รักใครไม่ได้อีก

 

 

 

 

“สิ้นสุดปลายทาง”

 

 

 

TOMO TALK

 

 

 

“คุณคิดว่ายังไง ? ปลายทางความรักของผม …ผมบอกได้เลยว่ามันไม่ได้ต่างไปจากเพื่อนของผมทั้ง2

 

 

คนหรอกเพราะว่าบางที่ มันอาจจะเจ็บกว่า 2คนนั้นด้วยซ้ำ”

 

 

 

เฮ้อ ˜ ปลายทางความรักของผมทำไหมมันจบลงเเบบเจ็บๆอย่างนี้นะ

 

หรือว่าที่มันจบลงเเบบเจ็บอย่างนี้มันเป็นเพราะความโง่ ของผมเอง โง่ที่ผมไม่ยอม

 

ยกโทษในเธอไม่ยอมพูดกับเธอ ไม่กลับไปเป็นเหมือนเดิมเหมือตอนที่เรารักกัน ....

 

เเต่เเล้วผมก็คิดได้ในวันที่สาย ....

 

ผมอยากจะขอโทษเธอ ขอให้เรากลับมาเป็น

 

เหมือนเดิม เเต่มันก็สายเกินไปที่เธอจะรับรู้เพราะเธอจากผมไปไกลเเสนไกลเเล้ว

 

ใกล้จนผมเอื้อมไม่ถึง .... เเต่สิ่งสุดท้ายที่ยังเหลืออยู่คือ"

 

"กล่องความทรงจำ"

 

ที่เเม่เเก้วเอามาให้ผมหลังจากที่เธอจากไปเเล้ว ใช่เเก้ว

 

"เเก้วจากผมไปเเล้ว ทางจากผมไป …ไปอยู่บนนู่น ..”บนท้องฟ้า”"

 

เเต่ก่อนเธอจะจากผมไปไหนเธอได้บันทึกอะไรบางอย่างไว้ เเละตอนนี้เเม่เธอก็นำมัน

 

มาให้ผม .. เเละผมเองก็รีบเปิดดูภายในกล่องมี....

 

เครื่องบันทึกเสียงผ้าพันคอ 1 ผืน เเละ โน้ตที่ติดอยู่บนผ้าพันคอ ผมเอื้อมมีไป

 

ดึงกระดาษออกมาในกระดาษมีเนื้อหาว่า ...

 

" นี่...สวยไหม...? ผ้าพันคอผืนนี่ฉันตั้งใจทำกับมือเลยนะ

 

เเต่ไม่รู้ว่านายจะชอบรึเปล่า ...? เเต่ก็นะถ้านายคิดถึงฉันเมื่อไหร่นายก็อย่าลืมใส่ผ้า

 

พันคอผืนนี่ล่ะ ....เเต่ฉันไม่รู้ว่านายจะคิดถึงฉันบ้างรึเปล่า...เเต่สำหรับฉันน่ะ...

 

"ฉันคิดถึงนายตลอดเวลาเลยนะ โทโมะ"

 

เเก้วใจ

 

พอผมอ่านจบ ร่างกายผมมันอ่อนเเรง จนเข่าผมทรุดล้มกับพื้น ผมตอบสนองเธอได้เพียงเเค่คำพูดที่จะตอบเธอ

 

กลับไปเท่านั้น.....

 

โทโมะ : เเก้วเธอถามฉันว่าผ้าพันคอที่เธอถักน่ะสวยไหม ...

 

 

ฉันตอบได้เลยนะว่า ...มันสวยมากๆ ..ฉันน่ะอยากให้เธอถักให้ฉันเป็นอีกร้อยๆผืนเลยรู้ไหม เธอกลับมา

 

ถักให้

 

 

ฉันอีกได้ไหม ...? ส่วนที่เธอบอกจะให้ฉันใส่เวลาที่คิดถึงเธอน่ะ ถ้าอย่างนั้นฉันคงต้องใส่ไปจนวันตาย

 

เลยล่ะ

 

 

ผมฉัน...."คิดถึงเธอทุกลมหายใจ" 555 ฉันพึ่งบอกเธอไปเมื่อกี้เองนะว่าฉันคิดถึงเธอ เเล้วฉันก็ดีใจที่

 

เธอยัง

 

 

คิดถึงฉัน" ผมพูดคนเดียวเหมือนคนบ้าก่อนจะปล่อยให้น้ำใสๆไหลรินออกมาจากดวงตาเพื่อบางที่เธอ

 

จะเห็นใจ

 

 

ผมเเล้วก็กลับมาหาผมอีกครั้ง ....

 

 

ผมอ่านกระดาษโน้ตจบผมก็หยิบผ้าพันคอขึ้นมาก็จะพันคอเพราะ ตอนนี้ผมน่ะคิดถึงเธอสุดหัวใจเเล้ว

 

 

พอพันผ้าพันคอเสร็จ ผมก็หยิบเครื่องบันทึกเสียงขึ้นมา ..มันมีการบันทึกเสียงทั้งหมด 5 ครั้ง..

