หักเหลี่ยมแค้น พิศสวาทรัก NC

 
นายต้องการอะไรจากฉัน 3
 

 
 
อื้อออ !!!
 
   ริมฝีปากหนา ฉกชิมเข้าไปที่ริมฝีปากบางชมพูระเรื่อ อันแสนนุ่มนวลทันทีที่จบคำพูด ฝ่ามือบางกำแน่นแล้วระดมทุบไปยังอกแกร่งสมชายชาตรีสุดแรง ไม้ซีกหรือจะงัดไม้ซุงได้ เมื่อลิ้นหนาเริ่มสอดส่ายหาทางเข้าไปยังโพรงปากนุ่ม หญิงสาวก็เผยอปากเปิดทางรับอย่างชื้อเชิญแบบง่ายดาย
 
โอ๊ยยย !!
 
  กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งเต็มโพรงปากหนาทันทีที่ถอนจูบอย่างรวดเร็ว เมื่อชายหนุ่มเผลอปล่อยมือออกจากร่างบาง หญิงสาวจึงได้โอกาสผลักชายหนุ่มเต็มแรงจนเซถลาไปยังโต๊ะรับแขกอย่างไม่ทันตั้งตัว
 
โทโมะ // : เดี๋ยวก่อน !! ทำผมเจ็บ แล้วจะคิดหนีง่าย ๆ  อย่างงั้นหรอ 
 
  ฝ่ามือหนาฉุดที่ข้อมือบางอย่างรวดเร็วด้วยสีหน้าท่าทางเอาเรื่อง ก่อนที่หญิงสาวจะถูกอุ้มไปยังห้องนอนของชายหนุ่ม
 
แก้ว // : ก็ใครใช้ให้นายมาจูบฉันล่ะ สมน้ำหน้า !! นี่ถ้านายยังกล้าทำแบบเมื่อกี้นี้อีก  รับรองนายไม่มีลิ้นไว้ใช้การแน่ !!
 
โทโมะ // : งั้นเหรอ ได้ !! เรามาดูกันว่าใครจะเป็นผู้ชนะ 
 
แก้ว // : ชนะบ้า ชนะบออะไร ปล่อยเดี๋ยวนี้น่ะ !!
 
~ ร่างของแก้วถูกตระหวัดเข้าสู่อ้อมกอดแกร่งอย่างแรง ~
 
อื้อออ ... อื้อออ !!!
 
   เสียงแหลม ๆ ที่ร้องโอดโอยจากที่ถูกคมเขี้ยวขบเข้าที่ริมฝีปากเรียวได้แต่ถูกเปล่งออกมาถึงเพียงแค่ลำคองามระหง จากจูบที่ดุเดือดก็ผ่อนปรนให้อยู่ในระดับที่ร้อนแรงและนุ่มนวลเหมือนเป็นการปลอบประโลมความเจ็บจี๊ดที่ถูกกัดจากเขี้ยวคม แต่เพียงแค่นิดเดียวเท่านั้น จูบกระชากวิญญาณก็ตามมาติด ๆ หลังบางถุกโน้มให้เอนกับเตียงหนานุ่มโดยที่ไม่รู้ตัวว่าตนเองเดินมาถึงมันตั้งแต่เมื่อไหร่ แรงอันน้อยนิดเริ่มถดถอย เพราะริมฝีปากหนาที่กำลังดูดดึงริมฝีปากบางอย่างโหยหา
 
โทโมะ // : ให้ตายสิ !! จะต้องการผู้หญิงคนนี้มากมายอะไรขนาดนี้ 
 
  จูบที่เรียกร้องโหยหาด้วยติดใจในความหอมหวานของกลีบปากอันแสนนุ่มนี้ดำเนินไปเรื่อย ๆ ลิ้นหนาเกี่ยวกระหวัดพัวพันชักจูงลิ้นน้อยอย่างชำนาญ จนหญิงสาวเริ่มตอบสนองด้วยความไม่ประสีประสาและแน่นอนว่าสร้างความพึงพอใจให้ใบหน้าหล่อเหลา ขี้เก๊ก เป็นอย่างมาก แขนเรียวเสลาทั้งสองข้างถูกมือใหญ่ชักจูงให้นำมาคล้องที่ลำคอแกร่ง กลิ่นคาวเลือดที่มีในตอนแรกจางหายไปกับรสหวานของน้ำผึ้งในโพรงปากของกันและกัน เสื้อสายเดี่ยวตัวสวยถูกร่นขึ้นมาเหนืออกอวบอัด ที่มีบราเซียตัวสวยปกคลุมอยู่ ริมฝีปากหนาเลื่อนลงมาตามลำคอเรียวสวยเรื่อยลงจนถึงเนินอก ปากหนายังคงทำหน้าที่ต่อไป  ร่นปราการชิ้นสุดท้ายของส่วนบนขึ้นตามไปอยู่กับชิ้นนอกสุดบนอกอวบ ปรากฎเม็ดทับทิมสีสวยสดสวยจนแทบจะหยุดหายใจ
 
