Love Story. นิยามรักของฉันและเธอ ( TK )

ปึ้งงงงงงงงงงง !
 
 
รถเก๋งสีดำพุ่งเข้าชนกับประตูโกดังเข้าอย่างจัง เผยให้ชายหนุ่มผู้ขับเห็นกับภาพอันเจ็บใจ
 
แก้วกำลังถูกผู้ชายนับสิบรุมโทรม !
 
" เฮ้ย ใครว่ะ! " หนึ่งในชายหื่นกามกลุ่มนั้นตะโกนขึ้น
 
" ขัดจังหวะชะมัด " ชายที่คร่อมแก้วลุกขึ้นปัดเสื้อแล้วยืนมองโทโมะผ่านกระจกรถ
 
" โทโมะ! " แก้วร้องไห้ทำท่าจะวิ่งไปหาโทโมะ แต่ก็ถูกผู้ชายพวกนั้นจับไว้
 
" อย่าทำผู้หญิง " โทโมะเปิดประตูรถที่ฝากระโปรงยับเยินแล้วค่อยๆ เดินลงมา
 
" อย่าหน้าตัวเมีย " โทโมะพูดเสียงเรียบแต่ทำเอาชายเหล่านั้นแทบจะกระโดดมาตะครุบเลย
 
" โมะ! เบลล์เป็นคนบงการเรื่องนี้ ที่แก้วเป็นแบบนี้เพราะเบลล์! ฮึก" แก้วตะโกนสุดเสียง
 
" โมะรู้แล้ว.. " โทโมะพูด
 
" รู้ได้ยังไง " เบลล์ค่อย ๆ เดินมาจากเงาความมืด แล้วกอดอกถามโทโมะหน้าตาเฉย
 
" เมื่อวานโมะได้ยินเบลล์โทรศัพท์คุยกับใครไม่รู้ แต่พูดถึงเรื่องนี้ " โทโมะพูด
 
" ออกไปได้แล้ว! " เบลล์ตะโกนไล่ไอ้พวกชายหื่นกาม หนึ่งคนในนั้นเชยคางแก้วขึ้นแล้วสั่นไปมาแบบเสียดาย
 
" เกือบจะได้เมียแล้วเชียว " ไอ้คนที่เชยคางแก้วพูดพร้อมทำหน้าหื่นใส่
 
" ถุย! " แก้วถุยน้ำลายใส่หน้าไอ้หื่นเต็ม ๆ
 
" อย่ายุ่งกับแก้ว! " โทโมะตวาดอีกครั้ง
 
" เออ! สาดด " ไอ้หื่นพูดพร้อมเดินเหมือนคนตะปูทิ่มเท้าไปเก้ ๆ กัง ๆ
 
" โมะทำอย่างนี้กับเบลล์ได้ยังไง! " เบลล์เริ่มขึ้นเสียง
 
" ทำยังไง ? " โทโมะถามเสียงเรียบ
 
" โมะมีคนอื่น! " เบลล์ชี้ไปที่แก้ว แล้ววิ่งเข้าไปจิกหัว
 
" โอ๊ย " แก้วร้อง " อย่าเบลล์! " โทโมะตะโกน
 
" หึ อีแย่งผัวชาวบ้าน เก่งมากนะที่ทำให้ผัวฉันตามมาหาแกได้! " เบลล์จิกตาใส่แก้ว
 
" ผัวตัวเองยังดูแลไม่ได้จนต้องมาหาฉัน แสดงว่าตัวเมียแย่มาก " แก้วจิกหัวเบลล์กลับ
 
" อี่นี่! แกกล้ากำเริบกับฉันเหรอ! " เบลล์ง้างมือจะตบแต่...
 
 
 
เพี๊ยะ !
 
แก้วตบหน้าเบลล์ !
 
