listen -me- now !! ‘เพื่อน ..กูคิดมากกว่าเพื่อน‘ YAOI

 
  เปิดเรียนที่แสนสดใสของผม แต่ไอ้เลาซ์กระวนกระวายเพราะสุดหล่อ(โฟน -///-) กับคนน่ารักพอทดันหยุดพร้อมกันไอ้คนที่จะตื๊อพอทต่อนอกจากไม่ได้ตื๊อแล้วยังจิตตกอีก 55555 วันนี้ซีลโคตรมีฟามสุขเลยวุ้ย >3<
 
“ไอ้ซีล ไปยืนหน้าห้องดิ๊”  ประสาทแกแล้วมาเดือดร้อนกูอีกแหนะ (- -) ผมก็เดินออกมายืนหน้าห้องเรียนตามคำสั่งมันครับ ไอ้เพื่อนสุดประเสริฐ !!
 
…
 
…
 
…
 
  เชี่ย ทั้งยืนรอ นั่งรอ นี่ถ้าไม่เกรงใจคนที่เดินไปมากูจะกลิ้งกับพื้นรอมึงแล้วนะครับ !!
 
“ไอ้ซีล”  มาซักทีกูจะหลับอยู่ละ ผมหันหน้าไปหามันอย่างเซ็งๆ
 
“ไรวะ” โอ้ยยยยย เสียเวลากูจริงงง อาหารเสริมตัวใหม่ล่าสุดกูเพิ่งซื้อยังไม่ได้กินเลยนะเว้ยรอมึงเนี่ยยยยยยย
 
ฟึบบบ
 
  ดอกกุหลาบขาวจัดช่อน่ารักๆพอดีมือถูกส่งมาให้ผม ไอ้เลาซ์ค่อยคุกเข่าลงตรงหน้าแล้วช้อนตาขึ้นมามองผมอย่างอายๆ เห้ยยย เหี้ยไรวะเนี่ย กูฝันเหรอ ตบหน้าตัวเองดีมั้ย? ไม่ๆ เดี๋ยวเจ็บ(-____-);; ถ่างตา ..ถ่างตาเยอะๆเลยกูจะได้ตื่น O___O!!
 
“เลาซ์มีไรจะบอก”
 
“...” บอกไรวะ โป๊กฮาเหรอ? ฝันเหรอ?? ใจผมเต้นตุ้มๆต่อมๆจนผมเริ่มหายใจผิดจังหวะ
 
“ตลอดเวลาที่ผ่านมาคนที่เลาซ์รักคือคนตรงหน้าของเลาซ์” โหยยย เลี่ยนได้อีก แต่กูชอบ >///<
 
“...”
 
“เลาซ์สัญญาว่าจะไม่รักใครอีก จะไม่นอกใจ จะไม่คิดถึงใคร ได้โปรดที่เลาซ์ทำแบบนี้อย่าเกลียดเลาซ์นะครับ”
 
“...”  โอยยยย เมื่อไหร่จะพูดจบวะ กูอายคนอื่นเขา เขามองกันใหญ่แล้ว ข้ามๆขั้นตอนแล้วขอกูคบเลยดิสาดดดดดดด >/////////////<
 
“เป็นแฟนกับเลาซ์นะครับ ..พอท”  ตก!!..ลง... สุดท้าย..ก็ยังคงเป็นพอทสินะ
 
“...”
 
“เป็นไงมั่งวะมึง กูเจ๋งป่ะ ><!”
 
“...”
 
“เห้ย ไม่ดีเหรอ ว้า กูคิดบททั้งคืน อุส่าห์ทำตัวน่ารักๆแล้ว ทำไงดีวะเนี่ยยย เห้ยมึงจะไหนน่ะ !!!”
 
  ผมไม่สนไอ้เลาซ์ที่ตะโกนเรียกชื่อผมเหมือนคนบ้า ผมบ้าไปเองใช่มั้ย ทำไมผมคิดไม่ออกนะว่าที่ทำมามันเป็นการซ้อมขอพอทเป็นแฟน ทำไมผมมันหลงตัวเองเข้าข้างตัวเองขนาดนี้นะ !!! ผมวิ่งไปร้องไห้ไปไม่หยุด ผมอยากหลบหน้าผู้คน ที่โรงเรียนนี้จะมีที่ไหนเงียบๆมั่งมั้ยนะ..
 
