คุณหนูตัวกวน...ป่วนกำลัง 3
9.8
เขียนโดย jam68
วันที่ 15 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 เวลา 20.22 น.
20 chapter
157 วิจารณ์
51.62K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 15 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 22.49 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
15) วินเทอร์กลับมาแล้วววววววววว
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"เสียงเด็กที่ไหนตะโกนแต่เช้าเนี่ยคุณ"แม่โมกิพูดขึ้นขนาดนั่งทานข้าวอยู่ที่โต๊ะ
"เสียงน้องริวหรือเปล่า"พ่อชาติบอก
"แต่ฉันว่าเป็นเสียงผู้หญิงนะค่ะ"
"เสียงวินเองค่ะ^_^"เด็กน้อยหน้าตาน่ารักวิ่งเข้ามาหาทั้งคู่
"น้องวิน!!"พ่อชาติกับแม่โมกิลุกขึ้นมากอดหลานด้วยความคิดถึง
"สวัสดีค่ะคุณปู่ คุณย่า วินคิดถึงคุณปู่ คุณย่าที่สุดเลยค่ะ"
"นี้ตกลงอาต้องเป็นคุณปู่จริงๆใช่มั้ยเนี่ย...เพิ่มอายุให้อาซะ"พ่อชาติบอก
"ก็คุณปู่เป็นพ่อของป๊านี้ค่ะวินก็ต้องเรียกปู่สิ"
"แต่อาเป็นน้องของแม่หนูนะ"
"ไม่เอาค่ะวินจะเรียกเหมือนเดิม"
"โอเคค่ะๆ...เรียกคุณปู่ คุณย่าก็ได้ แต่ถ้ามีคนมาแย่งเรียกแล้วจะเสียใจนะ"แม่โมกิลูบหัวเด็กน้อย
"ใครค่ะ?ใครจะมาแย่งวินเรียก"
"น้องริวมาแล้วววววว"ริวจิวิ่งลงมาชั้นล่าง
"อย่าวิ่งสิค่ะน้องริวเดี๋ยวตกบันไดหรอก"เสียงแก้วตะโกนบอก
"อ่ะ!ใครอะครับคุณปู่ คุณย่า?"ริวจิถาม
"นี้พี่วินครับเป็นลูกของปู่นินกับย่ามิโกะ"แม่โมกิบอก
"สวัสดีครับปู่นิน"
"สวัสดีครับย่ามิโกะ"
"สวัสดีครับพี่วิน"ริวจิยกมือไหว้
"พี่เป็นลูกของป๊าโมะกับม๊าแก้วด้วย"วินเทอร์บอก
"ไม่ใช่ครับริวเป็นลูกป๊ากับม๊าคนเดียว"
"ไม่ใช่ๆ...พี่ก็เป็นลูกป๊ากับม๊า"
"ไม่ใช่นะ!ริวคนเดียวต่างหาก"
"พี่ด้วยต่างหาก!"
"ริวคนเดียว!!"
"พี่ด้วย!!"
"ไม่ใช่ๆๆๆๆ!!!"
"อย่าทะเลาะกันลูกอย่าทะเลาะกัน"แม่โมกิแยกทั้งคู่ออกจากกัน
"เสียงดังอะไรครับน้องริว"โทโมะเดินเข้ามาในห้องอาหารพร้อมกับแก้ว
"ป๊า ม๊า!!"วินเทอร์วิ่งเข้าไปกอด
"น้องวิน!!"ทั้งคู่นั่งลงและอ้าแขนรับเด็กน้อยไว้พร้อมกับหอมแก้มไปคนละที
"สวัสดีหรือยังค่ะ?"แก้วพูด
"สวัสดีค่ะ...วินคิดถึงป๊ากับม๊าที่สุดเล้ย"
"ปากหวานจริงๆเลยนะ"โทโมะบีบจมูกเด็กน้อย
"เหมือนป๊าไงค่ะ^^"
"อย่ามาแย่งป๊าเค้านะ!"ริวจิวิ่งเข้ามากอดโทโมะ
"ป๊าเค้าเหมือนกัน"
"ไม่ใช่ๆ"
"งั้นคนนี้ม๊าเค้า"วินเทอร์หันไปกอดแก้ว
"ไม่ได้ๆ...คนนี้ก็ม๊าเค้า"ริวจิดึงวินเทอร์ออก
"นี้!ฉันเป็นพี่เ่ธอนะ"
"อย่าทะเลาะกันสิค่ะ...ทั้งคู่ก็เป็นลูกป๊ากับม๊านั้นแหละค่ะ"แก้วบอก
"ใช่ครับ!ป๊าว่าเราไปกินข้าวกันดีกว่านะ น้องริวบอกว่าหิวนี้ครับ"โทโมะเสิรม
"ไปครับ"ริวจิจูงมือโทโมะไปนั่งที่โต๊ะ
"ไปค่ะน้องวิน"แก้วจูงมือวินเทอร์มานั่ง
"วินจะนั่งตรงนี้ค่ะ"วินเทอร์ชี้ไปตรงที่ริวจินั่งเพราะมันเป็นที่ระหว่างโทโมะกับแก้วที่เ็ด็กน้อยเคยนั่ง
"ไม่ได้!ตรงนี้เป็นของริว"ริวจิรีบบอก
"วินอยากนั่งกับป๊า ม๊าอ่ะ"วินเทอร์เริ่มน้ำตาคลอ
"โอ๋ๆๆ...ไม่ร้องสิค่ะคนเก่งของม๊า เดี๋ยวไม่สวยนะ"แก้วดึงเด็กน้อยเข้ามากอด
"วินอยากนั่งอ่ะ ฮึก ฮือออออ ฮือๆๆๆ ฮึก"วินเทอร์ร้องไห้โฮออกมาก
"โอ๋ๆๆๆ...งั้นน้องวินนั่งข้างม๊านะให้น้องริวไปนั่งข้างป๊าโอเคมั้ยค่ะ"วินเทอร์พยักหน้า
"น้องริวครับลุกไปนั่งข้างป๊านะ"แก้วหันไปบอก
"ไม่เอาอ่ะริวจะนั่งระหว่างป๊ากับม๊า"
"อย่าดื้อสิครับน้องริว!"แก้วพูดด้วยน้ำเสียงตำหนิ
"ก็ได้ครับ"เด็กน้อยคอตกลุกไปนั่งแทนที่โทโมะ
"ไปค่ะน้องวินไม่ร้องแล้วนะค่ะ"แก้วเช็ดน้ำตาให้เด็กน้อยแล้วจูงมือไปนั่งที่โต๊ะ
วินเทอร์ แก้ว โทโมะ ริวจิ
พ่อชาิติ
ลุงนิน ป้ามิโกะ แม่โมกิ
"เสียงน้องริวหรือเปล่า"พ่อชาติบอก
"แต่ฉันว่าเป็นเสียงผู้หญิงนะค่ะ"
"เสียงวินเองค่ะ^_^"เด็กน้อยหน้าตาน่ารักวิ่งเข้ามาหาทั้งคู่
"น้องวิน!!"พ่อชาติกับแม่โมกิลุกขึ้นมากอดหลานด้วยความคิดถึง
"สวัสดีค่ะคุณปู่ คุณย่า วินคิดถึงคุณปู่ คุณย่าที่สุดเลยค่ะ"
"นี้ตกลงอาต้องเป็นคุณปู่จริงๆใช่มั้ยเนี่ย...เพิ่มอายุให้อาซะ"พ่อชาติบอก
"ก็คุณปู่เป็นพ่อของป๊านี้ค่ะวินก็ต้องเรียกปู่สิ"
"แต่อาเป็นน้องของแม่หนูนะ"
"ไม่เอาค่ะวินจะเรียกเหมือนเดิม"
"โอเคค่ะๆ...เรียกคุณปู่ คุณย่าก็ได้ แต่ถ้ามีคนมาแย่งเรียกแล้วจะเสียใจนะ"แม่โมกิลูบหัวเด็กน้อย
"ใครค่ะ?ใครจะมาแย่งวินเรียก"
"น้องริวมาแล้วววววว"ริวจิวิ่งลงมาชั้นล่าง
"อย่าวิ่งสิค่ะน้องริวเดี๋ยวตกบันไดหรอก"เสียงแก้วตะโกนบอก
"อ่ะ!ใครอะครับคุณปู่ คุณย่า?"ริวจิถาม
"นี้พี่วินครับเป็นลูกของปู่นินกับย่ามิโกะ"แม่โมกิบอก
"สวัสดีครับปู่นิน"
"สวัสดีครับย่ามิโกะ"
"สวัสดีครับพี่วิน"ริวจิยกมือไหว้
"พี่เป็นลูกของป๊าโมะกับม๊าแก้วด้วย"วินเทอร์บอก
"ไม่ใช่ครับริวเป็นลูกป๊ากับม๊าคนเดียว"
"ไม่ใช่ๆ...พี่ก็เป็นลูกป๊ากับม๊า"
"ไม่ใช่นะ!ริวคนเดียวต่างหาก"
"พี่ด้วยต่างหาก!"
