listen -me- now !! ‘เพื่อน ..กูคิดมากกว่าเพื่อน‘ YAOI

แล้ววันนี้ไอ้โฟนก็กลับมาเรียนในสภาพเหงื่อโชกยิ่งกว่าผม (กูไม่อยากนึกเลยว่ามึงไปทำอะไรมา -/////- ไอ้ใจง่าย ไอ้ปล่อยตัว ไอ้ไม่หวงตัว ไอ้พาหะโรคเอดส์!!! นี่ผมจะแช่งเพื่อนทำไม ^-_-)
 
ออดดดดดดดดดดดดดดดดดดด~
  เสียงสวรรค์ของคาบสุดท้ายดังทั่วโรงเรียน (*0*) ผมกับไอ้โฟนต่างเก็บของใส่กระเป๋าและเดินกลับบ้านมันโดยไม่มีใครคุยกับใคร มันอาจโกรธผมอะไรซักอย่าง(มั้ง)แต่ผมกำลังอายที่จะถามมันว่ามันไปทำอะไรมา -/////-;
 
แกร๊ก
โฟนเปิดประตูบ้านก่อนเดินหายเข้าไปในครัว ..ไม่คุยกับกูแบบนี้เรียกร้องความสนใจรึไงวะ งี่เง่า !! ผมไม่สนใจไอ้บ้าโฟนแล้วเดินขึ้นห้องมันอย่างชำนาญแบบหลับตาคลำทางเอายังรู้ว่าหลังคาบ้านมันอยู่ไหน(นี่ก็เทพไป*- -) ไอ้โฟนอยู่บ้านคนเดียวผมเลยมาเยี่ยมเยียนบ่อยๆได้ พ่อแม่มันทำงานเกี่ยวกับระหว่างประเทศอะไรซักอย่าง นานๆทีกลับบ้านทีผมจึงชบจัดปาร์ตี้ที่บ้านบ่อยๆ (ซึ่งผมเป็นฝ่ายส่งการ์ดเชิญผู้ร่วมงาน 555555)
 ปั่ง !!
  เชี่ยยย ไอ้ห่าโฟนปิดประตูซะดังเลย กลัวชาวบ้านไม่รู้ไงวะว่าพ่อมึ่งรวย เปลี่ยนประตูมันทุกเดือนน่ะเห้ออออออออ!!!! (อันนี้ผมประชดนะ ไอ้บ้าที่ไหนจะเปลี่ยนประตูมันทุกเดือน =_=) ผมไม่สนใจกับความงี่เง่าของเพื่อนตัวเองและก้มหน้าเล่นเกมส์ออนไลน์อย่างเมามันส์
กึก ..กึก .......ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก เห้ย ทำไมผมรู้สึกว่ามีโรคจิตกำลังมองผมอยู่นะ
 
หมับ !!
“กอดกูทำเชี่ยอะไรไอ้โฟน ปล่อยยยยยย” แม่งเมาแล้วๆ กลิ่นเบียร์นี่ลอยมาสะกิดจมูกผมเลย แหนะ กูถามว่ากอดกูทำไมยังมองหน้ากูอีก กวนนักไงมึง เดี๋ยวปั๊ด !!!
“...”
“เป็นเชี่ยไร มองหน้าหาเรื่องไง๊!?” ผมเลิกคิ้วขึ้นกวนๆก่อนจะหันไปสนใจคอมพ์ต่อ ช่างมันละ อยากกอดก็กอดไป -_-^
 
หวืดดดดดดดดดดด~
“เหวอออออ” ถ้าผมไม่เกรงใจแฟนคลับและคนอ่านผมอยากจะร้องกรี๊ดด้วยซ้ำ!! ทำไมเหรอ ก็ไอ้โฟนมันยกตัวผมลอยจากพื้นน่ะสิ ไอ้เชี่ยยย ฉี่กูจะแตกอยู่แล้วววT-T!!!!
 ปัก ! ..และมันก็ปล่อยผมลงพื้นอย่างนิ่มนวล(ประชด- -+)
“เชี่ย เจ็บ ปล่อยกูมาได้” ผมเตรียมง้างมือตบหัวมันให้หายแค้น แต่ไอ้โฟนกำมือผมไว้แน่นและออกแรงบีบจนผมเจ็บ นี่มึงจะฆ่ากูใช่มั้ย ห่า T^T~
“เหอะ” ไอ้โฟนมองคร่อมผมที่นั่งติดกับเตียงมันไว้แล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ เห้ยยย สถานการณ์ล่อแหลมไปแล้วนะเฟ่ย ผมรีบกระชากมือผมกลับมาแล้วดันตัวไอ้โฟนออกทันที (มือผมแทบหลุดแหนะตอนกระชากกลับมา TOT)
 
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก                                                            
 
เห้ย ผมเป็นไรเนี่ย สับสนไปหมดแล้ว
“มึงหน้าแดงนะ” เห้ย กูร้อนกูเลยหน้าแดงสัส แล้วมึงพูดดีๆไม่ได้เหรอไงทำไมต้องมากระซิบข้างหูกูด้วยเสียงเซ็กซี่ๆแบบนั้นด้วยวะ อ๊ากกกกกกกก ใจกู หยุดเต้นแรงได้แล้วเว้ย!!
“...”
“ปั๊มกับไอ้เลาซ์เหรอ ..” ผมนั่งตัวแข็งเมื่อรู้สึกถึงสัมผัสร้อนๆที่คอตัวเอง สัมผัสร้อนๆค่อยไล้ขึ้นมาถึงติ่งหูและกำลังจะลุกลามไปยิ่งกว่านั้น ..เห้ย กู กูกับไอ้โฟน ไม่นะ กูไม่ยอมเป็นฝ่ายรับนะ!! คิดได้ดังนั้นผมก็ผลิกตัวมาคร่อมไอ้โฟนแทน (อ๊ากกกกก กูทำอะไรลงไปวะoTOTo)
  ไอ้โฟนดูตกใจนิดๆ ต่างจากผมที่พยายามฉุดวิญญาณของตัวเองที่เพิ่งหลุดไปเมื่อกี๊ให้เข้าร่างอย่างเอาเป็นเอาตาย สายตาผมปะทะกับสายตาไอ้โฟนโดยบังเอิญแต่มันก็ทำให้ผมมีสติขึ้นมาบ้าง ผมรีบวิ่งออกจากห้องไปด้วยความอาย โอยยย กูจะกลับบ้านๆ กูทำไรลงไปวะ T////////T !!
 
..ภายในห้องของตัวเอง หลังจากที่ไอ้พอตมันวิ่งหนีเหมือนเห็นผีออกไปแล้วทิ้งผมอยู่คนเดียว เหอะ เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ แค่จะแกล้งเล่นๆ แต่เสือกน่ารักน่ากัด(?)เองทำไมล่ะ...