มนตร์สเนห์หา

 
 
 
วันนี้แก้วและโทโมะกับแม่มาหาหลวงพี่เขื่อน เพื่อให้ช่วยดูฤทธิ์วันแต่งงานให้เพราะแก้วนั้นกำลังตั้งท้องลูกของชายหนุ่มได้สามเดือนแล้ว ชายหนุ่มรักแก้วใจมากและอยากจะใช้ชีวิตคู่ร่วมกันกับเธอตลอดไป
 
 
 
 
“ ไงคะ หลวงพี่ได้ฤทธิ์ไหมคะ ”แม่ของแก้วใจถาม
 
 
 
“ อาตมาขอเตือนอะไรโยมสักอย่างได้ไหม ”  พระเขื่อนได้ตรวจดูดวงชะชาตาของทั้งคู่นั้น คือ เนื้อคู่กัน แต่ชายหนุ่มกำลังจะมีเคราะห์กรรมมาเยือนครั้งใหญ่หลวง และหนักหนาจนอาจจะถึงแก่ชีวิตได้
 
 
 
 
“ ลูกสาวกับลูกเขยฉันจะเป็นอะไรหรือคะ ” แม่ของหญิงสาวถามด้วยความเป็นห่วงทั้งสองคน
 
 
 
“ ลูกเขยโยมกำลังจะมีเคราะห์ใหญ่มาเยือน อาตมาฝากแหวนพิรอดไปให้เขาสวมใส่ติดตัวไว้ตลอดเวลาด้วยนะ ส่วนฤทธิ์วันไหนดีที่สุดและโยมคิดว่าเหมาะสมก็จงจัดงานมงคลเสีย ” พระเขื่อนบอกแม่ของหญิงสาวได้เพียงเท่านี้ แม่ก็ออกมาบอกลูกเขยที่ประครองลูกสาวมาแต่ไกล 
 
 
 
 “ ไงครับ คุณแม่ หลวงพี่ให้ฤทธิ์มาวันไหน ” โทโมะถามแม่ของหญิงสาว
 
 
 
“ อาทิตย์หน้าจ๊ะลูก เตรียมตัวกันทันใช่ไหม ”  แม่ถามแก้วและโทโมะ
 
 
 
“ ทันคะ คุณแม่ ทำไมคุณแม่สีหน้าซีดจัง มีอะไรหรือเปล่าคะ ” แก้วถามผู้เป็นห่วง
 
 
 
“ ตาโมะ หลวงพี่บอกว่าเรากำลังมีเคราะห์หนักหลังจากแต่งงาน ให้สวมแหวนพิรอดนี่ติดตัวไว้ตลอดห้ามถอดออกอย่างเด็ดขาด ” แม่บอกลูกเลยและลูกสาวพร้อมส่งแหวนให้ลูกเขย 
 
 
 
 
“ ครับคุณแม่ !! ผมจะใส่มันไว้ตลอดเวลา ไม่ถอดออกเด็ดขาด ผมพาแก้วไปพักก่อนนะครับ
 
 
 
” ชายหนุ่มพูดจบก็สวมแหวนติดตัวทันที “ จ๊ะ ลูก !! แม่รักลูกนะยัยแก้วดูแลหลานดี ๆ ด้วยละ ” แม่หอมแก้มแก้วเบา ๆ
 
 
 
“ คะ แก้วก็รักแม่นะคะ แก้วจะดูแลลูกเป็นอย่างดีคะ ” แก้วหอมแก้มแม่กลับก่อนโทโมะจะประครองขึ้นรถไป
 
 
 
 
บ้านศิริมงคลสกุล
 
 
 
 
“ แก้วค่อย ๆ ลงนะครับ ” ชายหนุ่มประครองหญิงสาวลงมาถึงพื้นบ้าน
 
 
 
“ อุ๊ย !! นั้นแหวนแต่งงานหรอคะพี่โมะ โบราณ ๆ ฟางร้องทักพี่เขย
 
 
 
“ เปล่าหรอกครับ แหวนวงค์นี้หลวงพี่ท่านให้มา น้องแก้วครับพรุ่งนี้พี่มารับไปลองชุดเจ้าสาวนะครับ ขอหอมตัวเล็กในท้องหน่อยนะครับ ” ชายหนุ่มหอมแก้มหญิงสาวและท้องของเธอแล้วประครองเธอขึ้นไปบนห้องนอนก่อนจะขับรถกลับออกไป
 
