Love Story. นิยามรักของฉันและเธอ ( TK )

ฮือออ

แก้วเอาแต่ร้องไห้ฟูมมฟายอยู่ในห้อง ไม่วายกอดตุ๊กตาหมีสุดที่รัก ตอนนี้ตามตัวของแก้วมีแต่รอยแดงของไม้แขวนเสื้อเต็มตัวไปหมด 

- ก๊อก ก๊อก -

" แก้ว ออกมาเดี๋ยวนี้นะ เราต้องคุยกัน " โทโมะตะโกนเข้าไปในห้องของแก้ว

" อย่ามาพูดเลย ! ฮือ.. โม๊ะใจร้ายย " แก้วตะโกนกลับไปแบบเสียงสั่น ๆ

" โทโมะพูดกับแกดี ๆ หน่อยสิค่ะ " เบลล์จับแขนโทโมะ

" เห้อ เบลล์นี่เนอะ โดนเด็กหยาบคายใส่ ยังพูดดีได้ "

" ก็ดีกว่าตีแกนะค่ะ ^^ " 

" งั้นก็ได้ " โทโมะพูด   " แก้ว ! " โทโมะตะโกนเข้าไปในห้องอีกครั้ง

" อะไรห้ะ จะด่าอะไรแก้วอีก ฮึก " แก้วตะโกนบอก

" ออกมาสิ เดี๋ยวก็รู้ "

แก้วลังเลว่าควรจะเปิดดีไหม แต่ในที่สุดก็ต้องแพ้ภัย ไปเปิดประตูให้โทโมะจนได้

- เอี๊ยดดด -

หมับ !

โทโมะดึงแก้วเข้าไปกอด เบลล์ถึงกับตาถลึง 

" ขอโทษ " โทโมะกระซิบที่หูแก้วแผ่วเบา

" มะ...ไม่เป็นรายย " แก้วตอบ

" เจ็บมากไหม ? ฉันขอโทษนะ " โทโมะคลายกอดแล้วมองตรวจสอบที่ร่างของแก้ว

" เป็นรอยแดงเต็มเลยนะ "

" อื้อ " แก้วตอบสั้น ๆ

" ป่ะ ไปทำแผลกับพี่ดีกว่า " เบลล์ปัดมือโทโมะออกจากแก้วแล้วเปลี่ยนเป็นเธอจับแทน

" ม่าย " แก้วส่ายหัว

" อย่าดื้อสิคะ ไปๆ " เบลล์ลากแก้วมาห้องรับแขกเพื่อทำแผล

" โอ๊ย ! " แก้วร้องเมื่อพอมาถึงห้อง เบลล์ก็บีบแขนเธออย่างแรง

" สำออย " เบลล์พูดแล้วลากแก้วมานั่งที่โซฟา

" ป้าด่าใคร ? " แก้วถาม

" เปล่านี่จ้ะ ^^; " เบลล์หยิบแอลกอฮอล์ออกมาจากกล่องพยาบาลแล้วเปิดฝาออก

" เจ็บหน่อยนะคนเก่ง " ว่าแล้วเบลล์ก็ราดแอลกอฮอล์ลงไปที่ตัวแก้วจนหมดขวด !! ด้วยความเจ็บแก้วจึงกรี๊ดออกมาเสียงดัง

" กรี๊ดดดดดดดดดดดด " แก้วลุกขึ้นทันที

" เป็นอะไรน่ะ !" โทโมะพุ่งพรวดออกมาดูแก้ว 

" โมะ ความผิดเบลล์เอง คือเบลล์จะเทยาแล้วน้องแก้วเค้า... " เบลล์หลบตา

" อะไร! "

" น้องแก้วเขาสกัดขาเบลล์ "  แก้วถึงกับตาถลน ในสิ่งที่เธอไม่ได้ทำ

" แก้วว !!! " โทโมะตะโกนเสียงดังและปล่อยมือออกจากแขนทั้งสองข้างของแก้ว