รักใครไม่ได้อีก

 
 
 
 
“สิ้นสุดปลายทาง”
 
 
 
TOMO TALK
 
 
 
“คุณคิดว่ายังไง ? ปลายทางความรักของผม …ผมบอกได้เลยว่ามันไม่ได้ต่างไปจากเพื่อนของผมทั้ง2
 
 
คนหรอกเพราะว่าบางที่ มันอาจจะเจ็บกว่า 2คนนั้นด้วยซ้ำ”
 
 
 
เฮ้อ ˜ ปลายทางความรักของผมทำไหมมันจบลงเเบบเจ็บๆอย่างนี้นะ
 
หรือว่าที่มันจบลงเเบบเจ็บอย่างนี้มันเป็นเพราะความโง่ ของผมเอง โง่ที่ผมไม่ยอม
 
ยกโทษในเธอไม่ยอมพูดกับเธอ ไม่กลับไปเป็นเหมือนเดิมเหมือตอนที่เรารักกัน ....
 
เเต่เเล้วผมก็คิดได้ในวันที่สาย ....
 
ผมอยากจะขอโทษเธอ ขอให้เรากลับมาเป็น
 
เหมือนเดิม เเต่มันก็สายเกินไปที่เธอจะรับรู้เพราะเธอจากผมไปไกลเเสนไกลเเล้ว
 
ใกล้จนผมเอื้อมไม่ถึง .... เเต่สิ่งสุดท้ายที่ยังเหลืออยู่คือ"
 
"กล่องความทรงจำ"
 
ที่เเม่เเก้วเอามาให้ผมหลังจากที่เธอจากไปเเล้ว ใช่เเก้ว
 
"เเก้วจากผมไปเเล้ว ทางจากผมไป …ไปอยู่บนนู่น ..”บนท้องฟ้า”"
 
เเต่ก่อนเธอจะจากผมไปไหนเธอได้บันทึกอะไรบางอย่างไว้ เเละตอนนี้เเม่เธอก็นำมัน
 
มาให้ผม .. เเละผมเองก็รีบเปิดดูภายในกล่องมี....
 
เครื่องบันทึกเสียงผ้าพันคอ 1 ผืน เเละ โน้ตที่ติดอยู่บนผ้าพันคอ ผมเอื้อมมีไป
 
ดึงกระดาษออกมาในกระดาษมีเนื้อหาว่า ...
 
" นี่...สวยไหม...? ผ้าพันคอผืนนี่ฉันตั้งใจทำกับมือเลยนะ
 
เเต่ไม่รู้ว่านายจะชอบรึเปล่า ...? เเต่ก็นะถ้านายคิดถึงฉันเมื่อไหร่นายก็อย่าลืมใส่ผ้า
 
พันคอผืนนี่ล่ะ ....เเต่ฉันไม่รู้ว่านายจะคิดถึงฉันบ้างรึเปล่า...เเต่สำหรับฉันน่ะ...
 
"ฉันคิดถึงนายตลอดเวลาเลยนะ โทโมะ"
 
เเก้วใจ
 
พอผมอ่านจบ ร่างกายผมมันอ่อนเเรง จนเข่าผมทรุดล้มกับพื้น ผมตอบสนองเธอได้เพียงเเค่คำพูดที่จะตอบเธอ
 
กลับไปเท่านั้น.....
 
โทโมะ : เเก้วเธอถามฉันว่าผ้าพันคอที่เธอถักน่ะสวยไหม ...
 
 
ฉันตอบได้เลยนะว่า ...มันสวยมากๆ ..ฉันน่ะอยากให้เธอถักให้ฉันเป็นอีกร้อยๆผืนเลยรู้ไหม เธอกลับมา
 
ถักให้
 
 
ฉันอีกได้ไหม ...? ส่วนที่เธอบอกจะให้ฉันใส่เวลาที่คิดถึงเธอน่ะ ถ้าอย่างนั้นฉันคงต้องใส่ไปจนวันตาย
 
เลยล่ะ
 
 
ผมฉัน...."คิดถึงเธอทุกลมหายใจ" 555 ฉันพึ่งบอกเธอไปเมื่อกี้เองนะว่าฉันคิดถึงเธอ เเล้วฉันก็ดีใจที่
 
เธอยัง
 
 
คิดถึงฉัน" ผมพูดคนเดียวเหมือนคนบ้าก่อนจะปล่อยให้น้ำใสๆไหลรินออกมาจากดวงตาเพื่อบางที่เธอ
 
จะเห็นใจ
 
 
ผมเเล้วก็กลับมาหาผมอีกครั้ง ....
 
 
ผมอ่านกระดาษโน้ตจบผมก็หยิบผ้าพันคอขึ้นมาก็จะพันคอเพราะ ตอนนี้ผมน่ะคิดถึงเธอสุดหัวใจเเล้ว
 
 
พอพันผ้าพันคอเสร็จ ผมก็หยิบเครื่องบันทึกเสียงขึ้นมา ..มันมีการบันทึกเสียงทั้งหมด 5 ครั้ง..
 
