listen -me- now !! ‘เพื่อน ..กูคิดมากกว่าเพื่อน‘ YAOI
8.3
เขียนโดย peenglew
วันที่ 22 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 เวลา 22.27 น.
25 ตอน
2 วิจารณ์
43.36K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 22 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 22.34 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
14) Special chapter 1 - Friend’s Laoz
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ วันเปิดเทอมแสนสดสายยยย~ ผมสูดอากาศเข้าเต็มปอดทักทายออกซิเจนในโรงเรียนที่ไม่ได้เจอกันมานาน สวัสดีคร้าบบบบบ ผมชื่อ ‘ซีล’ อยู่ห้อง 5/3 อายุ17ปี สูง180 น้ำหนัก..(เอ่อ ช่วงนี้น้ำหนักผมขึ้นผมขอสงวนไว้ก่อนนะครับ *_ _) สถานะตอนนี้อยู่ในช่วงโดดเดี่ยวผู้น่ารักฮับ ^-^ !!
“ไอ้ปลาซิลลลลลล” เสียงเพื่อนนักกีฬานามว่า ‘เลาซ์’ ตะโกนไล่หลังผมมาแต่ไกล เอ้อออ กูรู้ว่ามึงชอบเด่น ชอบทำตัวประเจิดประเจ้อออ แต่อย่ามาทำกูเด่นไปด้วย กูยังไม่ชินคร้าบบบบ !!
“ถ้าไม่เรียกชื่อกูดีๆกูจะเรียกมึงไอ้ลาว” ผมขู่มันไป
“เห้ย อย่าพูดชื่อนั้นดิ มันทำให้นึกถึงใครบางคน เกลียดแม่ง มารหัวใจกูชิบหาย”
จี๊ดดดดดดดดดดดดดดด เจ็บจี๊ดเลยครับ มันคงนึกถึงคนชื่อโฟนสินะมารหัวใจที่ว่าน่ะ แล้วยอดดวงใจสุดที่รักมันก็คงหนีไม่พ้นคนชื่อพอท เป็นผู้ชายตัวเล็กๆ หน้าหวานๆ ผมว่าผมเตี้ยแล้วนะ(180นี่มึงเตี้ยแล้วเหรอ : พอท) มันเตี้ยกว่าผมอีกครับ น่ารักแบบนั้นไม่แปลกที่เพื่อนผมมันจะชอบ เฮ้อ ผมหมดหวังที่ไอ้เลาซ์มันจะหันมามองผมบ้างแล้วสินะ
“ก็คนชื่อโฟนเขาหล่อกว่ามึงนี่หว่ากูเลยอยากพูดถึงบ่อยๆ 555555 โอ๊ย อย่าทึ้งหัวกู หัวกู๊” ต่อหน้าคนชื่อพอทอ่อนโยนชิบทีกับกูล่ะโคตรซาดิสม์เลย T-T
“เหอะ มันน่านัก อย่าพูดชื่อนั้นอีก กู..” ไอ้เลาซ์พูดแล้วสีหน้าเศร้าทันที
“เออๆ กูไม่พูดแล้ว” ผมเดินโอบคอมันเข้าห้อง(?) ก่อนคาบแรกจะเริ่มมันนอยด์ยาวเลยครับ เฮ้อๆๆ กูก็เจ็บนะเว้ยยยยยย สนใจกูมั่งงงงงงงง ไอ้โง่ !!
..พักเที่ยง..
ผมนั่งๆนอนๆอยู่ที่โต๊ะ ไม่มีไรทำครับคนอื่นเขากินข้าวแต่ผมกินม่ายด้ายยย อ้วนนนนน ฮืออ ( T^T ) ส่วนไอ้เพื่อนเลาซ์มันหายไปตั้งนานแล้วไม่รู้ว่าไปผลิตจานผลิตช้อนอยู่รึไง ฝากมันซื้ออมยิ้มมาให้ ผมไม่น่าไปฝากมันซื้อเล๊ย ให้ตายดิ = =
“พอทคร้าบบบบบบบ มามะ”
“ม่ายยย ปล่อยกู ~” เสียงใสๆเข้ากับหน้าตาหวานๆดังมาตั้งแต่หน้าห้องเลยครับ ไอ้เลาซ์กำลังใช้แรงควายๆฉุดกระชากเขาเข้าห้อง เฮ้ออออ มึงจะพาเขามาให้กูเจ็บเล่นทำไมวะ เฮ้ออออ ..เขาว่ากันว่าถอนหายใจบ่อยๆแล้วหน้าแก่ ถ้าหน้ากูแก่ไวกูจะฆ่ามึงไอ้เลาซ์ !!!!
