สาวใช้หรือนางบำเรอ!!!(NC)

-ตกกลางคืน-
"เกล"ฉันเรียกน้องเกลที่กำลังเป่าผมอยู่


"คะพี่แก้ว?"


"เกลต้องเข้มแข็งไว้นะ..ฮึก..อย่าไปใจอ่อนให้คุณโทโมะ.. ไม่อย่างนั้นเกลจะเป็นแบบพี่"ฉันพูดไปสะอึกสะอื้นไป


"พี่แก้วเป็นอะไรคะ หรือว่า..?"ฉันพยักหน้าเป็นคำตอบ


"พี่ทำเพื่อเกลมากเกินไปแล้วนะคะ!เพราะเกลพี่ถึงเป็นแบบนี้..ฮึก"เกลพูด


"ไม่นะเกล!พี่เลือกมันเอง!ต่อไปนี้เกลต้องระวังตัวให้ดีนะ พี่รักเกลมากนะ..ฮือๆ"ฉันพูดแล้วกอดเกลไว้
"เกลก็รักพี่แก้วค่ะ"เกลก็กอดตอบฉันเช่นกัน


~ติ๊ด ติ๊ด~(โทรศัพท์ของแก้วดัง)
'คุณโทโมะ'


ฮึก..อีกแล้วเหรอ..


~ติ้ด~(กดรับ)


"คะ?"


("อย่าลืมข้อแลกเปลี่ยนระหว่างฉันกับเธอ")


"แก้วกำลังไปค่ะ"


("เร็วๆ")ตู๊ดดดๆ


 
"พี่ไปแล้วนะเกล"


"ฮึก..ค่ะ"แล้วฉันก็เดินออกไป


ห้องโทโมะ


หึ!วันนี้ผมจะได้กินของหวานหลังอาหารอีกแล้ว..เอ๊ะ!เมื่อกี้ผมได้ยินเสียงคนร้องไห้มาจากห้องแก้วนะ?...


~แอ๊ดดด~(เปิดประตู)


"มาแล้วเหรอ"


"ค่ะ"ตาเธอบวมๆนะ หรือว่าเธอร้องไห้!?


"มานอนข้างๆฉันสิ!"


"อะ..เอ่อ"อึกอักอะไรเล่า! ผมกระชากตัวเธอเหวี่ยงลงเตียงแล้วขึ้นคร่อมไว้


"ตาเธอบวมๆนะ เป็นอะไรรึเปล่า"ผมถามด้วยความเป็นห่วง..แล้วเราจะไปใส่ใจทำไมวะ! เฮ้อ..บ้าแล้วเรา


"มะ..ไม่เป็นอะไรค่ะ เอ่อ.."เธอตอบอึกๆอักๆแบบเดิม


"เธอต้องเป็นอะไรแน่ๆ บอกมานะ..เธอร้องไห้เหรอ!!!"ผมถามอีกครั้ง


"ฉัน..ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ ฉัน..."รู้มั้ยว่าฉันเป็นห่วงเธอน่ะ..แก้ว!


"ไม่บอกใช่มั้ย..ฮื่อ.."ผมไซร้ที่ซอกคอขาวๆนั่นอย่างโมโห ไม่เข้าใจเลยจริงๆทำไมผมเป็นแบบนี้?


"อะ..หยุดนะคะ จะ..เจ็บ"


"เจ็บก็บอกมาสิ..อืมม.."ผมก้มลงไปซุกไซร้ที่ซอกคอนั่นอีกครั้ง..


"ฮือๆ..ฉันเจ็บนะ..ฮึก"ผมหยุดแล้วเงยหน้าขึ้นมามองเธอ ดวงตากลมโตของเธอสั่นระริกน้ำตาคลอเบ้า..เธอร้องไห้!


"ขะ..ขอโทษ"ผมพูดเบาๆในลำคอ ทำไม..ผมถึงพูดออกไปไม่ได้นะ!!!


"คุณจะทำอะไร เคยคิดถึงจิตใจฉันบ้างมั้ย..แล้วที่คุณทำแบบนี้ไปเพื่อไรกัน!?"เธอถามขึ้นเสียงสั่นๆ


"..."ผมตอบ..ไม่ได้!


"ช่างเถอะ..คุณจะทำอะไรก็เรื่องของคุณ จะทำอะไรฉันก็เชิญเลย.."แก้วพูดแล้วนอนลงกับเตียงก่อนจะเบือนหน้าหนี


"..."


"ฮึก..."เสียงสะอื้นยังคงดังต่อเนื่อง..


"เธอกลับไปเถอะ"ผมพูด


"ขอตัวค่ะ..ฮึก"เธอลุกขึ้นแล้วรีบวิ่งออกจากห้องไป..