 
 
 
ห้องนอนแก้วใจ
 
 
 
 
 
“ แหม่ !! พี่โมะเนี่ย ดูห่วงใยพี่แก้วกับลูกดีจังเลยนะคะ แล้วฤทธิ์แต่งงานเนี่ยเมื่อไหร่หรอคะ ”  ฟางรีบถามพี่สาวเพราะเธอเองก็แอบหลงรักโทโมะมานานแล้ว
 
 
 
 
 
 “ อาทิตย์หน้าจ๊ะ เป็นฤทธิ์สะดวกนะ ถ้าพี่แต่งงานออกไปแล้ว ฟางไปอยู่ดูแลพี่กับหลานที่บ้านของโทโมะนะ ” หญิงสาวชวนน้องสาวอย่างเต็มใจ
 
 
 
 
 
  “  ได้สิคะ หลานฟางทั้งที พี่แก้วก็เป็นพี่สาวฟาง ถ้าฟางไม่ไปก็คงจะใจร้ายใจดำเต็มที พี่แก้วพักผ่อนนะคะ เดี๋ยวฟางไปหานมอุ่น ๆ มาให้ทาน " ฟางพูดจบก็รีบเดินออกจากห้องทันที
 
 
 
 
 
     ฟางเปิดประตูตู้เย็นออก ก่อนจะหยิบนมสดตราหมีมาเปิดและเทใส่แก้วจนเต็ม ก่อนจะยกไปให้พี่สาวที่คุยโทรศัพท์มือถืออยู่ เธอเดาเอาว่าปลายสายคงจะเป็นโทโมะ
 
 
 
 
“ นมมาแล้วคะ พี่แก้ว ” ฟางยื่นแก้วนมให้พี่สาว
 
 
 
 
    “ ขอบใจจ้า น้องสาว ” แก้วรับแก้วนมจากมือของฟางไปดื่มจนหมด ก่อนจะค่อย ๆ เอนกายอ่านหนังสือแม่และเด็กจนหลับไป ฟางเองก็ลงมาชั้นล่างของบ้าน พร้อมด้วยการปรากฏตัวของ ป๊อปปี้ คู่หมั้นหนุ่มของหญิงสาวที่เทียบเท่าโทโมะไม่ได้เลยสักอย่าง
 
 
 
“ น้องฟางครับ พี่จะมาชวนน้องฟางไปเลือกแหวนหมั้นนะครับ ” ป๊อปปี้กุมมือหญิงสาวแน่น
 
 
 
 
“ ขอโทษนะคะ ฟางไม่ว่าง พี่แก้วก็กำลังท้องกำลังไส้ ขืนปล่อยให้อยู่คนเดียวคงไม่ดีแน่ ๆ ฟางพูดพร้อมเดินเข้าไปในห้องแก้วอย่างสะบัดสะบิ้น
 
 
 
 
แก้วใจทักฟาง
 
 
 
 
 
 
“ เป็นอะไรจ๊ะ น้องสาว หงุดหงิดอะไร ” เธอสังเกตจากสีหน้าของน้องสาว
 
 
 
 
“ เปล่าหรอกคะ พี่แก้วคะ ฟางขอถามอะไรพี่อย่างสิคะ ถ้าวันหนึ่งพี่โมะทิ้งพี่ไป พี่จะเสียใจไหมคะ ” ฟางยิ้มกริ่มเมื่อเห็นสีหน้าของพี่สาวที่ออกจะงงงวยว่าเธอถามเรื่องนี้ขึ้นมาทำไมกัน แต่ยังไม่ทันที่พี่สาวของเธอจะตอบคำถามก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น
 
 
 
 
 
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
 
 
 
 
 
“ เชิญคะ ประตูไม่ได้ล็อก ” แก้วตะโกนบอกคนที่เคาะประตูอยู่
 
 
 
 
 
“ พี่โมะนี่เอง มานอนเฝ้าพี่แก้วกับหลานหรอคะ ” ฟางถามชายหนุมที่ถือกระเป๋าใส่เสื้อผ้ามา วางไว้ที่ตู้เสื้อผ้าของแก้ว
 
 
 
 
 