โทโมะ // : สวย
 
     เสียงแหบพร่าเอ่ยชมแนบชิดกับดอกไม้งามคู่สวย ทำให้สติที่เลื่อนลอยของเจ้าของร่างสวยกลับคืนมาเพียงเล็กน้อยให้รู้สึกตัวว่าตนกำลังถุกคุกคามอย่างหนัก ฝ่ามือเรียวรีบยกขึ้นมาปิดังดอกไม้งามทั้งสองข้าง แต่ก็เป็นเหมือนเช่นเคยที่หญิงสาวไม่สามารถจะหาเรี่ยวแรงที่ไหนมาต่อต้านชายหนุ่ม
 
เฮือกกก !!!
 
   ร่างบางเบื้องล่างผวาเฮือก เมื่อยอดกลีบกุหลาบสีสวย ถูกดูดกลืนเข้าไปในปากหนา พร้อมกับฝ่ามือร้อนที่กอบกุมเนินอกอวบอีกข้างที่ว่าง มือเรียวสวยกำเข้ากับคอเสื้อยืดของชายหนุ่มจนยับยู่ยี่ด้วยอารมณ์หวามไหวที่เกินควบคุม
 
โทโมะ // : หวาน !!!
 
   ผุ้หญิงคนนี้ทั้งสวยทั้งหวานไปหมด จนชักจะติดใจเธอเข้าแล้วสิ เธอน่ากินไปทั้งตัวจนทำให้จิตใจอันแข็งแกร่งดั่งหินผากระตุกวูบไหวไปตามอารมณ์พิศสวาท ฝ่ามือร้อนยังคงลากไล้สำรวจทุกสัดส่วนบนร่างงามสมส่วนไปเรื่อย ๆ ต้นขาขาวเนียนถุกลูบไล้จนลำขาสวยเกร็งไปทั้งแถบในขณะที่ปากหนายังคงทำงานหนักเบื้องบนต่อไปเพื่อสร้างแรงพิศสวาท
 
แก้ว // : ยะ ... อย่า !!!
 
  น้ำเสียงแหบแห้งเหมือนขาดอากาศหายใจเปล่งออกมาอย่างยากลำบาก เมื่อปราการเบื้องล่างถูกรูดลงไปตามขาเรียวสวย ตอนนี้มันยากเกินควบคุมแล้วสำหรับชายหนุ่มผู้เจนจัดในสังเวียนรักอย่างโทโมะ ไม่สามารถมีอะไรมาหยุดเขาได้แล้ว เว้นแต่ 
 
ก๊อก ก๊อก ก๊อก !! เสียงเคาะประตูดังขึ้น
 
เนย // : โทโมะค่ะ เปิดประตูให้เนยหน่อยน่ะค่ะ
 
โทโมะ // : โธ่เฟ้ย !!!! จะมาทำไมตอนนี้เนี่ย
 
   ชายหนุ่มสบถอย่างหัวเสียที่ถูกขัดจังหวะขึ้นมาจนได้ พลางรูดกางเกงขาสั้นตัวสวยขึ้นไปยังที่เดิมหลังจากที่เกือบจะหลุดออกจากปลายเท้าเรียว แก้วได้สติรีบกุลีกุจอลุกขึ้นมาจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่เข้าทางอย่างรวดเร็ว 
 
เนย // : โทโมะค่ะ เปิดประตูให้เนยหย่อยสิค่ะ 
 
โทโมะ // : ครับรอแปปหนึ่งน่ะครับ เห็นมั๊ยผมบอกให้นั่งคุยที่โซฟาคุรก็ไม่เชื่อ เลยได้นอนบนเตียงแทนเลย
 
แก้ว // : เงียบไปเลยน่ะ ไอ้บ้ากาม !!
 
โทโมะ // : เดี๋ยวก่อนสิคุณ จะรีบไปไหนล่ะ  คุณยังไม่ได้ให้คำตอบผมเลยน่ะ ว่าจะทำตามข้อเสนอผมหรือเปล่า
 
แก้ว // : ฝันไปเถอะ !!! ว่าคนอย่างฉันจะทำตามที่คุณต้องการ
 
โทโมะ // : คุณเลือกเองน่ะ เย็นนี้รอฟังข่าวพี่ชายคุณได้เลย ว่าเย็บกี่เข็ม