เปลี่ยนใจเจ้าชายเย็นชา

           ฉันเดินกลับเข้ามาในห้องเพื่อเตรียมเช็ดตัวให้ชายหนุ่ม  เพราะตอนนี้มันเย็นแล้วไม่ควรจะอาบน้ำ  อาจจะทำให้ไม่สบายได้  ฉันเดินเข้าไปเตรียมกะละมังใส่น้ำออกมา
        " มาคุณถอดเสื้อ" ฉันบอกชายหนุ่มพร้อมวางกะละมังลง  ชายหนุ่มค่อยๆถอดเสื้อแล้วโยนมาให้
        " นี่คุน ทำดีๆ สิ" ฉันบอกแล้วลงมือเช็ดตัวให้ชายหนุ่ม  ไม่นานหญิงสาวก็เช็ดตัวเสร็จพร้อมเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ชายหนุ่มพร้อมกับพามานอนที่เตียง
        " ขอถามอะไรหน่อยได้ไหม" โทโมะถามหญิงสาว
        " ถามมาสิ" ฉันบอกพร้อมนั่งลงบนเตียงข้างๆ ชายหนุ่ม
        " เอ่อ.ถ้าวันหนึ่งฉันกลับมาเดินได้ปกติ เธอจะอยู่ดูแลฉันเหมือนอย่างนี้ไหม" ผมถามพร้อมจ้องตาหญิงสาว
        " ไม่รู้สิ ถ้าหมดหน้าที่ฉันคงกลับไปหางานทำนะ " ฉันบอกออกไป แต่ในใจกับรู้สึกแปลกๆ ถ้าฉันห่างจากเขาฉันจะเป็นยังไงเนี่ย  เพราะตอนนี้ฉันรู้สึกดีๆ กับโทโมะแล้วนะสิ
        " แล้วคุณล่ะ เข้ารับทำกายภาพบำบัดได้ไหม" ฉันถามออกมา
        " ไม่" ผมตอบออกมา
        " ทำไมล่ะ"
        " อยู่อย่างนี้ดีกว่า มีคนคอยทำให้ สบายดี" ผมบอกอย่างสนุกปาก แต่ใจในกลับอยากทำให้หญิงสาวตรงหน้าคอยดูแลผมมากกว่า
         " ขี้โกง คุณน่าจะทำกายภาพบำบัดนะ จะได้มาช่วยงานมาคุณที่โรงแรมมั้ง"
         " ตอนนี้ไอ้เคนตะมันก็ช่วยอยู่ไม่ใช่เหรอ"
         " ก็ใช่ แต่คุณเป็นลูกนะ" ฉันแย้งออกมา
         " ถ้าผมเข้าทำกายภาพบำบัด คุณจะอยู่ข้างๆ ผมได้ไหม" ผมถามด้วยเสียงจริงจังพร้อมกุมมือหญิงสาวไว้
         " คงไม่ได้หรอก ฉันกับคุณมันต่างกันนะ" ฉันบอกแล้วดึงมือออก  " คุณพักผ่อนเถอะ" ฉันบอกแล้วประคองให้ชายหนุ่มนอนลง แล้วห่มผ้าให้  ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
 