ฟึบ !
 
เห้ยย ใครมันฉุดผมวะเนี่ย ตอนนี้ผมไม่มีแรงจะพูดด้วยเอาแต่สะอึกT^T
 
“นะ นาย ปล่อย ฮึก”
 
“พี่ตามมาเถอะน่า” รุ่นน้องเหรอ..ส่วนสูงพอๆกับผมเลย ผมมองหน้าคนที่ลากผมอยู่ไม่ชัดเพราะน้ำตาที่บังเอาไว้ มันจะลากผมไปไหนนะ.. จะมีคนมาช่วยผมมั้ย....ไอ้เลาซ์เหรอ เหอะ ! ปล่อยมันบ้าของมันไปคนเดียวเหอะ …
 
“พี่หยุดร้องได้แล้วผมไม่ได้จะพาพี่มาปล้ำซะหน่อย”
 
“ชั้นไม่ได้ร้องเพราะนายซะหน่อย ฮึก” ผมปาดน้ำตาแล้วเดินไปนั่งที่โซฟากลางห้อง ที่นี่ที่ไหนนะ โรงเรียนผมมีที่แบบนี้ด้วยเหรอ
 
“เอ๊ะ ปล้ำซะดีมั้ยเนี่ย !!” ผมสะดุ้งทันทีเพราะไอ้เด็กบ้านี่มันกำลังเดินมาทางผม
 
“55555 ผมล้อเล่นน่า พี่นี่ขี้กลัวจัง ..ผมชื่อ ซาวน่า แล้วพี่ล่ะ ^^” เด็กบ้ามันยื่นมือมาให้ซึ่งผมปัดมือไอ้เด็กจอมกวนนี่ทิ้ง
 
“ชื่อซีล อย่ามาตีสนิท” ผมตาขวางใส่ไอ้เด็กบ้าแล้วมองไปรอบๆห้องที่มีเครื่องดนตรีวางไว้กระจัดกระจายแต่มันก็ไม่ใช่ห้องรกร้าง มีกระจกบานใหญ่สองบานเปิดไว้รับแสงเต็มที่โดยมีผ้าม่านสีแดงกำมะหยี่ถูกผูกไว้ที่ขอบหน้าต่าง ตัวห้องเป็นสีครีม มีไวท์บอร์ดที่มีแต่ตัวโน้ต ..ห้องซ้อมดนตรีเหรอ? โรงเรียนผมเป็นเอกชนก็จริงแต่ไม่คิดว่าจะมีห้องสวยๆแบบนี้อยู่ด้วย
 
ตึ่งงง ~
 
  ผมมองไปตามเสียง เสียงเปียโนที่ไอ้เด็กบ้ากำลังเล่นให้ผมฟัง(รึเปล่า?) ..นั่งเล่นอยู่ข้างกระจกใบใหญ่ แสงที่ส่องเข้ามากระทบลงที่เปียโนสีขาวสว่างสะท้อนคนที่กำลังเล่นอยู่ราวกับผมกำลังมองเทพนิยายที่มีชีวิต..เด็กคนนี้เล่นเก่งจริงๆแฮะ
 
 “มองขนาดนี้หลงรักผมแล้วเหรอครับรุ่นพี่ ^^” เวร เผลอมองมันนานไป เล่นเพลงจบตั้งแต่เมื่อไหร่ฟะเนี่ย ใครม๊องมึ๊งงงงงงงงงงงงงงง ไม่ได้ม๊องงงงง
 
“..เอ่อ เปียโนสวยดี”  ผมแถบอกไปก่อนจะมุดหน้าลงกับโซฟาตัวยาวต่อ ร้องไห้แล้วทำไมมันง่วงอย่างนี้นะ =.,=
 
“จะนอนก็ได้นะ เดี๋ยวผมเฝ้าให้ ^^” เด็กกวนประสาทมันย่อตัวนั่งยองๆอยู่ตรงหน้าผม เอ่อ มันชื่อไรนะ ซาวน่า..หน้าขาวๆตัดกับริมฝีปากสีส้มอ่อนๆ มันดูดีจริงๆ อิจฉาอ่ะ -^-
 
“ผมหล่อใช่มั้ยล่ะ ^^”
 
“-__-” ผมทำหน้าเซ็งสุดขีดแล้วมุดโซฟาต่อ ไม่น่าไปมองหน้ามันนานเลยหลงตัวเองจริงๆ (ถึงแม้มันจะหล่อจริงๆก็เหอะนะ -///////-)
 
“พี่ซีลๆ”  เรียกอย่างเดียวไม่พอมันยังเอานิ้วจิ้มหลังผมเหมือนกับผมเป็นขี้อีก เดี๋ยวพ่อจะงับนิ้วขาดเลยเหอะ !
 
