Love Really? ไม่จริง!ฉันรักนายมาเฟียเข้าแล้ว

ฉันรีบวิ่งมาที่ห้องคอมพิวเตอร์ของนักเรียนเกรดสิบสอง บุญของฉันที่ว่างเพื่อจะมาหาข้อมูลของนายป๊อปปี้ แต่กรรมดันมาบังเพราะ.....
 
ห้องไม่ว่าง!!!!
 
ฉันอยากจะบ้าตาย ถ้าฉันไม่รู้กลับบ้านไปฉันนอนไม่หลับแน่ -0-  (ฉันไม่ได้สนใจอีตานั่นนะ -_-;;)
 
"เป็นไงบ้าง?"
 
ฉันที่ลากตัวเองกลับมาที่ห้องในสภาพหมดหวังสุดๆทำให้ยัยเฟย์ถามฉัน
 
"เซ็ง"
 
"เฮ้อ! แล้วแกจะอยากรู้ประวัติของนายนั่นทำไม"
 
ยัยแก้วถามฉันเซ็งๆ
 
"ไม่รู้สิ ฉันรู้สึกว่านายนั่นไม่ธรรมดา แถมฉันยังคุ้นหน้ายังไงก็ไม่รู้"
 
"พรุ่งนี้ค่อยว่ากันนะฟาง"
 
"อื้ม :) "
 
รู้สึกว่าเฟย์จะเข้าใจฉันมากกว่ายัยแก้วนะเนี่ย -..-
 
4.30 PM.
 
ตอนนี้เป็นเวลาเลิกเรียนของโรงเรียนนานาชาติซันคาเบียที่ฉันเรียนอยู่ ฉันกับยัยแก้วเดินอยู่ข้างถนนในโรงเรียนเพื่อรอคนที่บ้านมารับ
 
ปี๊ด ปี๊ด!!
 
อยู่ๆก็มีรถคันนึงมาบีบแตรใส่ฉันกับยัยแก้ว
 
"ที่บ้านไม่มีแตรให้บีบหรือไง!!"
 
ยัยแก้วโวยวายเมื่อมีผู้ชายสามคนเดินลงมาจากรถ
 
"มีครับ แต่พวกเธอไม่มีทางเดินหรอถึงได้มาเดินเล่นบนถนนเนี่ย"
 
"พวกฉันก็เดินมาปกติ มีแต่พวกที่ไม่ปกตินั่นแหละที่ขับรถจะมาชนชาวบ้านเค้า"
 
ฉันแขวะใส่ผู้ชายคนนึงที่ทุกคนก็รู้ว่าใคร (แล้วใคร?)
 
"นี่เธอ!"
 
"จุ๊ๆ ลูกคนใหญ่คนโตเค้าไม่ทำอะไรแบบนี้หรอกน้า คุณป๊อปปี้ :P"
 
ฉันทิ้งท้ายไว้แค่นั้นก่อนจะเดินหัวเราะอย่างสะใจไปกับยัยแก้ว
 
.....ยิ่งมีกิริยาท่าทางเวลาฉันกวนใส่ฉันยิ่งคุ้นนายป๊อปปี้มากขึ้นทุกที แต่ไม่รู้ว่าเป็นใคร?
 
******************************************************************
 
ขอบคุณทุกเม้นนนะคะ ช่วงนี้อาจจะอัพช้า พอดีติดสอบ ^^