เปลี่ยนใจเจ้าชายเย็นชา

 หมับ    " แต่หมอห้ามแก้วแค่เดือนเดียวเอง" แก้วบอกแล้วอุ้มลูกสาวเดินไปรอบๆ ห้องพร้อมเอามือลูบหลังเจ้าตัวน้อยเพื่อไล่นมที่กินเข้าไป    " แก้ว"    " เดี๋ยวแก้วพามาโกะไปส่งให้กับพี่เลี้ยงก่อนนะค่ะ  แล้วจะกลับมา.." แก้วเอ่ยบอกแล้วปล่อยมือสามี    " อย่าเดินไปทั้งๆ ที่เสื้อเปิดอยู่" ชายหนุ่มว่าก่อนจะเดินมาดึงเสื้อหญิงสาวที่เปิดขึ้นลงมมาอย่างหวง    " พี่เลี้ยงมาโกะเป็นผู้หญิงนะค่ะ"    " โมะหวงทุกเพศและทุกวัย" โทโมะเอ่ยบอก  แก้วจึงเดินพาลูกสาวไปนอน  ก่อนจะเดินกลับมาหาสามีที่ยืนรออยู่    " มาให้โมะทำโทษเลย ปล่อยให้เราคลั่งแทบตาย"    " แก้วจึงว่าโมะรังเกียจเพราะแก้วเพิ่งคลอดลูกเองนะค่ะ" แก้วเอ่ยบอกเมื่อเดินมาหยุดตรงหน้าสามี    " โมะไม่เคยรังเกียจแก้วเลย โมะรักแก้วกับลูกมาก" ชายหนุ่มเอ่ยบอกแล้วดึงหญิงสาวเข้ามากอดไว้อย่างรักใคร่    " ก็แก้วไม่รู้นิค่ะ แก้วขอโทษนะ" แก้วถอนตัวออกมาก่อนจะเอามือลูบไล้หน้าของชายหนุ่มอย่างยั่วยวน    " ยั่วขึ้นนะเรา ไปเรียนรู้จากใครมาเนี่ย"    " เคนตะ หรือว่าหมอแบงค์ดีล่ะ" แก้วเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม    " ไม่ตลกนะแก้ว"    " แล้วแบบนี้ตลกไหมล่ะ" แก้วว่าก่อนจะโน้มคอชายหนุ่มให้เอาจมูกมาชนกันไว้  พร้อมกับจ้องมองเข้าไปในดวงตาของชายหนุ่ม    " อดใจไม่ไว้แล้วนะ อุ๊บ.." ชายหนุ่มว่าพร้อมจัดการปิดปากหญิงสาวอย่างช้าๆ  เพราะคืนนี้เขาเตรียมบทลงโทษให้กับหญิงสาวไว้แล้วทั้งคืน  มือหนาลูบไล้ไปตามทรวดทรงองเอวของหญิงสาวที่ดูจะเต็มไม้เต็มมือหลังคลอดลูกสาวออกมา  รูปร่างหญิงสาวดูอวบอิ่มและเซ็กซี่มากยิ่งขึ้น    " อื้ออออ...หวานมากครับคนดีของโมะ" โทโมะกระซิบที่ข้างหูหญิงสาว    " เบาๆ ก็ได้ กินแก้วมากเดี๋ยวแก้วหายหวานนะค่ะ" แก้วเอ่ยก่อนจะยิ้มให้ชายหนุ่ม    " แก้วไม่หายหวานหรอก เพราะโมะจะเป็นคนคอยเติมความหวานให้แก้วเอง" ชายหนุ่มเอ่ยก่อนจะเริ่มปลุกอารมณ์ของหญิงสาวให้ตื่นไปพร้อมกับเขา   โทโมะลงโทษหญิงสาวอย่างต่อเนื่องไม่มีหยุด  แก้วเองที่ห่างจากความเป็นชายไปนานก็ตื่นไปกับอารมณ์ที่ชายหนุ่มเป็นคนปลุก  ทั้งสองจึงมอบความสุขให้กันและกันทั้งคืน
 