" ขอโทษเถอะ อย่ามาทำสถุน " แก้วปล่อยมือจากหัวเบลล์แล้วปัดมือสองสามที
 
" อีแก้ว ! กรี๊ดดดดดดดดดดดดด " เบลล์กรี๊ดลั่น แก้วทำเป็นตกใจแล้ววิ่งไปกอดโทโมะ
 
" โมะขา แก้วกลัวเสียงอีบ้านี่จังเลยค่ะ " แก้วออเซาะ
 
" แก้ว ทำอะไรเนี่ย " โทโมะถามแบบงง ๆ
 
" ก็แก้วกลัว แหม...เมื่อวันนั้นทำมากกว่านี้ยังไม่เห็นเป็นอะไรเลยนี่ค่ะ " แก้วทำเสียงออดอ้อน
 
" อีแรด ! ออกมาจากผัวกูเดี๋ยวนี้นะ " เบลล์ตะโกนลั่น แต่แก้วกลับกอดแน่นขึ้นพร้อมเอาหน้าซุกอกของโทโมะ
 
แล้วหันมามองหน้าเบลล์
 
" กรี๊ดดดดดดดดดดดด " เบลล์กรี๊ดและกระชากตัวแก้วมาแนบกับตัวแล้วเอามีดจ่อคอไว้
 
" เบลล์! " โทโมะตะโกน
 
" ทำไม! ยังไงวันนี้ชั้นก็ต้องฆ่ายัยนี่ให้ตาย คอยดูสิ !" เบลล์ตะโกน
 
" อย่านะเบลล์ อย่าทำอะไรแก้ว ทำโมะสิ! ลงที่โมะเลย! " โทโมะเข้ามาจับมือของเบลล์ข้างที่ถือมีดแล้วทำท่า
 
จะเอาปาดคอตัวเองแต่เบลล์แข็งมือไว้
 
" อย่ามายุ่งน่ะโมะ " เบลล์ชักมือกลับ " มันแย่งของของเบลล์ ฮึก เบลล์ไม่ปล่อยมันไว้หรอกนะ ฮือ" เบลล์ร้องโฮ
 
ออกมา พร้อมกับสะอึกสะอื้นจนฟังแทบไม่รู้เรื่อง
 
" เบลล์... " แก้วพูดเสียงเบา
 
" แก้วไม่ได้จะแย่งอะไรของเบลล์เลยนะ " แก้วพูดเกลี้ยกล่อม
 
" โกหก! ก็เห็นอยู่ว่าโมะรักแกหลงแกมากกว่าชั้นแล้ว! " เบลล์พูดเสียงเข้ม
 
" ใช่...ฉันรักแก้ว " จู่ ๆ โทโมะก็พูดขึ้น ทำเอาเบลล์ตาถลึง ส่วนแก้วอ้าปากค้างแบบตกใจสุดขีด
 
" และหลงมากด้วย " โทโมะส่งยิ้มบางเบาให้เบลล์ ทำเอาเบลล์ถึงกับปรี๊ดแตก ทั้งกรี๊ด ทั้งร้องไห้ แบบคนเสียสติ
 
" กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด ! " เบลล์กรีดร้องแล้วทรุดลงไปกุมหัวร้องไห้กับพื้น
 
" เบลล์ใจเย็น ๆ สิ " แก้วเข้าไปโอบแล้วตบบ่าเบา ๆ แต่เบลล์ปัดมือออกแล้ว ชักมีดขึ้นอีกครั้ง !
 
" แก้วออกมา! " โทโมะดึงแก้วเข้าไปกอดไว้
 
" ฮึก เลว! ทั้งคู่! ... กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด " ตอนนี้เบลล์กลายเป็นคนบ้าไปแล้ว เดี๋ยวกรี๊ด เดี๋ยวร้องไห้
 
" อีแก้ว! ไปตายซะ! " เบลล์วิ่งเข้าไปแล้วเอามีดแทงเข้าไปที่ท้องจนมิดด้าม !
 
 
ฉึกกกกกก ! 
 
 
 
 

 
 
 
ทำไมช่วงนี้แก้วเจอแต่เรื่องเจ็บตัวกันนะ คนแต่งมันจงใจจะฆ่าแก้วหรือยังไงกัน !? เอ้ย. แต่งเองนี่หว่า 5555
 
ติดตาม+เม้นท์+โหวต ให้ไรเตอร์หน่อยนะค่ะ ครั้งที่แล้วไรเตอร์ผิดสัญญาไม่ยอมอัพให้ ขอโต๊ด T^T
 
เม้นท์เป็นกำลังใจให้หน่อยน้า รักรีดเดอร์เสมอค่ะ :) JuppY.