เมื่ิอไหร่เราจะรักกัน
9.4
เขียนโดย aung
วันที่ 7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 เวลา 08.52 น.
11 ตอน
21 วิจารณ์
22.10K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 09.28 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
9) จะทำให้เธอยิ้ม
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ ป๊อป: มันไม่ใช่อย่างนั้นนะฟาง...ฟางป๊อปขอคุยด้วยได้ไหม (ไม่รอคำตอบลากฟางไปคุยที่สวนหลังบ้าน)
เขื่อน: เฟย์ครับเขื่อนขอโทษ..แต่เขื่อนอยากให้เฟย์อยู่นะ..เขื่อนมีอะไรจะบอกเฟย์ด้วยนะ (แล้วลากเฟย์ไปคุยที่สระว้ายน้ำ)
ณ...ห้องนอนโทโมะ
แก้ว: นายปล่อยนะ บอกให้ปล่อยไงเล่า .. ปล่อยนะปล่อย..ปล่อยเดี๋ยวนี้
โทโมะ: หยุด..หยุดโวยวายซะที...เดี๋ยวนี้เรียกซะห่างเหินเลยนะแก้วใจ
แก็ว: นายต้องการอะไร..(มองหน้าโมะอย่างอาฆาต)
โทโมะ: ต้องการเธอคืน..โมะต้องการแก้วคืน..ขอหัวใจแก้วคืนให้โมะได้ไหม(เดินเข้าไปกอดแก้ว)
แก้ว: (อึ้งค่ะ)......................(ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก)
โทโมะ: ได้ไหมแก้ว ได้ไหมครับ
แก้ว: มันสายไปแล้วหล่ะโทโมะ....
โทโมะ: (ผะแก้วออกนิดนึง)..ไม่แก้วมันไม่สาย..มันจะไม่สายถ้าแก้วยังรักโมะอยู่..
แก้ว: นายต้องการอะไร..(ตะคอกใส่โทโมะ)..แก้วถามว่าโมะต้องการอะไรกันแน่..ตอนจะไปก้ขอแก้วไปดื้อดื้อ..ตอนจะกลับมาก้ขอกับมาแบบดื้อดื้ออีก..โมะยังเห็นแก้วเจ็บไม่พอใช่ไหม..ใช่ไหม..แก้วถามว่าใช่ไหม (น้ำตาที่หญิงสาวกักเก็บมาเป็นปีปีตอนนี้มันไหลออกมาอย่างไม่ขาดสายเลย)
โทโมะ: แก้ว...(โทโมะที่เห็นแก้วร้องไห้ก้เดินเข้าไปกอดแก้ว)..แก้วโมะขอโทษ..ขอโทษจริงจริง
แก้ว: ฮือ..ฮือ..ออกไปนะออกไป..ฮือ..ฮือ (ดิ้นและทุบตีดมะที่กอดอยู่)
โทโมะ: แก้สฃว..โมะขอโทษ..ขอโทษนะแก้ว..จากนี้โมะจะไม่ทำแก้วเสียใจอีก
แก้ว: ฮึก..ฮึก..(ไม่พูดอะไรแต่กอดโมะตอบ)..
โทโมะ: ไม่ร้องนะครับคนเก่ง..ไปล้างหน้ากันดีกว่าจะได้ลงไปข้างล่างกัน..
แก้ว: พยักหน้าแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป..
TOMO....
นี่ผมทำแก้วเสียใจขนาดนี้เลยหรอ ผมมันเลวมากใช่ไหม จากนี้ผมจะทำให้เธอยิ้มและมีความสุข ผมจะไถ่โทษให้เธอทั้งหมดที่ได้ทำกับเธอไว้
โทโมะ : อ่าวเสร็จแล้วหรอครับ ลงไปข้างล่างกันดีกว่า
แก้ว: อืม...(ตอบและยิ้มออกมากำลังจะเดินออกจากห้องแต่โมะคว้าแก้วไว้แก้วไม่ได้ตั้งตัวจึงเซไปซบอกโมะ)
โทโมะ: แก้ว...จากนี้โมะจะทำทุกอย่างเพื่ให้แก้วมีควมสุข
แก้ว: อืม..ยิ้มแบบเขินเขิน
โทโมะ: ไปกันเถอะ..(จากนั้นทั้งคู่ก้เดินลงมาข้างล่างพร้อมกัน)
พิม: มากันได้ซะทีนะค่ะคุณพี่ชาย
โทโมะ: เออ...แล้วไอ้ป๊อปกับไอ้เขื่อนหล่ะ
ป๊อปปี้: มีไรวะ (เดินมาโดยมีฟางเดินตามหลัง)
เขื่อน: เค้าอยู่นี้....มีไรครับโทโมะ(เดินมาพร้อมเฟย์)..(ขอรวบรัด2คู่นี้เลยนะแต่เครียกันแล้ว)
โทโมะ: ป่าวแค่ไม่เห็นพวกแกก้เลยถาม
พิม: งั้นเรามาเริ่มงานกันเลยดีกว่าเนอะ
ทุกคน: เย่ยยยยยยยยยยยยยย..
