เคยรักกันบ้างไหม?? Do you love me??

 
   " ฟาง "  ป๊อปปี้เดินตามหาฟางจนทั่วบริษัท แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าฟางจะอยู่แถวๆนั้น
  
   " แฮ่กๆๆ คุณ ภานุ ครับ เมื่อกี้ผมเห็นรถแปลกๆเข้ามาในบริษัทเรา เป็นรถเพื่อนคุณภานุรึเปล่าครับ "รปภ.ประจำ
 
บริษัทวิ่งมาถามป๊อปปี้
 
  " วันนี้ชั้นไม่มีแขกนะ แต่ช่างมันเถอะ อ๊อ!! แกเห็นฟางบ้างมั๊ย คู่หมั้นชั้นหน่ะ "
 
  " เอ่อ ผมไม่ทราบครับ " 
 
  " อื้มๆ ไม่เป็นไร ไปทำหน้าที่ของแกต่อไปเถอะ "  ป๊อปปี้พยักหน้าเชิงรับรู้ ก่อนจะเข้าไปหาฟางในรถอีกที
 
                                    ...........................................
 
   " ฮึ๊ย นี่มันโทรศัพท์ฟางหนิ ปกติฟางเป็นคนติดโทรศัพท์จะตาย แล้วทำไมไม่เอาไปหล่ะ ไม่ได้การละ!!! "
 
ป๊อปปี้พึมพำเบาๆ ก่อนจะเดินไปที่ห้องๆนึงในบริษัทซึ่งไม่ได้มีพนักงานนั่งอยู่เลย เขาจึงโทรเรียกพนักงานที่พอจะ
 
ทำหน้าทีนี้ได้มาอย่างเร่งด่วน
 
   " คุณภานุจะตรวจสอบกล้องวงจรปิดตรงไหนดีครับ "  พนักงานเอ่ยถาม
  
   " หน้าบริษัท กับตรงที่จอดรถชั้น "
 
         .. ถาพจากกล้องฉายตั้งแต่วินาทีแรกที่ป๊อปปี้เดินออกจากรถ แล้วมีกลุ่มชายฉกรรจ์เข้ามามุงรถของเขาเต็ม
 
ไปหมด เหตุการณ์ต่อมาคือพวกมันฉุดฟางออกจากรถ ทำร้ายเธอ และพาเธอขึ้นรถหนีไป  ..
 
   " ฟาง!!!! "  ป๊อปปี้เปล่งเสียงออกมาอย่างลืมตัว
 
   " ให้ดิชั้นจัดการแจ้งตำรวจดีมั๊ยครับ คุณภานุ "  เลขาของป๊อปปี้เอ่ยถาม
 
   " คุณรีบไปจัดการเรื่องนี้ให้เร็วที่สุดโทรบอกคุณพ่อ คุณแม่ฝ่ายฟางและฝ่ายผม ส่วนผมจะไปตามหาฟาง "  
 
ป๊อปปี้กำชับ ก่อนจะวิ่งไปสตาร์ทรถ จริงๆเค้าไปรู้จะเริ่มตามหายังไงดี จึงเลือกจะขับรถไปเรื่อยๆทั้งที่โอกาสจะเจอ
 
ฟางมีน้อยเต็มที จากนั้นไม่นาน เสียงโทรศัพท์ของป๊อปปี้ก็ดังขึ้น
 
         " สวัสดีครับ "
  
   พิม : ไงคะ ที่รัก ไม่ได้เจอกันนาน 
 
         " โทรมาทำไม "
 
   พิม : ก็พิมคิดถึงคุณนี่คะ เรายังมีความจำเป็นต้องรักกันไม่ใช่เหรอคะ
 
        " คุณพูดอะไร ผมไม่เข้าใจ "
 
    พิม : โถๆๆ ก็แล้ว คนรักคนใหม่ของคุณหน่ะ หายตัวไปไม่ใช่เหรอคะ นี่ไง พิมเจอตัวเธอแล้ว จะฟังเสียงกัน
 
