วิวาห์ร้าย นายป่าเถื่อน

   แก้วตื่นขึ้นมา ก็มองดูคราบเลือดบริสุทธิ์ของตัวเอง ที่ชายหนุ่มที่นอนกอดเธออยู่ได้กระทำกับเธออย่างป่าเถื่อนและรุณแรง หญิงสาวเดินไปหยิบผ้่าขนหนู ทั้งที่เจ็บบริเวณช่วงที่พึ่งทำกิจกรรมผ่านมาเมื่อคืน แต่เธอก็ไม่อาจปริปากได้เพราะกลัวชายหนุ่มที่นอนอยู่บนเตียงจะตื่นแต่เธอก็ล้มลงไปสะดุดแจกันที่ฟางซื้อให้ชายหนุ่มและชายหนุ่มรักและหวงแหนมันมากเสมือนของดูต่างหน้าก็ว่าได้ แจกันใบนั้นแตกอย่างละเอียดจนชายหนุ่มที่ตื่นขึ้นมาเห็นบีบข้อมือหญิงสาวจนเป็นรอยเขียวช้ำพร้อมลากมาบนเตียง

โทโมะ เธอตั้งใจทำมันแตกใช่ไหม ห๊ะ ห๊ะ 

แก้ว // : ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฮึก ฮืออออออออออออ

โทโมะ // : อย่ามาสำออย !!! เธอตั้งใจทำมันแตก เธอต้องชดใช้

แก้ว // : นายจะให้ฉันชดใช้ยังไง ในเมื่อมันก็แตกไปแล้ว

โทโมะ // : ชีวิตเธอยังไงห๊ะ จริญญา ชีวิตเธอ ได้ยินไหม

  ชายหนุ่มกระชากเรือนร่างของแก้วมาบรรเลงบทเพลงรักอย่างหนักหน่วง แก้วน้ำตาไหลพราก เธอไม่อาจหยุดการกระทำของเขาได้ เพราะคำว่า รัก เท่านั้น เธอได้แต่ทำได้เพียงรอการกระทำที่บ้าและป่าเถื่อนของเขาจบลง หญิงสาวตัวกระตุกขนาดชายหนุ่มปล่อยธารน้ำสีขาวขุ่น ลงสู่ตัวเธอ ก่อนจะสลบไป โทโมะเหงยหน้าขึ้นมามองก่อนจะถอนแกนกายออกและพันผ้าขนหนูเตรียมอาบน้ำไปหาฟาง 

โทโมะ // : ถ้ารางวัลสุพรรณหงส์มีถ้วยสำออย มารยาดีเด่น ฉันว่าตำแหน่งนี้เธอคงกินขาดจริญญา