 
             ฉันมานั่งเล่นคนเดียวที่โต๊ะม้าหินตรงสนามหญ้าหน้าบ้าน  ฉันกำลังสับสนกับตัวเองอยู่  เพียงไม่นานที่ฉันมาดูแลเขา  มันทำให้ฉันรู้สึกดีๆ กับเขา  นี้มันคือความรักหรือเปล่า  ถ้าใช่ฉันคงต้องเสียใจ เพราะเราทั้งสองคนต่างกัน
        " คิดอะไรอยู่จ๊ะหนูแก้ว" คุณมาซากิเดินออกมาพร้อมนั่งลงข้างๆ
        " ป่าวค่ะ" ฉันตอบพร้อมก้มหน้าลงมองพื้น เพราะกลัวว่าคนที่เป็นผู้ใหญ่กว่าจะรู้สึกเอาได้
        " ฉันขอโทษนะที่แอบฟัง  ฉันไม่ว่าหรอกนะ ถ้าหนูกับตาโมะจะรู้สึกดีต่อกัน  ฉันไม่เคยคิดว่าคนที่จะมาคู่กับลูกชายฉันต้องมีฐานะเท่ากัน  แค่เขาสองคนรักกันฉันก็พอใจแล้ว" มารดาของชายหนุ่มพร้อมดึงหญิงสาวเข้ามากอดอย่างรัก เหมือนลูกสาวคนนึง
        " หนูไม่รู้ค่ะ หนูไม่"
        " ค่อยๆ คิด แม่ดูออกว่าลูกชายแม่รักหนูมากแค่ไหน"คุณมาซากิบอกพร้อมดึงหญิงสาวออกจากตัว
        " หนูขอโทษและก็ขอบคุณนะค่ะที่คุณหวังดีกับหนู"
        " แม่เชื่อว่าถ้าหนูจะทำให้โทโมะเข้าทำกายภาพบำบัดได้ ลองคิดดูสิ" มารดาของชายหนุ่มบอกแล้วเดินจากไป  ฉันนั่งคิดก่อนจะเดินกลับมายังห้องนอน
         " คุณ" ฉันตกใจเมื่อเปิดประตูเข้ามาเห็นยังไม่นอน ก่อนจะเอามือปาดน้ำตาออกให้หมด
         " เป็นอะไรแก้ว ใครทำอะไรเหรอ" ผมชายแล้วพยายามจะลุก  ฉันเข้าไปประคองชายหนุ่มขึ้นนั่งทันที
         " ป่าว ไม่มีอะไรหรอก" ฉันบอกแต่น้ำตามันคอยจะไหลออกมาอยู่เรื่อยเลย  โทโมะค่อยๆ เอามือมาปาดน้ำตาลฉันอย่างเบามือ
         " คุณ"
         " ฉันขอเป็นคนเช็ดน้ำตาให้เธอได้ไหม แก้ว" โทโมะถามหญิงสาวก่อนจะเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้จนชายหนุ่มประกบฉันอย่างแผ่วเบา  แล้วผละออกอย่างห้ามใจเพราะกลัวว่าหญิงสาวจะเสียไปมากกว่านี้
         " ฉันขอโทษ" โทโมะบอกแล้วดึงหญิงเข้ามากอดแทน
         " คุณนอนเถอะ ฉันจะได้ไปอาบน้ำนอนบ้าง"ฉันบอกแล้วจัดให้ชายหนุ่มนอนอย่างสบายแล้วเดินไปหยิบเสื้อผ้าก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป  ก่อนจะออกมานอนที่เตียงของตัวเอง
 
 
             เช้าวันรุ่งขึ้นฉันก็ทำเหมือนปกติ อาบน้ำให้ชายหนุ่มก่อนจะเข็นรถเข็นออกมายังโต๊ะอาหารก่อนจะนั่งลงข้างๆ เพื่อทานอาหารกับโทโมะแล้วคุณมาซากิ 
       " หวัดดีครับคุณน้า ไอ้โมะ แก้ว" เคนตะบอกแล้วเดินมานั่งตรงข้ามโทโมะ พร้อมกับป้าแจ่มยกข้าวต้มมาวางไว้ให้
       " วันนี้นึกอย่างไงมากินข้าวเช้าที่นี้" โทโมะถามเพื่อนหนุ่มอย่างแปลกใจ
       " มีเรื่องจะงานจะคุยกับแก้วอ่ะ" เคนตะบอกแล้วหันมามองหน้าฉัน
       " ฉันเหรอ" ฉันถามอย่างแปลกใจ
       " พอดีลูกค้าจะมาเยี่ยมที่โรงแรมนะ แล้วแม่ก็ให้เคนตะเป็นคนดูแลลูกค้า  แล้วเคนตะก็ขออนุญาตให้แก้วไปเป็นผู้ช่วยนะ" มารดาของโทโมะอธิบายให้ฟัง
       " ขอยืมตัวพยาบาลสาวสวยสักสองวันนะไอ้โมะ" เคนตะบอกแล้วยิ้มๆ โทโมะบอกด้วยความไม่พอใจเท่าไรเมื่อทานข้าวหมดก็เข็นรถกลับไปยังห้องนอนโดยไม่รอฉันเลย
       " แก้ว เอาเสื้อผ้าไปเปลี่ยน เดี๋ยวเรารอข้างนอก" เคนตะบอกแล้วส่งถุงเสื้อผ้าให้เพื่อนสาว
       " รอแปบนึงนะ"  ฉันบอกแล้วเดินกลับมายังห้องนอน
 
+++  เดี๋ยวมาอัพต่อนะ  หนุกไม่หนุกบอกด้วย แล้วก็อย่าลืมเม้นให้ด้วยนะจ๊ะ  +++