้คลายยิ้มในทันทีเลย ใครจะไปยอม ดันรักลูกสะใภ้มากกว่าลูกตัวเองอีก "งั้นโทโมะแม่ว่าพาแก้วไปดูชุดแต่งงานกับงานหมั้นนะ ทำอะไรให้เรียบร้อย""ครับ คุณแม่".......ร้าน WEDDING FOR LOVE"สวัสดีคะ คุณวิศวะกับคุณจริญญาใช่มั้ยคะ" พนักงานอายุราวประมาณ 30 ต้นๆ สอบถาม"คะ" เสียงที่ตอบมีเพียงร่างบางที่ขานรับส่วนร่างสูงนะหรอ 'หึ เสียมารยาทสุดๆ -^-'"เชิญทางนี้เลยคะ" พนักงานสผายมือเป็นการเรียกเชิญให้ทั้งคู่เดินเข้าไป"คะ""อันนี้ เป็นคอเลกชั่นใหม่จากทางร้านนะคะ คุณผู้หญิงคะ" เมื่อร่างบางฟังถึงกับตาลาย 'โอ๊ะ ทำไมเยอะแบบนี้'"งั้นแก้วขอลองเลยละกันว่า ชอบ มั้ย ถ้าชอบก็เอาตัวนั้นละกัน" เธอคิดกับการแก้ปัญหาที่น่าจะดีที่สุด"อ่อ ได้คะ ทางเราเตรียมไว้ให้แล้ว ทางเราเตรียมให้คุณโทโมะด้วยนะคะ เชิญที่ห้องแต่งตัวเลยคะ""โทโมะ นายจะเป็นไรก็ช่าง แต่ช่วยทำตรงนี้ให้เสร็จแล้ว ฉันจะรีบปล่อยนายไปเลย ยิ้มหน่อยสิ ยิ้ม...! " ร่างบางที่ได้โอกาสก็กระซิบทันที"..." แม้ไม่พูดก็แสดงถึงความกวนบาทาอย่างสุดๆ แต่ทำหน้าทำตาแล้วเลิกคิ้วใส่ร่างบางซะงั้น"นาย! ได้!!!...." เธอจับเขาหันให้แล้วดึงหน้าให้เขาดูยิ้มๆ"นี่เธอ ทำบ้าไรเนี่ย""ยิ้มดิ ยิ้มมมมมม""นี่ชุดของคุณผู้ชายคะ ส่วนนี่ชุดของคุณผู้หญิง"......... พอร่างบางกับร่างสูงลองเสร็จก็รับใบนัดรับชุดแล้วก็ขึ้นรถกลับบ้าน"เอ่อออ... นาย ไปส่งฉันแถวๆ 'ซินีโต้' หน่อย""..." ชายหนุ่มไม่ตอบแต่ ขับรถไปให้ ทั้งๆทีในใจอยากจะถามว่า 'ไปทำไม' 'ไปกับใคร' 'กลับเมื่อไหร่'"เอ่อ ขอบคุณ บาย" ร่างบางที่ลาเสร็จก็แเขาไปที่สถานบันเทิงทันทีJusttime 22/3/2557 16:30 .......................................... ยังสนุกหรือเปล่า ? มันยาวไปไหม ? เอ๊ะ งง