Love Really? ไม่จริง!ฉันรักนายมาเฟียเข้าแล้ว

       วันนี้เป็นวันเปิดเรียนของชีวิตเด็กเกรดสิบสองของฉัน เป็นวันแรกที่ฉันต้องเจอเพื่อน ทุกอย่างดูเป็นวันแรกหมดทั้งๆที่ฉันก็อยู่โรงเรียนนานาชาติแห่งนี้มานานแล้ว
"ยัยฟู!!"
 ฉันหันซ้ายหันขวาก็เจอกับ 'ยัยแก้ว' เพื่อนสนิทของฉัน ความจริงแล้ว 'ฟู' ไม่ใช่ชื่อฉันหรอกยัยเพื่อนบ้ามันเรียก
"ว่าไง?"
"ฉันก็คิดถึงแกน่ะสิ"
"เฮ้ย!"
"อะไรของแก?"
ยัยแก้วถามฉัน
"แกดูนั่นดิ"
ฉันชี้ให้ยัยแก้วดูผู้ชายร่างทึกๆ ใส่ชุดดำมายืนอยู่หน้าประตูโรงเรียนของพวกฉัน ดูท่าทางน่ากลัว เอ๊ะ! หรือว่าจะเป็นบอดี้การ์ดของนายก (คงไม่ใช่ละ)
"ไปดูกันมั้ย?"
"แกจะบ้าหรอ เกินพวกนั้นทำไรเราขึ้นมาจะว่าไง"
"เหอะน่า"
พูดจบยัยทอมสวย(?)ฏ้ลากฉันไปที่ที่มีผู้ชายใส่ชุดดำยืนอยู่ แล้วก็พบว่ามันมีรถลีมูซีนคันนึงจอดอยู่
"รถใครอ่ะยัยฟูหรูโคตร"
"ยัยแก้วแกเบาๆได้มั้ย?"
ฉันรีบบอกยัยแก้วเมื่อได้ยินคนในรถลีมูซีนคันนั้นพูดขึ้น
"ทำตัวให้มันเนียนๆกับเด็กคนอื่นหน่อยนะ"
"ครับ ผมจะพยายาม"
"แกต้องทำให้ได้!!"
ฉันรู้สึกว่าบทสนทนาของคนในรถมันแปลกๆแหะ
แกร๊ก!
"ใครน่ะ!!?"
เหมือนละครแป๊ะ!ยัยแก้วดันเหยียบเข้ากับกิ่งไม้แห้งแถวนั้น ทำให้ไอ้ผู้ชายชุดดำได้ยินแล้วหันขวับมาถาม
"ยัยแก้ววิ่ง!"
ฉันบอกในวินาทีถัดมา แต่ก่อนที่จะวิ่งฉันเห็นผู้ชายคนนึงลงมาจากรถลีมูซีน แต่ฉันจะไม่แปลกใจเลยถ้าเค้าไม่ได้อยู่ในยูนิฟอร์มของโรงเรียนเดียวกับฉัน!