 

 

 

 

ครั้งที่ 1 : นี่โทโมะ ..วันนี้นะฉันจะไปขอคืนดีนายเเล้วนะฉันไปขอที่อยู่จากนายป็อปมา

 

 

โทโมะ : วันนั้นสินะ ...วันที่เธอมาหาฉันที่ฉันตวาดเธอไป ..เเล้วไล่เธอไปจากห้องฉันขอโทษจริงๆนะ

 

 

 

ครั้งที่ 2 : นายใจร้ายจังเลย..โทโมะ หรือว่านายไม่ได้รักฉันเเล้ว..?

 

 

โทโมะ : ฉันขอโทษนะ ...ฉันเเค่โกรธที่เธอหายไปโดยไม่ร่ำลา เเต่ตอนนี่ฉันเข้าใจเธอเเล้ว เเละฉันก็ยัง

 

 

คงรักเธอ รักเธอเหมือนเดิม "เธอได้ยิมไหมว่าฉันรักเธอ"

 

 

 

ครั้งที่ 3 : ฉันเริ่มท้อเเล้วนะ ...ทำไหมนายยังไม่หายโกรธฉันสักทีนะ อือ ๆ

 

 

โทโมะ : ยัยเด็กขี้เเงเอ๊ย !!ทำไหมเธอถึงยอมเเพ้ง่ายๆอย่างนี้ล่ะ ...

 

 

 

ครั้งที่ 4 : วันนี้เป็นวันสุดท้ายเเล้วที่ฉันจะมาง้อนาย ...เพราะตอนนี้ร่างกายฉันไม่ไหวเเล้ว เเต่ทำไหมนายไม่

 

 

หายโกรธฉันอีกนะ "รู้ไหมว่าฉันเสียใจเเค่ไหน" อือ ๆ

 

โทโมะ : ฉันทำเธอร้องไห้อีกเเล้วสินะ ..ฉันขอโทษเธอจริงๆนะ เเต่ทำไหมเธอไม่บอกฉันว่าเธอจะมาง้อ

 

ฉันเป็นครั้งสุดท้ายเพราะฉันน่ะจะได้ยอมคือดีกับเธอ ยัยเด็กขี้เเง...

 

 

 

ครั้งที่ 5 : อ่า ..วันนี้เเล้วสินะที่ฉันจะได้อยู่บนโลกเป็นวันสุดท้าย ตอนนี้ฉันอยากให้นายอยู่ข้างๆฉันจัง...

 

เพราะว่าวันพรุ่งนี้ ฉันคงไปอยู่บนนู่นเเล้ว "ที่สวรรค์"อย่างนี้ฉันคงคิดถึงนายเเย่เลย ..เเต่ไม่เป็นไรฉัน

 

จะคอยมองนายจากบนฟ้านะ

 

โทโมะ "ฉันรักนายนะ"ถึงเเม้ว่านายอาจจะเกลียดฉันก็ตาม .............

 

 

"ฉันรักนายรักนายคนเดียวเลย โทโมะ "

 

 

โทโมะ :ไม่มีเสียงตอบกลับจากผม ..ไม่รู้สิเหมือนมีอะไรมาจุกที่คอ ผมพูดอะไรไม่ออกนอกจากจะตะโกนบอก

 

เธอในใจว่า ....

 

"ฉันรักเธอ รักเธอจนทั้งชีวิตนี้ฉันรักใครไม่ได้อีกนอกจากเธอ"

 

 

 

 

THE END

 

 

 

KAEW TALK

 

 

 อ่า …. ฉันมีเวลาเหลืออยู่ไม่มากแล้ว   สิ่งที่ฉันจะพูดต่อไปนี่ฉันไม่รู้ว่าจะมีความหมายกับนายรึเปล่านะ แต่ฉัน

 

 

แค่อยากบอกนายว่า …

 

 

 

“"ฉันรักนายรักนายคนเดียวเลย โทโมะ "

 

 

 

แล้วนายล่ะเคยรักฉันบ้างไหม …?

 

 

 

 

                                                            THE END

 

 

 

 

THE END  :’(

 

 

 

สุดท้ายแล้ว…..ความรักของพวกเขาก็ไม่ได้จบแบบHAPPYเหมือนในละครหรือว่านิยาย

 

 

 

เพราะว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันคือความจริงที่เขาต้องเผชิญหน้า และต้องผ่านมันไปให้ได้

 

 ปล. ยังเหลืออีกเรื่องนึงที่ไรเตอร์จะมาปิด ..ยังไงก็ไม่นานเกินรอหรอก

 

 

 

เพราะถึงไรเตอร์จะท้อแท้ …แต่ไรเตอร์ก็ต้องแต่งให้เสร็จ ถึงแม้ว่าจะรวบรัดไปหน่อย :D