......: เดี๋ยวสิรอพวกเราด้วยสิ
.......: ไม่มีพวกเราได้ไง
.......: ใช่..ใช่..ไม่รอกันเลยนะ
ใครหว่า...มาอัฟให้แล้วเน้อ..ขอโทษนะที่ให้รอนานคิดเรื่องอยู่เลยนานนิสนึง
..(โค้งงามงามหนึ่งที)..จะรีบมาอัฟให้อีกนะรบกวนรอกันนิสสสสสสสสสสสนึงงงงงงงงเน้อ
รักลีดเดอร์ทุกคนนะม๊วฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
เขื่อน: เฟย์ครับเขื่อนขอโทษ..แต่เขื่อนอยากให้เฟย์อยู่นะ..เขื่อนมีอะไรจะบอกเฟย์ด้วยนะ (แล้วลากเฟย์ไปคุยที่สระว้ายน้ำ)
ณ...ห้องนอนโทโมะ
แก้ว: นายปล่อยนะ บอกให้ปล่อยไงเล่า .. ปล่อยนะปล่อย..ปล่อยเดี๋ยวนี้
โทโมะ: หยุด..หยุดโวยวายซะที...เดี๋ยวนี้เรียกซะห่างเหินเลยนะแก้วใจ
แก็ว: นายต้องการอะไร..(มองหน้าโมะอย่างอาฆาต)
โทโมะ: ต้องการเธอคืน..โมะต้องการแก้วคืน..ขอหัวใจแก้วคืนให้โมะได้ไหม(เดินเข้าไปกอดแก้ว)
แก้ว: (อึ้งค่ะ)......................(ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก)
โทโมะ: ได้ไหมแก้ว ได้ไหมครับ
แก้ว: มันสายไปแล้วหล่ะโทโมะ....
โทโมะ: (ผะแก้วออกนิดนึง)..ไม่แก้วมันไม่สาย..มันจะไม่สายถ้าแก้วยังรักโมะอยู่..
แก้ว: นายต้องการอะไร..(ตะคอกใส่โทโมะ)..แก้วถามว่าโมะต้องการอะไรกันแน่..ตอนจะไปก้ขอแก้วไปดื้อดื้อ..ตอนจะกลับมาก้ขอกับมาแบบดื้อดื้ออีก..โมะยังเห็นแก้วเจ็บไม่พอใช่ไหม..ใช่ไหม..แก้วถามว่าใช่ไหม (น้ำตาที่หญิงสาวกักเก็บมาเป็นปีปีตอนนี้มันไหลออกมาอย่างไม่ขาดสายเลย)
โทโมะ: แก้ว...(โทโมะที่เห็นแก้วร้องไห้ก้เดินเข้าไปกอดแก้ว)..แก้วโมะขอโทษ..ขอโทษจริงจริง
แก้ว: ฮือ..ฮือ..ออกไปนะออกไป..ฮือ..ฮือ (ดิ้นและทุบตีดมะที่กอดอยู่)
โทโมะ: แก้สฃว..โมะขอโทษ..ขอโทษนะแก้ว..จากนี้โมะจะไม่ทำแก้วเสียใจอีก
แก้ว: ฮึก..ฮึก..(ไม่พูดอะไรแต่กอดโมะตอบ)..
โทโมะ: ไม่ร้องนะครับคนเก่ง..ไปล้างหน้ากันดีกว่าจะได้ลงไปข้างล่างกัน..
แก้ว: พยักหน้าแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป..
TOMO....
นี่ผมทำแก้วเสียใจขนาดนี้เลยหรอ ผมมันเลวมากใช่ไหม จากนี้ผมจะทำให้เธอยิ้มและมีความสุข ผมจะไถ่โทษให้เธอทั้งหมดที่ได้ทำกับเธอไว้
โทโมะ : อ่าวเสร็จแล้วหรอครับ ลงไปข้างล่างกันดีกว่า
แก้ว: อืม...(ตอบและยิ้มออกมากำลังจะเดินออกจากห้องแต่โมะคว้าแก้วไว้แก้วไม่ได้ตั้งตัวจึงเซไปซบอกโมะ)
โทโมะ: แก้ว...จากนี้โมะจะทำทุกอย่างเพื่ให้แก้วมีควมสุข
แก้ว: อืม..ยิ้มแบบเขินเขิน
โทโมะ: ไปกันเถอะ..(จากนั้นทั้งคู่ก้เดินลงมาข้างล่างพร้อมกัน)
พิม: มากันได้ซะทีนะค่ะคุณพี่ชาย
โทโมะ: เออ...แล้วไอ้ป๊อปกับไอ้เขื่อนหล่ะ
ป๊อปปี้: มีไรวะ (เดินมาโดยมีฟางเดินตามหลัง)
เขื่อน: เค้าอยู่นี้....มีไรครับโทโมะ(เดินมาพร้อมเฟย์)..(ขอรวบรัด2คู่นี้เลยนะแต่เครียกันแล้ว)
โทโมะ: ป่าวแค่ไม่เห็นพวกแกก้เลยถาม
พิม: งั้นเรามาเริ่มงานกันเลยดีกว่าเนอะ
ทุกคน: เย่ยยยยยยยยยยยยยย..
......: เดี๋ยวสิรอพวกเราด้วยสิ
.......: ไม่มีพวกเราได้ไง
.......: ใช่..ใช่..ไม่รอกันเลยนะ
ใครหว่า...มาอัฟให้แล้วเน้อ..ขอโทษนะที่ให้รอนานคิดเรื่องอยู่เลยนานนิสนึง
..(โค้งงามงามหนึ่งที)..จะรีบมาอัฟให้อีกนะรบกวนรอกันนิสสสสสสสสสสสนึงงงงงงงงเน้อ
รักลีดเดอร์ทุกคนนะม๊วฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