เรารักกันได้ไง !!

นี้ผมมาถึงหน้าห้างที่น้องคิตตี้บอกแล้ว แต่จะรู้มั้ยเนี่ย ว่าฟางอยู่ส่วนไหนของห้าง เอาเถอะ ลองหาชั้นล่างดู
 
ก่อนแล้วกัน …
 
End PoPPy
 
 
“นี่ ยัยฟาง เดินเร็วๆหน่อยได้มั้ย ช้ามากกก”
 
 
ยัยแก้วบ่นมาตลอดทางเลย ตั้งแต่ชั้นเริ่มลงจากรถแล้วหล่ะ
 
 
“นี่ก้อเร็วแล้วน้ะ แกนั่นแหละที่เดินเร็วเกิน”
 
 
ชั้นบอกแก้ว ก้อจริงหนิ เล่นเดินนำชั้นไปเป็นกิโล
 
 
“ชั้นเดินปกติของชั้น แกเลยแหละ เดินช้า เต่าคลานยังเร็วกว่าอีก”
 
 
โห เดี๋ยวนี้รู้จักเปรียบเทียบนะ อย่าให้ถึงคราวชั้นบ้างหล่ะ
 
 
“เออ จะพยายามเดินให้ทันแกแล้วกัน แกช่วยเดินช้าลงหน่อยดิ”
 
 
ชั้นบอกยัยแก้ว แล้วยัยแก้วก้อชะลอความเร็วลงนิดนึง ขอย้ำนะ ว่านิดนึงจริงๆ
 
 
“เห็นมั้ย ขนาดชั้นไม่เดินเร็วแล้ว แกยังเดินไม่ทันเลย ปกติเมื่อก่อนมาช็อปปิ้งนี่แกเดินเร็วกว่าชั้นอีกนะฟาง”
 
 
ก้อนั่นมันปกตินี่ วันนี้มันปกติซะที่ไหน แต่จะว่าไปก้อไม่ค่อยเจ็บแล้วหนิ ลองเดินเร็วๆดูดีกว่า
 
 
“ใช่ ปกติชั้นเดินเร็ว แต่ตอนนี้หิวแล้ว ไปหาอะไรกินก่อนดีกว่า”
 
 
ว่าแล้วชั้นก้อเลี้ยวเข้าร้านฟูจิอย่างรวดเร็วทันที ไม่เจ็บเท่าไหร่แล้ว เฮ้อ ดีไป
 
 
“เฮ้ย ฟาง รอแก้วด้วยเซ่”
 
 
555 ไงหล่ะ พอเดินเร็วเข้าหน่อยถึงกับตามไม่ทัน
 
 
“เร็วๆหน่อยสิ ยัยกระต่ายวิ่งเร็ววววว”
 
 
น่านไง ยัยแก้วว่าเราเต่า เราว่ากลับเป็นกระต่ายซะเลย ถึงยังไงเต่าก้อด้องชนะกระต่ายอยู่ดี 55
 
 
“เดี๋ยวเถอะฟาง พอเดินเร็วแล้วไม่รอกันเลยนะ”
 
 
แล้วยัยแก้วก้อรีบวิ่งเข้าร้านมา
 
 
“เป็นไงจ้ะ กระต่ายวิ่งเร็ว”
 
 
ชั้นแกล้งถามประชด
 
 
“แฮ่กๆ เหนื่อยสิ ถามมาได้”
 
 
สมน้ำหน้า >< อยากให้เดินเร็วดีนัก
 
 
“ป่ะ ไปกินกันดีกว่า ฟางหิวแล้วเดี๋ยว...แก้วเลี้ยงนะ”
 
 
“โห่ ยัยฟางไอเราก้อคิดว่าที่ชวนมากินจะเลี้ยง แต่ที่ไหนได้ ให้เราเลี้ยงซะงั้น”
 
 
เชื่อสิ เดี๋ยวยัยแก้วก้อต้องเลี้ยงอยู่ดี ระดับฟางแล้ว หึหึ
 
 
“แกจำได้มั้ย แกเคยเป็นหนี้ชั้นเท่าไหร่ เลี้ยงชั้นแค่นี้ไม่ตายหรอกมั้ง”
 
 
55 พอยกเรื่องหนี้มายัยแก้วถึงกับคิดหนัก
 
 
“เออๆ ก้อได้ เห็นแก่เมื่อก่อนแกเคยช่วยชั้น แล้วก้อเลิกทำหน้าออดอ้อนอย่างนั้นได้แล้ว นี่ถ้าชั้นเป็นเป็นผู้
ชายเนี่ยแกอาจจะไม่รอดนะ 555”
 