“อะไร” ผมถามทั้งๆที่ยังนอนหันหลังให้ซาวน่าอยู่
 
“พี่จะรักผมได้มั้ยนะ”
 
“ประสาท” ผมว่ามันไปตามตรงโดยไม่หันมามองหน้ามันด้วยซ้ำ ไม่สนด้วยว่าไอ้เด็กนี่จะรู้สึกยังไง ถ้าเรามัวแต่มานั่งแคร์ความรู้สึกคนนู้นคนนี้คนที่ทุกข์ก็คือเรานะครับ ผมเลือกที่จะแคร์คนที่เราควรแคร์ดีกว่า
 
“ไม่ได้ประสาทซะหน่อย...” มันพูดเสียงอ่อยจนผมใจอ่อนหันไปมองหน้ามันจนได้ ถึงผมจะไม่อยากแคร์แต่ผมก็ไม่ใจร้ายขนาดไม่สนเลย แย่จริงๆผมนี่นะ = =;
 
“พี่หันมามองหน้าผมอีกแล้ว ผมว่าพี่เริ่มชอบผมแล้วล่ะ ^^!!” แม่ง คิดอะไรก็ไม่ต้องพูดไปซะทุกอย่างก็ได้นะไอ้เด็กนี่ แค่หันมามองหมาหงอยเว้ยยย ไม่ได้ชอบบบบบ อย่ามายิ้มชวนใจละลายนะไอ้เด็กบ้าาาา=[]=++++
 
“พี่จะไปไหนอ่ะ” ซาวน่ารั้งมือผมไว้ขณะที่ผมกำลังลุกออกจากโซฟา
 
“กลับห้อง” ใครจะไปอยู่ฟังแกหลงตัวเองได้ทั้งวันล่ะ คนจะนอนยังจะมาวุ่นวายอีก - -*
 
“ผมไปส่งนะ ^^” ไม่รอคำตอบซาวน่าก็กุมมือผมแน่นซึ่งผมรู้ว่าสะดีดสะดิ้งไปก็ไม่มีประโยชน์เลยปล่อยเลยตามเลย แค่จับมือมันก็ไม่ได้หนักหนาอะไรนี่ถึงแม้จะเพิ่งรู้จักกันก็เถอะ แต่อะไรบางอย่างบอกผมว่าเด็กนี่ไม่เหมือนพวกชีกอที่ชอบมาลวนลามผมบ่อยๆ
 
  ไม่นานเราก็เดินกันมาถึงหน้าห้องผมจนได้ อีกประมาณ5นาทีก็จะเข้าเรียนแล้วในห้องเรียนจึงมีเพื่อนนั่งๆนอนๆอยู่เต็มห้อง
 
“ผมไปส่งที่โต๊ะมั้ย ^^”
 
“ไม่ต้อง ไปเรียนไป๊” ผมปัดมือไล่
 
“T^T” ทะ ทำหน้าเบะร้องทำไมเนี่ย =_=;
 
“อะไร?” ผมถามอย่างรำคาญ เริ่มฉุนตงิดๆแล้วนะ ไอ้ตอนเดินมาที่ห้องเรียนผมไอ้เด็กนี่ก็แวะทักทายคนนู้นคนนี้ไปทั่ว แค่ทักทายน่ะผมไม่อะไรหรอกแต่มันดันไปทักเขาว่าผมอ่ะแฟนมัน !!
 
