เปลี่ยนใจเจ้าชายเย็นชา

                  เมื่อผมจอดรถก็ปลุกหญิงสาวที่หลับอยู่ในตื่นก็จะพาเดินเข้าไในบ้าน  โทโมะให้หญิงสาวเข้าไปนอนต่อในห้อง ส่วนตัวเองเดินขึ้นมาหามารดาที่นั่งทำงานอยู่บนห้อง
            " แม่ครับ" โทโมะปิดประตูเขามาหามารดา
            " มีอะไรจ๊ะลูกชาย"
            " แม่ครับ ผมอยากแต่งงาน"  โทโมะบอกแล้วยิ้มอย่างอายๆ
            " ตามใจลูกสิ ลูกโตพอที่จะรู้อะไรมากแล้ว "
            " ถ้าผมจะแต่งงานกับแก้ว แม่จะว่าอะไรผมไหมครับ"
            " ไม่หรอกจ๊ะ ลูกควรจะเลือกว่าใครจะมายืนเขียงข้างลูกตลอดไป  แม่เชื่อใจลูก"
            " ขอบคุณครับ ผมรักแม่ที่สุด" โทโมะบอกแล้วกอดมารดาด้วยความรัก
            " หนูแก้วเป็นคนดีและก็รักลูกด้วยใจจริง" มารดาบอกลูกชาย ก่อนจะลุกเดินไปเปิดตู้ใบเล็ก
 หยิบกล่องกำมะหยี่สีแดงมาให้ลูกชาย
            " อะไรครับแม่" โทโมะถามด้วยความสงสัย
            " เก็บไว้ให้ผู้หญิงที่ลูกรักมากที่สุด" โทโมะรับมาเปิดออกเห็นเป็แหวนเพชรเม็ดเล็กๆ
            " ขอบคุณครับแม่" โทโมะบอกแล้วเดิออกมาจากห้อง  ก่อนจะโทรจองโต๊ะอาหารบนเรือแล้วสั่งสิ่งต่างๆ ที่จะจัดเซอร์ไพรส์เล็กๆ น้อยๆ ให้กับแฟนว่าและว่าที่เจ้าสาวของตัวเอง
             โทโมะเดินเข้ามาในห้องนอเห็นหญิงสาวนอนหลับก็ไม่อยากปลุก  เดี๋ยวจะรบกวนเธอเปล่า  โทโมะเดินเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อในชุดหล่อเพื่อจะพาหญิงสาไปดินเนอร์
             " แก้วตื่นไปอาบน้ำได้แล้ว เดี๋ยวไม่ทันเรือออกนะ" โทโมะเดินมาปลุกหญิงสาง
             " เรืออะไรเหรอ" แก้วลุกขึ้นมาถาม
             " โทโมะจองโต๊ะบนเรือไว้ จะพาแก้วไปทานข้างล่องเรือรอบแม่น้ำเจ้าพระยาไง" โทโมะบอกแล้วหอมแก้มหญิงสาว
             " เดี๋ยวแปบนึงนะ" ฉันบอกแล้วเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ก่อนจะออกมาด้วยชุดคลุม
             " วันนี้วันพิเศษใส่ชุดนี้ได้ไหม" โทโมะบอกแล้วหยิบชุดเกาะอกสีขาวทรงบอนลูนมาให้หญิงสาว
             " ไม่ใส่ไม่ได้เหรอ"
             " ขอวันนึงนะครับที่รัก" โทโมะกอดเอวแฟนสาวไว้
             " ก็ได้" ฉันรับชุดมาก่อนจะเดินเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ   เราทั้งสองเดินทางมายังท่าเรือเจ้าพระยา ตอนนี้เป็นเวลาทุ่มครึ่งแล้ว เรือออกสองทุ่ม 
             " สวัสดีค่ะ ขอดูบัตรด้วยค่ะ"  พนักงานสาวบอกพร้อมรับบัตรมาจากชายหนุ่ม
