คนนี้ว่าที่ภรรยาผม !!!

 

ณ บ้านไทยานนท์

 

  

 

 

 

 

   ผมอุ้มแก้วเข้ามาภายในบ้านแม่ก็กระชากแก้วที่นอนหมดสติเพราะพิษไข้ตกลงไปสู่พื้น ผมจะไปประครองแต่แม่ก็สั่งห้าม ก่อนจะพูดเป็นคำขาดว่า แก้วต้องเตรียมเป็นเจ้าสาวของป๊อปปี้ อาทิตยืหน้า ส่วนผมก็ต้องเตรียมหมั้นหมายกับน้องเบลล์ ที่แม่หามาให้ใครจะไปยอม หลังจากแม่เทศนาจนพอใจแล้ว ผมก็ประครองแก้วขึ้นห้องนอนของผมไป แก้วร้องไห้อย่างหนัก ผมกอดปลอบใจแก้วอยู่นาน 

 

โทโมะ // : ที่รักของพี่ไม่ร้องน่ะครับ 

 

แก้ว // : ฮึก ฮือ กะ แก้วเนรคุณต่อคุณแม่ แก้วจะเตรียมตัวแต่งงานกับพี่ป๊อป ส่วนพี่โมะก็ควรเตรียมหมั้นหมายกับคุณเบลล์ได้แล้ว แก้วขอตัวกลับห้องก่อนน่ะค่ะ 

 

โทโมะ // : พี่จะไม่หมั้นกับใครทั้งนั้น และก็จะไม่มีการแต่งงานระหว่างไอ้ป๊อปปี้กับแก้วเด็ดขาด และแก้วก็ต้องนอนกับพี่คืนนี้ เพราะพี่จะกินแก้วทั้งคืน ( คร่อมทับเรือนร่างของแก้ว )

 

แก้ว // : ปล่อยแก้วน่ะ พี่โมะ 

 

โทโมะ // : พี่ไม่ปล่อยที่รักพี่ไปหรอก เริ่มเลยแล้วกัน 

 

   ชายหนุ่มประกบริมฝีปากหนา ลงบนริมฝีปากบาง พร้อมส่งลิ้นร้อนเข้าไปหยอกล้อเล่นกับลิ้นเล็กที่จูบตอบรับเขาอย่างดูดดื่ม จนกระทั่งหญิงสาวหายใจหืดหอบชายหนุ่มจึงถอนริมฝีปากของเขาออก พร้อมขบเม้มแก้มใสและติหูของหญิงสาวรวมถึงลำคอสวยจนเป็นรอยแดงจ้ำ พร้อมเคล้งคลึงอกสวยของหญิงสาวภายใต้บราเซีย ของหญิงสาว

 

แก้ว // : อะ ... อืม ... พะ ... พอ ... พี่ ... โมะ

 

โทโมะ // : แก้วพี่ขอกินแก้วน่ะครับ แก้วยอมพี่เถอะ อย่ากลัวคุณแม่เลย 

 

แก้ว // : มะ.... ไม่่่

 

โทโมะ // : แก้วก้รู้ว่าถึงขัดใจ สามีอย่างพี่ก็ต้องกินแก้วให้ได้อยู่ดี 

 

~ แค๊วก ~

 

   

   ผมขจัดสิ่งกีดขวางที่เรือนร่างของหญิงสาวก่อนจะดูดเม้มและกัดอกสวยอย่างรุณแรงพร้อมช่วงล่างของผมกับแก้วก็กำลัง บรรเลงเพลงรักกับแก้วบทแล้วบทเล่า แก้วแอ่นสะโพกรับจังหวะรักของผมพร้อมส่งเสียงครางเสียงหวานหูให้ผมหยุดการกระทำนี้ 

 

แก้ว // : อะ ... อ๊า ...อือ ... อืม ... ทะ ... ที่รัก ... อ๊าย ... พอ ... เถอะ

 

โทโมะ // : อ๊า ... นะ ... แน่น ... กะ ... แก้วของผม

 

แก้ว // : กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ( สลบคาอกโทโมะ )

 

โทโมะ // : โมะขอโทษน่ะครับที่ทำร้ายแก้ว 

 

~ แม่ของโทโมะเคาะประตู ~

 

 

 