มันลากคนหน้าหวานมาที่โต๊ะของเรา ..โต๊ะคู่ ผมลุกออกจากห้องตามหน้าที่ รู้ดีว่ามันอยากอยู่กับคนชื่อพอทแค่2คน ผมน่ะ..
“โอ๊ยยย” เวร ผมเหม่อไปเหยียบตีนใครล่ะวะเนี่ย อย่ามีเรื่องเลย กูไม่มีแรงต่อยตีกับมึงคร้าบบบ T-T
“ขอโทษๆ เจ็บมากมั้ย T^T” ผมเบะหน้าเต็มที่ให้เขารู้ว่าผมสำนึกผิดจริงๆ ..ซะทีไหนล่ะ เดินไม่ดูตาม้าตาเรือเอาตีนยื่นมาให้กูเหยียบซะงั้น !!
“พะ พี่ไม่เป็นไรหรอก อย่าทำหน้างั้นสิครับ^^” แหม พูดเสียงหวานซะกูเห็นงูบนหัวเลยนะ แล้วมือมึงมาลูบหน้ากูทำห่าร๊ายยยยย =[]=!!!!
โรงเรียนผมเป็นโรงเรียนสหศึกษาก็จริง แต่ม.ปลายส่วนใหญ่ก็สอบวัดระดับเข้ามาใหม่และก็มาจากโรงเรียนชายล้วนโรงเรียนข้างๆด้วยซึ่งผมก็เป็นหนึ่งในนั้น ไม่แปลกที่เกย์จะเยอะ คงไม่ต้องบอกสปีชี่ย์ผมหรอกนะ พวกคุณคงรู้แล้ว =__=;;
“อะ เอ่ออ ครับๆ ขอโทษนะครับ” ผมปัดมือรุ่นพี่หื่นนี่ออกเนียนๆแล้วรีบเดินหลบไปที่ห้องน้ำสุดทางเดิน ล้างหน้าซะหน่อยจะได้สดชื่น ข้าวก็ไม่ได้กินหิวไส้กริ่วแล้ว T-T
ในระหว่างที่ผมกำลังส่องกระจกตาก็แวบไปเห็นไอ้รุ่นพี่หื่นคนเมื่อกี๊ เวร ตามกูมาเปล่าวะ คงไม่หรอก เขาคงปวดเยี่ยวกะทันหัน ห้องน้ำก็ไม่มีคน รู้สึกไม่ปลอดภัยรีบกลับห้องดีกว่ากู
หมับ !! ไอ้เหี้ยยย มาจับตูดกูอีก
พลัก !! ผมหันไปผลักไอ้หื่นแต่เหมือนตัวผมเองซะมากกว่าที่โดนผลัก ไม่น่าอดข้าวเลยกูไม่มีแรงแล้ว
“หึหึ ตัวบางขนาดนี้จะมีแรงที่ไหนมาสู้พี่จ๊ะ ^^” ห๊ะ กูตัวบาง? กูอ้วนขึ้นนะ อ้วนขึ้นมาตั้ง2ขีด มึงบอกว่ากูตัวบางเหรอ กูยอมมึงเลยนะเนี่ยยย ><!!!!
“เห้ยมึงทำไรเพื่อนกู !!” ในระหว่างที่ผมเคลิ้มกับคำชมว่าผมหุ่นดีอยู่(เขาพูดตอนไหนวะน่ะ : ไรเตอร์) เสียงไอ้เลาซ์ก็ดังขึ้นที่หน้าห้องน้ำทำให้พี่หื่นหันไปมอง
“อ้าวไอ้เลาซ์”
“อ้าวพี่แจ๊ส” แล้วสองคนนี้ก็เดินมาจับมือกันอย่างสนิทสนม เวงงงง รุ่นพี่มึงเองเรอะ หื่นพอกันไม่ผิดเพี้ยนนนน =[]=;;
“นี่เด็กมึงเหรอ โทษทีกูไม่รู้”
“ไม่ใช่หรอกพี่ เพื่อนผมเอง พี่ชอบเหรอผมยกให้เลย 555” ไอ้เลาซ์พูดพลางทำหน้ากวนตีนมาทางผม โว๊ย กูชอบมึงแต่มึงก็ไม่มีสิทธิ์ยกกูให้ใครนะเว่ย !!
