Misguided Story โปรดฟังฉันก่อน!!

            หลังจากที่เราขึ้นเครื่องจากอเมริกามานี่ก็ใกล้ถึงประเทศไทยบ้านเกิดของฉันแล้ว ^^
โซ่ // พี่แก้ว พี่แก้ว พี่แก้ว!!
แก้ว // อือออ!! มีอะไรเหรอโซ่
โซ่ // ถึงแล้วครับ
แก้ว // พ่อละ??~ (ฉันถามทันทีเมื่อไม่เห็นพ่อ)
โซ่ // พ่อยกของนำไปก่อนแล้วครับ
แก้ว // งั้นช้าอยู่ยัยไปสิ
โซ่ // ครับ!! ^_^
            ทันทีที่ฉันก้าวลงเหยียบผืนแผ่นดินไทยมันทำให้ฉันรู้สึกว่าต้องกลับมาเจ็บปวดอีกครั้งมันเพราะอะไรกัน ฉันน่าจะดีใจสิที่กลับบ้านเกิด เพราะอะไรทำไมฉันถึงรู้สึกแบบนั้น คงไม่มีอะไรหรอกมั้งคิดไปก็ปวดหัวเดินต่อดีกว่า...ระหว่างทางเดินสวนผู้คนมากมายไม่ว่าจะเป็นชาวไทยชาวต่างชาติจู๋ๆก็มีความรู้สึกแปลกๆเมื่อเดินผู้ชายคนนึงเข้ารู้สึกเหมือนคนที่คุ้นเคยฉันจึงหันไปมองแต่ก็ไม่พบซะแล้ว
แก้ว // คงไม่ใช่หรอกมั้ง
โซ่ // พี่แก้วววววว!! เร็วครับลุงหาญมารอแล้ว
แก้ว // จะไปเดี๋ยวนี้และ!! (วิ่งไปทันที)
            Tomo talk
            ผมเดินทางกลับมาประเทศไทยได้สักพักหลังจากอยู่ที่ญี่ปุ่นมานาน แล้วเมื่อกี้เสียงเมื่อกี้มันคุ้นๆนะ ใช่! เสียงเหมือนยัยทอมนั้นแต่ยัยนั้นย้ายไปอยู่ที่อเมริกานิคงไม่ใช่หรอก แล้วเอ๊ะทำไมคนที่บ้านผมยังไม่มารับละเนี่ยรอนานแล้วนะ - -*
... // พี่โมะ!!
โทโมะ // ยัยฟ้า คุณแม่!!~ กว่าจะมารับได้นะให้รอเป็นชาติเลย
ฟ้า // ก็คุณพ่อพึ่งกลับนิ พ่ออยากมารับพี่โมะด้วยกันอ๊ะ
พ่อ // เป็นไงพ่อลูกชายตัวดีย้ายไปอยู่ที่ญี่ปุ่นซะนานกลับมานี่โตเป็นหนุ่มหล่อซะด้วย
โทโมะ // ของมันแน่อยู่แล้ว!! (หลงตัวเองไปและ//Bow)
พ่อ // แต่น้อยกว่าพ่อนะ ฮ่าๆๆๆ
โทโมะ // ยอมครับพ่อผมหล่อที่สุ๊ดดดดดด!!
แม่ ฟ้า // อะแฮ่ม!!
โทโมะ // แม่กับฟ้าก็สวยที่สุดเลย ^^
แม่ /// โทโมะ! ไหนๆแกก็กลับมาแล้ว แม่มีเรื่องจะ
ฟ้า // ฟ้าว่าเรากลับบ้านก่อนดีไหมค่ะ!!
แม่ // ยัยฟ้า!!
ฟ้า // พี่โมะพึ่งกลับเหนื่อยๆ ยังไงก็พากลับบ้านก่อนดีกว่าเนอะพี่!! (ยัยฟ้าท่าทางแปลกๆ สองแม่ลูกนี่ต้องมีอะไรกันแน่ๆ เลยทีเดียวเชียว)
พ่อ // ฉันก็เห็นด้วยกับยัยฟ้า
แม่ // คุณก็!!
โทโมะ // กลับบ้านก่อนค่อยพูดก็ได้ครับแม่ ^^ (ตัดปัญหาเดี๋ยวไม่อย่างนั้นบ้านแตกแน่ๆ)
            มาดูทางด้านแก้วกันมั้งดีกว่า ^^
            ณ บ้านศิริมงคลสกุล
แม่ // แก้ว!!
แก้ว // ค่ะ! มีอะไรเหรอ
แม่ // แม่กลับพ่อจะพาไปเที่ยวห้างและเลือกชุดให้ลูกใส่ไปงานเลี้ยงต้อนรับลูกสาวของเพื่อนแม่!
แก้ว // แก้วไม่ไปอ๊ะ ไม่ชอบออกงานมันน่าเบื่อจะได้ แล้วอีกอย่างแก้วก็พึ่งมาถึงขอพักบ้างเถอะค่ะ
แม่ // แกต้องไป!
แก้ว // ตะ!