             " เชิญค่ะ" พนักงานบอกแล้วยิ้มให้หญิงสาว  โทโมะพาหญิงเดินขึ้นมาชั้นบนสุด  ด้านบนมีเพียงโต๊ะทานอาหารเพียงโต๊ะเดียว  หญิงสาวมองด้วยความแปลกใจ
             " ทำไมมันโล่งแบบนี้ละ" แก้วถามด้วยความสงสัย
             " ก็โมะอยาอยู่กันแค่สองคนเลยเหมาชั้นบนไว้คนดียว" โทโมะบอกแล้วพาหญิงสาวเดินได้านท้ายของเรือ บรรยายด้านบนเป็นชั้นที่ดีที่สุด มองไปรอบๆ ได้ทั่ว    แก้วเดินไปยืนรับลมเพราะไม่เคยได้ทานทานอาหารบนเรือแบบนี้มาก่อน
             " สวยจังเลย นี้เป็นครั้งแรกเลยนะเนี่ยที่ได้มาทานข้าวบนเรือ" แก้วหันไปบอกชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆ
             " ชอบไหม" โทโมะถามแล้วกอดเอวหญิงสาวไว้จากด้านหลัง
             " ชอบสิ" แก้วหันหน้ามาหาชายหนุ่มก่อนจะหอมแก้มไปเบาๆ
             " น่ารักจังเลย" โทโมะบอกแล้วพาหญิงสาวเดินมานั่งที่โต๊ะอาหาร  ตอนนี้เรือเริ่มเคลื่อนที่ออกจากฝั่งแล้ว   ไม่นานอาหารก็ทะยอยออกมาวางบนโต๊ะ
              " ทำไมข้างล่างเป็บแบบบุปเฟ่อ่ะ" แก้วถามด้วยความสงสัย
              " ก็โทโมะสั่งอาหารแบบพิเศษสำหรับเราสองคน" โทโมะบอก แล้วทั้งสองก็นั่งทานกันไปโดยมีเพลงบรรเลงเบาๆ   จนทั้งสองทานจนอิ่มโทโมะก็ส่งซิกให้พนักงานสาวอย่างรู้กัน ก่อนจะลุกเดินมาหาหญิงสาว
              " ทำอะไรน่ะโทโมะ" แก้วถามเมื่อโทโมะเอาผ้ามาปิดตาไว้  ก่อนจะประคองหญิงสาวเดินมาทางด้านหัวเรือ  พนักงานที่มีอยู่ด้านบนต่างลงไปกันหมด  ตอนนี้เหลือเพียงโทโมะกับแก้วเพียงสองคนเท่านั้น
              " พร้อมไหมครับที่รัก" โทโมะกระซิบที่ข้างหูหญิงสาว  แก้วพยักหน้าเบาๆ โทโมะค่อยแก้ผ้าที่ปิดตาออก  แก้วคอยๆ ลืมตามองสิ่งที่อยู่ตรงหน้าอย่างตะลึง  ดอกกุหลาบสีขาวเป็นพื้นมีดอกกุหลาบสีแดงเรียงเป็นตัวอักษณว่า will you marry me
            " โทโมะ" แก้วหันมาหาชายหนุ่มพร้อมน้ำตาที่เริ่มคลอ
            " แต่งงานกันนะแก้ว" โทโมะบอกหญิงสาวที่หันมา
            " ค่ะ" ฉันบอกแล้วโผเข้ากอดชายหนุ่มทั้งน้ำตา  โทโมะดันหญิงสาวออกมาพร้อมเช็ดน้ำตาให้อย่างเบามือ 
            " อย่าร้องสิ เดี๋ยวเจ้าสาวของโมะไม่สวยทำไง" ผมแหย่หญิงสาวทำให้เธอยิ้มออกมา
            " ไม่คิดว่าคุณจะโรแมนติกขนาดนี้"
            " แล้วรักไหมล่ะครับ"
            " ไม่รักคงไม่แต่งงานด้วยหรอก" แก้วบอกแล้วกอดชายหนุ่มไว้ด้วยความรัก   ทั้งสองกลับมาบ้านโดยหัวใจที่พองโต 
            " ว่าไงจ๊ะ ไปไหนกันมา" มารดาถามลูกชาย