“ยกพ่อมึงสิ !!!” ผมยกย่องพ่อมันดังๆแล้วเดินกระแทกเท้าออกจากห้องน้ำไปด้วยความโกรธ สัด อมยิ้มก็ไม่ซื้อมาให้กูแถมยังยกกูให้คนนู้นคนนี้อีก เหอะ กูจะไม่สนมึงอีกแล้วกูไปหาคนใหม่ของกูก็ได้ กูยกตัวเองให้คนอื่นได้ไม่ต้องมายกกูให้ใคร !! …กูเกลียดมึงจริงๆ กูหลงไปชอบมึงได้ไงนะ...
“ไอ้ปลาซิลลลลลล” เสียงเพื่อนนักกีฬานามว่า ‘เลาซ์’ ตะโกนไล่หลังผมมาแต่ไกล เอ้อออ กูรู้ว่ามึงชอบเด่น ชอบทำตัวประเจิดประเจ้อออ แต่อย่ามาทำกูเด่นไปด้วย กูยังไม่ชินคร้าบบบบ !!
“ถ้าไม่เรียกชื่อกูดีๆกูจะเรียกมึงไอ้ลาว” ผมขู่มันไป
“เห้ย อย่าพูดชื่อนั้นดิ มันทำให้นึกถึงใครบางคน เกลียดแม่ง มารหัวใจกูชิบหาย”
จี๊ดดดดดดดดดดดดดดด เจ็บจี๊ดเลยครับ มันคงนึกถึงคนชื่อโฟนสินะมารหัวใจที่ว่าน่ะ แล้วยอดดวงใจสุดที่รักมันก็คงหนีไม่พ้นคนชื่อพอท เป็นผู้ชายตัวเล็กๆ หน้าหวานๆ ผมว่าผมเตี้ยแล้วนะ(180นี่มึงเตี้ยแล้วเหรอ : พอท) มันเตี้ยกว่าผมอีกครับ น่ารักแบบนั้นไม่แปลกที่เพื่อนผมมันจะชอบ เฮ้อ ผมหมดหวังที่ไอ้เลาซ์มันจะหันมามองผมบ้างแล้วสินะ
“ก็คนชื่อโฟนเขาหล่อกว่ามึงนี่หว่ากูเลยอยากพูดถึงบ่อยๆ 555555 โอ๊ย อย่าทึ้งหัวกู หัวกู๊” ต่อหน้าคนชื่อพอทอ่อนโยนชิบทีกับกูล่ะโคตรซาดิสม์เลย T-T
“เหอะ มันน่านัก อย่าพูดชื่อนั้นอีก กู..” ไอ้เลาซ์พูดแล้วสีหน้าเศร้าทันที
“เออๆ กูไม่พูดแล้ว” ผมเดินโอบคอมันเข้าห้อง(?) ก่อนคาบแรกจะเริ่มมันนอยด์ยาวเลยครับ เฮ้อๆๆ กูก็เจ็บนะเว้ยยยยยย สนใจกูมั่งงงงงงงง ไอ้โง่ !!
..พักเที่ยง..
ผมนั่งๆนอนๆอยู่ที่โต๊ะ ไม่มีไรทำครับคนอื่นเขากินข้าวแต่ผมกินม่ายด้ายยย อ้วนนนนน ฮืออ ( T^T ) ส่วนไอ้เพื่อนเลาซ์มันหายไปตั้งนานแล้วไม่รู้ว่าไปผลิตจานผลิตช้อนอยู่รึไง ฝากมันซื้ออมยิ้มมาให้ ผมไม่น่าไปฝากมันซื้อเล๊ย ให้ตายดิ = =
“พอทคร้าบบบบบบบ มามะ”
“ม่ายยย ปล่อยกู ~” เสียงใสๆเข้ากับหน้าตาหวานๆดังมาตั้งแต่หน้าห้องเลยครับ ไอ้เลาซ์กำลังใช้แรงควายๆฉุดกระชากเขาเข้าห้อง เฮ้ออออ มึงจะพาเขามาให้กูเจ็บเล่นทำไมวะ เฮ้ออออ ..เขาว่ากันว่าถอนหายใจบ่อยๆแล้วหน้าแก่ ถ้าหน้ากูแก่ไวกูจะฆ่ามึงไอ้เลาซ์ !!!!
มันลากคนหน้าหวานมาที่โต๊ะของเรา ..โต๊ะคู่ ผมลุกออกจากห้องตามหน้าที่ รู้ดีว่ามันอยากอยู่กับคนชื่อพอทแค่2คน ผมน่ะ..