 
 
 
ครั้งที่ 1 : นี่โทโมะ ..วันนี้นะฉันจะไปขอคืนดีนายเเล้วนะฉันไปขอที่อยู่จากนายป็อปมา
 
 
โทโมะ : วันนั้นสินะ ...วันที่เธอมาหาฉันที่ฉันตวาดเธอไป ..เเล้วไล่เธอไปจากห้องฉันขอโทษจริงๆนะ
 
 
 
ครั้งที่ 2 : นายใจร้ายจังเลย..โทโมะ หรือว่านายไม่ได้รักฉันเเล้ว..?
 
 
โทโมะ : ฉันขอโทษนะ ...ฉันเเค่โกรธที่เธอหายไปโดยไม่ร่ำลา เเต่ตอนนี่ฉันเข้าใจเธอเเล้ว เเละฉันก็ยัง
 
 
คงรักเธอ รักเธอเหมือนเดิม "เธอได้ยิมไหมว่าฉันรักเธอ"
 
 
 
ครั้งที่ 3 : ฉันเริ่มท้อเเล้วนะ ...ทำไหมนายยังไม่หายโกรธฉันสักทีนะ อือ ๆ
 
 
โทโมะ : ยัยเด็กขี้เเงเอ๊ย !!ทำไหมเธอถึงยอมเเพ้ง่ายๆอย่างนี้ล่ะ ...
 
 
 
ครั้งที่ 4 : วันนี้เป็นวันสุดท้ายเเล้วที่ฉันจะมาง้อนาย ...เพราะตอนนี้ร่างกายฉันไม่ไหวเเล้ว เเต่ทำไหมนายไม่
 
 
หายโกรธฉันอีกนะ "รู้ไหมว่าฉันเสียใจเเค่ไหน" อือ ๆ
 
โทโมะ : ฉันทำเธอร้องไห้อีกเเล้วสินะ ..ฉันขอโทษเธอจริงๆนะ เเต่ทำไหมเธอไม่บอกฉันว่าเธอจะมาง้อ
 
ฉันเป็นครั้งสุดท้ายเพราะฉันน่ะจะได้ยอมคือดีกับเธอ ยัยเด็กขี้เเง...
 
 
 
ครั้งที่ 5 : อ่า ..วันนี้เเล้วสินะที่ฉันจะได้อยู่บนโลกเป็นวันสุดท้าย ตอนนี้ฉันอยากให้นายอยู่ข้างๆฉันจัง...
 
เพราะว่าวันพรุ่งนี้ ฉันคงไปอยู่บนนู่นเเล้ว "ที่สวรรค์"อย่างนี้ฉันคงคิดถึงนายเเย่เลย ..เเต่ไม่เป็นไรฉัน
 
จะคอยมองนายจากบนฟ้านะ
 
โทโมะ "ฉันรักนายนะ"ถึงเเม้ว่านายอาจจะเกลียดฉันก็ตาม .............
 
 
"ฉันรักนายรักนายคนเดียวเลย โทโมะ "
 
 
โทโมะ :ไม่มีเสียงตอบกลับจากผม ..ไม่รู้สิเหมือนมีอะไรมาจุกที่คอ ผมพูดอะไรไม่ออกนอกจากจะตะโกนบอก
 
เธอในใจว่า ....
 
"ฉันรักเธอ รักเธอจนทั้งชีวิตนี้ฉันรักใครไม่ได้อีกนอกจากเธอ"
 
 
 
 
THE END
 
 
 
KAEW TALK
 
 
 อ่า …. ฉันมีเวลาเหลืออยู่ไม่มากแล้ว   สิ่งที่ฉันจะพูดต่อไปนี่ฉันไม่รู้ว่าจะมีความหมายกับนายรึเปล่านะ แต่ฉัน
 
 
แค่อยากบอกนายว่า …
 
 
 
“"ฉันรักนายรักนายคนเดียวเลย โทโมะ "
 
 
 
แล้วนายล่ะเคยรักฉันบ้างไหม …?
 
 
 
 
                                                            THE END
 

 

 
 
 
THE END  :’(
 
 
 
สุดท้ายแล้ว…..ความรักของพวกเขาก็ไม่ได้จบแบบHAPPYเหมือนในละครหรือว่านิยาย
 
 
 
เพราะว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันคือความจริงที่เขาต้องเผชิญหน้า และต้องผ่านมันไปให้ได้
 
 ปล. ยังเหลืออีกเรื่องนึงที่ไรเตอร์จะมาปิด ..ยังไงก็ไม่นานเกินรอหรอก
 
 
 
เพราะถึงไรเตอร์จะท้อแท้ …แต่ไรเตอร์ก็ต้องแต่งให้เสร็จ ถึงแม้ว่าจะรวบรัดไปหน่อย :D