“ ครับ พีมาดูแลแก้วกับลูก จะได้ไม่ต้องย้อนมารับแก้วไปลองชุดพรุ่งนี้ น้องฟางมีอะไรก็ไปทำเถอะครับ เดี๋ยวพี่ดูแลแก้วเอง ” ชายหนุ่มเดินขึ้นไปบนเตียงก่อนจะหอมแก้มหญิงสาวและลูกน้อยในท้องเบา ๆ ในขณะที่ฟางเดินออกมาแต่ปิดประตูไม่สนิทพร้อมดูเหตุการณ์อย่างอิจฉาตาร้อน
 
 
 
 
“ โมะคะ อย่าคะ ไม่เอาคะ ..” เสียงของแก้วทักขึ้นเมื่อโทโมะปลดสายคล้องคอของหญิงสาวออกก่อนจะอุ้มหญิงสาวไปที่ห้องน้ำ
 
 
 
 
“ อายอะไรครับ อีกหน่อยแก้วก็ต้องมาดูแลโมะกับลูกในท้องเหมือนกัน โมะก็แค่จะอาบน้ำให้แก้วเท่านั้นและครับ ชายหนุ่มจูบหน้าผากหญิงสาวเบา ๆ
 
 
 
 
~ ปัง ~  ฟางปิดประตูดังลั่น โทโมะจึงเดินออกมาดูว่าใคร
 
 
 
“ ใครหรอคะ โมะ ”แก้วถามชายหนุ่มพร้อมชะเง้อไปดู
 
 
 
“ ไม่มีใครหรอกครับ ไปอาบน้ำนอนกันเหอะครับ ” ชายหนุ่มอุ้มแก้วไปที่ห้องอาบน้ำ ก่อนจะถูสู่ตามร่างกายของผู้เป็นภรรยาและล้างออกจนสะอาด แล้วอุ้มเธอมาแต่งตัวที่ห้องนอนแต่ไม่ทันสังเกตเห็นว่าแหวนพิรอดที่สวมอยู่นั้น ได้หลุดออกไปอยู่ที่อ่างอาบน้เรียบร้อยแล้ว
 
 
 
 
 
ห้องของฟาง
 
 
 
 
“ ฮึ่ย !! ทำไมฉันต้องเจอโทโมะหลังพี่แก้ว ทำไม กรี๊ดดดดดดดด ” หญิงสาวใช้หมอนข้างตีตัวเองอย่างหนักก่อนจะได้ยินเสียงเปิดประตูห้องของเธอดังขึ้น
 
 
 
“ น้องฟางครับ พี่เอานมอุ่น ๆ มาให้ ” ป๊อปปี้ส่งแก้วนมให้ฟาง
 
 
 
~ เพล้ง ~
 
 
 
 
“ ฉันไม่ดื่ม !! ออกไปจากห้องฉันซะ ” ฟางผลักชายหนุ่มโดยไม่ทันดูพื้นจึงเผลอไปเหยียบเศษแก้วจนเลือดออก ชายหนุ่มรีบอุ้มฟางขึ้นไปบนเตียงก่อนจะไปหยิบกล่องเครื่องมือปฐมพยาบาลจากลิ้นชักหญิงสาวมา
 
 
 
 
“ จะทำอะไร !! ออกไปนะ ” ฟางรีบผลักชายหนุ่มที่กำลังจับเท้าสวยของเธอเพื่อจะทำแผลให้อยู่
 
 
 
 
“ จะทำแผลให้น้องฟางไงครับ เจ็บหน่อยนะ !! ” ชายหนุ่มนำสำลีชุบแอกอฮอล์เช็ดที่แผลของหญิงสาวที่กัดปากเพราะแสบกับการทำแผลของเขา
 
 
 
“ ทำเสร็จก็ออกไปได้แล้ว อ๋อ แล้วฉันจะบอกนายไว้อย่างนะ ฉันยังไม่พร้อมที่จะหมั้นหมายกับนายเพราะฉะนั้นเลื่อนงานหมั้นของเราออกไปก่อนจะดีกว่า ” หญิงสาวเดินออกไปที่ห้องครัวทันที ป๊อปปี้เดินตามลงไปจนได้เห็นเหตุการณ์ที่เหมือนคู่หมั้นสาวตั้งใจอ๋อยโทโมะ