แรงแค้น พยาบาทร้าย

ณ ห้องพักพิเศษ

   หนึ่งอาทิตย์เต็ม ๆ ที่ชายหนุ่มไม่ได้พบแก้วเลย วันนี้ชายหนุ่มมาที่โรงพยาบาลเพราะคิดถึงแก้วจับใจ แต่เมื่อเปิดประตูห้องของแก้วก็ต้องตกใจเมื่อพบชายหนุ่มที่ชื่อพิกซี่กำลังป้อนข้าวและโอบเอวหญิงสาวอยู่

ป๊อปปี้ // : มาหาน้องฉันหรอว่ะ 

โทโมะ // : ใช่ แต่ดูเหมือนน้องแกจะมีคนดูแลที่ถุกใจแล้ว ข้ากลับไร่กก่อนนะ

ป๊อปปี้ // : เข้าไปด้วยกันก่อนสิว่ะ

โทโมะ // : ก็ได้แต่นายช่วยอะไรฉันอย่างได้ไหม

ป๊อปปี้ // : ช่วยอะไรว่ะ !! ได้ทุกอย่าง

โทโมะ // : ช่วยแยกไอ้พิกซี่ออกจากแก้วที

ป๊อปปี้ // : โธ่ !! เรื่องแค่นี้เอง สบายมาก 

 @

 @

 @

 @

 @

ทั้งสองเข้ามาในห้องแล้ว

ป๊อปปี้ // : สวัสดีครับ คุณพิกซี่ ขอบคุณนะครับที่ให้เกียรติมาดูแลน้องผม

พิกซี่ // : ไม่เป็นไรครับ แก้วก็เคยเป็นคนในครอบครัวผมมาก่อน 

ป๊อปปี้ // : แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว !! ถ้าคุณพิกซี่ไม่รังเกียจ ผมขอเชิญดื่มกาแฟที่ชั้นล่างของโรงพยาบาลหน่อยได้ไหมครับ 

พิกซี่ // : ได้สิครับ !! แก้วเดี่ยวพี่มานะ

แก้ว // : คะพี่พิก 

~ ฟอด หอมปากกัน ~

โทโมะ // : อดทนไว้ไอ้โมะ 

ป๊อปปี้ // : ปิ๊ป ๆๆ ขยิ้บนจะไปเข้าห้องตา แปลว่าจัดหนักได้ 

โทโมะ // : จัดแน่ !! แก้ว 

แก้ว // : ฉันจะไปเข้าห้องน้ำ 

โทโมะ // : ฉันพาไป

แก้ว // : ไม่ต้อง !!

โทโมะ // : เธอลืมไปแล้วหรอว่าเราเป็นอะไรกัน

แก้ว // : ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับคุณ !!!

โทโมะ // : ได้ !! ฉันทวนความจำให้ และคราวนีี้รับรองไม่ทวนเปล่า มีเด็กเข้าไ้ปในท้องแน่ ( อุ้มแก้วเข้าไปในห้องน้ำ )

.........................................................................

เม้นโหวต จ้า