รักวุ้นๆของ5 หนุ่มสุดหล่อ

บ้านแก้ว
แม่แก้ว: ตอนนี้ยัยแก้วจะเป็นยังไงบ้างนะ/ เมื่อลูกหายตัวไปผู้เป็นแม่ได้แต่นั่งเศร้าและรอคอย
ฟังข่าวลูกสาวที่หายไปโดยทำอะไรไม่ได้
ฟาง: แก้วต้องไม่เป็นอะไรค่ะคุณน้า
เฟย์: ใช้ค่ะยัยแก้วต้องปลอดภัยตอนนี้โทโมะกำลังตามหาอยู่นะค่ะ
แม่แก้ว: น้าก็ขอให้เป็นอย่างนั้นนะ
ฟาง: คุณน้าไปพักผ่อนเถอะค่ะเดียวไม่สบายเอานะค่ะ
แม่แก้ว: น้านอนไม่หลับหรอกน้าเป็นห่วงแก้ว
ฟาง: งั้นฟางไปทำข้าวต้มให้ทานนะค่ะจะได้มีแรง
แม่แก้ว: จ๊ะ
ฟาง: เฟย์ดูแลคุณน้านะ
เฟย์: ค่ะ
บ้านหวาย
 
หวาย: นี้ถ้ามีใครถามหาฉันบอกไปว่าฉันไปเที่ยวกับพวกเนยนะ
คนใช้: ค่ะ
หวาย: แล้วฉันไม่อยู่2วันนะ
คนใช้: คุณหนูจะไปใหนค่ะ
หวาย: ยุ่งไม่ใช้เรื่องของเธอ
คนใช้: ค่ะคุณหนู/แล้วหวายก็เดินออกจากบ้านไป
ด้านโทโมะ
 โทโมะที่ไม่รู้จะตามหาแก้วที่ใหนเพราะบ้านเพื่อนแก้วก็ไปมาหมดแล้วแต่ยังมีอีกที่หนึ่งที่เค้ายัง
 ไม่ได้ไปและคิดว่าน่าจะพอทำให้รู้อะไรเกี่ยวกับแก้วก็ได้นั้นก็คือบ้านหวาย
กริ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
คนใช้: ค่ะมาหาใครค่ะ
โทโมะ: หวายครับเค้าอยู่มั้ย
คนใช้: คุณหนูไม่อยู่ค่ะไปเที่ยวกับพวกคุณเนยนะค่ะ
โทโมะ: หรอครับไม่เป็นไร
นั้นทำไห้โทโมะที่ไม่ได้ไว้ใจคนในบ้านหลังนี้อยู่แล้วยิ่งทำให้เค้ากังวลมากกว่าเก่า
โทโมะ: ไปเที่ยวหรอ
%*^())(*&^%$#())_+)(*&^
ทันใคนั้นก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
โทโมะ: ฮัลโหลครับ
(เนย: โทโมะคุณไดติดต่อหวายมั้ย)คำพูดของคนที่ติดต่อมาทำให้เค้ามั้นใจว่าต้องเป็นคนๆนั้นแน่ที่
เอาตัวแก้วไปจากเค้า
โทโมะ: ก็เค้าไปเที่ยวกับคุณนิ
(เนย: ไม่นะหวายไม่ได้มาพวกเราติดต่อหวายไม่ได้เลยโทรมาถามคุณ)นั้นยิ่งทำให้เค้ามั้นใจว่าต้องเป็นหวาย
ที่เป็นคนลักพาตัวแก้วไป
โทโมะ: แล้วถ้าเธอเป็นเค้าแล้วลักพาตัวคนไปเธอจะไปที่ใหน
(เนย: คุณถามทำไม)
โทโมะ: ตอบมาเถอะถ้าเธออยากช่วยเพื่อนเธอไม่ให้ทำผิด
(เนย: ถ้าเป็นแันจะไปที่โกดังร้างที่ปากช่องนะ ไม่ก็บ้านพักที่ภูเก็ตนะ)
โทโมะ: อันใหนน่าจะใช้มากที่สุด
(เนย: ก็คงเป็นโกดังนะเพราะปลอดคนมาก)
โทโมะ: ขอบใจมากนะ/โทโมะจึงรีบขับรถไปที่โกดังร้างตามที่เนยได้บอกว่าเป็นที่ๆหวายน่าจะไปมากที่สุด
คงต้องใช้เวลาเดินทางซัก2-3ชั่วโมงได้
โกดัง
หวาย: ไม่มีอ่ะไรมีปัญหาใช้มั้ย
...:ครับนาย
หวาย: ดีพรุ่งนี้คือวันตายของมันนังแก้ว5555
....: งั้นผมขอตัวนะครับนาย
หวาย: อืม
แก้ว: ปล่อยฉันนะ
...: หุบปาก
แก้ว: ไม่จนกว่าพวกแกจะปล่อยฉัน
...: โถโว้ย
หวาย: เรื่องมากนักนะ
แก้ว: ปล่อยฉันนะ
หวาย: ปล่อยแกก็ไม่สนุกสิ
แก้ว: ต้องการอะไร
หวาย: ก็ชีวิตแกไง
แก้ว: ถึงฉันตายโทโมะก็ไม่รักเธอหรอกนะ
หวาย: นังแก้ว
เพี๊ยะ
แก้ว: โอ้ยฉันเจ็บนะ
หวาย: เจ็บนะสิดี แกควรจะขอบใจฉันนะที่ให้เวลาแกลาโลกนี้
แก้ว: หมายความว่า
หวาย: ก็หมายความว่าวันพรุ่งนี้คือวันตายของแก55555
แก้ว: เธอมันบ้าไปแล้วจริงหวาย
หวาย: ก็บอกแล้งไงฉันบ้าไดกว่านี้อีก ดูมั้นไว้ดี
....: ครับนาย
หวาย: มีความสุขจัง555