เอาไปก่อน50%นะจ๊ะรีดเดอร์ที่ร้าก


คิดถึงกันบ้างมั้ย แบมกลับมาแล้วน้า>3< อิๆๆ เม้นๆๆแล้วจะมาอัพต่ออีก ฝันหวานนะจ๊ะ








มาแล้วจ้าอีก 50%นึกว่าจะจำกันไม่ได้ซะแล้ว ดีใจจังที่ยังคิดถึงกันอยู่ รักทุกคนค่ะ จุ๊บๆ


แก้ว?!อีกแล้วเหรอ!ไอ้คุณโทโมะมันทำอะไรแก้ว..ผมเห็นนะ!แก้ววิ่งออกจากห้องไอ้โทโมะแล้วร้องไห้ไปด้วย ไอ้โทโมะชั่ว..แกจะได้รู้ถึงความเสียใจซะบ้างแล้ว..กวังคนนี้จะทำให้แกเสียใจมากกว่าแก้วเป็นล้านเท่า!!!


...


ห้องแก้ว/เกล


"เกล..หลับแล้วเหรอ?"ฉันถามพลางปัดผมที่บังหน้าเกลออก


"เฮ้อ~หลับแล้วสินะ ฉันผิดเองที่ทำให้เกลต้องมาลำบากแบบนี้ ทำไมฉันต้องมาเจออะไรอย่างนี้ด้วยนะ.."


ฉันพูดแล้วล้มตัวนอนบนเตียง ก่อนจะเข้าสู่ห้วงนิทรา...


'พี่แก้ว พี่ไม่ผิดหรอก อย่าโทษตัวเองเลย คนเราไม่โชคร้ายตลอดไปหรอกนะคะพี่แก้ว พระเจ้าจะต้องเห็นใจเราค่ะ'


เกลที่แกล้งหลับพูดขึ้นในใจเบาๆ แล้วเข้าสู่ห้วงนิทราไปอีกคน...


วันรุ่งขึ้น


"พี่แก้วคะ..เช้าแล้วค่ะ พี่แก้วคะ..พี่แก้ว!"เกลที่เรียกแก้วอยู่นานสองนานรีบยกมือไปอังหน้าผากพี่สาวของเธอ แล้วก็ต้องตกใจ เมื่อหน้าผากของแก้วร้อนจี๋เหมือนกับไฟ! เธอรีบลงมาข้างล่างเพื่อมาตามกวัง


ข้างล่างบ้าน


"พี่กวังๆๆ พี่กวังคะ"เธอตะโกนเรียกจนกวังที่เพิ่งตื่นได้ยินเลยรีบมาหาเกล


"ว่าไงเกล เกิดอะไรขึ้น?!?"กวังถาม


"พี่แก้วค่ะ..พี่แก้วตัวร้อนจี๋เลย!"เกลรีบบอกกวัง


"งั้นเกลไปรองน้ำอุ่นใส่กะละมังกับผ้าสะอาดมาให้พี่ด้วยนะ พี่จะไปดูแก้วก่อน"กวังตอบแล้ววิ่งขึ้นบันไดไป


"ค่ะๆ"เกลเองก็รีบไปเตรียมของเอามาให้กวังบนห้อง


ห้องแก้ว/เกล


"มาแล้วค่ะ..พี่แก้วอย่าเป็นอะไรนะ"ประโยคแรกพูดกับกวังประโยคหลังพูดกับแก้วพลางจับมือแก้วขึ้นมาบีบเบาๆ


"แก้วไม่เป็นไรหรอกเกล แค่เป็นไข้ไม่สบายน่ะ เมื่อคืนแก้ว..."กวังบอกแล้วเช็ดตัวให้แก้ว


"ใช่ค่ะ..พี่แก้วร้องไห้"เกลตอบ


"ไอ้โทโมะใช่มั้ย?!"กวังพูดขึ้นเสียงเหี้ยมแล้วยัดผ้าที่เช็ดตัวแก้วใส่มือเกล


"เอ่อ..พี่กวังจะทำอะไรคะ?"เกลถามอย่างกล้าๆกลัวๆ


"พี่จะไปจัดการมัน!"กวังพูดแล้วออกจากห้องแก้วไปที่ห้องโทโมะ


ห้องโทโมะ


~ผ่างงง~(เสียงประตูเปิดเสียงดัง)


"อือ..กวัง!ทำไมไม่เคาะก่อนวะ"โทโมะถามเสียงงัวเงีย


"ไอ้คุณโทโมะ!"กวังเรียกชื่อแล้วดึงคอเสื้อโทโมะไว้


"โอ๊ย!อะไรของแกวะ"โทโมะตื่นโดยอัตโนมัติแล้วถามอย่างโมโห


"แก!แกทำอะไรกับแก้วห๊ะ..รู้มั้ยตอนนี้แก้วไม่สบายไข้ขึ้นสูงมาก!"กวังตอบเสียงดัง


"ห๊ะ!แก้วไม่สบาย!!!"โทโมะได้ยินก็หูผึ่งทันที


"ก็เออสิวะ!แกคิดยังไงกับแก้วกันแน่!..แกคิดจะเอาแก้วมาเป็นของเล่นเหรอวะ..ฉันไม่ยอมหรอก!!!"
"ฉันรักแก้ว!!!ได้ยินรึยัง!"โทโมะตะคอกใส่กวังที่ยืนอึ้งอยู่ก่อนจะเดินออกไปดูแก้ว


