ฑัณท์รักวิวาห์เถื่อน

รอยราคี เสียเวอร์จิ้น

  ชายหนุ่มกลับมาถึงห้องนอนที่เรือนเล็กก็เห็นหญิงสาวใส่เสื้อผ้าที่ขาดวิ่น เขามองเรือนร่างเล็กอย่างพอใจ โดยเฉพาะเนินอกอวบที่ช่างพอเหมาะพอดีกับเรือนร่างของหญิงสาวเหลือเกิน ก่อนจะเดินเข้าไปอุ้มหญิงสาวโยนลงเตียง ก่อนจะกระซิบข้างหูของหญิงสาวเบา ๆ ว่า

โทโมะ // : เสื้อผ้าเธอขาดแล้ว จะใส่ทำไม ถึงใส่ก็ปิดไม่มิดอยู่ดี อย่าใส่เลยดีกว่า 

~ แค๊วก ~

  เสื้อผ้าของหญิงสาวขาดวิ่นจนหมด ตอนนี้ร่างเปลือยเปล่าของหญิงสาวปรากฎให้ชายหนุ่มได้เห็นอีกคร้ง ชายหนุ่มซุกไซร์ตรงลำคอระหงส์ของหญิงสาวและขบเม้มจนเป็นรอยราคีไว้ทั้ว มือบีบเคล้งอกอวบอิ่มข้างที่เหลือจากการดูดเม้นและกัดอย่างรุนแรง หญิงสาวใต้ร่างอ่อนระทวยและเสียวสะท้านได้แต่ขยุ้มไรผมดกดำและกดหัวชายหนุ่มแน่น 

แก้ว // : อือ ... อ๊าห์ ... ชะ ... ช่วยแก้วด้วยคุณโมะ 

โทโมะ // : ได้สิ ฉันรู้เธออยากจะเป็นเมียบำเรอ อยากได้สมบัติฉันจนตัวสั่นไปหมดแล้ว แต่เสียดายนะที่มันต้องแลกกับเวอร์จิ้นและความราคีที่เธอจะได้รับ 

   ชายหนุ่มพูดจบก็ปลดเสื้อผ้าของตัวเอง ก่อนจะแยกเรียวขาสวยแล้วห่อลิ้นไปดุดเม้มตุ่มเกษรกลางหว่างขาเพื่อเรียกน้ำหวานจากเธอหญิงสาวทั้งจิกทั้งข่วนหลังชายหนุ่มจนเป็นรอยและมีเลือดไหลซึมที่กลางหลังแต่นั้นไม่ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกเจ็บปวดและสะทกสะท้านเลยสักนิดถ้าเทียบกับสิ่งที่กำลังจะได้จากร่างกายของหญิงสาวที่กำลังหลับตาพริ้มและครางเสียงหวาน

แก้ว // : อ๊าห์ .... อ๊าย .... ซะ ซี๊ดดด

  หญิงสาวตัวกระตุกสั่นไหว ก่อนจะปล่อยน้ำหวานออกมาเปอะใบหน้าหล่อเหล่าของชายหนุ่ม ชายหนุ่มยิ้มรับอย่างภาคภูมิใจที่เขาเป็นคนส่งเธอถึงจุดหมายปลายทางได้สำเร็จ ก่อนจะสอดแกนกายเข้าไปในร่างกายของหญิงสาวพรวดเดียวจนหมด เหยื่อพรมจรรย์ของหญิงสาวขาดสะบั้น ก่อนชายหนุ่มจะขยับแกนกลายอย่างรุนแรงและป่าเถื่อน

โทโมะ // : ของเธอนี่มันแน่นดีชะมัดยาก ... อืม ... อ๊าห์

แก้ว // : กรี๊ดดดดดด !!! ได้โปรดถอนมันออกไป เจ็บ

โทโมะ // : เดี่ยวเะอก็หายเจ็บ แลกกับสมบัติฉันไง ท่องไว้สิ 

@

@

@

@

@

   ผ่านไปสองวันติดที่แก้วโดนกระทำกับเรือนร่างอย่างบ้าคลั่งและบ้าเถื่อน โดยไม่เหลือร่องรอยความบริสุทธิ์ผุดผ่อนของสาวแรกรุ่นไว้ให้เชยชมอีกแล้ว ตามเนื้อตัวมีแต่รอยแดงจ้ำ และเขียวช้ำ ช่องทางสงวนนั้นระบมและยังคงมีเลือดไหลอยู่เป็นจำนวนมาก โทโมะปลุกหญิงสาวให้ใส่เสื้อผ้า และตามเขากลับเรือนใหญ่ไป