“พี่ลาแฟนแบบนี้เหรอ ถึงว่าทุกวันนี้ยังโสด” จี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด แทงใจโว้ย ตรูไม่ได้ตั้งใจโสดซะหน่อย =A=+++
 
โป๊ก!!! ผมมะเหงกมันไปซักทีด้วยความหมันไส้ ซึ่งไอ้เด็กลามปามนี่ก็ลูบหัวตัวเองปอยๆแต่ก็ยังส่งยิ้มละลายใจมาให้ผมต่อ
 
“ใครแฟนแกฮะ เลิกพูดให้คนอื่นเข้าใจผิดซะที !!!”
 
“T^T…” เบะร้องอีกแล้ว เฮ้อออออ ผมใจอ่อนจริงๆสินะ =_=
 
“เจ็บมากมั้ย” ผมเดินเข้าไปดูที่หัวเด็กแสบตรงที่ผมทำโทษมันไป คือผมก็รู้ตัวว่าเขกไปแรงเพราะหมันไส้มันโคตรๆ ดีที่ส่วนสูงพอๆกันทำให้ผมไม่ต้องเขย่งให้ลำบาก
 
“เจ็บสิ เจ็บมากกกก สงสัยไปเรียนไม่ไหวแล้ว โอ้ยๆ หอมแก้มผมทีบรรเทาอาการปวดTT^TT” เออ รีบหอมๆ ..ฮะ เฮ้ย หอมแก้มบรรเทาอาการปวดได้เหรอวะ เกือบพลาดหอมมันแล้วไงกู =_=;;
 
“เดี๋ยวจะโดนอีกรอบ - -+” ผมดันหัวเด็กนี่ออกจากหน้าผมด้วยความหมันไส้แรงๆ รู้สึกว่าหน้าเราจะใกล้กันเกินไปละ - -***
 
“ฮ่าๆๆๆ เอาล่ะ ผมไปนะครับ ^^”
 
ฟอดดดด !! ซาวน่าหอมแก้มผมฟอดใหญ่แล้วโบกมือบ๊ายบายผมอย่างน่ารักก่อนจะเดินไปยังห้องเรียนของตน นี่ถ้าชั้นไม่อึ้งอยู่นะ แกโดนตบแน่ไอ้ซาวน่า !!!
 
   ผมเดินมึนๆประสาคนที่วิญญาณหลุดออกจากร่างเพราะโดนเด็กขโมยหอมแก้มต่อหน้าเพื่อนทั้งห้องไป ผมลากสังขารมาถึงโต๊ะที่มีไอ้เลาซ์นั่งรออยู่ มันมองหน้าผมแล้วยิ้มออกมาแปลกๆ ..ถ้ามึงไม่อยากยิ้มก็ไม่ต้องยิ้มให้กูก็ได้นะสาดดด !!
 
“แฟนมึงเหรอ” พอกูนั่งปุ๊บก็ยิ่งคำถามเลยนะมึงงงงงงงง
 
“เปล่า -///////-;;;” เห้ย ทำไมกูต้องอายด้วยวะ เห้ยยย ไอ้เด็กบ้า ทำผมหวั่นไหวใช่มั้ยเนี่ย >//<??!
 
“มีอะไรก็บอกกูดิวะ จะเลี้ยงต้อยกูก็ไม่รังเกียจหรอก !” ไปไกลแล้วเพื่อนกู กูไม่ได้เลี้ยงต้อยยยย แต่ต้อยแม่งจะเลี้ยงกู๊ววววว (-_-???)
 
“ไม่ใช่แฟน”
 
“แฟนก็บอกกูเหอะน่า” ทำไมยัดเยียดแฟนให้กูจริงๆเลย อยากให้กูมีแฟนเร็วสินะมึงจะได้มีเวลาไปหาพอทไปขอพอทเป็นแฟนอย่างที่มึงซ้อมไว้กับกูไว้สินะ !!!
 
