Love Really? ไม่จริง!ฉันรักนายมาเฟียเข้าแล้ว

16.10 PM.
 
Fang - Talk
 
ตอนนี้เลิกเรียนกันแล้ว พวกฉันยืนคิดกันอยู่พักนึงว่าจะกลับไปอยู่ที่บ้านของฉันหรือคอนโดของเขื่อนดี
 
"ฉันว่าไปคอนโดฉันดีกว่านะ"
 
"ฉันเห็นด้วยกับเขื่อน"
 
ยัยเฟย์เสริมความเห็นของเขื่อน
 
"ฉันก็ด้วย"
 
นั่นเป็นความเห็นจากโทโมะและยัยแก้ว แต่ก่อนที่สองคนนี้จะเปิดศึกทางคำพูดกันนายป๊อปปี้ก็หันมาถามความเห็น
จากฉัน
 
"ฉันเองก็เห็นด้วยอ่ะนะ แต่ฉันห่วงพ่อ"
 
"ก็พาคุณอาไปอยู่กับพวกเราสิฟาง"
 
เขื่อนเสนอ
 
"จริงหรอ *0*"
 
"อื้ม ยังมีห้องว่างข้างๆห้องพวกเราอยู่"
 
"งั้นไปกันเลย"
 
ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินจูงมือ อ่าว เฮ้ย!! ใครอนุญาตกันยะ ฉันที่จะสะบัดมือออกจากการเกาะกุมของเค้าก็ต้องหยุด
การกระทำนั้น เมื่ออยู่ๆก็รู้สึกปวดท้องขึ้นมาทันที
 
"โอ๊ย"
 
"ยัยฟูแกเป็นไร?"
 
ยัยแก้วรีบถลาผลักป๊อปปี้ออกจากฉันแล้วพยุงฉันไว้แทน
 
"ปวดท้องอ่า ขอไปเข้าห้องน้ำหน่อยละกัน"
 
"ฉันไปเป็นเพื่อน"
 
นายป๊อปปี้บอก
 
"อีตาบ้า - - พวกแกรอกันตรงนี้ละกันฉันไปคนเดียวนะ"
 
"แต่ว่า..."
 
"พอเหอะนายป๊อป อย่าไปขัดศรัทธายัยบ้านี้หรอก"
 
"^^'"
 
ฉันยิ้มแห้งๆให้ยัยแก้วก่อนจะเดินโซเซไปที่ห้องน้ำ สงสัยจะท้องเสียแน่เลย กินอะไรผิดไปเนี่ยเรา -*-
 
"อ้าวเธอ!"
 
เมื่อฉันก้าวขาออกจากห้องน้ำก็เจอกับหวายที่ยืนอยู่ที่อ่างล้างหน้า เธอยังคงใช่สายตาแบบเดิมมาฉันอยู่
 
"หวัดดี"
 
"เดี๋ยวก่อนสิ"
 
ฉันที่จะเดินออกจากห้องน้ำก็จำต้องหยุดชะงักเพราะเสียงเรียกของหวาย อะไรหนักหนาฮะยัยซาลาเปาเน่า(?)
 
"ว่าไง?"
 
"ไม่คิดเลยว่าแผนของป๊อปปี้จะได้ผล"
 
"แผน แผนอะไรของเธอ เธอพูดเรื่องอะไร?"
 
ฉันงงและสงสัยกับคำพูดของยัยซาลาเปานี่จะอดถามไม่ได้
 
"ก็แผนที่ว่าแกล้งทำดีกับพวกเธอให้ตายใจไงล่ะ ป๊อปนี่เล่นได้สมจริงมากๆ"
 
"มะ หมายความว่าไง"
 
"เหอะๆ เธอนี่โง่จริงๆเลยนะ ป๊อป โทโมะแล้วก็เขื่อนนี่ไม่ได้คิดจะช่วยเธอจริงๆหรอกนะ เค้าแค่ทำตามแผนน่ะ
ตายจริง!นี่ฉันบอกความลับเธอหรอเนี่ย!!?? โอ๊ะๆ"
 
แล้วยัยบ้านั่นก็เดินจากไป นี่มันอะไรกัน อะไรกันแน่คือความจริง...
 
 
 
 
 
เรื่องนี้ยังอีกยาวไกลลลล 555 ~ ขอโทษนะคะที่เดี๋ยวนี้ไปพาทเป็นป๊อปทีฟางทีเลยงง ^^