มนตร์สเนห์หา

 

 

 

วันนี้แก้วและโทโมะกับแม่มาหาหลวงพี่เขื่อน เพื่อให้ช่วยดูฤทธิ์วันแต่งงานให้เพราะแก้วนั้นกำลังตั้งท้องลูกของชายหนุ่มได้สามเดือนแล้ว ชายหนุ่มรักแก้วใจมากและอยากจะใช้ชีวิตคู่ร่วมกันกับเธอตลอดไป

 

 

 

 

“ ไงคะ หลวงพี่ได้ฤทธิ์ไหมคะ ”แม่ของแก้วใจถาม

 

 

 

“ อาตมาขอเตือนอะไรโยมสักอย่างได้ไหม ”  พระเขื่อนได้ตรวจดูดวงชะชาตาของทั้งคู่นั้น คือ เนื้อคู่กัน แต่ชายหนุ่มกำลังจะมีเคราะห์กรรมมาเยือนครั้งใหญ่หลวง และหนักหนาจนอาจจะถึงแก่ชีวิตได้

 

 

 

 

“ ลูกสาวกับลูกเขยฉันจะเป็นอะไรหรือคะ ” แม่ของหญิงสาวถามด้วยความเป็นห่วงทั้งสองคน

 

 

 

“ ลูกเขยโยมกำลังจะมีเคราะห์ใหญ่มาเยือน อาตมาฝากแหวนพิรอดไปให้เขาสวมใส่ติดตัวไว้ตลอดเวลาด้วยนะ ส่วนฤทธิ์วันไหนดีที่สุดและโยมคิดว่าเหมาะสมก็จงจัดงานมงคลเสีย ” พระเขื่อนบอกแม่ของหญิงสาวได้เพียงเท่านี้ แม่ก็ออกมาบอกลูกเขยที่ประครองลูกสาวมาแต่ไกล 

 

 

 

 “ ไงครับ คุณแม่ หลวงพี่ให้ฤทธิ์มาวันไหน ” โทโมะถามแม่ของหญิงสาว

 

 

 

“ อาทิตย์หน้าจ๊ะลูก เตรียมตัวกันทันใช่ไหม ”  แม่ถามแก้วและโทโมะ

 

 

 

“ ทันคะ คุณแม่ ทำไมคุณแม่สีหน้าซีดจัง มีอะไรหรือเปล่าคะ ” แก้วถามผู้เป็นห่วง

 

 

 

“ ตาโมะ หลวงพี่บอกว่าเรากำลังมีเคราะห์หนักหลังจากแต่งงาน ให้สวมแหวนพิรอดนี่ติดตัวไว้ตลอดห้ามถอดออกอย่างเด็ดขาด ” แม่บอกลูกเลยและลูกสาวพร้อมส่งแหวนให้ลูกเขย 

 

 

 

 

“ ครับคุณแม่ !! ผมจะใส่มันไว้ตลอดเวลา ไม่ถอดออกเด็ดขาด ผมพาแก้วไปพักก่อนนะครับ

 

 

 

” ชายหนุ่มพูดจบก็สวมแหวนติดตัวทันที “ จ๊ะ ลูก !! แม่รักลูกนะยัยแก้วดูแลหลานดี ๆ ด้วยละ ” แม่หอมแก้มแก้วเบา ๆ

 

 

 

“ คะ แก้วก็รักแม่นะคะ แก้วจะดูแลลูกเป็นอย่างดีคะ ” แก้วหอมแก้มแม่กลับก่อนโทโมะจะประครองขึ้นรถไป

 

 

 

 

บ้านศิริมงคลสกุล

 

 

 

 

“ แก้วค่อย ๆ ลงนะครับ ” ชายหนุ่มประครองหญิงสาวลงมาถึงพื้นบ้าน

 

 

 

“ อุ๊ย !! นั้นแหวนแต่งงานหรอคะพี่โมะ โบราณ ๆ ฟางร้องทักพี่เขย

 

 

 

“ เปล่าหรอกครับ แหวนวงค์นี้หลวงพี่ท่านให้มา น้องแก้วครับพรุ่งนี้พี่มารับไปลองชุดเจ้าสาวนะครับ ขอหอมตัวเล็กในท้องหน่อยนะครับ ” ชายหนุ่มหอมแก้มหญิงสาวและท้องของเธอแล้วประครองเธอขึ้นไปบนห้องนอนก่อนจะขับรถกลับออกไป

 

 

 

 

ห้องนอนแก้วใจ

 

 

 

 

 

“ แหม่ !! พี่โมะเนี่ย ดูห่วงใยพี่แก้วกับลูกดีจังเลยนะคะ แล้วฤทธิ์แต่งงานเนี่ยเมื่อไหร่หรอคะ ”  ฟางรีบถามพี่สาวเพราะเธอเองก็แอบหลงรักโทโมะมานานแล้ว

 

 

 

 

 

 “ อาทิตย์หน้าจ๊ะ เป็นฤทธิ์สะดวกนะ ถ้าพี่แต่งงานออกไปแล้ว ฟางไปอยู่ดูแลพี่กับหลานที่บ้านของโทโมะนะ ” หญิงสาวชวนน้องสาวอย่างเต็มใจ

 

 

 

 

 

  “  ได้สิคะ หลานฟางทั้งที พี่แก้วก็เป็นพี่สาวฟาง ถ้าฟางไม่ไปก็คงจะใจร้ายใจดำเต็มที พี่แก้วพักผ่อนนะคะ เดี๋ยวฟางไปหานมอุ่น ๆ มาให้ทาน " ฟางพูดจบก็รีบเดินออกจากห้องทันที

 

 

 

 

 

     ฟางเปิดประตูตู้เย็นออก ก่อนจะหยิบนมสดตราหมีมาเปิดและเทใส่แก้วจนเต็ม ก่อนจะยกไปให้พี่สาวที่คุยโทรศัพท์มือถืออยู่ เธอเดาเอาว่าปลายสายคงจะเป็นโทโมะ

 

 

 

 

“ นมมาแล้วคะ พี่แก้ว ” ฟางยื่นแก้วนมให้พี่สาว

 

 

 

 

    “ ขอบใจจ้า น้องสาว ” แก้วรับแก้วนมจากมือของฟางไปดื่มจนหมด ก่อนจะค่อย ๆ เอนกายอ่านหนังสือแม่และเด็กจนหลับไป ฟางเองก็ลงมาชั้นล่างของบ้าน พร้อมด้วยการปรากฏตัวของ ป๊อปปี้ คู่หมั้นหนุ่มของหญิงสาวที่เทียบเท่าโทโมะไม่ได้เลยสักอย่าง

 

 

 

“ น้องฟางครับ พี่จะมาชวนน้องฟางไปเลือกแหวนหมั้นนะครับ ” ป๊อปปี้กุมมือหญิงสาวแน่น

 

 

 

 

“ ขอโทษนะคะ ฟางไม่ว่าง พี่แก้วก็กำลังท้องกำลังไส้ ขืนปล่อยให้อยู่คนเดียวคงไม่ดีแน่ ๆ ฟางพูดพร้อมเดินเข้าไปในห้องแก้วอย่างสะบัดสะบิ้น

 

 

 

 

แก้วใจทักฟาง

 

 

 

 

 

 

“ เป็นอะไรจ๊ะ น้องสาว หงุดหงิดอะไร ” เธอสังเกตจากสีหน้าของน้องสาว

 

 

 

 

“ เปล่าหรอกคะ พี่แก้วคะ ฟางขอถามอะไรพี่อย่างสิคะ ถ้าวันหนึ่งพี่โมะทิ้งพี่ไป พี่จะเสียใจไหมคะ ” ฟางยิ้มกริ่มเมื่อเห็นสีหน้าของพี่สาวที่ออกจะงงงวยว่าเธอถามเรื่องนี้ขึ้นมาทำไมกัน แต่ยังไม่ทันที่พี่สาวของเธอจะตอบคำถามก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

 

 

 

 

 

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

 

 

 

 

 

“ เชิญคะ ประตูไม่ได้ล็อก ” แก้วตะโกนบอกคนที่เคาะประตูอยู่

 

 

 

 

 

“ พี่โมะนี่เอง มานอนเฝ้าพี่แก้วกับหลานหรอคะ ” ฟางถามชายหนุมที่ถือกระเป๋าใส่เสื้อผ้ามา วางไว้ที่ตู้เสื้อผ้าของแก้ว

 

 

 

 

 

“ ครับ พีมาดูแลแก้วกับลูก จะได้ไม่ต้องย้อนมารับแก้วไปลองชุดพรุ่งนี้ น้องฟางมีอะไรก็ไปทำเถอะครับ เดี๋ยวพี่ดูแลแก้วเอง ” ชายหนุ่มเดินขึ้นไปบนเตียงก่อนจะหอมแก้มหญิงสาวและลูกน้อยในท้องเบา ๆ ในขณะที่ฟางเดินออกมาแต่ปิดประตูไม่สนิทพร้อมดูเหตุการณ์อย่างอิจฉาตาร้อน

 

 

 

 

“ โมะคะ อย่าคะ ไม่เอาคะ ..” เสียงของแก้วทักขึ้นเมื่อโทโมะปลดสายคล้องคอของหญิงสาวออกก่อนจะอุ้มหญิงสาวไปที่ห้องน้ำ

 

 

 

 

“ อายอะไรครับ อีกหน่อยแก้วก็ต้องมาดูแลโมะกับลูกในท้องเหมือนกัน โมะก็แค่จะอาบน้ำให้แก้วเท่านั้นและครับ ชายหนุ่มจูบหน้าผากหญิงสาวเบา ๆ

 

 

 

 

~ ปัง ~  ฟางปิดประตูดังลั่น โทโมะจึงเดินออกมาดูว่าใคร

 

 

 

“ ใครหรอคะ โมะ ”แก้วถามชายหนุ่มพร้อมชะเง้อไปดู

 

 

 

“ ไม่มีใครหรอกครับ ไปอาบน้ำนอนกันเหอะครับ ” ชายหนุ่มอุ้มแก้วไปที่ห้องอาบน้ำ ก่อนจะถูสู่ตามร่างกายของผู้เป็นภรรยาและล้างออกจนสะอาด แล้วอุ้มเธอมาแต่งตัวที่ห้องนอนแต่ไม่ทันสังเกตเห็นว่าแหวนพิรอดที่สวมอยู่นั้น ได้หลุดออกไปอยู่ที่อ่างอาบน้เรียบร้อยแล้ว

 

 

 

 

 

ห้องของฟาง

 

 

 

 

“ ฮึ่ย !! ทำไมฉันต้องเจอโทโมะหลังพี่แก้ว ทำไม กรี๊ดดดดดดดด ” หญิงสาวใช้หมอนข้างตีตัวเองอย่างหนักก่อนจะได้ยินเสียงเปิดประตูห้องของเธอดังขึ้น

 

 

 

“ น้องฟางครับ พี่เอานมอุ่น ๆ มาให้ ” ป๊อปปี้ส่งแก้วนมให้ฟาง

 

 

 

~ เพล้ง ~

 

 

 

 

“ ฉันไม่ดื่ม !! ออกไปจากห้องฉันซะ ” ฟางผลักชายหนุ่มโดยไม่ทันดูพื้นจึงเผลอไปเหยียบเศษแก้วจนเลือดออก ชายหนุ่มรีบอุ้มฟางขึ้นไปบนเตียงก่อนจะไปหยิบกล่องเครื่องมือปฐมพยาบาลจากลิ้นชักหญิงสาวมา

 

 

 

 

“ จะทำอะไร !! ออกไปนะ ” ฟางรีบผลักชายหนุ่มที่กำลังจับเท้าสวยของเธอเพื่อจะทำแผลให้อยู่

 

 

 

 

“ จะทำแผลให้น้องฟางไงครับ เจ็บหน่อยนะ !! ” ชายหนุ่มนำสำลีชุบแอกอฮอล์เช็ดที่แผลของหญิงสาวที่กัดปากเพราะแสบกับการทำแผลของเขา

 

 

 

“ ทำเสร็จก็ออกไปได้แล้ว อ๋อ แล้วฉันจะบอกนายไว้อย่างนะ ฉันยังไม่พร้อมที่จะหมั้นหมายกับนายเพราะฉะนั้นเลื่อนงานหมั้นของเราออกไปก่อนจะดีกว่า ” หญิงสาวเดินออกไปที่ห้องครัวทันที ป๊อปปี้เดินตามลงไปจนได้เห็นเหตุการณ์ที่เหมือนคู่หมั้นสาวตั้งใจอ๋อยโทโมะ