Love Really? ไม่จริง!ฉันรักนายมาเฟียเข้าแล้ว
เขียนโดย 
FuFunoi
วันที่ 4 มีนาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.07 น.
แก้ไขเมื่อ 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 19.07 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
20)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"พอเหอะๆ ฉันว่าพาฟางเข้าไปนอนดีกว่า"
"ฉันลืมเลย 555"
ผมอุ้มฟางเข้าไปนอนโดยมีเสียงของแก้วคัดค้านมาตลอดทาง แต่ก็ถูกเฟย์คอยว่าอยู่ตลอด
"ไอป๊อป"
"ว่าไง?"
ผมที่เพิ่งเดินมาจากที่อุ้มฟางไปนอนถูกไอ้โมะเรียกเอาไว้
"แกแน่ใจหรอว่าคุณอาแกจะไม่มาที่นี่"
"ฉันเองก็ไม่แน่ใจว่ะ"
"อ่าวเฮ้ย!! แล้วอย่างนี้พวกฉันจะปลอดภัยได้ยังไงฮะ!!!"
แก้วโวยผม
"ฉันจะเดาใจพ่อถูกได้ไงเล่า แต่ที่รู้ๆกันอยู่ที่นี่คอนโดของเขื่อนพ่อฉันคงไม่รู้"
"แต่เดี๋ยว มือถือพวกเราพ่อนายต้องตามจากระบบ GPS แน่"
"ฉลาดนะเนี่ย"
ไอ้เขื่อนออกนอกหน้าชมเฟย์ทันที
"ถ้างั้นก็ปิดมือถือโอเค๊?"
"อื้ม"
ทุกคนทำตามที่โทโมะบอก เฟย์เลยอาสาเดินไปปิดมือถือของฟางที่นอนอยู่ในห้องให้
"ทุกคน!!!"
"เป็นไรยัยเฟย์"
เมื่อเห็นว่าเฟย์ร้องเสียงหลงแก้วเลยวิ่งไปดู ตามมาด้วยพวกผม
"ฟางหาย!"
"แล้วหายไปไหน"
"แล้วหายไปได้ยังไง!?"
"นี่!เลิกสงสัยได้แล้ว ฉันอยู่นี่"
"ยัยฟาง!!!"
"ตกใจไรกัน ฉันแค่เข้าห้องน้ำ"
"เฮ้อ!ฉันคิดว่าแกหายไปไหนซะอีก"
"เฮ้อ!เหนื่อยใจกับพวกแกจริงๆ แล้วนี่มีอะไรกันหรอ"
"ก็พวกเราจะมาปิดมือถือแกน่ะ เพราะพ่อของป๊อปปี้อาจจะตามพวกเราจาก GPS"
"อ๋อ โอเค"
ฟางรับคำก่อนจะปิดมือถือแต่เธอดันชะงักไปซะก่อน
"ฉันเป็นห่วงพ่อฉันอ่ะ"
"เอาไว้เราค่อยติดต่อกันทางอื่น ตอนนี้เธอห่วงชีวิตตัวเองเหอะ"
หลังจากนั้นพวกเราก็แยกย้ายกันพักผ่อน พวกผมก็นั่งเล่นอยู่ในห้อง จนกระทั่งฟางเดินมา
"นายช่วยฉันไว้ทำไม ในเมื่อนายเองต้องฆ่าฉัน"
"เอาจริงๆแล้ว ฉันเองก็...."
"ก็อะไร?"
"ก็...ก็เธอน่ะตายยาก ขนาดเฉียดตายตอนเด็กๆยังไม่ตายเลย"
"นายจำได้หรอ?"
"ถามไม่คิดนะเธอเนี่ย"
"-_-;;"
"ไอ้ป๊อป แกบอกความจริงยัยฟางไปเหอะ"
ไอ้เขื่อนบอกผม
"ความจริงอะไร?"
ฟางยังคงถามผม
"ฉันไม่อยากผิดสัญญากับเธอ"
**ครีมอัพแล้วน้า แต่ไม่สนุกเพราะนึกไม่ออก ตอนนี้อยากแต่งนิยายเพลงอีก -0-**
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
