Hurt you more than me...เธอต้องเจ็บกว่าฉัน

4 ปีผ่านไป สาวๆหนุ่มๆต่างเรียนจบการศึกษาชั้นปริญญาโท และพากันมาเลี้ยงฉลองที่ผับ kz zeza ^^ 
 
' วู้ !! วันนี้เต็มที่เลยนะทุกคนโมะเลี้ยงเอง' โทโมะกล่าวขึ้นพร้อมกับยกแก้วแชมเปญเข้าปาก ' จัดไปเว้ยโมะเพื่อน
 
รัก ' คืนนี้ป๊อปปี้ดื่มแชมเปญขวดที่ 3 แล้ว แก้วจึงกลัวว่าป๊อปปี้จะเมาจนกลับบ้านไม่ได้จึงกล่าวเตือนว่า ' ป๊อปแก้วว่า
 
ป๊อปดื่มไปเยอะแล้วนะเดี๋ยวก็กลับบ้านไม่ได้หรอก' ป๊อปปี้หันหน้าไปหาแก้วแล้วพูดว่า ' แก้วไม่ต้องเป็นห่วงป๊อป
 
หรอกป๊อปไหวแค่นี้ จิ๊บๆๆ =.= ' แก้วเชื่อใจป๊อปอจึงกล่าวว่า 'ป๊อปงั้นแก้วกลับบ้านก่อนนะ บาย' แก้วทำท่าจะลุกขึ้น
 
แต่โทโมะดึงมือแก้วไว้ ' ฉันไปส่งเธอเองเพราะฉันก็จะกลับบ้านแล้วเหมือนกัน'พูดจบโทโมะก็หันไปชวนฟางกลับ
 
บ้าน 'ฟางกลับบ้านกัน'ด้วยความที่ฟางเป็นห่วงป๊อปปี้ฟางจึงตอบไปว่า ' เอ่อ..ฟางยังไม่อยากกลับน่ะ ฟางอยาก
 
อยู่ต่อโมะกลับไปก่อนนะ ไม่ต้องห่วงฟาง ^^ ' เมื่อโทโมะได้ยินดังนั้นจึงฝากฟางไว้กับป๊อป ' ป๊อปฉันฝากฟาง
 
ด้วยนะเว้ย ไปส่งฟางที่บ้านด้วย ขอบใจนะเพื่อน' ปีอปปี้ได้ยินดังนั้นจึงตอบกลับไปว่า 'ได้ !! ฉันจะดูแลให้เป็น
 
อย่างดี หึๆๆ ' เมื่อกล่าวลากันจบโทโมะกับแก้วก็พากันเดินออกไปจากผับแล้วก็เหลือแค่ฟางกับป๊อปปี้ ' ป๊อปฟาง
 
ว่าเรากลับกันเถอะนะป๊อปเมามากแล้ว เดี๋ยวฟางขับรถให้ ' ฟางบอกกับป๊อปปี้ ' เธออยากให้ฉันกลับนักใช่มั้ย หึ
 
ก็ได้ ' ป๊อปปี้วางแก้วลง พร้อมลุกจากโต๊ะแล้วทำท่าจะล้มจนฟางต้องช่วยพยุง ' ป๊อปให้ฟางช่วยนะ' ฟางเอาแขน
 
ป๊อปพาดไหล่แล้วเอามืออีกข้างจับเอวป๊อปเพื่อพาป๊อปไปขึ้นรถ 
 
---------------------------------- คอนโดป๊อปปี้ ------------------------------------------------
'ป๊อปฟางกลับก่อนนะ' ฟางกำลังจะเดินออกไปจากห้องแต่ป๊อปจับแขนฟางไว้แล้วพูดว่า 'เธอยังไปไหนไม่ได้ฉัน
 
ยังไม่ได้จัดการเธอเลย' เมื่อป๊อปเอ่ยขึ้นดังนั้นทำให้ฟางใจไม่ดี 'ป๊อป ฟางว่าป๊อปเมาแล้วนะไปพักผ่อนเถอะ' ฟาง
 
พยายามแกะมือป๊อปออกแต่ป๊อปยิ่งจับแขนฟางแรงขึ้น ' มานี่ !! 555 วันนี้เป็นวันของฉัน' ป๊อปอุ้มฟางขึ้นเตียง
 
แล้วหอมแก้มฟางทั้งข้างซ้ายและข้างขวาแล้วก็จูบที่ปากเรียวสวยอมชมพูจนช้ำไปหมดทั้งริมฝีปาก 'ฮือๆๆ ป๊อปฟัง
 
ฟางก่อนนะ ฟางไม่ได้อยากจะเลิกกับป๊อปแต่....' ฟางยังไม่ทันได้พูดป๊อปก็พูดขึ้นว่า ' เธอไม่ต้องมาพูด ฉันไม่
 
ฟังอะไรทั้งนั้น ' ป๊อปปี้ค่อยๆเอามือแกะกระดุมเสื้อฟางทีละเม็ด ทีละเม็ด แล้วก็ถอดเสื้อตัวเองออก ฟางทรมาน
 
และร้องขอให้ป๊อปฟังเธอแต่นั้นไม่เป็นผล 'ป๊อปปล่อยฟางไปเถอะนะ ฟางขอร้องเรื่องทั้งหมดฟางอธิบายได้นะ  
 
ป๊อป...ไม่มีวันที่ฟางไม่รักป๊อป ไม่มีวันไหนที่ฟางไม่คิดถึงป๊อป T^T ' ป๊อปคิดว่าฟางกำลังเล่นละครตบตาเพื่อให้
 
เขาปล่อยเธอ ป๊อปจึงยื่งโกรธและกระทำต่อฟางแรงขึ้นเรื่อย ๆ ฟางทั้งเจ็บและทรมาน มือที่กำปอกหมอนไว้แน่น 
 
เปรียบเสมือนความอดทนของเธอใกล้จะหมด น้ำตาที่ไหลจากแก้มทั้งสองข้างจนเปียกไปหมดทั้งหมอน เวลาล่วง
 
เลยไปมากจึงทำให้ทั้งป๊อปและฟางหมดแรงและหลับไปบนเตียงนั้น เชื่อได้ว่าวันนี้ก็เปรียบเสมือนฝันร้ายของฟาง
 
ที่เธอจะไม่มีวันลืม....
-----------------------------------------------------------------------------------------------
ไรเตอร์อัพแล้วน้าา ^^ ยังไงก็วิจารณ์กันด้วยนะคะ ^^