            " ไปทานข้าวมาครับ" โทโมะบอก " แม่ครับเชิญที่ห้องนั่งเล่นสักครู่ครับ" โทโมะบอกแล้วพามารดาเดินมาที่ห้องรับเล่น
            " มีอะไรจ๊ะพ่อลูกชาย"
            " แก้วตกลงแต่งงานกับผมแล้วครับ" โทโมะบอกมารดาโดยที่ฉันนั่งก้มหน้าด้วยความเขิน
            " สมหวังสักทีลูกชายแม่" มารดาบอกกับลูกชาย  โทโมะหันมาหาหญิงสาวก่อนจะหยิบแหวนออกมาจากกระเป๋า  แล้วบรรจงสวมให้หญิงสาว
            " แม่ป็นพยานนะครับ ว่าแก้วเป็นของผม" โทโมะบอกแล้วดึงหญิงสาวมากอดไว้ 
            " แม่ขอตัวดีกว่า เชิญสวีทกันตามสบาย" มารดาแซวก่อนจะยิ้มให้ลูกทั้งสองแล้วเดินจากไป
            " ไปพักผ่อนเถอะ พรุ่งนี้จะได้ไปเยี่ยมแม่ของแก้ว และจะได้บอกข่าวดีด้วย" โทโมะพาหญิงสาวเข้ามาพักผ่อน
 
 
            เช้าวันรุ่งขึ้นโทโมะพาแฟนสาวมายังโรงพยาบาลที่แม่ของแก้วนอนพักรักษาตัวอยู่  เมื่อเดินเข้ามาก็พบว่าจีโอและเคนตะดูแลกันเป็นอย่างดี
           " มาแล้วเหรอไอ้โมะ มีจับมือด้วย" เคนตะแซวเพื่อนทั้งสอง
           " แต่นี้เด็ดกว่าพี่เคน" จีโฮบอกแล้วชี้ไปที่มือของพี่สาว
           " ออกไปก่อน ข้าอยากคุยกับแม่ของแก้วเป็นการส่วนตัว" โทโมะไล่เพื่อนหนุ่มออกไป
           " ก็ได้" เคนตะกับจีโฮยิ้มแล้วเดินออกไป
           " เป็นไงบ้างค่ะแม่ " แก้วถามพร้อมนั่งลงข้างๆ มารดา
           " ใกล้หายแล้ว"
           " ผมขอเรียกว่าคุณแม่นะครับ ผมรักลูกของคุณแม่ และอยากแต่งงานด้วย" โทโมะเอ่ยบอกกับมารดาของหญิงสาว
           " แก้วว่ายังไงลูก" มารดาถามแล้วมองไปยังมือของลุกสาวที่สวมแหวนแต่งงานแล้ว
           " ค่ะแม่"
           " แม่ไม่ว่าอะไรหรอก" มารดายิ้มให้คู่รักทั้งค
           " แม่ไปอยู่ที่บ้านผมนะครับ ผมกับแก้วจะได้ดูแลอย่างใกล้ชิด" โทโมะเอ่ยบอก มารดามองหน้าลูกสาว
           " นะค่ะแม่"
           " ก็ได้จ๊ะ"   มารดายิ้มให้ลูกสาว  แก้วก็เข้ามากอดแม่ด้วยความรัก  ทั้งสองเดินอออกจากห้องพักผู้ป่วยก็เจอเพื่อนและน้องชายของแฟนสาวนั่งรออยู่
           " จีโฮพาแม่ไปอยู่บ้านพี่นะ และตัวเราด้วย"  โทโมะบอกกับน้องชาย
           " ได้เลยครับพี่โทโมะ"
           " ตกลงแกสองคนว่าไงกันว่ะเนี่ย" เคนตะถามอย่างงง
           " ก็แต่งงานสิว่ะ ถามได้" โทโมะบอกแล้วกอดเอวหญิงสาวไว้
           " ไชโย พี่สาวผมขายออกแล้ว" จีโฮบอกด้วยความดีใจ
           " นี้มันโรงพยาบาลนะจีโฮ" แก้วดุน้องชาย  โทโมะพาแฟนสาวกลับมาไปเที่ยวตามประสาคู่รักอย่างมีความสุขและสมหวัง
 
                                +++  END   +++