   แม่ของผมไขกุญแจเข้ามา พร้อมเห็นสภาพที่แก้วนอนหลับคาอกผม แม่ถึงกับทุบตีผมอย่างหนัก ก่อนจะให้คนพาแก้วไปพักที่ห้อง พร้อมประกาศวันแต่งงานของแก้วกับป๊อปปี้เป็นอีกสองวันข้างหน้า ผมทำหน้าตกใจ พร้อมอาละวาดลั่นบ้าน ก่อนจะบุกเข้าไปห้องของแก้วที่ลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมคว้ามีดคัตเตอร์แทงที่ท้องสวยจนเลือดอาบต่อหน้าผม ผมน้ำตาไหลกอดหญิงสาวแน่นก่อนจะถามเธอทั้งที่เลือดอาบท้องอยู่ว่า

 

โทโมะ // : กะ ... แก้วทำร้ายัวเองแบบนี้ทำไม

 

แก้ว // : มะ ... แม่ ... ขะ ... ของพี่โมะ คือ คนที่แก้วรัก กะ ... แก้ว ... ตะ ... ต้อง ... ตอบแทนพระคุณ ... ท่าน ( สลบไป )

 

โทโมะ // : กะ ... แก้ว ... พี่ จะพาแก้วไปส่งโรงพยาบาล

 

โรงพยาบาล 

 

 

 

   ผมอยู่หน้าห้องฉุกเฉินกับคุณแม่ แต่คุณแม่น่ะสิดังตามน้องเบลล์มาเป็นตัวขัดจังหวะผม ทำให้ป๊อปปี้อยู่ฟังอาการของแก้วแทนผม ผมมารู้อาการของยัยแก้วทรุดหนักมากจากยัยมายและยัยเฟย์ แก้วต้องการเลือดกรุ๊บเอบีอย่างเร็ว บังเอิญผมเลือดกรุ๊บเดียวกับแก้ว แต่แม่ผมน่ะสิไม่ยอมให้ผมช่วยเหลือแก้ว กับไล่ให้ไปส่งน้องเบลล์ที่บ้าน จนกระทั่งผมกับมาโรงพยาบาลคุณแม่ก็ไม่อยู่ขัดขวางผมแล้ว แต่สีหน้าของหมอจองเบนั้นเคร่งเครียดเป็นอย่างมาก

 

จองเบ // : ใครเป็นญาติคุณจริญญาครับ 

 

โทโมะ // : ผมเป็นสามีเธอครับ 

 

จองเบ // : คนไข้เสียเลือดมากน่ะครับ ต้องได้รับการให้เลือดด่วน ไม่งั้นคนไข้ช็อคแน่ ๆ 

 

พยาบาล // : คุณหมอจองเบค่ะ คนไข้ช็อคค่ะ 

 

โทโมะ // : กะ ... แก้ว ผมเลือดกรุ๊บเดียวกับเธอครับ เอาเลือดของผมไปให้เะอเลยครับ 

 

พยาบาล // : งั้นเชิญคุณทางนี้เลยค่ะ 

 

ห้องให้เลือด 

 

 

 

  ผมเดินเข้าไปให้เลือดแก้ว 4 ถุง ต่อให้เลือดจะหมดตัวยังไงผมก็ต้องช่วยชีวิตแก้วให้ได้ ทันทีที่ให้เลือดเสร็จผมก็รู้สึกหน้ามืดล้มลง ฟื้นขึ้นมาอีกทีผมก็อยู่ในห้องพักคนไข้ ห้องเดียวกับแก้ว เตียงของผมห่างกับแก้วไม่มากนัก ผมกุมมือแก้วแน่น ก่อนจะพูดว่า

 

โทโมะ // : แก้วของพี่ต้องฟื้นน่ะครับ 

 

เฟย์ // : พี่โมะ ไงค่ะเป็นพระเอกขี้ม้าขาว แล้วนี่จะปล่อยให้แก้วแต่งกับเพื่อนพี่และพี่หมั้นกับยัยเบลล์ร้อยสามีงั้นหรอ

 

โทโมะ // : ไม่มีทาง 

 

มาย // : ถ้ายังงั้นมายว่า พี่คนต้องมัดมือชกพี่แก้วตอนฟื้นแล้วล่ะ 

 

โทโมะ // : มัดมือชกหมายความวาไงค่ะ น้องมาย

 

มาย // : มายก็หมายความว่าจับพี่แก้วไปจดทะเบียนสมรสและอยู่กินฉันสามีภรรยากับพี่โมะให้รู้แล้วรู้รอดเลยสิค่ะ 

 

โทโมะ // : ขอบใจมากมายที่ช่วยคิด ... ขอบใจมาก 

 

~ แก้วฟื้นแล้ว ~

 

 

 