"ริวคนเดียว!!"
"พี่ด้วย!!"
"ไม่ใช่ๆๆๆๆ!!!"
"อย่าทะเลาะกันลูกอย่าทะเลาะกัน"แม่โมกิแยกทั้งคู่ออกจากกัน
"เสียงดังอะไรครับน้องริว"โทโมะเดินเข้ามาในห้องอาหารพร้อมกับแก้ว
"ป๊า ม๊า!!"วินเทอร์วิ่งเข้าไปกอด
"น้องวิน!!"ทั้งคู่นั่งลงและอ้าแขนรับเด็กน้อยไว้พร้อมกับหอมแก้มไปคนละที
"สวัสดีหรือยังค่ะ?"แก้วพูด
"สวัสดีค่ะ...วินคิดถึงป๊ากับม๊าที่สุดเล้ย"
"ปากหวานจริงๆเลยนะ"โทโมะบีบจมูกเด็กน้อย
"เหมือนป๊าไงค่ะ^^"
"อย่ามาแย่งป๊าเค้านะ!"ริวจิวิ่งเข้ามากอดโทโมะ
"ป๊าเค้าเหมือนกัน"
"ไม่ใช่ๆ"
"งั้นคนนี้ม๊าเค้า"วินเทอร์หันไปกอดแก้ว
"ไม่ได้ๆ...คนนี้ก็ม๊าเค้า"ริวจิดึงวินเทอร์ออก
"นี้!ฉันเป็นพี่เ่ธอนะ"
"อย่าทะเลาะกันสิค่ะ...ทั้งคู่ก็เป็นลูกป๊ากับม๊านั้นแหละค่ะ"แก้วบอก
"ใช่ครับ!ป๊าว่าเราไปกินข้าวกันดีกว่านะ น้องริวบอกว่าหิวนี้ครับ"โทโมะเสิรม
"ไปครับ"ริวจิจูงมือโทโมะไปนั่งที่โต๊ะ
"ไปค่ะน้องวิน"แก้วจูงมือวินเทอร์มานั่ง
"วินจะนั่งตรงนี้ค่ะ"วินเทอร์ชี้ไปตรงที่ริวจินั่งเพราะมันเป็นที่ระหว่างโทโมะกับแก้วที่เ็ด็กน้อยเคยนั่ง
"ไม่ได้!ตรงนี้เป็นของริว"ริวจิรีบบอก
"วินอยากนั่งกับป๊า ม๊าอ่ะ"วินเทอร์เริ่มน้ำตาคลอ
"โอ๋ๆๆ...ไม่ร้องสิค่ะคนเก่งของม๊า เดี๋ยวไม่สวยนะ"แก้วดึงเด็กน้อยเข้ามากอด
"วินอยากนั่งอ่ะ ฮึก ฮือออออ ฮือๆๆๆ ฮึก"วินเทอร์ร้องไห้โฮออกมาก
"โอ๋ๆๆๆ...งั้นน้องวินนั่งข้างม๊านะให้น้องริวไปนั่งข้างป๊าโอเคมั้ยค่ะ"วินเทอร์พยักหน้า
"น้องริวครับลุกไปนั่งข้างป๊านะ"แก้วหันไปบอก
"ไม่เอาอ่ะริวจะนั่งระหว่างป๊ากับม๊า"
"อย่าดื้อสิครับน้องริว!"แก้วพูดด้วยน้ำเสียงตำหนิ
"ก็ได้ครับ"เด็กน้อยคอตกลุกไปนั่งแทนที่โทโมะ
"ไปค่ะน้องวินไม่ร้องแล้วนะค่ะ"แก้วเช็ดน้ำตาให้เด็กน้อยแล้วจูงมือไปนั่งที่โต๊ะ
วินเทอร์ แก้ว โทโมะ ริวจิ
พ่อชาิติ
ลุงนิน ป้ามิโกะ แม่โมกิ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