          เช้าวันรุ่งขึ้นทั้งสองนอนกอดกันโดยทั้งสองไร้เสื้อผ้าที่ปกปิด  โทโมะที่ตื่นขึ้นมาก็พรมจูบไปทั่วไปหน้าของหญิงสาวทำให้คนที่โดนจูบรู้สึกตัวลืมตาขึ้นมา      " ทำอะไรนะ แก้วยังง่วงอยู่เลยนะ" แก้วเอ่ยบอกก่อนจะหันหลังหลับตาให้ชายหนุ่ม      " ตื่นได้แล้วครับ หรือว่าจะต่อดี เมื่อคืนกำลังมันส์เลย"      " ไม่ต่อแล้ว รู้งี้นะปล่อยให้ช่วยตัวเองให้คลั่งตายไปเลยดีกว่า" แก้วบอกก่อนจะคว้าผมขนหนูมาพันกายเอาไว้      " ใจร้าย ไม่สงสารโมะเลยเหรอครับ"      " ตอนแรก็สงสารอยู่หรอก  พอเห็นแบบนี้มันน่าทรมานมากกว่าค่ะ" แก้วบอกแล้วลุกเดินไปยังห้องน้ำ      " มามะ โมะถูหลังให้" ชายหนุ่มก้าวเดินตามหญิงสาวก่อนจะอุ้มเดินเดข้าไปในห้องน้ำ      " ไม่เอานะโมะ แก้วอาบเองได้" แก้วเอ่ยบอกพร้อมมือที่ยกมือขึ้นโอบคอชายหนุ่มเอาไว้กันตก      " โมะสัญญาว่าอาบอย่างเดียว นะครับที่รัก"      " แน่นะ"      " ก็แค่กอด จูบ ลูบ คลำเท่านั้นเอง"      " มากไป แค่ช่วยถูหลังก็พอ" แก้วเอ่ยบอก      " น้อยไปครับ"      " งั้นออกไปนั่งรอ แก้วอาบเองได้" แก้วเอ่ยบอกชาหนุ่มที่กำลังจะดึงผ้าขนหนูของเธอออกจากตัว      " ไม่เอา ถูหลังอย่างเดียวก็ได้" โทโมะเอ่ยบอกแต่ในใจเขาไม่มีทางถูหลังอย่างเดียวหรอก อ่าอ่าอ่า        " โทโมะ แก้วเจ็บนะ" แก้วเอ่ยว่าพร้อมตีเข้าที่แขนชายหนุ่มที่เอื้อมมือมาบีบเคล้นที่หน้าอกอย่างแรงทำให้หญิงสาวรู้สึกได้      " ขอโทษ เพลินไปหน่อย" โทโมะเอ่ยบอกก่อนก้มลงมาคลอเคลียกับคอขาวๆ ของหญิงสาว      " ไม่เล่นแล้ว แก้วอาบเสร็จแล้วและก็จะไปดูลูกด้วย" แก้วเอ่ยบอกก่อนจะเดินมาหยิบผ้าขนหนูมาพันตัวและเดินออกมา หญิงสาวจัดการแต่งตัวก่อนจะเดินลงมาดูลูกสาวที่นั่งเล่นอยู่กับคุณย่า คุณยาย      " ว่าไงค่ะมาโกะ" แก้วเอ่ยทักทายลูกสาวก่อนจะอุ้มมาไว้แนบอก  ลูกสาวได้แต่ยิ้มและส่งเสียงอ้อแอ้ให้กับมารดา      " ไปทานข้าวดีกว่าลูก  เดี่ยวแม่จะพาเจ้าตัวเล็กไปเล่นที่ห้องของเล่นดีกว่า" มารดาของโทโมะเอ่ยบอก  พร้อมรับหลาน
สาวเดินไปยังห้องของเล่นที่ทำขึ้นมาใหม่เพื่อเจ้าตัวเล็กโดยเฉพาะ      " ไปทานข้าวกันครับคนสวย" โทโมะโอบเอวภรรยาสาวเดินไปทานข้าว      " ค่ะ" แก้วเอ่ยบอกแล้วเดินมานั่งพร้อมชายหนุ่ม  แม่บ้านยกอาหารเช้าออกมาเสิร์ฟให้ทั้งสองก่อนจะเดินหายเข้าไปในครัว   ทั้งสองนั่งทานข้าวเสร็จก็เข้ามาเล่นกับลูกที่ห้องของเล่น  มารดาทั้งสองก็แยกตัวออกมาเพื่อให้ทั้งสามอยู่กันแค่สามคนพ่อแม่ลูก      " แก้ว โมะขอบคุณแก้วนะที่มาดูแลโมะจนหาย และยอมให้โมะดูแลแก้วกับลูกตลอดไป" โทโมะเอ่ยบอกแล้วเอื้อมมือมากุมมือหญิงสาวไว้      " แก้วดีใจนะที่โมะรักและห่วงแก้วกับลูก แก้วสัญญาว่าจะดูแลโมะกับลูกให้ดีที่สุด" แก้วบีบมือชายหนุ่มเพื่อให้กำลังใจ      " และลูกสาวของเราก็จะเป็นเด็ฏที่น่ารัก และรักเราสองคนตลอดไป ใช่ไหมค่ะมาโกะ" โทโมะเอ่ยถามลูกสาวพร้อมก้มลงหอมแก้ม  มาโกะยิ้มให้พ่อแก้วแม่และหัวเราะเล็กน้อย      " แม่รักมาโกะกับป๊าโมะมากนะค่ะ"       " โมะก็รักแก้วกับลูกมานะครับ  อาจจะรักแม่มากกว่าเพราะแม่แก้วทำให้ป๊าโมะมีความสุขได้ทุกวันทุกคืน" โทโมะเอ่ยบอกแล้วโอบกอดภรรยาสาวสวยไว้  ทั้งสามกอดกันอย่างมีความสุข
 
 
                       ~ ~ THE  END ~ ~
 
~~~ จบแล้วนะจ๊ะ ไม่รู้สั้นไปหรือเปล่า  หวังว่ารีดเดอร์ทุกคนจะชอบนะ  อัพให้แล้ว อ่านเสร็จอย่าลืมเม้น โหวตให้หน่อยนะ  ขอบคุณทุกคนที่ติดตามนิยายของไรเตอร์  แล้วจะพยายามอัพเรื่องอื่นๆ ให้นะจร้า  ~~~