  ฉันตื่นขึ้นมาถึงเห็นโทโมะกุมมือไม่ห่าง ฉันค่อย ๆ แกะมือของชายหนุ่มออก ก่อนที่พยุงตัวลุกขึ้น แต่ก็เจ็บแผลที่บริเวณท้องจนร้องออกมาทำให้ชายหนุ่มที่หลับอยู่ถึงกับสะดุงตื่นมาโอบเอวเล็กของฉัน ฉันค่อย ๆ แกะมือเขาออกจากเอวแต่ก็ไม่สำเร็จ

 

แก้ว // : ปล่อยแก้วน่ะค่ะพี่โมะ 

 

โทโมะ // : ไม่ปล่อยภรรยาพี่ดื้อนิ เจ็บขนาดนี้ยังจะหนีไปไม่บอก จดทะเบียนกับพี่น่ะ 

 

แก้ว // : แก้วไม่อาจทำร้ายผู้มีพระคุณที่สุดในชีวิตของแก้วได้หรอกค่ะ แก้วจะตอบแทนพระคุณท่านด้วยการแต่งงาน กับคนที่ท่านเห็นว่าเหมาะสมและคู่ควร

 

โทโมะ // : ไม่มีทาง พี่ไม่ยอมให้แก้วเป็นของไอ้ป๊ิอปแน่ ๆ 

 

เฟย์ // : พี่โมะ พี่โมะ แฮก แฮก 

 

โทโมะ // : มีอะไรไงเฟย์

 

มาย // : นายทะเบียนจดทะเบียนสมรสมากับคุณแม่ พร้อมพี่ป๊อป จะทำอะไรก็รีบเข้าเถอะ

 

แม่ // : คิดวางแผนจะทำอะไรกันอีกล่ะ  ยัยแก้วเซ็นต์ใบทะเบียนสมรสสะสิลูก

 

โทโมะ // : อย่าเซ็นต์น่ะแก้ว พี่ไม่ยอมหึหึ ถ้าแก้วเซ็นต์พี่ก็จะทำให้แก้วหวั่นไหวให้ได้

 

แก้ว// : เอกสารอยู่ไหนค่ะ คุณแม่

 

นายทะเบียนสมรสยื่นเอกสารให้แก้ว

 

 

 

   ในที่สุดแก้วก็ตัดสินใจที่จะเลือกทดแทนบุญคุณของแม่ผมมากกว่าจะฟังคำของผมด้วยซ้ำ แก้วเซ็นต์เอกสารทะเบียนสมรสลงไป ผมกระซากมือของแก้วทำให้ตัวของแก้วลอยมาแนบอกแกร่งของผมอย่างจังแต่ป๊อปปี้เพื่อนสนิทผมหัวเราะอย่างมีชัย ก่อนจะโอบตัวแก้วไปแนบอก

 

แก้ว // : พี่ป๊อปค่ะแก้วขอแยกห้องพักได้ไหมค่ะ ไม่อยากอยู่ห้องเดียวกับพี่โมะ

 

ป๊อปปี้ // : ได้สิครับเดี่ยวพี่จัดการให้น่ะ ( เดินออกไปจัดการเรื่องห้องพักให้หญิงสาว )

 

โทโมะ // :  คิดว่าทำแบบนี้แล้วจะทำให้พี่ห่างกับเมียอย่างแก้วงั้นหรอ แก้วคิดผิดแล้ว แก้วต้องเป็นของพี่เท่านั้น 

 

  ชายหนุ่มไม่พูดเปล่าจัดการขึ้นคร่อมหญิงสาวพร้อมบทพันธนาการของตัวเองและหญิงสาวจนหมด พร้อมบรรเลงเพลงรักอย่างหนักหน่วงกับแก้ว แก้วน้ำตาไหลอาบสองแก้ม ทำไมเธอถึงไม่อาจห้ามความรู้สึกที่มีต่อโทโมะได้เลยสักนิด

 

แก้ว // : อะ ... อ๊า ...  หยุด ... แก้วเป็นภรรยาของพี่ปอปไม่ใช่พี่ 

 

โทโมะ // : อือ ... นะ ... แน่นมาก เมียของพี่ แก้วเป็นเมียในทะเบียนสมรส แค่นั้น แต่ร่างกายของแก้วเป็นของสามีที่ชื่อโทโมะคนเดียว

 

แก้ว // : อะ .... ไม่ ... แก้วไม่ไหวแล้ว ...  กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ( สลบคาอกโทโมะ )

 

 

 

 

 

 

 

 ....................................................................................................................................

 

ตอนสองเสร็จแล้วน่ะค่ะ ตอนหน้ามาดูภาพบาดหัวใจของป๊อปปี้กัน