เคยรักกันบ้างไหม?? Do you love me??

8.4

เขียนโดย Namsaisai_loveu

วันที่ 9 มีนาคม พ.ศ. 2556 เวลา 19.56 น.

  19 chapter
  92 วิจารณ์
  45.53K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 8 เมษายน พ.ศ. 2556 14.07 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

3) อยากให้เธอได้ยินเสียงหัวใจ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก

 
   " คือป๊อป.... ขอเวลาหน่อยนะครับ ทุกคนต้องเข้าใจด้วย ป๊อปรักกับพิมมานาน ยังไงป๊อปก็ตัดใจจากพิมง่ายๆ
 
 ไม่ได้หรอกครับ "  ป๊อปปี้พูดสั้นๆ ก่อนจะเดินจากไป
 
    " ตาป๊อป มาคุยกันให้รู้เรื่องก่อน!! " ผู้เป็นมารดาเอ่ยเรียกชื่อป๊อปปี้ลั่นบ้าน จนคุณหญิงอมรฉัตรต้องเอ่ยห้าม
 
    " ให้เวลาป๊อปปี้หน่อยนะคะ ให้เค้าได้ทำใจบ้าง " 
 
    " ค่ะ ชั้นจะพยายามไม่บังคับเค้าเกินไป เอาเป็นว่าเพื่อถ่ายโทษให้หนูฟาง ที่วันนี้ไม่ได้นั่งกินข้าวกับพวกเรา
 
พรุ่งนี้ป้าจะให้ตาป๊อปไปรับไปส่งที่มหาลัยนะจ๊ะ "
 
   " ค่ะ แต่วันนี้ฟางขอกลับบ้านก่อนนะคะ "  ฟางเอ่ยบอกว่าที่คุณแม่ในอนาคต ก่อนจะยกมือไหว้สวยงาม
 
                                  ...................................................
 
           วันรุ่งขึ้น
 
   " พี่ฟาง ทำไมยังไม่ไปมหาลัย วันนี้สอบนะ " เสียงน้องสาวตัวน้อยเอ่ยถามเธอ
  
   " หืม พี่รอพี่ป๊อปอยู่หน่ะ แล้ววันนี้เฟย์ว่างเหรอ เห็นแก้วบอกว่าจะไปชวนชอปปิ้ง"  ฟางเอ่ยถามน้องสาวตัวน้อย
 
บ้าง
 
   " เฟย์กำลังจะไปเนี่ย งั้น เฟย์ไปรอพี่ป๊อปเป็นเพื่อนพี่ฟางนะ " 
 
   " จ้า "  ฟางตอบยิ้มๆ ก่อนจะกอดคอเดินกันไปที่หน้าบ้าน ในขณะเดียวกัน ป๊อปปี้ก็ขับรถมารับเธอพอดี ฟางจึง
 
เดินไปเปิดประตูรถ(ฝั่งข้างคนขับ) แต่เธอก็ต้องชะงัก เมื่อ...
 
   " ไงจ๊ะ น้องฟาง ไปนั่งข้งหลังโน่น นี่มันที่ชั้นจ่ะ "  พิมเอ่ยด้วยเสียงเยาะเย้ย
 
   " เอ่อ ค่ะ "  ฟางเดินก้มหน้างุดไปนั่งข้างหลัง โดยมีเฟย์ยืนขบกรามอยู่ข้างๆ พร้อมที่จะกัดพิมตลอดเวลา แต่ที่
 
นี่มันบ้านเธอ เธอจึงไม่อยากมีเรื่อง ได้แต่โบกมือลาพี่สาว
 
                              ....................................................
 
    " ฟางเรียนคณะอะไรจ๊ะ "  พิมเอ่ยถามฟาง
 
    " เอ่อ สถาปัตถ์ค่ะ "  ฟางตอบ
 
     " เรียนเหมือนป๊อปเลย เก่งจัง ใช่ัมั๊ยคะป๊อป " พิมโผเข้าโอบคอป๊อปปี้ ใบหน้าหวานเลื่อนเข้าไปใกล้หน้า
 
 
ป๊อปปี้ทุกที เธอทำเหมือนกันว่าในรถนี้มีแค่เธอกับป๊อปปี้เท่านั้น ฝ่ายฟางนั้นได้แค่ก้มหน้าลง
 
     " พิม ป๊อปขับรถอยู่ " ป๊อปปี้ดุพิม 
 
     " ค่ะ งั้นเดี๋ยวไปคอนโดป๊อปกัน พิมลืมชุดชั้นในไว้เมื่อวันนั้นอ่ะค่ะ "  พิมพูดเหมือนไม่อาย แต่ฟางนี่สิอาย
แทน
 
    " อืม "  ป๊อปปี้ตอบเสียงเรียบ เหมือนมันเป็นเรื่องปกติ แต่ฟางกำลังคิดไปไกล ทั้งๆที่จริงๆแล้ว ที่นั่นเป็นคอน
 