“โอ๊ยยย” เวร ผมเหม่อไปเหยียบตีนใครล่ะวะเนี่ย อย่ามีเรื่องเลย กูไม่มีแรงต่อยตีกับมึงคร้าบบบ T-T
“ขอโทษๆ เจ็บมากมั้ย T^T” ผมเบะหน้าเต็มที่ให้เขารู้ว่าผมสำนึกผิดจริงๆ ..ซะทีไหนล่ะ เดินไม่ดูตาม้าตาเรือเอาตีนยื่นมาให้กูเหยียบซะงั้น !!
“พะ พี่ไม่เป็นไรหรอก อย่าทำหน้างั้นสิครับ^^” แหม พูดเสียงหวานซะกูเห็นงูบนหัวเลยนะ แล้วมือมึงมาลูบหน้ากูทำห่าร๊ายยยยย =[]=!!!!
โรงเรียนผมเป็นโรงเรียนสหศึกษาก็จริง แต่ม.ปลายส่วนใหญ่ก็สอบวัดระดับเข้ามาใหม่และก็มาจากโรงเรียนชายล้วนโรงเรียนข้างๆด้วยซึ่งผมก็เป็นหนึ่งในนั้น ไม่แปลกที่เกย์จะเยอะ คงไม่ต้องบอกสปีชี่ย์ผมหรอกนะ พวกคุณคงรู้แล้ว =__=;;
“อะ เอ่ออ ครับๆ ขอโทษนะครับ” ผมปัดมือรุ่นพี่หื่นนี่ออกเนียนๆแล้วรีบเดินหลบไปที่ห้องน้ำสุดทางเดิน ล้างหน้าซะหน่อยจะได้สดชื่น ข้าวก็ไม่ได้กินหิวไส้กริ่วแล้ว T-T
ในระหว่างที่ผมกำลังส่องกระจกตาก็แวบไปเห็นไอ้รุ่นพี่หื่นคนเมื่อกี๊ เวร ตามกูมาเปล่าวะ คงไม่หรอก เขาคงปวดเยี่ยวกะทันหัน ห้องน้ำก็ไม่มีคน รู้สึกไม่ปลอดภัยรีบกลับห้องดีกว่ากู
หมับ !! ไอ้เหี้ยยย มาจับตูดกูอีก
พลัก !! ผมหันไปผลักไอ้หื่นแต่เหมือนตัวผมเองซะมากกว่าที่โดนผลัก ไม่น่าอดข้าวเลยกูไม่มีแรงแล้ว
“หึหึ ตัวบางขนาดนี้จะมีแรงที่ไหนมาสู้พี่จ๊ะ ^^” ห๊ะ กูตัวบาง? กูอ้วนขึ้นนะ อ้วนขึ้นมาตั้ง2ขีด มึงบอกว่ากูตัวบางเหรอ กูยอมมึงเลยนะเนี่ยยย ><!!!!
“เห้ยมึงทำไรเพื่อนกู !!” ในระหว่างที่ผมเคลิ้มกับคำชมว่าผมหุ่นดีอยู่(เขาพูดตอนไหนวะน่ะ : ไรเตอร์) เสียงไอ้เลาซ์ก็ดังขึ้นที่หน้าห้องน้ำทำให้พี่หื่นหันไปมอง
“อ้าวไอ้เลาซ์”
“อ้าวพี่แจ๊ส” แล้วสองคนนี้ก็เดินมาจับมือกันอย่างสนิทสนม เวงงงง รุ่นพี่มึงเองเรอะ หื่นพอกันไม่ผิดเพี้ยนนนน =[]=;;
“นี่เด็กมึงเหรอ โทษทีกูไม่รู้”
“ไม่ใช่หรอกพี่ เพื่อนผมเอง พี่ชอบเหรอผมยกให้เลย 555” ไอ้เลาซ์พูดพลางทำหน้ากวนตีนมาทางผม โว๊ย กูชอบมึงแต่มึงก็ไม่มีสิทธิ์ยกกูให้ใครนะเว่ย !!
“ยกพ่อมึงสิ !!!” ผมยกย่องพ่อมันดังๆแล้วเดินกระแทกเท้าออกจากห้องน้ำไปด้วยความโกรธ สัด อมยิ้มก็ไม่ซื้อมาให้กูแถมยังยกกูให้คนนู้นคนนี้อีก เหอะ กูจะไม่สนมึงอีกแล้วกูไปหาคนใหม่ของกูก็ได้ กูยกตัวเองให้คนอื่นได้ไม่ต้องมายกกูให้ใคร !! …กูเกลียดมึงจริงๆ กูหลงไปชอบมึงได้ไงนะ...
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