Love Story. นิยามรักของฉันและเธอ ( TK )

"คุณต้องพาเธอไปอยู่ด้วย "
" ห๊ะ ! " โทโมะตะโกนเสียงลั่น
" ใช่ครับ " [อ๊ากกกกกกกก เพล้ง !!] เสียงดังมาจากห้องของแก้ว ทั้งคุณหมอและโทโมะต่างรีบวิ่งเข้าไป
" แง่ม แง่ม " ตอนนี้ห้องกลายเป็นสนามรบไปเรียบร้อยแล้ว แก้วกำลังกัดหมอนอย่างสะใจ มือขวาก็ฝาดตุ๊กตาจนหัวหลุด (โหดจัง ) 
" เห้ย ! ยัยแก้ว " โทโมะรีบไปคว้าหมอนออกมาจากปากเธอ
" หวาดเด โม๊ะ ^^ " แก้วส่งยิ้มหวาน ปล่อยมือจากตุ๊กตาแล้วกอดโทโมะ
" เอ่อ หวัดดี ๆ นี่เธอทำอะไรของเธอเนี่ยแก้ว " โทโมะจับมือของแก้วออกจากคอตัวเอง
" เปล่าทำ มันเป็นอย่างเง้เองเลย " แล้วพูดพร้อมเอานิ้วชี้ไปรอบห้อง
" ช่างเถอะ " โทโมะทำหน้าเอือมระอา คิดถึงสภาพถ้าเธอไปอยู่บ้านเขา บ้านไม่ถล่มก็พังทลายแหละดูท่า
" ผมว่าคุณพาเธอกลับได้แล้วล่ะครับ " หมอพูดขึ้น ไม่รู้ห่วงโรงพยาบาลจะพังหรือยัยแก้วหายแล้วจริง ๆ -0-
" เธอหายแล้วเหรอครับ " 
" หายแล้วล่ะครับ ดูท่า ^^ " หมอส่งยิ้มเจื่อน ๆ มาให้โทโมะ
### บ้านโทโมะ ###
" ลงมาได้แล้ว " โทโมะลงจากรถมาเปิดประตูให้แก้ว แก้วก็ลงมาอย่างว่าง่าย สองมือก็กอดตุ๊กตาหมีพูไว้กับตัว
" อ๊ายยยยย ฉวยยย " ฉวย ? อ๋อ สวย -*-
" ป่ะ เข้าบ้านกัน " โทโมะจับหลังแก้วให้เดิน แต่เธอวิ่งไปเหมือนเด็กน้อยเจอขนมลูกกวาดซะอย่างนั้น
" เห้อ " โทโมะถอนหายใจน้อย ๆ ก่อนจะกึ่งวิ่งกึ่งเดินตามแก้วไป
(ปึ้ง ๆๆๆ นี่แหน่ะ ๆ) แก้วหยิบค้อนปอนมาทุบประตูของโทโมะอย่างไม่ยั้งมือ
" เฮ้ย ๆๆ " โทโมะรีบวิ่งไปคว้าค้อนปอนออกมาจากมือของแก้ว
" มันเปิดไม่ออก แก้วเลยใช้วิธีอื่น ^^ " แก้วส่งยิ้มหวานมาให้โทโมะ แต่ ! ประตูก็ได้เสียชีวิตลงแล้ว -0- แก้วทุบประตูเป็นรูวงกลมบานเบ่อเร่อ เพราะอิทธิฤทธิ์ค้อนปอน !
" ทีหลังห้ามทำอะไรโดยไม่บอกชั้นก่อน เข้าใจมั๊ย " 
" เข้าใจจ้า ^^ "แก้วส่งยิ้มให้โทโมะ โดยที่โทโมะหน้าบูดเป็นตูดลิงกังไปเสียแล้ว
" ดี เข้าใจแล้วทำตามด้ว.... "โทโมะไม่ทันพูดจบ แก้วก็ลอดช่องที่ตัวเองสร้างขึ้นเข้าไปในบ้านอย่างง่ายดาย
(อ๊ากกกกกก ฮ่าๆๆๆ ฮิฮิ) แก้วโยนหมีพูเหินเวหาแล้วส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวลั่นบ้าน
" ยัยเด็กปัญญาอ่อนเอ้ย ! "