"หา?!?ไอ้โทโมะ ระ..รักแก้ว!"กวังยังคงอึ้งกับคำพูดของโทโมะกว่าจะตั้งสติได้โทโมะก็ไปถึงห้องแก้วแล้ว
ห้องแก้ว/เกล
"คะ..คุณโทโมะ!"เกลอึ้งไปอีกคน นึกไม่ถึงเลยว่าโทโมะจะมาหาแก้ว..
"เกล!ฉันจะพาแก้วไปโรงพยาบาล..ฝากดูแลไอ้กวังด้วยนะ!"โทโมะพูดแล้วอุ้มแก้วขึ้นมา
"ค่ะ..พี่กวัง!"เกลตอบแต่สายตาหันไปเห็นกวังพอดี
"ไอ้โทโมะ..แกจะพาแก้วไปไหน?"กวังถาม
"พาไปโรงพยาบาล..ฉันรู้ว่าแกรักแก้ว แล้วก็ห่วงแก้วมากๆด้วย แต่ถ้าปล่อยไว้แบบนี้จะอันตรายนะ!"โทโมะพูด
"..."กวังนิ่งเงียบ..
"พาพี่แก้วไปโรงพยาบาลเถอะค่ะ ดูสิ!ตัวสั่นตลอดเลย"เกลบอก
"อืม"โทโมะตอบแล้วเดินลงบันไดไป
~บรื้นนนน~(เสียงขับรถออกไป)
ในรถของโทโมะ
"ฮื่อ..หนาว"
"แก้ว!เอ่อ..อดทนก่อนนะ จะถึงโรงพยาบาลแล้ว"โทโมะพูดก่อนจะเหยียบคันเร่งจนสุดไปถึงโรงพยาบาลในเวลาอันรวดเร็ว
โรงพยาบาล
"ช่วยด้วยครับ!ภรรยาผมไม่สบาย..ทางนี้ครับ!"โทโมะอุ้มแก้วเข้าไปในโรงพยาบาลแล้วตะโกนอย่างบ้าคลั่ง
"ครับๆ"บุรุษพยาบาลเข็นเตียงมาให้ โทโมะอุ้มแก้วให้นอนบนเตียงแล้วช่วยกันเข็นไปที่ห้องฉุกเฉิน
หน้าห้องฉุกเฉิน
"รอหน้าห้องนะครับ!"บุรุษพยาบาลคนนั้นบอกแล้วเข็นเตียงแก้วเข้าห้องไป
"แก้ว..เฮ้อ~"โทโมะเดินไปเดินมาอยู่หน้าห้องสักพักหมอก็ออกมา..
"ญาติคุณจริญญาครับ"หมอคนนั้นเรียก โทโมะจึงรีบเดินไปหาทันที
"ผมเป็นสามีแก้วครับ"โทโมะตอบ
"ครับ!คือ..คุณแก้วแค่ไม่สบายเฉยๆครับ อาจจะเป็นเพราะพักผ่อนน้อยหรือร้องไห้หนักน่ะครับ คุณควรดูแลเค้าให้มากๆนะครับอย่าให้เครียด เพราะอาจจะส่งผลให้เจ้าตัวเล็กได้นะครับ
"หา!?!เจ้าตัวเล็กเหรอครับ?"โทโมะเอ่ยอย่างงงๆ
"ครับ!คุณแก้วตั้งครรภ์ได้1เดือนแล้วครับ ดีใจด้วยนะครับ"หมอพูดแล้วเดินจากไป
'ครั้งนั้นที่มีอะไรกันจนมาถึงตอนนี้ก็เดือนกว่าๆแล้วนี่..ฉันจะได้เป็นพ่อคน..แก้ว!ฉันขอโทษ'โทโมะคิดในใจ





เย้ๆเรื่องนี้จะจบแล้วนะจ๊ะรีดเดอร์ที่ร้าก ขอบคุณที่เม้นให้กำลังใจมาตลอด ขอบคุณจริงๆ^^เม้น+โหวตให้ด้วยน้า
ปล.คิดถึงกันมั้ยรีดเดอร์จ๋า ไรเตอร์ก็คิดถึงรีดเดอร์นะแต่ติดเรียน ฮือๆเปิดเทอมแล้วอ่ะ ยังไงก็จะหาเวลามาอัพนะ!