“เออ แฟนกู!!!” ผมกระแทกเสียงแล้วจ้องหน้ามันซึ่งเลาซ์ก็อึ้งไปนิดๆเพราะผมไม่เคยเป็นแบบนี้ ผมทนไม่ไหวแล้ว ทำไมมันชอบยกผมให้คนอื่นจริงๆเลย เกลียดผมนักรึไง ทำไมชอบผลักไสผมตลอดทั้งๆที่ผมอยากอยู่ข้างมันตลอด
 
“เอ่อ ..คบกันนานๆนะ ^_^!” มันยิ้มกว้างให้ผมอีกครั้ง
 
“หึ นานอยู่แล้วล่ะ ซาวน่าเขาดีกับกู” ดีกับกูกว่ามึง อย่างน้อยซาวน่ามันก็บอกว่ารักผมถึงผมจะไม่เชื่อก็ตาม ถ้ามีใครก็ไม่รู้มาบอกรักคุณคุณจะเชื่อเขามั้ยล่ะ คุยยังไม่เคยคุยด้วยเลย - -* และอย่างน้อยซาวน่ามันก็ไม่ไล่ผมไปหาคนอื่น...
 
  -เลาซ์ โหมด-
 
  มันจะรู้มั้ยนะที่อยู่ดีๆมีรุ่นน้องหน้าตาดีมาส่งมันถึงหน้าห้องทำให้เป็นที่จับตามองของเพื่อนในห้องโคตรๆ แล้วก็ไม่พ้นผมเหมือนกัน หายไปแปปเดียวหาแฟนได้เลยเหรอวะ เพื่อนผมนี่มันสวยดึงดูดเกย์จริงๆ -_-d
 
  ชักจะคุยกันนานไปแล้วนะเมื่อไหร่จะมานั่งที่ซักทีวะปล่อยกูนั่งเหงาคนเดียวมาตั้งนานละ อยู่ดีๆก็วิ่งหนีไปไม่วิจารณ์บทกูซักนิด = = เห้ยยยย นั่นมันเข้าใกล้กันเกินไปแล้วนะ ..เห้ย หอมแก้มกันด้วย ทำไมปล่อยตัวอย่างนี้วะ !!
  ผมกำมือด้วยความรู้สึกแปลกๆที่เกิดขึ้น มันเป็นอาการหวงเพื่อนของผมเองแหละครับ ก็เพื่อนมันสวยกลัวว่ามันจะโดนหลอกเอา  ผมมองมันที่ค่อยๆเดินมานั่งข้างๆผมอย่างอายๆ มันหยุดมองหน้าผมซึ่งผมก็ยิ้มให้ ยิ้มที่ผมฝืนสุดๆ
 
“แฟนมึงเหรอ” ผมถามมันทันทีที่มันมานั่งข้างๆผม
 
“เปล่า -///////-;;;” หน้าแดงขนาดนี้คงจะหลงเด็กมากเลยสินะ ผมจำหน้าเด็กนั่นได้ ชื่อซาวน่า อยู่ม.4 เป็นนักเปียโนของโรงเรียนไม่คิดว่าเพื่อนผมจะไปคว้าเด็กที่เข้าหายากขนาดนั้นได้ ผมได้ข่าวว่าซาวน่ามันหยิ่ง
 
“มีอะไรก็บอกกูดิวะ จะเลี้ยงต้อยกูก็ไม่รังเกียจหรอก !” ผมแซวมันไป หน้าแดงแล้วน่ารักดีวุ้ย 555
 
“ไม่ใช่แฟน”
 
“แฟนก็บอกกูเหอะน่า” ผมถามมันย้ำเพื่อความแน่ใจ ไม่รู้เพราะอะไรแต่ผมอยากได้ยินอีกว่า ไม่ใช่แฟน ของมันอีกครั้ง อาจจะโล่ง ผมกลัวว่าเพื่อนคนสวยจะโดนหลอก
 
“เออ แฟนกู!!!” ในที่สุดไอ้ซีลก็ยอมพูดออกมา ผมอึ้งไป ไม่ใช่เพราะมันเสียงดังใส่ แต่เพราะคำตอบของมันไม่ได้เป็นไปตามที่ผมหวังไว้..
 
“เอ่อ ..คบกันนานๆนะ ^_^!” ผมพยายามฝืนยิ้ม ยิ้มให้กว้างเข้าไว้ทั้งๆที่รู้สึกโหวงที่ท้องราวกับว่าชีวิตผมเสียหลักยืนไป
 
“หึ นานอยู่แล้วล่ะ ซาวน่าเขาดีกับกู”  แล้วกูไม่ดีกับมึงเหรอไอ้ซีล? ..เห้ย เลิกคิดได้แล้วกู  วางแผนไปหาพอทต่อดีกว่า!!!!