 
เห็นมั้ยบอกแล้ว ว่ายัยแก้วต้องเลี้ยง ว่าแต่ชั้นไปทำไอหน้าออดอ้อนนั่นตอนไหนอ่ะ
 
 
“จะบ้าหรอ แกยังเป็นผู้หญิงใช่มั้ย ชั้นชักจะไม่แน่ใจ 555 อ๋อ ผู้หญิงสิ เดี๋ยวนี้มีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้วนี่ >,<”
 
 
“หิวแล้วว ไปกินดีกว่า”
 
 
เฮ้ย ยัยแก้วหน้าแดง อร๊ายยย แก้วเขินหรอเนี่ย ไม่อยากจะเชื่อเลย
 
 
“ยัยแก้ว รอฟางด้วยสิ อย่าเขินแล้วเดินหนี เดี๋ยวฟางก้ออดกินหรอกก”
 
 
ยัยแก้วเขินใหญ่เลย แปลกๆเนอะ เห็นคนมีความรักมีความสุข เราก้อมีความสุขไปด้วย
 
 
“จะกินมั้ยเนี่ย เลิกแซวได้แล้ว เดี๋ยวก้อไม่เลี้ยงซะเลย”
 
 
นั่นไง ว่าแล้วไม่มีผิด เขินแล้วพาลจริงด้วยเพื่อนเราเนี่ย
 
 
“กินจ่ะๆ แค่ล้อเล่นหรอกน่า อย่าเครียดสิ เดี๋ยวแก่เร็วนะ”
 
 
ยัยแก้วทำถ้าจะตีชั้น แต่ชั้นหลบทัน  แล้วยัยแก้วก้อเรียกพนักงานมา สั่งอาหารเหมือนกับว่าจะกินไปถึงชาติหน้า
แหน่ะ โคตรเยอะเลย
 
 
“แก้ว แกสั่งมาทำอะไรเยอะแยะเนี่ย”
 
“ก้อชั้นเลี้ยงแกไง ต้องสั่งเยอะๆ”
 
 
ชั้นว่าแกต้องมีอะไรแอบแฝงแน่ๆ
 
 
“แก้ว ฟางขอความจริง”
 
 
“แหะๆ รู้ทันตลอดจริงๆ ความจริงต่อไปแก้วกะจะให้ฟางเลี้ยงตลอดอ่ะ 5555”
 
 
ว่าแล้วเชียว สมแล้วที่เป็นเพื่อนกันมา
 
 
“แต่ถ้าแกจะให้ชั้นเลี้ยง แกต้องกินของที่แกสั่งมาวันนี้ให้หมดนะ”
 
 
รู้ไม่ทันฟางซะแล้วแก้วใจเอ๋ย
 
 
“เฮ้ย ไม่ดิฟาง แกต้องช่วยกันกินสิ”
 
 
แล้วอาหารก้อค่อยๆทยอยมา จนครบ มันเต็มโต๊ะเลยหล่ะ น่ากินทั้งนั้นเลย
 
 
“ไอช่วยหน่ะ ช่วยอยู่แล้ว แก้วใจเลี้ยงทั้งที มีหรือจะพลาด 555”
 
 
แล้วเราก้อกิน กิน แล้วก้อกิน ไม่อยากจะเชื่อ เรากินหมดเกลี้ยง 5555 ไม่เหลือซักนิดเดียว 555
 
 
“ไงหล้า บอกแล้วว่ามันต้องหมด ต่อไปถึงคิวฟางแน่”
 
 
“จ้า แม่กินเก่ง เตรียมตัวกินแล้วกัน โอ้ยยย อิ่มมาก”
 
 
“ชั้นก้ออิ่มเหมือนกัน โอ้กก อิ่ม ไม่น่ายัดเลยเรา 555”
 
 
“แก้ว ฟางขอไปเข้าห้องน้ำแปปนึงนะ แก้วรออยู่นี่ก่อนหล่ะ”
 
 
“จ้าๆ”
 
 
แล้วชั้นก้อเดินมาเข้าห้องน้ำ แต่รู้สึกแปลกๆ เหมือนมีคนเดินตามมา
 
 
ขวับ
 
 
แต่พอหันไปดูก้อไม่มีอะไร  แล้วชั้นก้อเร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆๆ จนกระทั่งถึงห้องน้ำ
 
 
ชั้นก้อรีบเข้าทันที
 
-----------------------------------------------------------------------------------------------
 
เอ๊ะ รู้สึกเหมือนกับยังมีคนไม่ลืมคำสาปแหะ  ดีใจ ><  รอลุ้นกันได้น้าาา ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
 
ฝากเม้นต์+โหวตด้วยน้ะคะ  เเล้วเจอกันค่ะ  อารมณ์ดี ที่มีกำลังใจดี ^^