Chance ขอเพียงโอกาส

9.4

เขียนโดย benrodjana

วันที่ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 เวลา 20.53 น.

  24 ตอน
  263 วิจารณ์
  50.94K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 21.23 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

1) คนที่รัก

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ตอนที่1

       ในห้องคอนโดหรูซึ่งอยู่ใจกลางกรุงเทพ ได้มีหญิงสาวร่างบางนั่งคอยแฟนหนุ่มของเธออยู่บนโซฟาหรู วันนี้เธอมีเรื่องที่น่ายินดีมาบอกเขา เธอคิดว่าเขาต้องดีใจมากแน่ๆถ้าได้รู้ว่าเขาและเธอได้มีทายาทตัวน้อยๆที่อยู่ในท้อง

        ฟอด

“พี่โทโมะกลับมาแล้วเหรอคะ ทำไมวันนี้กลับเร็วจัง ^^

“ก็คิดถึงเมียนิครับถึงได้กลับมาเร็ว เอ๊ะวันนี้ยิ้มแปลกๆมีอะไรจะบอกพี่รึเปล่า”       เมื่อเห็นหน้าแฟนสาวของเขาดูยิ้มแย้มมีความสุขมากกว่าทุกวัน ก็อดแปลกใจไม่ได้

ถ้าบอกเรื่องนี้รับรองว่าเซอร์ไพร์แน่คะ”     ยิ่งเห็นว่าชายหนุ่มอยากรู้ ก็ยิ่งแหย่เข้าไปใหญ่

“แล้วเรื่องอะไรล่ะครับ หืม?

“วันนี้แก้วไปหาหมอมาแล้วผลตรวจก็ออกมาแล้ว หมอบอกว่าแก้วท้อง พี่ดีใจมั้ยเรากำลังจะมีลูกด้วยกันแล้วนะค่ะ”     หญิงสาวพูดออกมาอย่างมีความสุขโดยที่ไม่สังเกตเห็นสีหน้าของแฟนหนุ่ม

“ไปเอาออกซะ!”    เขาปล่อยมือที่กอดเธอแล้วพูดใส่หน้าเธอ ทำเอาหญิงสาวหน้าเสีย

“ทำไมพี่พูดแบบนี้ล่ะค่ะ เขาเป็นลูกของเรานะ”     เธอพูดขณะที่น้ำในตายังคลออยู่เตรียมที่จะหล่นออกมา ภาวนาในใจของให้สิ่งที่เขาพูดเมื่อกี้แค่ล้อเล่น

“ฉันยังไม่พร้อมที่จะมีครอบครัวตอนนี้และอีกอย่างเธอก็ยังเรียนไม่จบไม่ใช่เหรอแก้ว แล้วเธอจะเก็บด็กนั่นไว้ทำไม อ่ะนี่เงินแค่นี้คงพอนะ”      แม้แต่สรรพนามที่เขาเรียกแทนตัวเองยังเปลี่ยนไปทำให้น้ำใสๆที่กักอยู่ในตาไหลออกมา เขาพูดได้ขนาดนี้เลยเหรอ ฆ่าได้แม้กระทั่งเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาเอง จริงที่ว่าเธอยังเรียนไม่จบแต่ถ้าให้เธอฆ่าลูกของตัวเองเธอทำไม่ได้เธอยอมแลกอนาคตเพื่อลูกแต่เขาล่ะ ฝันของเธอพังทลายลงอนาคตที่วาดไว้ว่าจะได้อยู่พร้อมหน้า พ่อ แม่ ลูก กลับไม่ได้เป็นอย่างที่คิด

“ไม่! แก้วทำไม่ได้ยังไงแก้วก็จะเก็บลูกของแก้วไว้ พี่ไม่รับเข่เป็นลูกก็ไม่เป็นไร แก้วเลี้ยงเขาเองได้ค่ะ”

“ อย่าให้ฉันโมโหนะแก้ว เธอก็รู้ถ้าเกิดฉันโมโหขึ้นมาล่ะก็เธอจะเป็นยังไง”      ชายหนุ่มพูดแล้วกระชากแขนร่างบางบีบจนเป็นรอยแดง  น้ำตาของเธอยิ่งไหล

“คุณมันเลว! ฆ่าได้แม้กระทั่งลูกตัวเอง ผู้ชายหน้าตัวเมียอย่างคุณไม่สมควรเกิดมาเป็นคนด้วยซ้ำ  ยังไงฉันก็จะไม่เอาออกลูกชั้นฉันเลี้ยงคนเดียวได้ ส่วนที่ผ่านมาฉันจะถือว่าทำบูญทำทานให้หมาจรจัดมันกินก็แล้วกัน!

                         เพี้ย!    ใบหน้าสวยหันไปตามแรงมือหนาที่ฟาดมาที่ใบหน้าเธอ พร้อมกับเลือดที่กบปาก

“จำไว้นะผู้หญิงอย่างเธอไม่มีสิทธิ์มาด่าฉัน เพราะว่ายังไงฉันก็เป็นผัวเธอ ถ้าเธอยังยืนยันจะเก็บเด็กนั่นไว้ พรุ่งนี้ฉันจะพาเธอไปเอาออกเอง”     เขาพูดจบ ก็คว้ากุญแจรถ เดินออกไปจากห้องปล่อยให้ร่างบางนั่งร้องให้อยู่คนเดียว  เมื่อชายหนุ่มออกไปได้ซักพัก เธอก็รีบเก็บเสื้อผ้าหนีออกจากคอนโดเพราะกลัวว่าพรุ่งเขาจะพาเธอไปทำแท้ง

           ----------------------------------------------------------------------------------

 

 

 

นี่ขนาดบทนำไรเตอร์เล่นซะยาวเลย  ฝากฟิคชั่นเรื่องใหม่ด้วยนะ เรื่องทวงรักไรเตอร์ลบออกแล้วเพราะไม่มีใครเม้นเลย  ฝากติดตามเรื่องนี้ด้วยนะ

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา