Love Story. นิยามรักของฉันและเธอ ( TK )

" แกว่าไงนะ " ชายชุดดำพูดแบบไม่เชื่อหู
 
" คนที่ฉันรักอยู่นี่แล้วไง...เบลล์นี่ไง คนรักของฉัน รู้ไว้ซะ! ไม่ใช่ยัยนั่น " โทโมะพูดพร้อมจับมือเบลล์แน่น
 
 
ปังงงงงงงง !
 
" พอซักที!! " ฉันเปิดประตูรถกระแทกอย่างแรง พร้อมปาดน้ำตาสองแก้ม
 
" กะ...แก้ว " โทโมะเหมือนไม่เชื่อสายตา มือของเขาคลายออกจากเบลล์ทันที
 
" ไม่ได้รักทำไมไม่บอก! ฮึก ไอ้เลว ไอ้ชั่ว ไอ้สาระเลว ฮือ " ตอนนี้ฉันเหมือนคนบ้า ร้องไห้อยู่ริมถนน และ
 
ตะโกนแบบคนเสียสติ
 
" แก้วฟังก่อน... ฉันอธิบายได้! " โทโมะพยายามคว้ามือของฉันแต่ฉันก็สบัดมันอย่างแรง
 
" ไม่ต้องพูดแล้ว "
 
"...."
 
" ฉันรู้แล้ว "
 
"...."
 
" นายไม่ได้รักฉัน...นายไม่เคยรักฉัน และที่สำคัญ...เราไม่ได้รักกัน!!" ฉันพูดจบก็วิ่งขึ้นรถและปิดประตูทันที
 
ไม่สนใจฟังเสียงเรียกตามใด ๆ ทั้งสิ้น และขับรถออกมาอย่างไม่มีจุดหมายปลายทาง
 
เจ็บ....
 
ตอนนี้มันเจ็บไปหมดแล้ว อยากร้องไห้ปลดปล่อยออกมาให้มากที่สุด ฉันเกลียดนายจริง ๆ โทโมะ เกลียดนาย
 
จริง ๆ ....
 
 
 
TOMO TALK ::
 
พอแก้วมาพูดแบบนั้น ไอ้บ้านั่นมันก็วิ่งหนีไปซะดื้อ ๆ เบลล์ก็อยู่ในอาการตกใจ ส่วนผมก็พูดอะไรไม่ออก
 
ทำอะไรไม่ถูก  'นี่ผมพูดอะไรออกไป (?)' ผมมันขี้หลาดจริง ๆ ! พูดอะไรเพื่อเอาตัวรอดให้ตัวเอง แม้มันจะ
 
ตรงข้ามกับความรู้สึกของตัวเองทุกอย่างก็ตาม... ผมรู้สึกผิดมาก ๆ ไม่รู้ว่าควรทำยังไงดี ไม่รู้ว่าจะพูดกับแก้วยังไง
 
จะพูดกับผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้านี่ว่ายังไง ? ใช่...เธอเป็นแฟนผม แต่ผมไม่ได้รู้สึกกับเธอแบบนั้นมานานแล้ว หรือ
 
พูดง่าย ๆ ว่า ตั้งแต่เจอแก้วแล้วล่ะ ผมจะอธิบายยังไงให้เธอเสียใจน้อยที่สุด โอ๊ยยย... ปวดหัวนะ T^T
 
" โทโมะมีอะไรจะพูดกับเบลล์หรือเปล่าค่ะ " เบลล์ส่งยิ้มบางเบาให้ผม ทำให้ผมรู้สึกผิดมากเข้าไปใหญ่
 
" .... " ผมเงียบ
 
" เบลล์ไม่รู้นะค่ะว่าโทโมะกับน้องแก้วเป็นอะไร และมีปัญหาอะไรกัน แต่ตอบเบลล์ที " เบลล์จ้องหน้าผม
 
" .... "
 
" ความรักของเรายังคงเป็นเหมือนเดิมใช่ไหมค่ะ " ฮึก ผมถึงกับสะอึกในคำถามของเบลล์ แล้วผมจะตอบว่าอะไร
 
ตอบว่าผมรักแก้วผมไม่ได้รักเธองั้นเหรอ !? มันไม่ใจร้ายเกินไปสำหรับเธอหรือไง !!
 
" โทโมะอย่าเงียบสิค่ะ ! "
 
" ความรักของเรา... " ผมพูดขึ้นเบา ๆ พลางก้มหน้า ผมไม่กล้าสบตากับเธอจริง ๆ
 
" .... "
 
" เหมือนเดิมครับ " ผมพูดออกไปอย่างนั้นเพราะผมทำร้ายเธอไม่ได้จริง ๆ ผมสงสารเธอ....
 
" โทโมะ! " เบลล์ร้องอย่างดีใจ และกระโดดมากอดคอผม แต่ผมนี่สิ...จิตใจห่อเหี่ยว ร่างกายไม่ตอบสนองใด ๆ
 
แล้ว ...
 
              เบลล์อาสาไปส่งผมที่บ้าน เพราะรถได้เสียชีวิตไปเรียบร้อยแล้ว กระจกเยินไม่พอ กุญแจรถ
 
ยังหายอีก นี่แหละน้า...กรรมตามสนอง [เกี่ยวตรงไหนค่ะ ? -0-]
 
" ขอบคุณครับเบลล์ ขับรถดี ๆ นะ " ผมลงจากรถแล้วโบกมือบ๊ายบายให้เบลล์
 
" ค่ะ เบลล์รักโทโมะนะ " เบลล์พูดแล้วส่งยิ้มก่อนจะค่อย ๆ เคลื่อนรถออกไป 
 
 
 
เบลล์โมะขอโทษ ความรู้สึกแบบนั้นโมะไม่มีให้เบลล์อีกแล้ว โมะเลวเอง...ขอโทษ....
 

 
 
 
แฮ่ ๆๆ ตอนนี้มันแบบสงส๊ารสงสารแก้วใจ และเบลล์ ? จริง ๆ ไรเตอร์สงสารเบลล์และ T^T 
 
อุตสาห์จะไม่ใจอ่อนให้ตัวร้ายและน้ะ ! TOT ตอนหน้าจะเป็นยังไงหน้อออออ ? ฮิฮิ
 
ติดตาม+เม้นท์+โหวต ให้หน่อยนะค้า รักรีดเดอร์ ' Jupppp.