โดของพิม แต่ื่ชื่อคอนโดคือ ป๊อปปี้ทาวน์ แต่ฟางไม่รู้เรื่องนี้ เธอจึงคิดไปไกลมาก
 
    " พี่ป๊อปคะ ฟางลงตรงนี้แหละค่ะ พอดีมีธุระเเถวนี้ เดี๋ยวก็ถึงมหาลัยแล้ว ฟางเดินเองได้ "  ฟางบอกป๊อปปี้
 
    " แต่พี่ว่าพี่ "  ป๊อปปี้ไม่ทันพูดจบ พิมก็เ่อ่ยแทรกขึ้น  " โถ่ป๊อป ก็ฟางบอกว่าจะเดินเอง ป๊อปจะได้ไม่ต้องไป
 
ไกลๆไงคะ "  พิมเริ่มจับเนื้อจับตัวป๊อปปี้อีกครั้ง ฟางจึงทนไม่ไหว และลงจากรถ ทั้งๆที่ป๊อปปี้บอกว่าจะไปส่งเอง
 
     " ฟาง ฟาง ฟาง!!!  " ป๊อปปี้เรียกฟาง แต่ก็ไม่เป็นผล เพราะฟางวิ่งหายไปแล้ว
 
     " เห็นมั๊ย ว่าฟางไปเองได้ ป๊อปไปกับพริมนะคะ ไหนว่ามีเรื่องสำคัญจะคุย ไปนั่งที่ร้านภััตตาคารที่เปิดใหม่
 
กัน" พิมยิ้ม
 
    " ครับ "  ป๊อปปี้ตอบสั้นๆ ก่อนจะเลี้ยวรถ
 
                                      ..............................................
 
            ... ฟางวิ่งมาที่ซอยอะไรก็ไม่รู้ แต่เธอแค่อยากวิ่งมาให้ไกลๆแค่นั้นแหละ เธออยากจะร้องไห้ออกมาดังๆ
 
ด้วยซ้ำ ทำไมเธอต้องมารักป๊อปปี้ ทำไมเธอต้องเป็นคนรักใครรักจริง ทำไมป๊อปปี้จึงไม่หันมามองเธอบ้าง เธอไม่ดี
 
ตรงไหน ถึงแม้ป๊อปปี้จะแต่งงานกับเธอ แต่ใจของป๊อปปี้ก็ไม่ได้เป็นของเธออยู่ดี ให้เธอตายๆไปเลยยังดีกว่า ...
 
    " จริงสินะ ตายๆไปเลยยังดีกว่า "  ฟางทบทวนสิ่งที่เธอคิดเมื่อกี้ใหม่ จริงๆมันเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบ แต่ฟางกะ
 
จะเอาจริงนี่สิ เธอจึงเดินไปที่ถนน เมื่อเห็นรถคันนึงที่วิ่งมาด้วยความเร็ว เธอจึงก้าวออกไปกลางถนน
 
      " เธอ!!! "  ชายหนุ่มคนหนึ่งวิ่งมาอุ้มฟาง
 
      " เห้ย นาย!!!  ชั้นจะฆ่าตัวตายนะ นายมาขัดขวางชั้นทำไม "  ฟางอุบอกชายหนุ่มคนนั้นรัวๆ
 
      " นี่เธอจะฆ่าตัวตายเหรอ เธอบ้าไปแล้ว "  ชายคนนั้นค่อยๆปล่อยฟางลง
 
       " ก็ใช่หน่ะสิ ขำอะไรเล่า "  ฟางเริ่มงงกับอาการของผู้ชายคนนี้
 
       " เปล่าหรอก เอ๊า นี่เด็กจุฬาหนิ  "  
 
       " ใช่!!! เห้ยยยยย วันนี้สอบ ชั้นต้องรีบไป!!! "  ฟางรีบปัดก้นเบาๆ ก่อนจะทำท่าจะวิ่งไป แต่ก็หันกลับมา
 
หาชายคนนี้อีกครั้ง
 
       " นายรู้ทางออกจากที่นี่รึเปล่า "  
 
       " อ๊าว แล้วเธอมาได้ไงหล่ะ ที่ไม่รู้ทางกลับ "  ชายคนนั้นถึงกับหัวเราะกับพฤติกรรมของฟาง
 
       " ใช่ แต่นายพาชั้นไปได้รึเปล่าหล่ะ " 
 
       " อื้ือ ได้สิ ชั้นจะไปมหาลัยจุฬาพอดี ไปกับชั้นก็ได้ รถชั้นอยู่ตรงโน้น ป่ะ " ชายคนนั้นจูงมือฟางไปที่่รถ
 
ฟางไม่เคยได้จับมือกับชายคนไหนได้อุ่นเท่าคนนี้เลย หรือว่า.. เธอจะหวั่นไหว ..
 
       " เอ่อ ว่าแต่นายชื่อไร "  ฟางเอ่ยถาม
 
       " เราชืื่อ....."
 
 

 
 
                        ชายคนนี้ชื่อไรน๊าาาาา   ให้ทายจ้า อ๊อ พรุ่งนี้ไม่ได้อัพนิยายน้ะจ้ะ ไปทัศนศึกษา
 
       ฮ่าๆ อยากรู้ว่าจะมีคนทายถูกป่าว????
 
 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา