My Wife. รักเธอคุณภรรยาที่รัก

 
Chapter 1.
 
          สายฝนที่โปรยปรายลงมายามเช้าบวกกับสายลมเย็นๆ ที่พัดผ่านร่างของชายหนุ่มร่างเพรียวสูงที่ยืนอยู่นอกระเบียงหน้าต่าง
 
จู่ๆ ก็มีเสียงหนึ่งที่ตะโกนดังเล็ดลอดออกมาจากตัวในบ้าน "คุณพ่อค่ะ เข้ามาข้างในบ้านดีกว่าน่ะค่ะ" จะเป็นเสียงใครไปไม่ได้นอกจาก
 
ลูกสาวคนเดียวของ 'โทโมะ' นั้นคือ 'น้องนนท์' ที่เกิดจากภรรยาสุดสวยของเค้าที่ในเวลานี้กำลังทำอาหารอยู่ในครัวด้านล่างของบ้าน
 
"คุณค่ะ เข้ามาข้างในเทอะค่ะฝนเริ่มปอยๆ ลงมาแล้วน่ะค่ะ" ภรรยาสุดที่รักเรียกขนาดนี้มีหรือที่โทโมะจะไม่รีบเข้าไปข้างในบ้าน
 
   "ครับๆ มาแล้วครับ :) โอโฮ้! แก้วทำอะไรให้กินครับเนี้ยกลิ่นหอมมาก" โทโมะ
 
   "ทำแบบที่โมะเห็นแหละค่ะ 55." แก้ว
 
   "น้องนนท์ดูคุณแม่สิค่ะ แกล้งคุณพ่ออีกแล้วอ่ะ" โทโมะ
 
   "ไม่รู้ไม่ชี้ เชอะ! !!' น้องนนท์โกรธคุณพ่อแล้ว โป้ง! คุณพ่อไม่สนใจน้องนนท์เลย TT.TT" น้องนนท์
 
แกร๊งงงงงง ˆ
 
   "แหม! ขอโทษที่รบกวนเวลาความหวานน่ะค่ะคุณหนู 'คุณธามไท' มาหาค่ะ" แม่นม
 
   "ป่าวน่ะค่ะนม ไม่ได้ขัดเลย ^^' ไปเร็วค่ะคุณลงไปข้างล่างกัน" แก้ว
 
//ห้องนั่งเล่น
 
   "สวัสดีครับ ลุงโมะ ป้าแก้ว พี่นนท์ :D"
 
   "จ้ะๆ! !!' สวัสดีจ้ะ 'น้องคริส'/ครับ" โทโมะ,แก้ว
 
   "สวัสดีค่ะ อาธาม น้าแบม จ้ะน้องคริส" น้องนนท์
 
   "ค่ะ :) น้องนนท์/ครับ" ธามไท,แบม
 
   "มีอะไรหรือเปล่าธาม ถึงมาหาพี่ถึงที่นี้" โทโมะ
 
   "อาทิตย์หน้าพวกเราจะต้องไปลอนดอนครับ คุณป้าได้จองที่พักและก็ตั๋วเครื่องบินไว้ให้เรียบร้อยแล้ว" ธามไท
 
   "แล้วไปทำอะไรไกลถึงอังกฤษ ?" โทโมะ
 
   "คุณป้าบอกว่าจะให้ไปฮันนีมูนรอบที่สองครับ" ธามไท
 
   "ฮันนีมูน รอบสอง!" โทโมะ
 
   "ใช่ครับ ฉลองที่พี่กับผมมีลูกไงครับล่ะครับ :) แต่ว่าผมคงคนล่ะไฟล์บินกันกับพี่" ธามไท
 
   "ดีจังเลยค่ะ คุณแม่ค่ะ น้องนนท์อยากไปเที่ยวลอนดอนจังค่ะ" น้องนนท์
 
   "ก็อาทิตย์หน้าไงจ้ะ" แก้ว
 
   "แต่น้องนนท์ไม่อยากให้คุณพ่อไปด้วย เชอะ! น้องนนท์ยังโกรธคุณพ่ออยู่" น้องนนท์
 
   "โธ่! น้องนนท์ [ชีวิตฉันทำไมเป็นแบบนี้ : ในใจ]" โทโมะ
 
   "เชอะ! !!' :( " น้องนนท์
 
555. คิกๆ : ทุกคน
 
   "น้องนนท์ครับ คืนดีกับน๊า พ่อขอโทศครับ" โทโมะ
 
   "ก็ได้ค่ะ แต่คราวหลังคุณพ่ออย่าเมินน้องนนท์อย่างนี้น่ะค่ะ" น้องนนท์
 
   "คุณพ่อสัญญาครับ แล้วทีนี้หายโกรธคุณพ่อหรือยังครับ" โทโมะ
 
   "น้องคริส เราออกไปวิ่งเล่นข้างนอกกันเทอะ" นนท์ [เมื่อพูดเสร็จก็หันไปดึงมือน้องคริสแล้ววิ่งออกไป และตะโกนว่า]
 
คุณพ่อค่ะ! น้องนนท์รักคุณพ่อน่ะค่ะ น้องนนท์ไม่โกรธคุณพ่อหรอกค่ะ 55.
 
:)
 
------------------------------
 
พินต้า - จบแบบงงๆ น่ะค่ะในตอนนี้ 55. แถมยังสั้นไปอีกด้วย เฮ้อ! พินก็ยังงงกับตัวเองอยู่เหมือนกันน่ะค่ะ
 
เอาเป็นว่าตอนหน้ายาวกว่านี้ ย่ำ! ยาวกว่านี้ แต่ก็ไม่รู้ว่ายาวกว่าเท่าไหนน่ะค่ะ 55. ขอบคุณที่ติดตามน่ะค่ะ :)