Play Boy ตัวร้ายพิฆาตหัวใจคุณ!

@โรงพยาบาลหรูแห่งหนึ่ง
   ตอนนี้ัฉันแล้วก็เพื่อนของโทโมะอยู่หน้าห้องผ่าตัด ฉันแอบส่องเห็นว่าตอนนี้คุณหมอกำลังผ่าตัดเอากระสุนออกจากตัวโทโมะ ขอร้องล่ะโทโมะนายอย่าเป็นอะไรไปนะขอร้อง... ตอนนี้ฉันนั่งไม่ติดเลยจริงๆได้แต่เดินวนไปวนมาอยู่ที่หน้าห้องผ่าตัด
"นี่เธอหยุดเดินซักทีเถอะ ฉันเวียนหัวจะตายแล้ว"ผู้ชายหน้าทะเล้นที่เป็นเพื่อนกับโทโมะพูดพลางดึงฉันให้ทรุดตัวลงนั่งบนเก้่าอี้ข้างๆเขา
"นี่นายไม่เป็นห่วงเพื่อนนายเลยรึยังไงฮะ! เพื่อนนายอยู่ในห้องผ่าตัดนะ"
"นี่เธอห่วงมันก็ห่วงหรอกนะ แต่ไอโมะน่ะมันไม่ได้โดนยิงจุดสำคัญอะไรไม่ตายหรอกน่า เธอน่ะคิดมากเกินไปแล้วยัยบ๊องตื้น"นายนั่นพูดจบก็เอามือมาขยี้หัวฉันเหมือนเด็กๆ-3-
"นี่!นายหัวฉันยุ่งหมดแล้วนะ>o<"
"ฮ่าๆ"
"แก้ว!!!"ฉันหันไปตามเสียงเรียก เสียงนี้มันคุ้นมากๆ เพราะคือเสียงเพื่อนรักฉันฟาง เพียงไม่กี่วินาทียัยฟางก็วิ่งปรี่ตรงเข้ามากอดฉัน ตามด้วยยัยเฟย์"แก้วแกรู้มั้ยฉันคิดว่าฉันจะไม่ได้เจอแกอีกแล้วนะTT"
"ใช่ๆ ฉันนึกว่าจะเสียแกไปแล้วนะ ฮือๆ กวินนะกวินทำไมทำกันได้คนเคยรักกันแท้ๆ แล้วคนผิดก็ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นมันเองต่างหาก แล้วไหงมาลงทำแก้วล่ะ ฮือๆ ว่าแต่แกไม่เป็นไรใช่ป่ะ มันทำไรแกรึป่าว"ยัยเฟย์ร่ายยาวจยตอบไม่ทัน"แก้วทำไมไม่ตอบล่ะ ฮึก หรือมันทำอะไรแกแล้วแกช๊อคค้าง แก้วแกทำใจดีๆนะ แกอึ๊บ!นะแล้วค่อยพูด"ฉันก็อยากจะพูดนะยัยเฟย์แต่แกกอดฉันแน่นขนาดนี้ฉันจะพูดยังไง>o<
"นี่เธอ! เธอกอดยัยนี่แน่นขนาดนี้จะพูดได้ยังไงล่ะ พูดได้ก็เมพมาก- -"ขอบใจนะเขื่อนที่เข้าใจ~
"อ้าวเหรอ!"หลังจากนั้นยัยเฟย์คลายฉันออกจากอ้อมกอด รู้สึกดีและหายใจสะดวกขึ้นเยอะ-0-
"แคกๆ แกกอดฉันซะไม่มีอากาศจะหายใจแล้วนะยะ- - ฉันอ่ะสบายดีไม่มีอะไร มีแค่แผลพกช้ำนิดหน่อย แต่โทโมะน่ะสิเขามาช่วยฉันจนถูกยิงอยู่ในห้องผ่าตัดนั่นน่ะ ไม่รู้ว่าเขาจะเป็นยังไงบ้าง จะเจ็บมากรึป่าวก็ไม่รู้TT"
"แก้วดูแกจะห่วงใยนายนี่เอามากๆเลยะนะ"
"ใช่ๆพี่ฟางพูดถูก หรือว่าแกจะ....อุ้บ!"
"หุบปากไปเลยนะแกสองคนอ่ะ ฉันก็แค่เป็นห่วงเพราะว่าเขาอ่ะเสี่ยงชีวิตมาช่วยฉันไงเล่า-///-"
"เหรอยะ!!!"
"เออ!! หมอออกมาแล้ว"หลังจากที่หมอกก้าวออกมาฉันก็วิ่งตรงไปหาหมอพร้อมยิงคำถามใส่หมอปั๊ป"หมอคะโทโมะเป็นยังไงบ้างคะ ปลอดภัยดีมั้ย ต้องพักรักษาตัวอีกกี่วันคะ"
"คุณวิศวปลอดภัยดีแล้วครับ พักรักษาตัวอีกซัก4-5วันก็กลับบ้านได้แล้วครับ"
"ออขอบคุณค่ะ"หลังจากนั้นฉันก็วิ่งตามรถที่เข็นโทโมะไปที่ห้องไปติดๆ ตอนนี้ฉันดีใจมากๆที่โทโมะปลอดภัยดี พอนั่งลงในห้องได้ซักพักยัยเฟย์กับฟางก็ขอตัวกลับก่อน ก็เลยเหลือเค่ฉัน เขื่อน โทโมะสามคน 
"นี่เธอ!ฉันจะลงไปซื้ออะไรกิน เอาไรป่าว"
"ไม่อ่ะขอบคุณ"
"ลืมไปว่าเธอเห็นโทโมะเธอก็อิ่มแล้วนี่ ฮ่าๆ"ฉันยังไม่ทันโต้ตอบอะไรนายเขื่อนก็วิ่งปรู๊ดออกนอกประตูไปแล้ว ไวเหมือนลิงเลยแฮะ - -*
"หิวน้ำฉันหิวน้ำ"อยู่ๆโทโมะก็พึมพำขึ้นมา ฉันจึงรีบไปรินน้ำใส่แก้วให้โทโมะ แล้วป้อนเขา(ใช้หลอดน่ะนะ^^)
"เวลานายหลับนี่ก็น่ารักดีนะ"ฉันพำพัมกับตัวเองเบาๆ พลางลูบผมเขาไปมา
"นี่เธอคิดจะรักหลับฉันเหรอแก้ว '^^"
"เห้ย!"อยู่ๆคนที่ฉันกำลังลูบผมอยู่นั้นลืมตาขึ้นมา พลางส่งสายตาที่กวนประสาทแฝงด้วยความน่ารักเอาไว้มาให้ แต่คำถามที่พูดมาเท่านั้นแหละทำฉันจุกเลย"นี่จะบ้าเหรอ ใครจะไปรักหลับนายไม่ทราบ"
"ก็เธอไงแก้ว ^^"
"ไม่ใช่ซักหน่อย>o< ว่าแต่นายเป็นไงบ้างเจ็บตรงไหนรึป่าว"ฉันพลางเอามือไปจับบริเวณแขนของเขาที่โดนยิงอย่างเบามือที่สุด
"ไม่เจ็บมากแล้วล่ะ อย่างฉันน่ะไม่ตายง่ายๆหรอก"โทโมะพูดพลางยักคอ้วอย่างยียวน"ว่าแต่เธอเป็นห่วงฉันเหรอ^o^"
"ใช่น่ะสิ"เห้ยพูดไรออกไป-///-
"คิดไรกับเค้าป่ะเนี่ย><"อย่ามาทำหน้าตาแบบนั้น หน้าตากวนบาทาแบบนั้น
"ก็นายไปช่วยฉัน ฉันก็ต้องเป็นห่วงคนที่ช่วยฉันเป็นธรรมดาน่ะสิ>///<"
"ปากแข็ง :D"
"บ้าฉันปากนิ่มจะตายนะยะจะบอกให้ ลิปกรอสยี่ห้อนี้ทำให้ปากนุ่มนิ่ม"ฉันเอามือไปเตะปากพลางเอ่ยว่า"เห็นมั้ยนิ่มจะตะ..อุ้บ!"อยู่นายโทโมะก็ลุกขึ้นโน้มหน้ามาประกบปากฉัน อย่างยาวนานและดูดดื่ม เมื่อเวลาผ่านไปราว5นาทีโทโมะก็ค่อยๆถ่อนริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่ง....
"จริงด้วย ปากเธอนิ่มมากจริงๆด้วย^_^"
"บ้า!!>///<"
"แฮะแฮ่ม! หวานกันไม่แคร์สื่อเลยนะ เกรงใจกันบ้างก็ได้หรอก- -*"
"อ้าวไหนบอกไปซื้อของไง"
"กลับมาตั้งแต่พวกเธอจูบกันแล้วล่ะ :)"
"นี่หุบปากไปเลยนะ!!!"
"ว่าแต่เธอปากนิ่มจริงรึป่าว ขอพิสูจน์หน่อยสิ^3^"
"กวนตีนละไอเขื่อน"
"หึงๆๆ เบื่อคนรักกันว่ะ ไปดีกว่า"
"ไปไหนวะ?"
"ผับจ่ะ บายจุ้บๆนะทั้งคู่ อดทนหน่อยละกันนะไอโมะยังไม่สบายอยู่อย่าพึ่งคึก ฮ่าๆๆๆ"
"อีตาบ้า!!รีบไปเลยไป ชิ่ว!"หลังจากเขื่อนออกไปฉันก็บอกให้โทโมะรีบๆนอนเพราะเดี๋ยวจไม่ไหวพอเขาหลับได้ซักพักฉันก็เคลิ้มตามไปทั้งๆที่มือยังกุมมือโทโมะอยู่.....♥
~♥ขอโทษนะจ๊ะที่ไม่ได้อัพนานเลย แต่กลับมาอัพให้แล้วนะอย่าลืมติดตามกันนะจ๊ะ ถ้ารักกันเม้น+โหวตด้วยนะ จุ้บ!♥~