7วันควรระวัง
9.5
2) ห้องคลอดอาถรรณ์
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเกลเด็กสาววันอาทิตย์
เกลเป็นนักศึกษาแพทย์คนหนึ่งซึ่งมีอยู่วันหนึ่งเกลได้ผ่าตัดผู้หญิงตั้งครร
เกล//วันนี้เกลไม่ค่อยสะบายรายนี้รายสุดท้ายนะ
กาย// อืมๆๆ
บิว//งั้นผ่าเลย
เกล//คระ
เกลเดินไปที่ประตูเกลรู้สึกได้ว่ามีใครเดินสวนเกลไป
เกล//เอ๊ะ
บิว//เป็นไรเกล
เกล//ปล่าวคร๊ะๆ
ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี แต่มีบางอย่างทำไห้เกลมี Sense เเล้ว
เช้าวันต่อมาเกลไปทำงานปกติ
เกล//พี่บิววันนี้คนเยอะแต่เช้าจัง
บิว//เยอะที่ไหนไม่มีคนเลย
เกล//นี้ไงเดินไปมาตั้งเยอะ
บิว//ไม่มีจริงๆ
เกล// อย่ามาอำซะให้ยาก เกลไปหาเพื่อนเก่าก่อนละกัน
บิว //อืมๆๆๆ
ณ ข้างโรงบาล
เกล//ว่าไงไม่เจอกันตั้งนาน
โบว์// อืมๆ บายดีป่าวว
กวัง//นั้งสิ บายดีป่าว
เค//ไม่นานทำงานดีซะละ
เกล// จ้าๆๆ เดว นี้เกลรู้สึกเเปลกๆ
โบว์//ยังไงหรอ?
บิว// เกล!!!!!! ผ่าตัดด่วน
เกล//ไวคุยนะ
กวัง//เออ ไปละๆ
เกล//จ๊าาาา
ณ ห้องผ่าตัด
เกล//ทำไมคนเยอะจัง
บิว//ไม่เห็นมี
เกล//ช่างเหอะๆ วันนี้ผ่าไร
บิว//อ๋อ ทำคลอดนะ
เกล//อืมๆๆๆ
ในห้องผ่าตัด
เกล// เด็กพวกนี้มาจากใหน
บิว//ไม่มีเด็กอ่ะไรที่ไหน ตั้งเเต่เช้าเเล้วนะเกล
เกล//งั้นพี่บิวทำต่่อนะเดว เกลทำใจแบบนึง
บิว// อืมๆๆ
ระหว่างทางเกลได้รู้ถึงความผิดปกติคือเกลเห็นคนที่ไม่มีตัวตนบนโลกใบนี้เเล้ว
เกล//ทำไมกัน
เกลเดินไปที่ห้องน้ำแล้ว ล้างหน้าที่อ่างเเละเมื่อเกลเงยหน้าขึ้นมา
เกล// กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เกลได้พบกับใบหน้าอันสยดสยองของบางคนเกลรีบวิ่งออกไปเมื่อนกับว่าโรงบาลเริ่มร้างขึ้นเรื่อยๆ จนแยกไม่ออก อันไหนคนอันไหนผีเกลวิ่งลงบรรไดสุดชีวิตแล้วออกมาจากโรงบาลแล้วหันกลับไปดูเธอเกือบหยุดหายใจภาพที่เธอได้พบคือ ดวงวิณญานนับล้านดวงปีนป่าย เดินไปมา เลือดละเลงเต็มโรงพยาบาล แล้วเธอก็หมดสติไป
เกลเป็นนักศึกษาแพทย์คนหนึ่งซึ่งมีอยู่วันหนึ่งเกลได้ผ่าตัดผู้หญิงตั้งครร
เกล//วันนี้เกลไม่ค่อยสะบายรายนี้รายสุดท้ายนะ
กาย// อืมๆๆ
บิว//งั้นผ่าเลย
เกล//คระ
เกลเดินไปที่ประตูเกลรู้สึกได้ว่ามีใครเดินสวนเกลไป
เกล//เอ๊ะ
บิว//เป็นไรเกล
เกล//ปล่าวคร๊ะๆ
ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี แต่มีบางอย่างทำไห้เกลมี Sense เเล้ว
เช้าวันต่อมาเกลไปทำงานปกติ
เกล//พี่บิววันนี้คนเยอะแต่เช้าจัง
บิว//เยอะที่ไหนไม่มีคนเลย
เกล//นี้ไงเดินไปมาตั้งเยอะ
บิว//ไม่มีจริงๆ
เกล// อย่ามาอำซะให้ยาก เกลไปหาเพื่อนเก่าก่อนละกัน
บิว //อืมๆๆๆ
ณ ข้างโรงบาล
เกล//ว่าไงไม่เจอกันตั้งนาน
โบว์// อืมๆ บายดีป่าวว
กวัง//นั้งสิ บายดีป่าว
เค//ไม่นานทำงานดีซะละ
เกล// จ้าๆๆ เดว นี้เกลรู้สึกเเปลกๆ
โบว์//ยังไงหรอ?
บิว// เกล!!!!!! ผ่าตัดด่วน
เกล//ไวคุยนะ
กวัง//เออ ไปละๆ
เกล//จ๊าาาา
ณ ห้องผ่าตัด
เกล//ทำไมคนเยอะจัง
บิว//ไม่เห็นมี
เกล//ช่างเหอะๆ วันนี้ผ่าไร
บิว//อ๋อ ทำคลอดนะ
เกล//อืมๆๆๆ
ในห้องผ่าตัด
เกล// เด็กพวกนี้มาจากใหน
บิว//ไม่มีเด็กอ่ะไรที่ไหน ตั้งเเต่เช้าเเล้วนะเกล
เกล//งั้นพี่บิวทำต่่อนะเดว เกลทำใจแบบนึง
บิว// อืมๆๆ
ระหว่างทางเกลได้รู้ถึงความผิดปกติคือเกลเห็นคนที่ไม่มีตัวตนบนโลกใบนี้เเล้ว
เกล//ทำไมกัน
เกลเดินไปที่ห้องน้ำแล้ว ล้างหน้าที่อ่างเเละเมื่อเกลเงยหน้าขึ้นมา
เกล// กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เกลได้พบกับใบหน้าอันสยดสยองของบางคนเกลรีบวิ่งออกไปเมื่อนกับว่าโรงบาลเริ่มร้างขึ้นเรื่อยๆ จนแยกไม่ออก อันไหนคนอันไหนผีเกลวิ่งลงบรรไดสุดชีวิตแล้วออกมาจากโรงบาลแล้วหันกลับไปดูเธอเกือบหยุดหายใจภาพที่เธอได้พบคือ ดวงวิณญานนับล้านดวงปีนป่าย เดินไปมา เลือดละเลงเต็มโรงพยาบาล แล้วเธอก็หมดสติไป
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