แม่ // ห้ามขัดเข้าใจไหม
แก้ว // เหอะๆ OK ไปก็ได้ค่ะ (น่าเบื่อเป็นที่สุด)
            ณ บ้านไทยานนท์ หลังจากกลับจากสนามบินผมก็ขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวและลงไปหลังเล่นข้างล่าง
แม่ // ตาโมะ!!
โทโมะ // อะไรเหรอครับแม่?? (ผมถามแม่พูดความสงสัย)
แม่ // คือแม่อยากให้แกมะ!!
ฟ้า // พี่โมะ มาช่วยฟ้าหน่อยสิ
พ่อ // ฮึฮึ ^_^ (พ่อยิ้มทำไมหว่าผมละงงในท่าทางของพ่อและน้องสาวตัวแสบของผมมาก ทำไมยัยฟ้ากับพ่อจะต้องมาขัดเวลาแม่จะพูดกับผมด้วยละ??~)
แม่ // ทั้งสองคนจะขัดแม่อีกนานไหมห๊ะ!!
พ่อ // ถ้าบอกไปแล้วไอ้โมะมันจะยอมเหรอคุณ
แม่ // ไม่ยอมก็ต้องยอมย๊ะ!!
โทโมะ // อะไรกันครับพ่อกับแม่??
ฟ้า // พี่โมะมะ...
โทโมะ // พอเลยยัยฟ้า แม่พูดมาสิครับ
ฟ้า // ทำไงค่ะคุณพ่อ (เดินเขามาใกล้ผู้เป็นพ่อแล้วกระซิบคุยกัน)
พ่อ // แล้วแต่เวรกรรมแล้วกัน
โทโมะ // แม่พูดได้แล้ว!!
แม่ // แกต้องหมั้นกับลูกสาวเพื่อนแม่!!
โทโมะ // ว่ายังไงนะครับ!!~
ฟ้า // นั้นแล้วไง
โทโมะ // ไม่! มี! ทาง! ยัยนั้นหน้าตาเป็นไงนิสัยเป็นยังไงผมยังไม่รู้ไม่มีวันซะละ
แม่ // แต่แกต้องหมั้นห้ามขัดใจแม่!!
โทโมะ // คุณแม่!! โถ่โว้ยยย!!~ (พร้อมเดินออกจากบ้านทันที)
แม่ // จะไปไหนนะตาโมะ
โทโมะ // ไปข้างนอกอยู่บ้านแล้วมันเซ็ง!!
แม่ // ตาโมะกลับมานะ ตาโมะ!!
ฟ้า // ฟ้าบอกแม่แล้วใช่ไหมค่ะว่าพี่โมะไม่มีทางยอม
แม่ // ยังไงตาโมะมันก็ต้องหมั้น!! (พูดจบก็เดินหนีไปทันที)
ฟ้า // พ่อค่ะฟ้าเห็นใจพี่โมะนะค่ะทำไมคุณแม่ถึง
พ่อ // แม่แกก็เป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว
            ณ ห้างสรรพสินค้าไร้ชื่อ....
            ผมเดินอยู่ในห้างไร้ชื่อแห่งหนึ่ง ทำไมถึงไร้ชื่อนะเหรอก็ผมไม่รู้จักนี้หว่าพึ่งกลับจากญี่ปุ่นจะรู้ได้ยังไงละ เหอะๆ อารมณ์เสียทำไมคุณแม่ถึงไม่เห็นใจผมบ้างอย่างนี่นี้เองที่ให้ผมรีบกลับจากญี่ปุ่น แล้วยัยคนที่ผมต้องหมั้นด้วยเนี่ยหน้าตาเป็นยังไงขี้เหล่หรือป่าว นิสัยละเหอะๆ ระหว่างที่ผมเดินเมอลอยอยู่นั้นก็มีผู้หญิงคนนึงเดินกำลังมองดูของอยู่เอ๊ะนั้นทางต่างระดับนิ
โทโมะ // คุณระวังครับ!! (คนบ้าอะไรตัวเบาซะมัดเลย)
... // เออะ ขะ ขอบคุณนะที่ช่วยฉัน
            Kaew talk
            คนที่อยู่ตรงหน้าฉันมันทะโทโมะนิ ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี้ได้ละเนี่ยมันบังเอิญเกินไปแล้วละมั้ง
แก้ว // ฉันขอตัวก่อนนะ
โทโมะ // เดี๋ยวครับคุณ! (อิตาบ้านั้นจะจำฉันไม่ได้ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกเพราะฉันนั้นเปลี่ยนไปมากแถมยังใส่แว่นดำบังหน้าไว้ใครจำฉันได้บ้างละค่ะ 555+)(จำได้สิ//Bow)
            ฉันไม่ฟังเสียงอิตานั้นรีบเดินไปทางโซ่ทันที
โซ่ // นั้นใครเหรอครับ
แก้ว // พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันแต่เขาช่วยพี่ไว้นะรีบไปเถอะเดี๋ยวแม่กับพ่อรอนาน
โซ่ // ครับ!!
            ฉันและโซ่น้องชายสุดกวนเดินไปหาพ่อกับแม่ทันที

มาอัพให้แล้วนะค่ะ ฝากเม้นฝากโหวตด้วยน๊าค่ะ รักรีดเดอร์ทุกคนค่ะ