ก่อนตายมั๊ยคะ (พิมพูดจบก็ส่งโทรศัพท์มาจ่อปากฟาง)
 
   ฟาง : พี่ป๊อป ช่วยฟางที ฟางเจ็บ
 
         " พิมคุณห้ามทำอะไรคู่หมั้นผมนะ คุณต้องการอะไร " 
 
   พิม : เงินค่ะ เพราะที่พิมคบคุณมา ก็เพราะคุณมีเงิน แต่มาตอนนี้ คุณทิ้งพิมไป เพราะนังนี่ นังนี่เลยต้องรับ
 
เคราะห์ไปซักหน่อย อ๊อ เงินที่พิมต้องการ 200 ล้านนะคะ แต่ถ้าคุณไม่มีล่ะก็ ยัยนี่จะได้กลับบ้านในสภาพที่แย่
 
หน่อย ตายเป็นเท่ากัน   ตื๊ดดดดด
 
                 .. ป๊อปปี้ไม่ทันจะต่อรองอะไร พิมก็วางหูไปซะก่อน พอเขาติดต่อกลับ พิมก็ปิดเครื่องหนี เขาจึง
 
ต้องกลับไปที่บ้านเพื่อเล่าความจริงให้ทุกคนฟัง.
 
 
            บ้านนีระสิงห์
 
  " โธ่!!! ยัยหนู ทำไมถึงเป็นแบบนี้เนี่ย "  แม่ของฟางน้ำตาไหลทันที เมื่อป๊อปปี้เล่าเรื่องให้ฟัง
 
  " ยัยพิม แกร้ายมาก "  เฟย์โอบคุณหญิงเฟียต ก่อนจะด่าพิม
 
   " แล้วเงิน 200 ล้านเนี่ย มันจะไม่เยอะไปเหรอครับ "    โทโมะพูดขึ้น                                                 
 
   " ถ้าเทียบกับความปลอดภัยของยัยหนู กี่พันล้าน อาก็ไหว"  พ่อฟางพูดขึ้น ก่อนจะเดินไปหยิบเช็กออกมา
 
    " ทางเราจะช่วย 100 ล้านค่ะ " คุณหญิงภานินีเอ่ยขึ้น
 
    " งั้น ป๊ิอปจะเป็นคนเอาไปให้พิมเอง "  ป๊อปปี้อาสาขึ้น
 
    " พี่ไปด้วย เผื่อพิมคิดไม่ซื่อ "  โทโมะอาสาอีกคน
 
    " เฟย์ไปด้วย!!!! "  เฟย์พูดขึ้น
 
     " ยัยเฟย์ มันอันตรายนะลูก "  คุณพ่อเอ่ยห้ามปรามเฟย์
 
     " ให้เฟย์ไปเถอะค่ะ อย่าลืมนะ เฟย์หน่ะ คาราเต้สายดำ "  เฟย์บอกคุณพ่อ
 
     " เฟย์ "  ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกัน
 
      " อย่าห้ามเฟย์ค่ะ เฟย์จะไปช่วยพี่ฟางอีกแรง "  เฟย์พูดอย่างมั่นใจ
 
     " งั้นไปแล้วระวังตัวนะลูก ทั้งตาโมะ ตาป๊อป และหนูเฟย์ "  คุณหญิงภานินีเอ่ยขึ้น ก่อนที่ทั้ง 3 คนจะเดินทาง
 
ไปที่คอนโดพิม
 
 
------------------------------------------------------------------------------------------
 
 
           โอ๊ะโอ!!!! มาลุ้นกันเหอะ ว่า 3 คนนี้จะทำสำเร็จมั๊ย 
 
                       นิยายเรื่องนี้ใกล้จบเต็มทีแล้ว เพราะไรเตอร์เขียนน้อยค่ะ หวังว่าเรื่องต่อไปจะยาวและมันกว่า
 
นี้เน้อ
                                                                         น้ำใสๆ